|
Arabic
Bengali
Chinese
English
French
German
Hebrew
Hindi
Italian
Japanese
Korean
Malay
Polish
Portuguese
Spanish
Turkish
Ukrainian
Vietnamese
Notatki z wykładów, ściągawki
Podatki i opodatkowanie. Ściągawka: krótko, najważniejsza
Katalog / Notatki z wykładów, ściągawki Spis treści
1. KONCEPCJA I ISTOTA EKONOMICZNA PODATKÓW I OPŁAT Wraz z przyjęciem Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej i Kodeksu budżetowego Federacji Rosyjskiej podatki i opłaty jako kategorie prawne zostały odróżnione od płatności niepodatkowych. W szczególności BC RF zapisany w art. 41 „Rodzaje dochodów budżetu” zapis mówiący, że dochody budżetu powstają poprzez dochody podatkowe i niepodatkowe, a także poprzez nieodpłatne i bezzwrotne transfery. Kodeks budżetowy Federacji Rosyjskiej zalicza do dochodów podatkowych wszystkie federalne, regionalne i lokalne podatki i opłaty, a także kary i grzywny przewidziane w przepisach podatkowych. Termin „dochody podatkowe” obejmuje dwa rodzaje obowiązkowych wpłat budżetowych – podatki i opłaty. Podatek - indywidualnie nieodpłatna wpłata pobierana od organizacji i osób fizycznych w formie przeniesienia należących do nich środków na podstawie własności, zarządzania gospodarczego lub operacyjnego zarządzania środkami w celu finansowego wsparcia działalności państwa i (lub) gmin ( Artykuł 8 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej). Istota podatku polega na zbyciu przez państwo na jego rzecz środków finansowych należących do osób prywatnych. Państwo poprzez opodatkowanie jednostronnie wycofuje pewną część PKB do funduszy scentralizowanych na realizację zadań i funkcji publicznych. Jednocześnie część majątku podatników - osób fizycznych i organizacji - w formie pieniężnej staje się własnością państwa. Podatnik nie ma prawa rozporządzać według własnego uznania tą częścią swojego majątku, która podlega wpłacie do skarbu w postaci określonej kwoty pieniężnej i jest zobowiązany do regularnego przekazywania tej kwoty na rzecz państwa , gdyż w przeciwnym razie naruszone zostałyby prawa i prawnie chronione interesy innych osób, a także państwa . Poboru podatku nie można uznać za arbitralne pozbawienie właściciela jego majątku, jest to legalne zajęcie części majątku wynikającego z konstytucyjnego obowiązku publicznoprawnego (uchwały Sądu Konstytucyjnego Federacji Rosyjskiej z dnia 17 grudnia 1996 r. nr 20-P z dnia 11 listopada 1997 r. nr 16-P). Podatek jest ustalany przez państwo w formie ustawy. Kolekcja - obowiązkową składkę pobieraną od organizacji i osób fizycznych, której uiszczenie jest jednym z warunków dokonania czynności prawnie istotnych w stosunku do płatników opłat przez organy państwowe, samorządowe, inne uprawnione organy i funkcjonariuszy, w tym przyznanie określonych prawa lub wydawanie licencji (art. 8 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej). Esencja kolekcji. Uiszczenie opłat oznacza indywidualnie opłaconą relację między płatnikiem a państwem. Opłata jest uiszczana w związku z usługą publiczną, ale nie za samą usługę. Ten ostatni po uiszczeniu opłaty ma prawo żądać od państwa dokonania na jego rzecz prawnie istotnych czynności, odwołać się od odmowy ich wykonania, w tym przed sądem. Przy wnoszeniu opłat duże znaczenie ma swoboda uznania płatnika, jego motywacja oraz chęć nawiązania stosunków publicznoprawnych z państwem. Podatek nazywa się zapłatą, a pobór to składka. Opłatę można uiścić na różne sposoby. Cel opodatkowania - pokrycie całkowitych kosztów władz publicznych. Cel zbierania - zrekompensować płatnikowi dodatkowe koszty państwa z tytułu świadczenia poszczególnych usług o charakterze publicznoprawnym. 2. FUNKCJE PODATKÓW Podatki są niezbędnym atrybutem państwa, bez którego nie może istnieć. Podatki stanowią zdecydowaną większość źródeł dochodów państwa i gmin. Funkcjonalnym celem podatków jest: wsparcie finansowe polityki wewnętrznej i zagranicznej realizowanej przez państwo, tj. w zapewnieniu normalnego funkcjonowania społeczeństwa. Zapłata podatku ma na celu pokrycie wydatków władzy publicznej. W kwestiach związanych z tworzeniem listy funkcji podatkowych są różne stanowiska. Jedno podejście polega na tym, że podatki pełnią cztery funkcje: fiskalną, społeczną, regulacyjną i kontrolną. Innym podejściem jest wyróżnienie następujących głównych funkcji podatków: fiskalnej, regulacyjnej, społecznej. Trzecie podejście polega na tym, że funkcję regulacyjną i fiskalną wyróżnia się jako jedyne funkcje podatku. Do głównych funkcji wykonywanych przez podatek należą: 1. Funkcja skarbowa charakteryzuje podatek, odpowiadając na pytanie, dokąd podatek trafia i gdzie jest uruchamiany w celu późniejszej redystrybucji. Funkcja skarbowa powstaje dla podatku w związku z jego wpływem do ściśle określonego funduszu scentralizowanego – budżetu i ukazuje rolę podatku w kształtowaniu dochodów budżetowych. W tym przypadku konieczne jest rozróżnienie funkcji fiskalnej (skarbowej) podatku od jego znaczenia fiskalnego, ponieważ mają one różne oznaki manifestacji. Funkcja skarbowa określa kierunek przepływu podatku i jego przeznaczenie dla konkretnego budżetu, natomiast wartość fiskalna podatku poprzez wysokość podatku wiąże się z jego funkcją uciążliwą oraz pokazuje bezwzględny i względny udział danego podatku w ogólną strukturę dochodów podatkowych budżetów. 2. Funkcja uciążliwa wskazuje ilościową stronę podatku oraz odpowiada na pytania, jaka jest wielkość podatku, jak bardzo jest on uciążliwy dla podatnika w ujęciu bezwzględnym i względnym. Funkcja ta charakteryzuje się rozkładem ciężarów podatkowych pomiędzy podatników, biorąc pod uwagę ich możliwości podatkowe, zgodnie z priorytetami społeczno-gospodarczymi polityki państwa. Zróżnicowanie efektu uciążliwości dokonuje się za pomocą dwóch elementów podatku – stawki podatkowej oraz zachęt podatkowych. Wzrost ogólnego poziomu uciążliwości podatku może nastąpić w wyniku przejścia podstawy opodatkowania na inne wskaźniki kosztowe lub w przypadku uwzględnienia dodatkowych elementów w przedmiocie podatkowym. 3. Funkcja analityczna pozwala na wyciągnięcie pewnych wniosków na temat charakterystycznych cech rozwoju makroekonomicznego kraju w warunkach społeczno-gospodarczych panujących w danym momencie historycznym. Poza analizą makroekonomiczną funkcja ta pozwala zidentyfikować nie tylko przyczyny, które doprowadziły do rozbieżności między rzeczywistymi otrzymanymi dochodami podatkowymi a ich prognozowanymi wartościami dla poszczególnych podatków, ale także procesy, które w porównaniu wpłynęły na dynamikę dochodów podatkowych z wpływami podatkowymi za różne okresy. Z uwagi na to, że funkcja społeczna nie ujawnia i nie charakteryzuje określonej, indywidualnie określonej właściwości podatku, można powiedzieć, że podatek nie pełni funkcji społecznej. 3. ELEMENTY PODATKOWE Elementy podatkowe - niezbędne minimum parametrów, bez których normatywnego ustalenia podatku nie można uznać za prawnie ustalony. Przedmiot opodatkowania - fakty prawne (czynności, zdarzenia, stany), z obecnością których przepisy podatkowe wiążą powstanie zobowiązania podatkowego z podatnikiem. Przedmiotem opodatkowania mogą być transakcje sprzedaży towarów (robót, usług), mienia, zysku, dochodu lub innego przedmiotu, który ma cechy kosztowe, ilościowe lub fizyczne, z obecnością których ustawodawstwo podatnika w zakresie podatków i opłat wiąże obowiązek zapłacić podatek (art. 38 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej). Nieruchomość - rodzaj przedmiotów praw obywatelskich (z wyjątkiem praw majątkowych) związanych z własnością zgodnie z Kodeksem cywilnym Federacji Rosyjskiej. Produkt - wszelkie nieruchomości sprzedane lub przeznaczone do sprzedaży. Pracować - działania, których rezultaty są namacalne i mogą być realizowane w celu zaspokojenia potrzeb organizacji i (lub) osób. Serwis - czynności, których rezultaty nie mają materialnego wyrazu, są realizowane i konsumowane w procesie realizacji tej czynności. Доход - korzyści ekonomiczne w gotówce lub w naturze, brane pod uwagę, jeżeli można je zmierzyć i w zakresie, w jakim można je oszacować. Zysk - dochód podatnika pomniejszony o kwotę poniesionych przez niego wydatków. Dywidenda - wszelkie dochody uzyskane przez udziałowca (uczestnika) od organizacji w podziale zysków pozostałych po opodatkowaniu. Procent - wszelkie wcześniej zadeklarowane (ustalone) dochody uzyskane z dowolnego rodzaju zobowiązania dłużnego. Podstawa opodatkowania jest zdefiniowany przez ustawodawcę jako koszt, fizyczna lub inna cecha przedmiotu opodatkowania (klauzula 1 art. 53 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej). Funkcją podstawy opodatkowania jest ilościowe wyrażenie przedmiotu opodatkowania, czyli jego pomiar. Wysokość podatku - kwota opłat podatkowych na jednostkę miary podstawy opodatkowania (klauzula 1, art. 53 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej). Stawki podatku wyrażone są: 1) jako procent podstawy opodatkowania; 2) w stałej kwocie pieniężnej, gdy ustalona kwota opłaty podatkowej jest ustalana na jednostkę opodatkowania; 3) w postaci łączonej, która łączy w sobie składniki stałe i procentowe. Okres podatkowy oznacza rok kalendarzowy lub inny okres w odniesieniu do poszczególnych podatków, po którym ustalana jest podstawa opodatkowania i naliczana jest kwota należnego podatku. Procedura obliczania podatku polega na ustaleniu kwoty podatku należnego do budżetu (funduszu pozabudżetowego). Podatek może zostać obliczony: 1) przez podatnika; 2) agent podatkowy; 3) organ podatkowy. Tryb i warunki zapłaty podatku. Terminy płatności ustalane są dla każdego podatku i określane przez datę kalendarzową lub upływ czasu liczonego w latach, kwartałach, miesiącach, tygodniach i dniach oraz wskazanie zdarzenia, które musi nastąpić lub zajść, lub czynność, którą należy wykonać. Przebieg okresu liczonego w latach, miesiącach, tygodniach lub dniach rozpoczyna się następnego dnia po dacie kalendarzowej lub zaistnieniu zdarzenia, które zadecydowało o jego rozpoczęciu. 4. KLASYFIKACJA PODATKÓW Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej przewiduje jedną klasyfikację podatków i opłat: wszystkie podatki i opłaty pobierane w Federacji Rosyjskiej są podzielone na federalne, regionalne i lokalne (sekcja 1, art. 12 Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej). Podatki i opłaty określone w Ordynacji podatkowej i obowiązkowe do zapłaty na całym terytorium Federacji Rosyjskiej uznawane są za federalne. Regionalne - podatki i opłaty określone w Kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej oraz w prawie podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej, wprowadzane w życie zgodnie z Kodeksem podatkowym Federacji Rosyjskiej, prawem podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej i obowiązkowe dla płatności na terytoriach podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej. Lokalne - podatki i opłaty określone w Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej oraz regulacyjne akty prawne organów przedstawicielskich samorządu lokalnego, wprowadzone w życie zgodnie z Ordynacją podatkową Federacji Rosyjskiej, regulacyjne akty prawne organów przedstawicielskich samorządu lokalnego -rządowe i obowiązkowe do zapłaty na terytoriach odpowiednich gmin. Podatki są podzielone na podatki płacone przez osoby fizyczne; podatki płacone przez organizacje; podatki mieszane płacone zarówno przez osoby fizyczne, jak i organizacje. Zgodnie z przedmiotem opodatkowania wyróżnia się: 1) podatki od nieruchomości; 2) podatki od dochodu (zysku); 3) podatki od niektórych rodzajów działalności. Podział podatków na bezpośrednie i pośrednie. Kryterium klasyfikacji stanowi podmiot, na którym spoczywa ciężar podatkowy. W przypadku podatków bezpośrednich tą osobą jest bezpośrednio podatnik, w przypadku podatków pośrednich tą osobą jest ostateczny konsument (nabywca) towarów, robót budowlanych lub usług. Podatnik wlicza kwotę podatku pośredniego do ceny towaru, przerzucając realny ciężar jego zapłaty na kupującego. W przypadku dalszej odsprzedaży kupujący ten z kolei staje się podatnikiem. Z kolei podatki bezpośrednie są zwykle klasyfikowane jako osobiste i rzeczywiste. Wysokość podatków od osób fizycznych zależy od uzyskanych dochodów, podatki rzeczywiste są obliczane w zależności nie od rzeczywistego, ale szacunkowego dochodu podatnika. W zależności od skali zastosowania podatki pośrednie z pewnym stopniem warunkowości można podzielić na powszechne i specjalne. Uniwersalny to podatek od wartości dodanej, który nakładany jest na sprzedaż niemal każdego produktu (pracy, usługi). Jedynie wąska, ograniczona lista towarów podlega specjalnym podatkom (np. akcyza). Zgodnie z kolejnością naliczania podatki dzieli się na wynagrodzenie i pozapłacowe. Podatki od wynagrodzeń są obliczane przez organy podatkowe. Należą do nich szereg podatków płaconych przez osoby fizyczne (podatek transportowy, podatek gruntowy). Podatki naliczane przez osoby fizyczne nie podlegają opodatkowaniu. Podatki można podzielić na ukierunkowane i ogólne (niedocelowe). Podatki nie mogą być powiązane z pewnymi wydatkami budżetowymi, stanowią one sumę wszystkich wydatków państwa. W niektórych przypadkach podatek może być ukierunkowany ze względu na interesy określonych grup ludności lub sektorów gospodarki lub departamentów. Celem jest ujednolicony podatek socjalny, który zgodnie z ustalonymi standardami zasila państwowe fundusze pozabudżetowe. Podatki dzieli się na zwykłe i nadzwyczajne. Podatki nadzwyczajne są wprowadzane w warunkach szczególnych okoliczności, którymi mogą być klęski żywiołowe, wojny, blokady, wypadki i katastrofy spowodowane przez człowieka. 5. USTAWODAWSTWO FEDERACJI ROSYJSKIEJ W ZAKRESIE PODATKÓW I OPŁAT Konstytucja Federacji Rosyjskiej ustanawia normy rządzące podstawami rosyjskiego systemu podatkowego. Konstytucja Federacji Rosyjskiej ustanawia obowiązek płacenia prawnie ustalonych podatków i opłat, rozgranicza kompetencje podatkowe między Federacją Rosyjską, jej podmiotami i samorządem terytorialnym. Ustawodawstwo w zakresie podatków i opłat to zbiór aktów prawnych organów ustawodawczych (przedstawicielskich). Ustawodawstwo dotyczące podatków i opłat nie jest przypisane w Konstytucji do wyłącznej jurysdykcji Federacji Rosyjskiej. W związku z tym ustawodawstwo podatkowe obejmuje trzy poziomy regulacji prawnych - federalny, regionalny i lokalny, które mają własną strukturę określoną przez prawo. Ustawodawstwo podatkowe Federacji Rosyjskiej składa się z Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej oraz federalnych ustaw o podatkach i opłatach przyjętych zgodnie z nim. Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej ustanawia system podatków i opłat oraz ogólne zasady opodatkowania i opłat w Federacji Rosyjskiej, w tym: 1) rodzaje podatków i opłat pobieranych w Federacji Rosyjskiej; 2) przyczyny powstania (zmiana, wypowiedzenie) oraz tryb wywiązywania się z obowiązku zapłaty podatków i opłat; 3) zasady ustalania, uchwalania i znoszenia wcześniej wprowadzonych podatków podmiotów Federacji Rosyjskiej oraz podatków lokalnych; 4) prawa i obowiązki podatników, organów podatkowych i innych uczestników stosunków regulowanych przepisami o podatkach i opłatach; 5) formy i metody kontroli podatkowej; 6) odpowiedzialność za popełnienie przestępstw skarbowych; 7) tryb zaskarżania czynności organów podatkowych i działań (bezczynności) ich funkcjonariuszy. Działanie Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej rozciąga się na stosunki dotyczące ustalania, wprowadzania i pobierania opłat w przypadkach, w których jest to wyraźnie przewidziane przez Kodeks Podatkowy Federacji Rosyjskiej. Ustawodawstwo podmiotów Federacji Rosyjskiej dotyczące podatków i opłat obejmuje ustawy o podatkach podmiotów Federacji Rosyjskiej, przyjęte zgodnie z Kodeksem podatkowym Federacji Rosyjskiej. Gminne akty prawne dotyczące podatków i opłat lokalnych są przyjmowane przez organy przedstawicielskie gmin zgodnie z kodeksem podatkowym Federacji Rosyjskiej. Akty prawne gmin dotyczące podatków i opłat lokalnych obejmują decyzje gminnych organów przedstawicielskich. Informacje i kopie ustaw, gminnych aktów prawnych regulujących ustanawianie i znoszenie podatków i opłat regionalnych i lokalnych są przesyłane przez organy państwowe podmiotu Federacji Rosyjskiej i samorządy do Federalnej Służby Podatkowej i Ministerstwa Finansów Rosji , a także do regionalnych organów podatkowych i finansowych (art. 16 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej) . Poza podatkami i opłatami regionalnymi i lokalnymi, podmioty Federacji Rosyjskiej i gminy są również uprawnione do regulowania niektórych elementów podatków i opłat federalnych, a także niektórych ogólnych kwestii podatkowych. Akty ustawodawcze dotyczące podatków i opłat obejmują również ustawy federalne i inne regulacyjne akty prawne, które obowiązywały w momencie wejścia w życie niektórych części kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej i nie zostały bezpośrednio uznane za nieważne. Akty te obowiązują w części, która nie jest sprzeczna z kodeksem podatkowym Federacji Rosyjskiej i podlegają z nim harmonizacji. Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej - skodyfikowany akt bezpośredniego działania, zajmuje szczególne miejsce wśród źródeł prawa podatkowego. Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej porządkuje prawo podatkowe jako gałąź, tworzy podstawy prawne systemu podatkowego. 6. PRZEDMIOT PRAWA PODATKOWEGO Przedmiot prawa podatkowego obejmuje stosunki władzy przy ustalaniu, wprowadzaniu i poborze podatków i opłat, stosunki powstałe w procesie kontroli skarbowej, zaskarżanie czynności organów podatkowych, czynności (bezczynności) ich funkcjonariuszy oraz pociągnięcie do odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego (art. 2 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej). Ta lista jest wyczerpująca i nie może być rozszerzona. Istnienie stosunków podatkowych jest możliwe jedynie jako stosunki prawne, czyli na podstawie wytworzonego w procesie stanowienia prawa normatywnego modelu opodatkowania. Bez takich ram regulacyjnych stosunki podatkowe nie mogą powstać. Przedmiot prawa podatkowego jest zróżnicowany ze względu na różne podstawy. Wyróżnia się trzy bloki relacji, które odzwierciedlają etapowość procesu podatkowego w czasie i przestrzeni: 1) blok podatkowo-prawotwórczy obejmujący relacje dotyczące ustalania i wprowadzania podatków i opłat; 2) blok realizacyjno-podatkowy związany z naliczeniem, zapłatą, a w razie potrzeby przymusowym poborem podatków i opłat; 3) blok podatkowo-procesowy, pośredniczący w zakresie kontroli podatkowej i odpowiedzialności. Przedmiotem prawa podatkowego są: stosunki majątkowe bezpośrednio związane z przepływem środków pieniężnych w formie pieniężnej lub niepieniężnej; stosunki organizacyjne (niemajątkowe). Te pierwsze uważane są za główne, drugie za pomocnicze, zapewniające powstanie, zmianę lub zakończenie stosunków w zakresie podatku od nieruchomości. Wszelkie stosunki podatkowe dotyczą bezpośrednio lub pośrednio majątku, dóbr materialnych, korzyści ekonomicznych, tj. wraz z przyrostem majątku. Stosunki dotyczące ustalania i wprowadzania podatków i opłat należą do sfery stanowienia prawa i pozbawione są treści majątkowych, jednak w oderwaniu od nich nie można rozpatrywać stosunków związanych z naliczaniem i płaceniem płatności podatkowych. Relacje w zakresie kontroli podatkowej mają również charakter zarządczy, niemajątkowy, ale ostatecznie zapewniają także realizację obowiązku płacenia prawnie ustalonych podatków i opłat. Stosunki podatkowe to stosunki dotyczące majątku – jego ograniczenia, pobierania, kontroli. W niektórych przypadkach elementy majątkowe i organizacyjne w podatkowych stosunkach prawnych są ze sobą tak ściśle powiązane, że trudno je rozróżnić i oddzielić od siebie. Celem regulacji prawno-podatkowej jest tworzenie funduszy państwowych i samorządowych poprzez alienację środków należących do podatników na realizację zadań i funkcji publicznych. Część majątku podatników w formie pieniężnej staje się własnością państwa. Relacje resortowe i międzyresortowe między organami podatkowymi mają charakter administracyjno-prawny. Kompetencje organów podatkowych w stosunku do siebie kształtują treść osobowości prawnej administracyjnej, a nie podatkowej. Stosunki podatkowe mają charakter autorytatywny, natomiast stosunki cywilnoprawne nie. Przedmiot prawa podatkowego stanowią ściśle z nimi związane powiązania majątkowe i organizacyjne, mające na celu tworzenie funduszy pieniężnych państwa i gmin. 7. METODA PRAWA PODATKOWEGO Metoda prawa podatkowego - zespół metod, technik i środków oddziaływania prawnego na stosunki podatkowe. Tematyka branży pokazuje, co regulują normy podatkowe i prawne, sposób - w jaki sposób, jakimi środkami i środkami dokonuje się regulacji prawnych. Cechy sposobu regulacji prawno-podatkowej wynikają z publicznoprawnego charakteru prawa podatkowego i obejmują następujące cechy. Charakter publicznoprawny. Płatności podatkowe są bezwarunkowym atrybutem państwa. To właśnie podatki i opłaty stanowią zdecydowaną większość źródeł dochodów państwa i gmin. Ich celem jest wsparcie finansowe polityki wewnętrznej i zagranicznej realizowanej przez państwo, czyli zapewnienie normalnego funkcjonowania społeczeństwa. Zapłata podatku ma na celu pokrycie wydatków władz publicznych (Uchwała Sądu Konstytucyjnego Federacji Rosyjskiej z dnia 11 listopada 1997 r. nr 16-P). Pierwszeństwo interesów publicznych nad interesami prywatnymi. Regulacja prawno-podatkowa ma charakter fiskalny, tj. jej głównym celem nie jest realizacja interesów jednostek, ale zapewnienie państwu środków finansowych na realizację zadań i funkcji publicznych. Wszystkie inne zadania są drugorzędne, pochodne. Samo istnienie prawa podatkowego, jego wyodrębnienie i rosnące znaczenie w systemie prawnym Rosji wynika ze szczególnej roli płatności podatkowych jako głównego źródła dochodów budżetów wszystkich szczebli. Dominacja norm obowiązujących i zaporowych w prawie podatkowym. Publicznoprawnym celem opodatkowania jest zapewnienie utworzenia scentralizowanych funduszy monetarnych państwa. Treść podatkowych stosunków prawnych zawsze obejmuje obowiązek zapłaty prawnie ustalonych podatków i opłat. Jednocześnie niektóre stosunki prawnopodatkowe (główne) bezpośrednio wyrażają ten obowiązek, inne zaś (pomocnicze) zapewniają jego realizację. Większość przepisów podatkowych ma charakter obowiązkowy lub zaporowy, choć oczywiście istnieją również przepisy zezwalające. Nakazowy charakter regulacji prawno-podatkowej. Prawo podatkowe charakteryzuje szczegółowe uregulowanie regulacyjne i minimalizacja swobody podmiotów do samodzielnego regulowania swojego zachowania w ramach podatkowego stosunku prawnego. Elementy dyspozycyjne dające uczestnikom prawo do samodzielnego regulowania pewnych aspektów interakcji prawnych są ograniczone do minimum. Jako takie elementy często wskazują one na możliwość określenia przez podatnika wybranej przez siebie polityki podatkowej i rachunkowej, skorzystania z zachęt podatkowych, uczestniczenia w podatkowych stosunkach prawnych osobiście lub za pośrednictwem pełnomocnika. Przykładem regulacji rozporządzającej jest przewidziana w uproszczonym systemie podatkowym możliwość wyboru przedmiotu opodatkowania przez samego podatnika (art. 346.14 NKRF). Wiele elementów rozporządzających (np. zastaw czy reprezentacja) nie ma własnego charakteru prawno-podatkowego, lecz jest wynikiem zastosowania instytucji prawa cywilnego do podatkowych stosunków prawnych. Są to ustawowe wyjątki od ogólnej zasady stosowania prawa cywilnego do stosunków prawnych w zakresie podatku energetycznego (art. 2 kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej). 8. ZASADY OPODATKOWANIA Zasada opodatkowania - podstawowy, podstawowy przepis leżący u podstaw systemu podatkowego państwa. Niektóre z tych zasad są utrwalone normatywnie, inne wynikają z interpretacji przepisów podatkowych przez sąd lub doktryny naukowej. Niektóre zasady mają charakter sektorowy lub międzysektorowy, inne regulują instytucje prawne, subinstytucje, a nawet niektóre aspekty opodatkowania. Zasada sprawiedliwego opodatkowania. Opodatkowanie musi być sprawiedliwe. Ideę sprawiedliwości ucieleśnia cały system zasad opodatkowania. Sprawiedliwość przejawia się zarówno w powszechności, jak iw równości, w proporcjonalności i pewności oraz w innych podstawach prawnych opodatkowania. Opodatkowanie jest początkowo niesprawiedliwe wobec podatnika, ponieważ wiąże się z zajęciem części jego majątku. Uczciwość w stosunku do podatnika przejawia się w ścisłym przestrzeganiu przez państwo ogólnych i szczególnych zasad opodatkowania przy ustalaniu, wprowadzaniu i poborze podatków. Zasada legalności opodatkowania. Oznacza to rządy prawa, ścisłe wdrażanie przez każdy podmiot aktów prawa podatkowego. Zasada powszechności i równości opodatkowania. Normy prawne to ogólne modele zgodnego z prawem zachowania uczestników interakcji społecznych. Nikt nie wykracza poza zakres prawa. Wszystkie podmioty bez wyjątku muszą spełniać wymogi prawne. Z wymogu powszechności i równości opodatkowania wynika zapisany w art. 56 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej zakazuje ustanawiania ulg podatkowych o charakterze indywidualnym. Zasada równego obciążenia podatkowego nie pozwala na ustanowienie dyskryminujących zasad opodatkowania, zależnych zarówno od formy prawnej, jak i charakteru (treści) działalności przedsiębiorczej podatników. Kapitał podatkowy nie oznacza systemu podatku kapitacyjnego, w którym wszyscy podatnicy płacą te same podatki. Zasada równości w odniesieniu do obowiązku płacenia prawnie ustalonych podatków i opłat sugeruje, że równość powinna być osiągana poprzez sprawiedliwą redystrybucję dochodów oraz zróżnicowanie podatków i opłat. Zasada proporcjonalności opodatkowania. Proporcjonalność opodatkowania obejmuje wymagania dotyczące: 1) proporcjonalności: przy ustalaniu podatków uwzględnia się faktyczną zdolność podatnika do zapłaty podatku (klauzula 1 art. 3 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej); 2) uzasadnienie: podatki i opłaty muszą mieć podstawę ekonomiczną i nie mogą być arbitralne (klauzula 3, art. 3 Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej); 3) dopuszczalność: podatki i opłaty, które uniemożliwiają obywatelom korzystanie z ich konstytucyjnych praw są niedopuszczalne (klauzula 3, art. 3 Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej). Wymóg proporcjonalności uzupełnia zasadę powszechności opodatkowania: każdy uczestniczy w tworzeniu scentralizowanych funduszy budżetowych i pozabudżetowych proporcjonalnie do swojej faktycznej zdolności do płacenia podatków. Zakłada się zróżnicowane podejście do obiektów opodatkowania różnej wielkości. Im większa podstawa opodatkowania (wielkość działki, wartość nieruchomości, moc silnika, wysokość dochodu lub zysku), tym wyższy podatek musi zapłacić podatnik. 9. MIEJSCE PRAWA PODATKOWEGO W SYSTEMIE PRAWNYM ROSJI Tam główne podejścia do sektorowego charakteru prawa podatkowego: 1) prawo podatkowe – instytucja prawna prawa finansowego, której nie należy rozpatrywać w oderwaniu od niej; 2) prawo podatkowe – samodzielna gałąź prawa posiadająca własny przedmiot i metodę, zasady prawne, przepisy skodyfikowane i inne atrybuty tej gałęzi; 3) prawo podatkowe – podgałęź prawa finansowego, dążąca do wyodrębnienia się w samodzielną branżę. Do wyizolowania w odrębną branżę konieczne są następujące przesłanki: 1) jednorodny zestaw relacji obejmujący stosunkowo odizolowaną i znaczącą sferę życia społecznego; 2) określony reżim regulacji prawnej, w tym specjalnie zorganizowany system środków, metod i technik regulacji prawnej; 3) znaczący układ normatywny, z reguły skodyfikowany; 4) jasno ustrukturyzowaną część ogólną, zawierającą zasady branżowe, podstawy statusu prawnego uczestników odpowiednich stosunków, specjalną terminologię, system źródeł itp.; 5) obecność blokady proceduralnej zapewniającej realizację norm materialnych; 6) uznanie przez środowisko naukowe (tj. doktrynę prawną) kompleksu regulacyjnego za samodzielną gałąź prawa. Wszystkie obiektywne warunki sektorowej autonomii prawa podatkowego zostały już ukształtowane: przedmiot, metoda, zasady prawne, specjalna terminologia, kodyfikacja, skład przedmiotowy, zasady proceduralne i inne są ustalone normatywnie i uzyskały aprobatę organów ścigania. Przekształcenie prawa podatkowego z instytucji finansowo-prawnej w podbranżę, a następnie w samodzielną dziedzinę prawa, jest procesem długotrwałym i jeszcze nie zakończonym. Prawo konstytucyjne wyróżnia powszechność i powszechność regulacji prawnych, obejmujących wszystkie sfery stosunków prawnych. Zasady konstytucyjne i prawne znajdują swój rozwój w prawodawstwie sektorowym. Prawo podatkowe w odniesieniu do swojego przedmiotu określa i rozwija ogólne zasady prawa konstytucyjnego. Prawo podatkowe i administracyjne łączy podobieństwo sposobu regulacji prawnej. W wielu przypadkach normy prawa administracyjnego pełnią rolę ogólną w stosunku do norm prawa podatkowego, gdyż opodatkowanie jest częścią systemu administracji publicznej. Niektóre instytucje prawa administracyjnego są w bardziej szczegółowej formie regulowane przez normy podatkowe i prawne. Na przykład istnieje korespondencja między następującymi instytucjami administracyjno-prawnymi i podatkowo-prawnymi: kontrola i nadzór - kontrola podatkowa; proces administracyjny - proces podatkowy. Prawo podatkowe i cywilne reguluje stosunki majątkowe związane z instytucją własności. Łączy je przedmiot regulacji prawnej - stosunki majątkowe. Różnią się sposobem regulacji prawnej. Prawo cywilne reguluje stosunki pomiędzy osobami prywatnymi. Podatek - pomiędzy jednostką a państwem, jego organami posiadającymi władzę i realizującymi funkcje publiczne. Cywilne odnosi się do gałęzi prawa prywatnego, podatkowe – do gałęzi prawa publicznego. 10. SYSTEM (KLASYFIKACJA) PODATKÓW I OPŁAT W FEDERACJI ROSYJSKIEJ Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej przewiduje jedną klasyfikację podatków i opłat: wszystkie podatki i opłaty pobierane w Federacji Rosyjskiej są podzielone na federalne, regionalne i lokalne (klauzula 1 artykułu 12 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej). Podatki i opłaty federalne to podatki i opłaty określone w Kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej i obowiązkowe do zapłaty na całym terytorium Federacji Rosyjskiej. Regionalne - podatki i opłaty określone w Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej oraz w prawie podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej, wprowadzane w życie zgodnie z Ordynacją podatkową Federacji Rosyjskiej, przepisami prawa podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej oraz obowiązkowe dla płatności na terytoriach podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej. Lokalne - podatki i opłaty określone w Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej oraz regulacyjne akty prawne organów przedstawicielskich samorządu lokalnego, wprowadzone w życie zgodnie z Ordynacją podatkową Federacji Rosyjskiej, regulacyjne akty prawne organów przedstawicielskich samorządu lokalnego -rządowe i obowiązkowe do zapłaty na terytoriach odpowiednich gmin. W sztuce. 13-15 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej ustalony jest następujący system podatków i opłat. Podatki i opłaty federalne obejmują: 1) podatek od wartości dodanej (rozdział 21 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej); 2) akcyzy (rozdział 22 NKRF); 3) podatek dochodowy od osób fizycznych (rozdział 23 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej); 4) jednolity podatek socjalny (rozdział 24 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej); 5) podatek dochodowy od osób prawnych (rozdział 25 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej); 6) podatek od wydobycia kopalin (rozdział 26 Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej); 7) podatek wodny (rozdział 25.2 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej); 9) opłaty za korzystanie z obiektów świata zwierząt i za korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych (rozdział 25.1 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej); 10) podatek państwowy (rozdział 25.3 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej). Podatki regionalne obejmują: 1) podatek od majątku organizacji (rozdział 30 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej); 2) podatek od działalności hazardowej; 3) podatek transportowy. Podatki lokalne obejmują: 1) podatek gruntowy; 2) podatek od majątku osób fizycznych. Podatki dzielą się również na bezpośrednie i pośrednie. Podatki bezpośrednie dzielą się na osobiste i rzeczywiste. Wysokość podatków od osób fizycznych zależy od uzyskanych dochodów, podatki rzeczywiste są obliczane w zależności od szacowanego dochodu. Podatki pośrednie dzielą się na uniwersalne i specjalne. Na sprzedaż prawie każdego produktu nakładany jest podatek uniwersalny. Wąska, ograniczona lista towarów podlega specjalnym podatkom (np. akcyza). Zgodnie z kolejnością naliczania podatki dzieli się na wynagrodzenie i pozapłacowe. Podatki od wynagrodzeń są obliczane przez organy podatkowe. Należą do nich szereg podatków płaconych przez osoby fizyczne (podatek transportowy, podatek gruntowy). Podatki naliczane przez osoby fizyczne są uważane za niepodlegające opodatkowaniu. Podatki docelowe i ogólne (nie docelowe). Podatki nie mogą być powiązane z pewnymi wydatkami budżetowymi, stanowią one sumę wszystkich wydatków państwa. W niektórych przypadkach podatek może być ukierunkowany ze względu na interesy określonych grup ludności lub branż lub departamentów. Podatki zwyczajne i nadzwyczajne. Podatki nadzwyczajne są wprowadzane w warunkach szczególnych okoliczności, którymi mogą być klęski żywiołowe, wojny, blokady, wypadki i katastrofy spowodowane przez człowieka. Przedmiotem opodatkowania mogą być: podatki od nieruchomości, podatki od dochodu (zysku), od niektórych rodzajów działalności. Podatki i opłaty są również usystematyzowane na innych podstawach: podatki płacone przez osoby fizyczne, organizacje, podatki mieszane płacone zarówno przez osoby fizyczne, jak i organizacje. 11. PODATEK OD WARTOŚCI DODANEJ Podatek od wartości dodanej (VAT) jest podatkiem pośrednim. W przypadku sprzedaży towarów (robót, usług) podatnik oprócz ceny sprzedanych towarów (robót, usług) przedstawia kupującemu do zapłaty kwotę podatku VAT. Podatnik przenosi swoje wydatki na zapłacenie podatku VAT na kupującego, który odsprzedając towar, nalicza podatek VAT, przenosząc ciężar jego zapłaty na swojego kupującego i tak dalej na konsumenta końcowego. Obciążenie podatkowe związane z płaceniem podatku VAT ponoszą nie podatnicy, ale końcowy nabywca towarów (robót, usług). podatnicy VAT: organizacje; indywidualni przedsiębiorcy; osoby przewożące towary przez granicę celną Federacji Rosyjskiej. Organizacje i indywidualni przedsiębiorcy są zwolnieni z płacenia podatku VAT, jeżeli w ciągu trzech poprzednich miesięcy kalendarzowych kwota wpływów ze sprzedaży towarów (z wyjątkiem towarów objętych podatkiem akcyzowym) nie przekroczyła łącznie 1 miliona rubli. Zasada ta nie dotyczy osób sprzedających wyroby akcyzowe. Jeżeli jednocześnie sprzedawane są zarówno towary akcyzowe, jak i niepodlegające akcyzie, to osoby te są zwolnione z płacenia podatku VAT tylko od transakcji z towarami niepodlegającymi akcyzie. Przedmiotem opodatkowania VAT są operacje sprzedaży towarów (robót, usług) na terytorium Federacji Rosyjskiej, w tym nieodpłatnie; przekazanie towarów (wykonywanie pracy, świadczenie usług) na własne potrzeby, których koszty nie podlegają odliczeniu przy obliczaniu podatku dochodowego od osób prawnych; wykonywanie robót budowlano-montażowych na własne potrzeby; import towarów na obszar celny Federacji Rosyjskiej. Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej przewiduje zwolnienia z listy obiektów podlegających opodatkowaniu VAT. Podatek VAT nie jest naliczany od transakcji, które nie są uznawane przez przepisy podatkowe za sprzedaż towarów (robót lub usług). Im, zgodnie z ust. 3 art. 39 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej obejmują operacje: - związane z obiegiem waluty rosyjskiej lub obcej; - przeniesienie majątku na następców prawnych w trakcie reorganizacji; - przekazanie majątku organizacjom non-profit na realizację głównych działań statutowych niezwiązanych z przedsiębiorczością; - przeniesienie majątku o charakterze inwestycyjnym (wkłady na kapitał zakładowy spółek gospodarczych i osobowych, na podstawie prostej umowy spółki, wpłaty udziałowe do funduszy zakładowych spółdzielni); - przekazanie lokali mieszkalnych osobom fizycznym w domach państwowego (miejskiego) zasobu mieszkaniowego podczas prywatyzacji; - zajęcie mienia przez konfiskatę, dziedziczenie mienia, konwersję rzeczy bez właściciela i porzuconych, zwierząt bez właściciela, znalezisk, skarbów na własność innych osób zgodnie z Kodeksem cywilnym Federacji Rosyjskiej. Ponadto opodatkowaniu podatkiem VAT nie podlegają: - nieodpłatne przekazanie władzom państwowym (lokalnym) obiektów o przeznaczeniu społecznym i kulturalnym oraz mieszkaniowym i komunalnym, dróg, sieci elektrycznych, podstacji, sieci gazowych, ujęć wody i podobnych obiektów; - przeniesienie własności przedsiębiorstw państwowych (komunalnych), umorzonej w celu prywatyzacji; - roboty, usługi organów państwowych (lokalnych) w ramach ich kompetencji; - nieodpłatne przekazanie środków trwałych organom państwowym (lokalnym); - operacje sprzedaży działek; - przeniesienie praw majątkowych organizacji na jej następcę prawnego. 12. PRZEDMIOT OPODATKOWANIA PODATKU OD WARTOŚCI DODANEJ Przedmiot opodatkowania VAT - operacje sprzedaży towarów (robót, usług) na terytorium Federacji Rosyjskiej, w tym nieodpłatnie; przekazanie towarów (wykonywanie pracy, świadczenie usług) na własne potrzeby, których koszty nie podlegają odliczeniu przy obliczaniu podatku dochodowego od osób prawnych; wykonywanie robót budowlano-montażowych na własne potrzeby; import towarów na obszar celny Federacji Rosyjskiej. Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej przewiduje zwolnienia z listy obiektów podlegających opodatkowaniu VAT. Podatek VAT nie jest naliczany od transakcji, które nie są uznawane przez przepisy podatkowe za sprzedaż towarów (robót lub usług). Im, zgodnie z ust. 3 art. 39 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej obejmują operacje: - związane z obiegiem waluty rosyjskiej lub obcej; - przeniesienie majątku na następców prawnych w trakcie reorganizacji; - przekazanie majątku organizacjom non-profit na realizację głównych działań statutowych niezwiązanych z przedsiębiorczością; - przeniesienie majątku o charakterze inwestycyjnym (wkłady na kapitał zakładowy spółek gospodarczych i osobowych, na podstawie prostej umowy spółki, wpłaty udziałowe do funduszy zakładowych spółdzielni); - przekazanie lokali mieszkalnych osobom fizycznym w domach państwowego (miejskiego) zasobu mieszkaniowego podczas prywatyzacji; - zajęcie mienia przez konfiskatę, dziedziczenie mienia, konwersję rzeczy bez właściciela i porzuconych, zwierząt bez właściciela, znalezisk, skarbów na własność innych osób zgodnie z Kodeksem cywilnym Federacji Rosyjskiej. Ponadto opodatkowaniu podatkiem VAT nie podlegają: - nieodpłatne przekazanie władzom państwowym (lokalnym) obiektów o przeznaczeniu społecznym i kulturalnym oraz mieszkaniowym i komunalnym, dróg, sieci elektrycznych, podstacji, sieci gazowych, ujęć wody i podobnych obiektów; - przeniesienie własności przedsiębiorstw państwowych (komunalnych), umorzonej w celu prywatyzacji; - roboty, usługi organów państwowych (lokalnych) w ramach ich kompetencji; - nieodpłatne przekazanie środków trwałych organom państwowym (lokalnym); - operacje sprzedaży działek; - przeniesienie praw majątkowych organizacji na jej następcę prawnego. Terytorium Federacji Rosyjskiej uznaje się za miejsce sprzedaży towarów w przypadku wystąpienia jednej z następujących okoliczności: 1) towary znajdują się na terytorium Federacji Rosyjskiej, nie są wysyłane ani transportowane; 2) towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium Federacji Rosyjskiej. Terytorium Federacji Rosyjskiej jest uznawane za miejsce sprzedaży robót i usług, jeżeli: - roboty (usługi) są bezpośrednio związane z nieruchomościami znajdującymi się na terytorium Federacji Rosyjskiej; - roboty (usługi) są bezpośrednio związane z mieniem ruchomym, statkami powietrznymi, statkami morskimi i statkami żeglugi śródlądowej znajdującymi się na terytorium Federacji Rosyjskiej; - usługi są faktycznie świadczone na terytorium Federacji Rosyjskiej w zakresie kultury, sztuki, edukacji, kultury fizycznej, turystyki, rekreacji i sportu; - nabywca robót (usług) prowadzi działalność na terenie Federacji Rosyjskiej; - przy przenoszeniu własności lub cesji patentów, licencji lub innych podobnych praw; świadczenie usług doradczych, prawnych, księgowych itp.; - działalność organizacji lub indywidualnego przedsiębiorcy wykonującego pracę (świadczącego usługi) jest prowadzona na terytorium Federacji Rosyjskiej. 13. STAWKI PODATKOWE I ODLICZENIA PODATKOWE NA PODATEK OD WARTOŚCI DODANEJ Stawki podatku od towarów i usług są zróżnicowane. Ogólną stawkę podatku ustala się na poziomie 18% podstawy opodatkowania. Dla szeregu kategorii towarów o znaczeniu społecznym – niektórych artykułów spożywczych (mięso, mleko, cukier, sól, pieczywo itp.), artykułów dziecięcych, czasopism, niektórych artykułów medycznych ustalono stawkę preferencyjną (ulgową) – 10%. . Dla wielu przedmiotów opodatkowania, zgodnie z kodeksem podatkowym Federacji Rosyjskiej, ustala się stawkę podatku równą 0%. Ta stawka podatku dotyczy w szczególności następujących transakcji: - towary eksportowane (roboty, usługi) bezpośrednio związane z produkcją i sprzedażą tych towarów; - roboty (usługi) związane z transportem (transportem) towarów tranzytowych przez obszar celny Federacji Rosyjskiej; - usługi przewozu pasażerów i bagażu, pod warunkiem, że miejsce odjazdu lub przeznaczenia pasażerów i bagażu znajduje się poza terytorium Federacji Rosyjskiej, przy rejestracji przewozu na podstawie ujednoliconych międzynarodowych dokumentów przewozowych; - roboty (usługi) wykonywane (świadczone) bezpośrednio w przestrzeni kosmicznej, a także zespół robót (usług) przygotowawczych naziemnych, zdeterminowanych technologicznie i nierozerwalnie związanych z wykonywaniem prac (świadczenie usług) bezpośrednio w przestrzeni kosmicznej itp. Z podatku VAT zwolnione są: najem lokalu przez właściciela obcokrajowcom lub organizacjom akredytowanym w Federacji Rosyjskiej; sprzedaż szeregu towarów i usług medycznych; świadczenie usług na utrzymanie dzieci w placówkach przedszkolnych; usługi przewozu pasażerów publicznym miejskim transportem pasażerskim (z wyjątkiem taksówek, w tym taksówek trasowych); usługi pogrzebowe; usługi w zakresie udostępniania lokali mieszkalnych do wykorzystania w zasobach mieszkaniowych wszystkich form własności; niektóre usługi w zakresie edukacji itp. Istotne znaczenie mają ulgi podatkowe, dzięki którym podatnik ma prawo do obniżenia całkowitej kwoty zapłaconego podatku VAT. Kwoty podatku VAT przedstawione podatnikowi i zapłacone przez niego przy nabyciu towaru podlegają odliczeniu. Kwotę podatku VAT oblicza się na koniec każdego okresu rozliczeniowego jako łączną kwotę podatku uzyskaną poprzez zsumowanie kwot podatków obliczonych odrębnie według stawek 18, 10 i 0%, pomniejszonych o kwotę odliczeń podatkowych: VAT = ( NB(a) X 0,18 + NB (b) x 0,1 + NB(c) x 0) - NB, gdzie VAT to kwota należnego podatku; NB(a) – podstawa opodatkowania, do której stosuje się stawkę 18%; NB(b) - podstawa opodatkowania, do której stosuje się stawkę 10%; NB(c) - podstawa opodatkowania, do której stosuje się stawkę 0%; HB - odliczenia podatkowe. W rzeczywistości kwota VAT jest różnicą pomiędzy kwotą VAT zapłaconego podatnikowi przez nabywców jego towarów a kwotą VAT zapłaconego uprzednio przez podatnika dostawcom różnego rodzaju towarów. Jeżeli na koniec okresu rozliczeniowego kwota odliczeń przekroczy łączną kwotę VAT obliczoną od wszystkich transakcji podatnika, to powstała różnica musi zostać zwrócona (odliczona, zwrócona) podatnikowi, a kwota VAT należna budżet na koniec tego okresu podatkowego jest równy zeru. 14. PROCEDURA OBLICZANIA I PŁATNOŚCI VAT Kwota VAT oblicza się jako procentowy udział podstawy opodatkowania odpowiadający stawce podatku, a w przypadku odrębnego rozliczenia – jako kwotę podatku VAT uzyskaną poprzez dodanie kwot podatków obliczonych odrębnie dla każdej stawki. Całkowity podatek VAT obliczana jest na podstawie wyników każdego okresu podatkowego w odniesieniu do wszystkich transakcji uznanych za przedmiot opodatkowania i dokonanych w danym okresie podatkowym. płatność VAT dokonywana jest na koniec każdego okresu rozliczeniowego na podstawie faktycznej sprzedaży towarów nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po upływie okresu rozliczeniowego. Podatnicy zobowiązani są do złożenia deklaracji do organów podatkowych nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po upływie okresu podatkowego. Podatnicy z miesięcznymi wpływami ze sprzedaży towarów w ciągu kwartału nieprzekraczającymi 1 mln RUB są uprawnieni do zapłaty podatku VAT na podstawie faktycznej sprzedaży towarów za miniony kwartał najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po minionym kwartale. Podatnik sprzedając towary, oprócz ceny sprzedawanego towaru, jest zobowiązany do przedstawienia kupującemu tych towarów odpowiedniej kwoty podatku VAT do zapłaty. Sprzedający przy sprzedaży towaru jest zobowiązany do wystawienia kupującemu faktury w ciągu 5 dni od daty wysłania towaru. Faktura jest podstawą do przyjęcia do odliczenia lub zwrotu przedstawionych kwot VAT. Przy płaceniu podatku VAT istotne są odliczenia podatkowe, o które podatnik ma prawo do obniżenia całkowitej kwoty zapłaconego podatku VAT. Wysokość podatku VAT obliczana jest na koniec każdego okresu rozliczeniowego jako łączna kwota podatku otrzymanego w wyniku zsumowania kwot podatków obliczonych odrębnie według stawek 18%, 10% i 0%, pomniejszona o kwotę podatku potrącenia: VAT = (NB (a) X 0,18 + NB (b) x 0,1 + NB (s) x 0) - HB, gdzie VAT jest kwotą należnego podatku; NB(a) - podstawa opodatkowania, do której stosuje się stawkę 18%; NB(b) - podstawa opodatkowania, do której stosuje się stawkę 10%; NB(c) - podstawa opodatkowania, do której stosuje się stawkę 0%; HB - odliczenia podatkowe. W rzeczywistości kwota VAT jest różnicą pomiędzy kwotą VAT zapłaconego podatnikowi przez nabywców jego towarów a kwotą VAT zapłaconego uprzednio przez podatnika dostawcom różnego rodzaju towarów. Jeżeli na koniec okresu rozliczeniowego kwota odliczeń przekroczy łączną kwotę VAT obliczoną od wszystkich transakcji podatnika, to powstała różnica musi zostać zwrócona (odliczona, zwrócona) podatnikowi, a kwota VAT należna budżet na koniec tego okresu podatkowego jest równy zeru. Obowiązek naliczania, potrącania i przelewania podatku VAT w niektórych przypadkach spoczywa na agentach podatkowych. Tym samym obowiązek potrącania i płacenia podatku VAT przez osoby zagraniczne, które nie są zarejestrowane w rosyjskich organach podatkowych jako podatnicy, jest przypisany do agentów podatkowych, którymi są organizacje i przedsiębiorcy indywidualni zarejestrowani w organach podatkowych i nabywający towary na terytorium Federacji Rosyjskiej ( roboty, usługi) od osób zagranicznych. Podatnik jest zobowiązany do prowadzenia odrębnej ewidencji transakcji w przypadku, gdy dokonuje transakcji podlegających opodatkowaniu oraz transakcji zwolnionych z opodatkowania. 15. AKCYZY: PODATNICY I PRZEDMIOT OPODATKOWANIA Akcyza zaliczana jest do podatków pośrednich. Ciężar płacenia akcyzy jest przerzucany przez podatników na konsumentów towarów. Podatnicy akcyzy - organizacje i przedsiębiorcy indywidualni dokonujący transakcji opodatkowanych akcyzą, a także osoby uznane za podatników w związku z przemieszczaniem towarów przez granicę celną Federacji Rosyjskiej. Towary akcyzowe. Federacja Rosyjska ma ograniczoną listę towarów objętych podatkiem akcyzowym. Do towarów akcyzowych tradycyjnie zalicza się dobra luksusowe, towary szkodliwe społecznie, państwo i społeczeństwo są zainteresowane ograniczeniem ich konsumpcji. Ponadto towary objęte podatkiem akcyzowym często obejmują towary wysoce dochodowe, których sprzedaż przynosi podatnikom nadwyżki zysków. Akcyza, jak żaden inny podatek, pełni funkcję regulacyjną, przede wszystkim w sferze konsumpcji towarów. Lista towarów objętych podatkiem akcyzowym obejmuje wyroby z wina i wódki, wyroby tytoniowe itp. Ordynacja podatkowa odnosi się do towarów objętych podatkiem akcyzowym: alkohol etylowy ze wszystkich rodzajów surowców, z wyjątkiem alkoholu koniakowego; produkty zawierające alkohol (roztwory, emulsje i inne produkty w postaci płynnej) o udziale objętościowym alkoholu etylowego powyżej 9%; wyroby alkoholowe (alkohol pitny, wódka, likiery i inne produkty spożywcze o zawartości alkoholu etylowego powyżej 1,5%, z wyjątkiem surowców winiarskich); piwo; wyroby tytoniowe; samochody osobowe i motocykle o mocy silnika powyżej 112,5 kW (150 KM); benzyna silnikowa; olej napędowy; oleje silnikowe do silników Diesla i (lub) gaźnikowych (wtryskiwaczy); benzyna eksploatowana. Przedmiot opodatkowania reprezentuje sprzedaż wyrobów akcyzowych na terytorium Federacji Rosyjskiej. W konsekwencji przedmiotem opodatkowania nie jest dochód ani majątek, lecz szczególny rodzaj działalności – dokonywane przez podatnika transakcje polegające na obrocie wyrobami akcyzowymi. Podstawa opodatkowania ustalana odrębnie dla każdego rodzaju wyrobów akcyzowych. Podstawę opodatkowania ustala się w oparciu o stawki podatku ustalone dla wyrobów akcyzowych: 1) jako wolumen fizyczny sprzedanych wyrobów – dla wyrobów objętych akcyzą, dla których ustalane są stałe stawki podatku (w wartości bezwzględnej na jednostkę miary); 2) jako koszt własny sprzedaży – dla wyrobów akcyzowych, dla których ustalane są stawki podatku ad valorem (w procentach). W przypadku wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, dla których ustalane są różne stawki podatku, podstawę opodatkowania ustala się w odniesieniu do każdej stawki podatku. Okresem podatkowym jest miesiąc kalendarzowy. Stawki podatku ustalane są odrębnie dla każdej kategorii wyrobów akcyzowych. W przypadku papierosów i papierosów ustalono stawkę łączną składającą się z stawki ad valorem (procentowej) i składnika stałego. Pozostałe stawki ustalane są na stałą kwotę w przeliczeniu na jednostkę opodatkowania. Na przykład w przypadku win naturalnych (z wyłączeniem szampana, musujących, gazowanych, musujących) stawka wynosi 2 ruble. 20 kopiejek na litr; za cygara - 17 rubli. 75 kop. za 1 sztukę; za olej napędowy - 1080 rub. za 1 t. 16. AKCYZA: STAWKI PODATKOWE I ODLICZENIA PODATKOWE Stawki podatkowe ustalane są odrębnie dla każdej kategorii wyrobów akcyzowych. Akcyza pobierana jest według tych samych stawek dla całego terytorium Federacji Rosyjskiej (w tym dla towarów importowanych). Zgodnie z art. 193 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej ustanawia trzy rodzaje stawek: - konkretny lub stały, - w rublach i kopiejkach na jednostkę miary; - ad valorem - jako procent wartości towaru, ustalony zgodnie z art. 187 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej (tj. Wartość towarów pomniejszona o akcyzę i VAT). Od 2004 r. ostatnia stawka ad valorem została wyłączona z rozdziału 22 Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej (została zastosowana do gazu ziemnego); - połączone, składające się z dwóch części - określonego składnika (w rublach i kopiejkach na jednostkę miary) oraz składnika ad valorem (jako procent kosztu). Od 1 stycznia 2003 r. na papierosy i papierosy obowiązują stawki łączne. Rozważ stawki akcyzy dla niektórych rodzajów wyrobów akcyzowych. Piwo. Istnieją trzy stawki akcyzy na piwo, w zależności od zawartości alkoholu w piwie. Jednocześnie, w przeciwieństwie do produktów alkoholowych, stawkę ustala się nie za 1 litr bezwodnego alkoholu etylowego, ale za 1 litr fizycznej objętości piwa. Wypełniając deklarację dotyczącą podatku akcyzowego od piwa nie jest wymagane przeliczanie ilości sprzedanego piwa na alkohol bezwodny. W takim przypadku deklaracja wskazuje rzeczywistą wielkość sprzedaży w litrach objętości fizycznej. Samochody. Istnieją trzy stawki za samochody: - dla samochodów osobowych o mocy silnika do 67,5 kW (90 KM) włącznie - 0 rub. dla 0,75 kW (1 KM); - dla samochodów osobowych o mocy silnika powyżej 67,5 kW (90 KM) i do 112,5 kW (150 KM) włącznie - 16,5 rubla. dla 0,75 kW (1 KM); - dla samochodów o mocy silnika powyżej 112,5 kW (150 KM) - 167 rubli. dla 0,75 kW (1 KM). Produkty alkoholowe. Akcyzy na wyroby alkoholowe naliczane są przez producentów w dniu ich wysyłki (przekazania) do kupującego. Data przeniesienia wyrobów alkoholowych do własnej jednostki strukturalnej, która prowadzi sprzedaż detaliczną lub hurtową, nie jest momentem naliczenia podatku akcyzowego. Podatek akcyzowy naliczany jest dopiero w dniu wysyłki wyrobów alkoholowych do innego właściciela. Kwota podatku akcyzowego może być pomniejszona o kwotę odliczeń podatkowych. Odliczeniu podlegają następujące kwoty akcyzy: - przedstawiane przez sprzedawcę i opłacane przez podatnika przy nabywaniu wyrobów akcyzowych wykorzystywanych jako surowce do produkcji innych wyrobów akcyzowych; - kwotę podatku akcyzowego zapłaconego sprzedawcy od wyrobów objętych podatkiem akcyzowym w przypadku ich nieodwracalnej utraty podczas przechowywania, przemieszczania i późniejszego przetwarzania technologicznego; - opłacane przez właścicieli surowców do opłat przy ich nabyciu lub w trakcie ich produkcji; - zapłacił na terytorium Federacji Rosyjskiej za alkohol etylowy wyprodukowany z surowców spożywczych, używany do produkcji materiałów winiarskich wykorzystywanych do produkcji wyrobów alkoholowych; - płacone przez podatnika, gdy kupujący zwraca towary objęte podatkiem akcyzowym lub odmawia ich przyjęcia; - płatne w formie zaliczki przy zakupie znaków akcyzy, na wyroby akcyzowe podlegające obowiązkowemu oznakowaniu. 17. PROCEDURA NALICZANIA AKCYZ Stawki podatku ustalane są odrębnie dla każdej kategorii wyrobów akcyzowych. W przypadku papierosów i papierosów ustalono stawkę łączną składającą się z stawki ad valorem (procentowej) i składnika stałego. Pozostałe stawki ustalane są na stałą kwotę w przeliczeniu na jednostkę opodatkowania. Tak więc w przypadku win naturalnych (z wyłączeniem szampana, musujących, gazowanych, musujących) stawka wynosi 2 ruble. 20 kopiejek na litr; za cygara - 17 rubli. 75 kop. za 1 sztukę; za olej napędowy - 1080 rub. za 1 t. Podatnik samodzielnie oblicza kwota akcyzy, płatny. W odniesieniu do wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, dla których ustalane są stawki stałe, wysokość akcyzy obliczana jest jako iloczyn stawki podatku i podstawy opodatkowania. W odniesieniu do wyrobów akcyzowych, dla których ustalane są stawki podatku ad valorem (jako procent), wysokość akcyzy obliczana jest jako procent podstawy opodatkowania odpowiadającej stawce podatkowej. Łączna kwota akcyzy przy dokonywaniu transakcji wyrobami akcyzowymi to kwota otrzymana w wyniku zsumowania kwot akcyzy obliczonych dla każdego rodzaju wyrobów akcyzowych podlegających akcyzie według różnych stawek podatkowych. Zgodnie z art. 194 kodeksu podatkowego kwota podatku akcyzowego dla każdego rodzaju towarów objętych podatkiem akcyzowym (w tym importowanych na terytorium Rosji) jest obliczana jako iloczyn podstawy opodatkowania i odpowiedniej stawki podatkowej. W konsekwencji obliczenia kwoty akcyzy dokonuje się według następujących wzorów: a) dla towarów, dla których ustalone są stawki szczegółowe: C \uXNUMXd O × A, gdzie C to kwota akcyzy; О - podstawa opodatkowania (ilość sprzedanych produktów) w ujęciu fizycznym; A - stawka akcyzy (w rublach i kopiejkach na jednostkę miary towaru); b) dla wyrobów akcyzowych, dla których ustalone są stawki ad valorem: C \u100d O × A / XNUMX%, gdzie C to kwota podatku akcyzowego; O - podstawa opodatkowania (koszt sprzedanych produktów, ustalony dla każdego rodzaju wyrobów akcyzowych); A - stawka akcyzy (jako procent kosztu); c) dla wyrobów akcyzowych, dla których ustalono stawki łączone: C \u100d (Oc × Ac) + (Oa × Aa / XNUMX%), gdzie C jest kwotą podatku akcyzowego; Os - podstawa opodatkowania (wielkość sprzedanych produktów) w ujęciu fizycznym; Oa – podstawa opodatkowania (koszt sprzedanych produktów, ustalany dla każdego rodzaju towaru akcyzowego); Ac - konkretna stawka podatku akcyzowego (w rublach i kopiejek na jednostkę miary towaru); Aa to stawka podatku akcyzowego ad valorem (jako procent kosztu). Łączną kwotę akcyzy ustala się na podstawie wyników okresu podatkowego jako kwotę uzyskaną w wyniku zsumowania kwot akcyzy obliczonych dla każdego rodzaju wyrobów akcyzowych. Zgodnie z art. 192 Ordynacji podatkowej okresem podatkowym jest każdy miesiąc kalendarzowy. Jeżeli podatnik nie prowadzi odrębnej ewidencji transakcji sprzedaży wyrobów akcyzowych opodatkowanych różnymi stawkami, wysokość akcyzy ustalana jest według stawki maksymalnej (spośród wszystkich stosowanych przez podatnika) w stosunku do jednej podstawy opodatkowania określonej dla wszystkich transakcji podlegających akcyzie. Na przykład, jeśli podatnik nie prowadzi odrębnej ewidencji sprzedaży piwa opodatkowanego według różnych stawek, łączną kwotę akcyzy ustala się na podstawie stawki maksymalnej, która wynosi 7 rubli. 45 kop. za litr piwa. 18. PROCEDURA PŁATNOŚCI AKCYZ Procedura zapłaty podatku akcyzowego zależy od rodzaju wyrobów akcyzowych. Produkty olejowe. Podatnicy posiadający zaświadczenie o sprzedaży hurtowej płacą akcyzę: - najpóźniej do 25 dnia drugiego miesiąca następującego po upływie okresu podatkowego - dla produktów naftowych, z wyłączeniem benzyny dezynsekcyjnej; - najpóźniej do 25 dnia trzeciego miesiąca następującego po upływie okresu podatkowego - dla benzyny eksploatowanej. Podatnicy posiadający zaświadczenie o sprzedaży detalicznej produktów naftowych płacą akcyzę najpóźniej do 10 dnia miesiąca następującego po upływie okresu podatkowego. Podatnicy, którzy posiadają jedynie zaświadczenie o przerobie benzyny surowej, płacą podatek akcyzowy nie później niż 25 dnia trzeciego miesiąca następującego po upływie okresu rozliczeniowego. Zapłata podatku akcyzowego przez pozostałych podatników dokonujących transakcji produktami naftowymi za upływający okres rozliczeniowy – nie później niż do 25 dnia następnego miesiąca. W wyznaczonych terminach składana jest również deklaracja o podatku akcyzowym od produktów naftowych. Skażony alkohol etylowy. Organizacja, która posiada certyfikat na produkcję wyrobów bezalkoholowych, po otrzymaniu skażonego alkoholu etylowego płaci podatek akcyzowy nie później niż 25 dnia trzeciego miesiąca następującego po upływie okresu rozliczeniowego. Inne wyroby akcyzowe. Przy sprzedaży alkoholu etylowego, wyrobów zawierających alkohol, wyrobów alkoholowych, piwa, wyrobów tytoniowych, pojazdów lekkich i motocykli podatek akcyzowy płacony jest od rzeczywistej sprzedaży za upływający okres rozliczeniowy. Pierwsza wpłata dokonywana jest nie później niż do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu sprawozdawczym, a druga nie później niż do 15 dnia drugiego miesiąca następującego po miesiącu sprawozdawczym. Nie jest wymagane obliczanie podstawy opodatkowania i kwot akcyzy dla określonych wyrobów akcyzowych odrębnie za okres od 1 do 15 oraz od 16 do ostatniego dnia miesiąca. Obliczenie kwoty akcyzy przeprowadza się w całości za miesiąc, następnie otrzymaną kwotę dzieli się na pół i wpłaca do budżetu w określonym czasie. Deklarację o podatku akcyzowym za upływający okres należy złożyć nie później niż 25 dnia następnego miesiąca w miejscu rejestracji organizacji, a także w lokalizacji każdego oddziału lub innego wyodrębnionego pod względem prowadzonej działalności wydziału przez nich, które są uznawane za przedmiot opodatkowania akcyzą. Tryb i warunki płacenia podatku akcyzowego przy imporcie wyrobów objętych podatkiem akcyzowym na terytorium Federacji Rosyjskiej organy celne są tworzone przez prawo celne na podstawie przepisów rozdz. 22 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej. Opłaty celne i podatki należy uiścić nie później niż 15 dni od dnia przedstawienia towarów organowi celnemu w miejscu ich przybycia na obszar celny Federacji Rosyjskiej lub od dnia zakończenia wewnętrznego tranzytu celnego, jeżeli deklaracja towarów nie jest dokonywana w miejscu ich przybycia. Opłaty celne i podatki są wpłacane do kasy lub na konto organu celnego. Opłaty celne i podatki są płacone według wyboru płatnika zarówno w walucie Federacji Rosyjskiej, jak iw walucie obcej, której kurs jest podawany przez Bank Centralny Federacji Rosyjskiej. Płatnik może dokonywać zaliczek na poczet przyszłych opłat celnych na rachunek organu celnego. Płatnik może następnie nakazać, aby wpłacone wcześniej zaliczki były traktowane jako opłaty celne. 19. INDYWIDUALNY PODATEK DOCHODOWY (PIT) podatników są rozpoznawane: - osoby fizyczne będące rezydentami podatkowymi Federacji Rosyjskiej, które faktycznie przebywają na terytorium Federacji Rosyjskiej przez co najmniej 183 dni w roku kalendarzowym; - osoby, które nie są rezydentami podatkowymi Federacji Rosyjskiej, ale uzyskują dochody ze źródeł w Federacji Rosyjskiej, faktycznie przebywające na terytorium Federacji Rosyjskiej dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym. Osoby to: - obywatele Federacji Rosyjskiej; - obcokrajowcy; - bezpaństwowcy. Jako odrębną kategorię podatników podatku dochodowego od osób fizycznych wyodrębniono przedsiębiorców indywidualnych. Dochody osób fizycznych niebędących rezydentami podatkowymi podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych według podwyższonej stawki 30% zamiast 13. Również dochód uzyskany przez podatnika niebędącego rezydentem przy obliczaniu podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest pomniejszany o standardowe odliczenia podatkowe. Rezydent podatkowy to osoba fizyczna, która faktycznie zamieszkuje na terytorium Federacji Rosyjskiej przez co najmniej 183 dni w roku kalendarzowym. Przebieg okresu liczonego w latach, miesiącach, tygodniach lub dniach rozpoczyna się następnego dnia po dacie kalendarzowej lub zaistnieniu zdarzenia, które zadecydowało o jego rozpoczęciu. Odliczanie okresu faktycznego pobytu osoby na terytorium Federacji Rosyjskiej rozpoczyna się następnego dnia po przybyciu tej osoby do Federacji Rosyjskiej. Odliczanie okresu pobytu poza Federacją Rosyjską rozpoczyna się następnego dnia po jego wyjeździe za granicę. Przedmiot opodatkowania. W zależności od statusu podatnika przedmiotem opodatkowania jest: - dla rezydentów podatkowych - dochód uzyskany ze źródeł w Federacji Rosyjskiej i (lub) za granicą; - dla nierezydentów - dochody uzyskane ze źródeł w Federacji Rosyjskiej. Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych są dochody uzyskiwane przez podatników: - ze źródeł w Rosji i za granicą - dla osób będących rezydentami podatkowymi Federacji Rosyjskiej; - ze źródeł w Rosji - dla osób, które nie są rezydentami podatkowymi Federacji Rosyjskiej. W związku z tym, aby ustalić, czy osoba fizyczna będzie płacić podatek dochodowy od osób fizycznych, konieczne jest ustalenie nie tylko jej statusu podatkowego, ale także źródeł jego dochodów. Trzy formy dochodu: dochód w gotówce; dochód w naturze; dochód w postaci świadczeń materialnych. Dochód można wypłacić gotówką bezpośrednio z kasy przedsiębiorstwa, przelewem na rachunek bankowy podatnika lub, na jego wniosek, na rachunki osób trzecich. Dochód denominowany (denominowany) w walucie obcej jest przeliczany dla celów podatkowych na ruble po kursie Banku Centralnego Federacji Rosyjskiej ustalonym w dniu otrzymania dochodu. Dochód może być wypłacony w naturze. Należą do nich: zapłata (w całości lub części) na rzecz osoby fizycznej przez organizacje lub przedsiębiorców dóbr lub praw majątkowych, w tym mediów, żywności, rekreacji, szkoleń w interesie podatnika; towary otrzymane przez podatnika, prace wykonane w interesie podatnika, usługi świadczone w interesie podatnika nieodpłatnie; płace w naturze. Korzyść rzeczowa - preferencyjne oprocentowanie wykorzystania pożyczonych (kredytów), zakup towarów (robót, usług) od osób współzależnych po obniżonej cenie, preferencyjny zakup papierów wartościowych. 20. USTALENIE PODSTAWY PODATKU DLA PIT Podstawa opodatkowania - charakterystyka kosztowa dochodu podatnika uzyskanego w okresie podatkowym: ze wszystkich źródeł – dla rezydentów podatkowych; ze źródeł w Federacji Rosyjskiej - dla osób niebędących rezydentami podatkowymi. Uwzględnia się całość uzyskanych przez podatnika dochodów lub prawa do rozporządzania, jakie posiada w okresie rozliczeniowym. Podstawę opodatkowania ustala się odrębnie dla każdego rodzaju dochodu, dla którego ustalane są różne stawki podatku. Podstawa opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych obejmuje wszystkie dochody podatnika uzyskane przez podatnika w okresie podatkowym (rok kalendarzowy). Przy obliczaniu podstawy opodatkowania zgodnie z kodeksem podatkowym Federacji Rosyjskiej brane są pod uwagę trzy rodzaje dochodów: w gotówce; w naturze; w postaci zysku materialnego. Do celów podatkowych cały dochód jest uwzględniany w całości bez żadnych odliczeń. Ordynacja podatkowa przewiduje cztery stawki podatku od dochodów osobistych - 9, 13, 30 i 35%. Stawka podatku zależy od rodzaju dochodu. Podstawę opodatkowania ustala się dla każdego rodzaju dochodu, dla którego ustalane są różne stawki. W wysokości 13% opodatkowane są wynagrodzenia i inne płatności jako wynagrodzenia, wynagrodzenia z umów cywilnoprawnych, dochody uzyskiwane przez indywidualnych przedsiębiorców, a także prywatnych notariuszy i praktyków prywatnych itp. Następujące rodzaje dochodów podlegają opodatkowaniu stawką 35%: - koszty wszelkich wygranych i nagród otrzymanych w konkursach, grach i innych wydarzeniach w celu reklamy towarów, prac i usług; - wypłaty ubezpieczenia z tytułu dobrowolnych umów ubezpieczenia na życie; - odsetki od depozytów w bankach przekraczające kwotę obliczoną na podstawie 3/4 aktualnej stopy refinansowania Banku Centralnego Federacji Rosyjskiej w okresie, za który naliczane są odsetki, od depozytów rublowych i 9% rocznie od depozytów w walucie obcej; - wysokość oszczędności na odsetkach w przypadku otrzymania przez podatników pożyczonych (kredytowych) środków na preferencyjnych warunkach: dla kredytów rublowych - jako nadwyżka kwoty odsetek za wykorzystanie pożyczonych środków wyrażonych w rublach, obliczonych na podstawie 3/4 kwoty bieżąca stopa refinansowania ustalona przez Bank Centralny Federacji Rosyjskiej w stosunku do kwoty odsetek naliczonych zgodnie z umową; dla kredytów walutowych – jako nadwyżkę kwoty odsetek za korzystanie z pożyczonych środków, wyrażonych w walucie obcej, obliczonych według stawki 9% w skali roku, nad kwotą odsetek obliczonych na podstawie warunków umowy . Wyjątkiem są korzyści materialne uzyskane z oszczędności na odsetkach na wykorzystanie celowych pożyczek (kredytów) otrzymanych od instytucji kredytowych i innych rosyjskich organizacji i wydanych na budowę lub zakup budynku mieszkalnego lub mieszkania w Federacji Rosyjskiej. W wysokości 30% wszystkie dochody uzyskiwane przez osoby, które nie są rezydentami podatkowymi Federacji Rosyjskiej, są opodatkowane. W wysokości 9% opodatkowane są: - dywidendy z udziału kapitałowego w działalności organizacji; - dochody w postaci odsetek od obligacji zabezpieczonych hipotecznie wyemitowanych przed 1 stycznia 2007 r., a także z dochodów założycieli zarządu powierniczego pokrycia hipotecznego otrzymanego z tytułu nabycia świadectw udziału w hipotece wyemitowanych przez zarządzającego hipoteką zasięg przed 1 stycznia 2007 r. 21. STAWKI PIT Ordynacja podatkowa przewiduje cztery stawki podatku od dochodów osobistych - 9, 13, 30 i 35%. Stawka podatku, jaką należy zastosować przy obliczaniu podatku dochodowego od osób fizycznych, nie zależy od wielkości, ale od rodzaju dochodu. Podstawa opodatkowania ustala się dla każdego rodzaju dochodu, dla którego ustalane są różne stawki. Przy stawce podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 13% większość dochodów płatników jest opodatkowana. W wysokości 13% opodatkowane są wynagrodzenia i inne płatności jako wynagrodzenia, wynagrodzenia z umów cywilnoprawnych, dochody uzyskiwane przez indywidualnych przedsiębiorców, a także prywatnych notariuszy i praktyków prywatnych itp. Dla niektórych form dochodu ustalane są specjalne stawki podatkowe: 35, 30 i 9%. Następujące rodzaje dochodów podlegają opodatkowaniu stawką 35%: - koszty wszelkich wygranych i nagród otrzymanych w konkursach, grach i innych wydarzeniach w celu reklamy towarów, prac i usług; - wypłaty ubezpieczenia z tytułu dobrowolnych umów ubezpieczenia na życie; - odsetki od depozytów w bankach przekraczające kwotę obliczoną na podstawie 3/4 aktualnej stopy refinansowania Banku Centralnego Federacji Rosyjskiej w okresie, za który naliczane są odsetki, od depozytów rublowych i 9% rocznie od depozytów w walucie obcej; - wysokość oszczędności na odsetkach w przypadku otrzymania przez podatników pożyczonych (kredytowych) środków na preferencyjnych warunkach: dla kredytów rublowych - jako nadwyżka kwoty odsetek za wykorzystanie pożyczonych środków wyrażonych w rublach, obliczonych na podstawie 3/4 kwoty bieżąca stopa refinansowania ustalona przez Bank Centralny Federacji Rosyjskiej w stosunku do kwoty odsetek naliczonych zgodnie z umową; dla kredytów walutowych – jako nadwyżkę kwoty odsetek za korzystanie z pożyczonych środków, wyrażonych w walucie obcej, obliczonych według stawki 9% w skali roku, nad kwotą odsetek obliczonych na podstawie warunków umowy . Wyjątkiem są korzyści materialne uzyskane z oszczędności na odsetkach na wykorzystanie celowych pożyczek (kredytów) otrzymanych od instytucji kredytowych i innych rosyjskich organizacji i wydanych na budowę lub zakup budynku mieszkalnego lub mieszkania w Federacji Rosyjskiej. W wysokości 30% wszystkie dochody uzyskiwane przez osoby, które nie są rezydentami podatkowymi, podlegają opodatkowaniu. W wysokości 9% opodatkowane są: - dywidendy z udziału kapitałowego w działalności organizacji; - dochody w postaci odsetek od obligacji zabezpieczonych hipotecznie wyemitowanych przed 1 stycznia 2007 r., a także z dochodów założycieli zarządu powierniczego pokrycia hipotecznego otrzymanego z tytułu nabycia świadectw udziału w hipotece wyemitowanych przez zarządzającego hipoteką zasięg przed 1 stycznia 2007 r. Procedura ustalania kwoty podatku, który należy potrącić przy wypłacie dochodu, zależy od stawki opodatkowania tego dochodu: - w wysokości 13%; - w wysokości 35, 30 lub 9%. Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej stanowi, że przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie uwzględnia się wystarczająco dużej listy dochodów. Pomiędzy nimi: - dochód całkowicie zwolniony z opodatkowania; - Dochód częściowo zwolniony z opodatkowania. Jeżeli dochód jest opodatkowany stawką 13%, to przed obliczeniem podatku dochodowego od osób fizycznych dochód należy pomniejszyć o kwotę odliczeń podatkowych. Kwoty częściowo zwolnione z opodatkowania również zaliczane są do odliczeń. 22. STOSOWANIE ODLICZENIA PODATKOWEGO Agenci podatkowi (pracodawcy itp.), potrącający podatek dochodowy od osób fizycznych, zapewniają pracownikowi ulgi podatkowe standardowe, socjalne, majątkowe, zawodowe. Podstawę opodatkowania pomniejsza się o kwotę standardowego odliczenia podatkowego należnego pracownikowi. Odliczenia udzielane są na wniosek podatnika. Standardowe odliczenia podatkowe są świadczone wyłącznie podatnikom - mieszkańcom Federacji Rosyjskiej, którzy uzyskują dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych według stawki 13%. Podatnik może otrzymać odliczenia za ten sam okres rozliczeniowy tylko od jednego agenta podatkowego. Rodzaje standardowych odliczeń podatkowych: niepodlegający opodatkowaniu dochód minimalny; koszty alimentów na dziecko. Dochód minimalny niepodlegający opodatkowaniu składa się z następujących odliczeń podatkowych: - w wysokości 3000 rubli. - miesięcznie; - w wysokości 500 rubli. - miesięcznie; - w wysokości 400 rubli. - dostarczane co miesiąc do miesiąca, w którym dochód pracownika od początku roku kalendarzowego przekroczy 20 000 rubli. Gdy podatnikowi przysługuje wielokrotne odliczenie, przyznawana jest maksymalna kwota. Podatnicy mają prawo do: zasiłek na każde dziecko do lat 18, a także dla studenta studiów stacjonarnych, studenta, magistranta, podchorążego i rezydenta do lat 24. Odliczenie od podatku socjalnego na cele charytatywne pod warunkiem, że w ciągu roku podatnik przekazał pieniądze na cele charytatywne. Odliczenie można wykorzystać, jeśli pieniądze zostały przelane: - organizacje nauki, kultury, edukacji, ochrony zdrowia i ubezpieczeń społecznych finansowane z budżetu; - organizacje kultury fizycznej i sportowe, placówki oświatowe i przedszkolne na potrzeby wychowania fizycznego obywateli i utrzymania drużyn sportowych; - organizacjom wyznaniowym w celu realizacji ich działalności statutowej. Wysokość odliczenia nie może przekroczyć 25% przychodu uzyskanego przez podatnika za dany rok. Odliczenie od podatku socjalnego na leczenie udzielane, jeśli w ciągu roku podatnik opłacił świadczenia medyczne lub wykupił leki lub ubezpieczenie zdrowotne. Maksymalna kwota odliczenia wynosi 50 000 RUB. za rok. Odliczenie od podatku socjalnego na edukację jest udzielana, jeżeli podatnik w ciągu roku kalendarzowego nie tylko pracował, ale także studiował lub na edukację swoich dzieci poniżej 24 roku życia, jeżeli studiują w pełnym wymiarze godzin. Gdy kwota odliczenia jest większa niż uzyskany dochód, podstawę opodatkowania uznaje się za zero. Odliczenia od podatku od nieruchomości przysługują w przypadku, gdy podatnik nabył lub wybudował mieszkanie. Maksymalna kwota odliczenia wynosi 1 000 000 RUB. Profesjonalne odliczenia podatkowe przekazywane podatnikom, indywidualnym przedsiębiorcom, prywatnym notariuszom i innym prywatnym praktykom: - uzyskiwanie dochodów z wykonywania robót (usług) na podstawie umów cywilnoprawnych; - otrzymywanie tantiem na podstawie umów dotyczących praw autorskich; - uzyskiwanie dochodów od osób niebędących agentami podatkowymi z tytułu wykonywania pracy (usług) na podstawie umów cywilnoprawnych. Odliczenia dokonują agenci podatkowi lub na podstawie pisemnego wniosku podatników przy składaniu zeznania podatkowego do urzędu skarbowego na koniec okresu rozliczeniowego (roku kalendarzowego). 23. DOCHÓD NIE PODLEGAJĄCY OPODATKOWANIU SKŁADKOWYM Zgodnie z art. 217 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej nie podlega opodatkowaniu (zwolnione z opodatkowania) to dość obszerna lista dochodów. Należą do nich: dochody całkowicie zwolnione z opodatkowania; dochód częściowo zwolniony z opodatkowania. Odrębnym rodzajem dochodu całkowicie zwolnionego z opodatkowania są dochody uzyskiwane od członków rodziny i bliskich krewnych. Dochód uzyskany przez osobę fizyczną nie jest uznawany za przedmiot podatku dochodowego od osób fizycznych: z transakcji związanych ze stosunkami majątkowymi i niemajątkowymi osób uznanych za członków rodziny lub bliskich krewnych zgodnie z RF IC (z wyjątkiem dochodów otrzymywanych przez te osób na podstawie umów zawartych pomiędzy tymi osobami, umów cywilnoprawnych lub umów o pracę). W przypadku zawierania umów cywilnoprawnych lub umów o pracę pomiędzy członkami rodziny i bliskimi krewnymi, dochód uzyskany przez jedną ze stron na podstawie takiej umowy podlega opodatkowaniu. W konsekwencji przedmiot opodatkowania nie powstaje przy uzyskiwaniu dochodów z transakcji dotyczących stosunków majątkowych i niemajątkowych członków rodziny lub bliskich krewnych, tylko wtedy, gdy stosunki te nie są sformalizowane umowami cywilnoprawnymi. Preferencyjne traktowanie podatkowe jest w tym przypadku stosowane w dość ograniczonym zakresie. Ogranicza się do stosunków regulowanych umową małżeńską, prawami majątkowymi dziecka, obowiązkami alimentacyjnymi członków rodziny itp. Inne dochody całkowicie lub częściowo zwolnione z opodatkowania: - świadczenia państwowe, z wyjątkiem okresowych rent inwalidzkich (w tym świadczenia z tytułu opieki nad chorym dzieckiem), a także inne świadczenia i odszkodowania wypłacane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa; - odprawa w związku z likwidacją organizacji, zmniejszeniem liczby lub personelu pracowników organizacji w wysokości średnich miesięcznych zarobków. Kwoty odpraw w innych przypadkach lub ustalenie podwyższonych kwot odpraw nie mogą być zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych; - emerytury państwowe i renty pracownicze, przyznawane w sposób przewidziany przez prawo; - wypłaty odszkodowania w granicach określonych przez ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej; - koszty podróży: dzienne, płatne w granicach określonych przez prawo; wydatki na podróż, wynajem mieszkania, opłacenie usług komunikacyjnych, uzyskanie i rejestrację oficjalnego paszportu zagranicznego, uzyskanie wiz; wydatki związane z wymianą gotówki lub czeku w banku na gotówkę w obcej walucie; - odszkodowanie dla osób pracujących i mieszkających w regionach Dalekiej Północy i obszarów im równoważnych za podróż do miejsca wykorzystania urlopu na terytorium Federacji Rosyjskiej i z powrotem dowolnym środkiem transportu (z wyjątkiem taksówki), wypłacane raz na dwa lata na koszt pracodawcy, a także za wypłatę limitu bagażu do 30 kg; - koszt dojazdu pracownika i członków jego rodziny do miejsca wykorzystania urlopu iz powrotem, a także koszt przewozu bagażu, gdy taki obowiązek pracodawcy jest przewidziany w układzie zbiorowym. 24. JEDNOLITY PODATEK SOCJALNY (UST): PODATNICY I PRZEDMIOT OPODATKOWANIA Ujednolicony podatek socjalny zastąpił dotychczas odprowadzane obowiązkowe składki ubezpieczeniowe do państwowych funduszy pozabudżetowych. US jest podatkiem celowym: ma na celu gromadzenie środków na realizację prawa obywateli do emerytury i ubezpieczenia społecznego, ubezpieczenia i opieki medycznej. Grupy płatników UST: 1) organizacje, przedsiębiorcy, osoby fizyczne dokonujące płatności na rzecz osób fizycznych; 2) przedsiębiorcy, prawnicy, notariusze prowadzący prywatną praktykę. Gdy dana osoba należy jednocześnie do obu grup podatników, musi obliczyć i zapłacić podatek na każdej podstawie. Na potrzeby obliczania i opłacania UST członkowie gospodarki chłopskiej (gospodarstwa rolnego) są utożsamiani z indywidualnymi przedsiębiorcami. Przedmiot opodatkowania: - dla podatników I grupy uznaje się płatności i inne wynagrodzenia naliczone na rzecz osób fizycznych z tytułu umów o pracę i umów cywilnoprawnych (z wyjątkiem umów cywilnoprawnych, których przedmiotem jest przeniesienie własności, innych praw rzeczowych do nieruchomości związanych do przekazania nieruchomości do użytkowania ); - dla podatników z drugiej grupy rozpoznaje się dochód z działalności gospodarczej lub innej działalności zawodowej, pomniejszony o koszty związane z ich wydobyciem. Wynagrodzenie członków zarządu pełniących funkcje kierownicze nie jest przedmiotem umowy o pracę między organizacją a członkami, ponieważ rada dyrektorów jest władzą wyższą w stosunku do dyrektora generalnego organizacji. Zazwyczaj wynagrodzenie członków zarządu jest wypłacane decyzją założycieli, członków lub głównych udziałowców. W konsekwencji takie wynagrodzenie nie jest wynagrodzeniem i nie jest uznawane za przedmiot opodatkowania UST oraz składek ubezpieczeniowych na obowiązkowe ubezpieczenie emerytalne, jeżeli organizacja nie zalicza takich wpłat do wydatków, które pomniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przedmiotem opodatkowania UST dla osób nie uznanych za przedsiębiorców dokonujących płatności na rzecz osób fizycznych są płatności i inne wynagrodzenia z tytułu umów o pracę oraz umów cywilnoprawnych, których przedmiotem jest wykonywanie pracy, świadczenie usług, opłacanych przez podatników na rzecz osoby. Przedmiotem opodatkowania nie są płatności dokonywane na podstawie umów cywilnoprawnych, których przedmiotem jest przeniesienie własności lub innych praw rzeczowych do nieruchomości (praw majątkowych), a także umów związanych z przeniesieniem nieruchomości, praw majątkowych do użytkowania. Przedmiotem opodatkowania dla przedsiębiorców i prawników, którzy nie dokonują płatności na rzecz osób fizycznych, jest dochód z działalności gospodarczej lub innej działalności zawodowej, pomniejszony o wydatki. Płatności i wynagrodzenia nie są uznawane za przedmiot opodatkowania, jeżeli: - dla podatników-organizacji takie płatności nie są zaliczane do wydatków obniżających podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym w okresie rozliczeniowym; - dla podatników - przedsiębiorców lub osób fizycznych takie płatności nie zmniejszają podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w okresie rozliczeniowym. 25. PODSTAWA PODATKU I STAWKI UST Podstawa opodatkowania: - w przypadku organizacji, przedsiębiorców, osób fizycznych dokonujących wpłat na rzecz osób fizycznych jest to kwota wpłat i innych wynagrodzeń naliczonych przez podatników za okres rozliczeniowy na rzecz osób fizycznych; - w przypadku przedsiębiorców, prawników, notariuszy prowadzących prywatną praktykę podstawą opodatkowania jest kwota dochodu uzyskanego przez nich w okresie rozliczeniowym, w gotówce iw naturze, z działalności gospodarczej lub innej działalności zawodowej, pomniejszona o koszty związane z ich wydobyciem. Pod uwagę brane są wszelkie wynagrodzenia, niezależnie od formy ich wypłaty. Podstawę opodatkowania ustala się odrębnie dla każdej osoby od początku okresu podatkowego na koniec każdego miesiąca na zasadzie memoriałowej. W przypadku przedsiębiorców indywidualnych, prawników, notariuszy podstawą opodatkowania jest dochód uzyskany z działalności gospodarczej lub innej działalności zawodowej, pomniejszony o wydatki. W przypadku osób, które nie są uznawane za indywidualnych przedsiębiorców, podstawę opodatkowania określa się jako kwotę płatności i wynagrodzeń przewidzianych w ust. 2 art. 236 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej za okres rozliczeniowy dla osób fizycznych. wysokość podatków uwzględnić w podstawie opodatkowania zarówno składniki stałe, jak i składniki ad valorem (procentowe). Stawki UST mają charakter progresywno-regresywny – w miarę wzrostu podstawy opodatkowania zwiększa się wielkość trwale ustalonej części stawki; ad valorem – maleje. W przypadku organizacji, przedsiębiorców indywidualnych, osób fizycznych dokonujących płatności na rzecz osób fizycznych ustala się następujące stawki podatkowe: dla płatności do 280 000 rubli. rocznie - 26%; z wpłatami od 280 001 RUB. do 600 000 rubli. rocznie - 72 800 rubli. + 10% kwoty powyżej 280 000 RUB; za płatności przekraczające 600 000 rubli. - 104 800 rubli. + 2% od kwoty przekraczającej 600 000 RUB. Dla producentów rolnych, organizacji ludowego rzemiosła artystycznego oraz plemiennych, rodzinnych wspólnot rdzennych ludów Północy, zajmujących się tradycyjnymi sektorami zarządzania, ustanowiono obniżone stawki podatkowe. Producent towarów rolnych - osoba fizyczna lub prawna zajmująca się produkcją produktów rolnych, której wartościowo przekracza 50% ogólnej ilości wytwarzanych produktów, w tym artel rybacki, kołchoz, produkcja rolna, produkty rybne oraz wielkość połowu wodnych zasobów biologicznych, w której pod względem wartości przekracza 70% całkowitej wielkości produkcji. Dla podatników – organizacji i przedsiębiorców posiadających status rezydenta specjalnej strefy ekonomicznej opartej na innowacjach technologicznych i dokonujących wpłat na rzecz osób fizycznych pracujących na terenie specjalnej strefy ekonomicznej opartej na innowacjach technologicznych maksymalna stawka UST wynosi 14%. Dla przedsiębiorców indywidualnych, którzy nie dokonują płatności na rzecz osób fizycznych, maksymalna stawka wynosi 10%. W przypadku prawników i notariuszy maksymalna stawka wynosi 8%. W przypadku organizacji działających w obszarze technologii informatycznych maksymalna stawka wynosi 26%. Elementy regresywne stymulują podwyżki płac przez pracodawców. 26. KORZYŚCI PODATKOWE DLA US Następujące osoby są zwolnione z płacenia UST: 1) organizacje - od kwot wpłat i innych wynagrodzeń; 2) podatnicy - od kwot wpłat i innych wynagrodzeń: - publiczne organizacje osób niepełnosprawnych, wśród których osoby niepełnosprawne i ich przedstawiciele prawni stanowią co najmniej 80%; - organizacje, których kapitał zakładowy składa się z wkładów publicznych organizacji osób niepełnosprawnych i w których liczba osób niepełnosprawnych wynosi co najmniej 50%, a udział wynagrodzeń osób niepełnosprawnych w funduszu płac wynosi co najmniej 25%; - instytucje powołane do realizacji celów oświatowych, kulturalnych, prozdrowotnych, kultury fizycznej, sportowej, naukowej, informacyjnej i innych celów społecznych, a także do udzielania pomocy prawnej i innej osobom niepełnosprawnym, niepełnosprawnym dzieciom i ich rodzicom, których wyłączni właściciele mienie należą do organizacji publicznych osób niepełnosprawnych. Świadczenia te nie dotyczą podatników zajmujących się produkcją i (lub) sprzedażą towarów objętych podatkiem akcyzowym, minerałów, innych minerałów, a także innych towarów zgodnie z listą zatwierdzoną przez rząd Federacji Rosyjskiej; 3) przedsiębiorcy będący osobami niepełnosprawnymi z grupy I, II lub III, w zakresie dochodów z działalności gospodarczej i innej działalności zawodowej w wysokości nieprzekraczającej 100 000 rubli. w okresie podatkowym. Pod pojęciem organizacji społecznych osób niepełnosprawnych rozumie się m.in. utworzone związki organizacji społecznych osób niepełnosprawnych oraz ich oddziały regionalne i terenowe. Kapitał zakładowy organizacji musi składać się w całości ze składek publicznych organizacji osób niepełnosprawnych lub ich średnia liczba osób niepełnosprawnych musi wynosić co najmniej 50%, a udział wynagrodzeń osób niepełnosprawnych w funduszu wynagrodzeń musi wynosić co najmniej 25%. Instytucje, których jedynymi właścicielami są organizacje publiczne osób niepełnosprawnych, są zwolnione z opłat UST, jeżeli zostały utworzone w celu realizacji celów oświatowych, kulturalnych, prozdrowotnych, sportowych, naukowych, informacyjnych i innych społecznych, w celu świadczenia pomocy prawnej i innej do osób niepełnosprawnych, dzieci osób niepełnosprawnych i ich rodziców. Świadczenia UST są stosowane z zastrzeżeniem następujących wymagań: - osoba prawna została utworzona w formie instytucji; - stworzenie zostało zrealizowane w celu realizacji celów społecznych lub udzielenia pomocy prawnej i innej osobom niepełnosprawnym, niepełnosprawnym dzieciom i ich rodzicom; - wyłącznym właścicielem nieruchomości jest organizacja społeczna osób niepełnosprawnych. Tacy podatnicy są zwolnieni z UST z kwot płatności i innych wynagrodzeń nieprzekraczających 100 000 rubli. w okresie podatkowym dla każdej osoby. Korzyści nie dotyczą podatników zajmujących się produkcją i (lub) sprzedażą towarów objętych podatkiem akcyzowym, surowców mineralnych, innych minerałów, a także innych towarów zgodnie z listą zatwierdzoną przez Rząd Federacji Rosyjskiej na wniosek wszystkich- Rosyjskie organizacje społeczne osób niepełnosprawnych. Indywidualni przedsiębiorcy, prawnicy, notariusze niepełnosprawni z grup I, II lub III są zwolnieni z płacenia UST w zakresie dochodu z działalności gospodarczej i innej działalności zawodowej w wysokości nieprzekraczającej 100 000 rubli. w okresie podatkowym. 27. PODATEK OD DOCHODÓW ORGANIZACJI: PODATNICY, PRZEDMIOT OPODATKOWANIA Podatek dochodowy od osób prawnych jest podatkiem bezpośrednim. podatników organizacje (rosyjskie i zagraniczne) są objęte tym podatkiem. Organizacje rosyjskie są podmiotami prawnymi utworzonymi zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej. Rosyjskie organizacje muszą płacić ten podatek ze wszystkich źródeł. Organizacje zagraniczne są uznawane za zagraniczne osoby prawne posiadające zdolność do czynności prawnych, utworzone zgodnie z ustawodawstwem państw obcych, a także organizacje międzynarodowe. Obejmują one również oddziały i przedstawicielstwa organizacji zagranicznych, jeśli mają siedzibę na terytorium Federacji Rosyjskiej. Takie organizacje muszą płacić ten podatek nie tylko wtedy, gdy działają w Federacji Rosyjskiej za pośrednictwem stałych zakładów, ale także gdy uzyskują dochody ze źródeł rosyjskich. Podatnicy tego podatku nie są organizacjami przeniesionymi do uproszczonego systemu podatkowego ani do zapłaty jednolitego podatku od dochodów kalkulacyjnych. Przedmiot opodatkowania to zysk organizacji, czyli różnica między przychodami a wydatkami. W ten sam sposób obliczają zyski organizacje rosyjskie i zagraniczne, które działają w Federacji Rosyjskiej za pośrednictwem stałych przedstawicielstw. Organizacje zagraniczne uwzględniają dochody (wydatki) otrzymane (wytworzone) w Federacji Rosyjskiej. Jednocześnie podatkowi temu podlegają również dochody ze źródeł rosyjskich uzyskiwane przez organizacje zagraniczne, niezwiązane z działalnością ich stałych przedstawicielstw. Dochody (art. 249-251) i wydatki (art. 252-270) są ustalane zgodnie z zasadami określonymi w kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej. Istnieją cechy definicji w odniesieniu do dochodów i wydatków banków, organizacji ubezpieczeniowych, niepaństwowych funduszy emerytalnych, organizacji systemu współpracy konsumenckiej i profesjonalnych uczestników rynku papierów wartościowych (art. 290-300 kodeksu podatkowego rosyjskiego Federacja). Organizacje dokonujące transakcji instrumentami pochodnymi ustalają przychody i koszty z uwzględnieniem art. 301-303, 305 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej. Dochód podlegający opodatkowaniu dzieli się na dwie grupy: 1) dochody ze sprzedaży stanowiące dochody ze sprzedaży towarów, praw majątkowych; 2) dochód pozaoperacyjny - dochód nieprodukcyjny: - z udziałów kapitałowych w innych organizacjach; - kary uznane przez dłużnika lub należne na podstawie orzeczenia sądu; - wynajem; - odsetki otrzymane z tytułu pożyczki, kredytu, rachunku bankowego, umów lokat bankowych, papierów wartościowych i innych zobowiązań dłużnych; - mienia otrzymanego nieodpłatnie itp. Szereg dochodów nie podlega opodatkowaniu, w szczególności otrzymane: - w postaci nieruchomości (praw majątkowych) otrzymanych w formie zastawu lub depozytu; - w formie wkładów do kapitału docelowego; - w postaci majątku przez instytucje budżetowe decyzją władz wykonawczych wszystkich szczebli; - z tytułu umów kredytu lub pożyczki, a także przy spłacie tych pożyczek; - przez przedsiębiorstwa unitarne od właściciela nieruchomości lub upoważnionego przez niego organu; - organizacje wyznaniowe w związku z wykonywaniem obrzędów i ceremonii religijnych oraz ze sprzedaży literatury religijnej i przedmiotów religijnych itp. 28. PODSTAWA PODATKOWA Podstawa opodatkowania - Pieniężne wyrażenie zysku podlegającego opodatkowaniu. W związku z tym dochody i wydatki podatnika dla celów podatkowych są uwzględniane w gotówce. Przy ustalaniu podstawy opodatkowania zysk oblicza się memoriałowo od początku okresu podatkowego. Jeżeli w okresie sprawozdawczym podatnik poniósł stratę, wówczas podstawę opodatkowania uznaje się za równą zero. Podatek dochodowy jest płacony od zysków otrzymanych przez organizację. Zysk to różnica między otrzymanymi dochodami a poniesionymi wydatkami. Dochody (art. 249-251) i wydatki (art. 252-270) są ustalane zgodnie z zasadami określonymi w kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej. Występują cechy definicji w odniesieniu do dochodów i wydatków banków, organizacji ubezpieczeniowych, niepaństwowych funduszy emerytalnych, organizacji systemu współpracy konsumenckiej oraz profesjonalnych uczestników rynku papierów wartościowych (art. 290-300 NCRO). Dochód podlegający opodatkowaniu dzieli się na dwie grupy: 1) dochody ze sprzedaży stanowiące dochody ze sprzedaży towarów, praw majątkowych; 2) dochód pozaoperacyjny - dochód nieprodukcyjny: - z udziałów kapitałowych w innych organizacjach; - kary uznane przez dłużnika lub należne na podstawie orzeczenia sądu; - wynajem; - odsetki otrzymane z tytułu pożyczki, kredytu, rachunku bankowego, umów lokat bankowych, papierów wartościowych i innych zobowiązań dłużnych; - mienia otrzymanego nieodpłatnie itp. Szereg dochodów nie podlega opodatkowaniu, w szczególności otrzymane: - w postaci nieruchomości (praw majątkowych) otrzymanych w formie zastawu lub depozytu; - w formie wkładów do kapitału docelowego; - w postaci majątku przez instytucje budżetowe decyzją władz wykonawczych wszystkich szczebli; - z tytułu umów kredytu lub pożyczki, a także przy spłacie tych pożyczek; - przez przedsiębiorstwa unitarne od właściciela nieruchomości lub upoważnionego przez niego organu; - organizacje wyznaniowe w związku z wykonywaniem obrzędów i ceremonii religijnych oraz ze sprzedaży literatury religijnej i przedmiotów religijnych itp. Przy obliczaniu podstawy opodatkowania dochody i wydatki muszą być wyrażone w wartościach pieniężnych. Dochód uzyskany nie w pieniądzu, ale w majątku, prawach majątkowych, ujmowany jest w oparciu o cenę transakcyjną. Jeżeli w wyniku działalności organizacja poniosła stratę, to podstawa opodatkowania jest równa zeru. Straty mogą zostać przeniesione. W przypadku niektórych rodzajów działalności lub systemów podatkowych dochody i wydatki nie są uwzględniane w opodatkowaniu. Tak więc zyski z hazardu nie są opodatkowane. Organizacje prowadzące tego typu działalność płacą podatek od działalności hazardowej. Dlatego przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym należy z niej wyłączyć dochody i wydatki związane z działalnością hazardową. Przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym nie uwzględnia się dochodów i wydatków związanych ze szczególnymi reżimami podatkowymi. W tym celu należy przeprowadzić oddzielną księgowość. Wydatki mogą jednocześnie dotyczyć wszystkich rodzajów działalności organizacji. W takim przypadku kwota wydatków związanych z działalnością hazardową lub specjalnymi systemami podatkowymi jest ustalana proporcjonalnie do udziału dochodu z tej działalności w całkowitym dochodzie organizacji. 29. PROCEDURA USTALANIA DOCHODÓW I ICH KLASYFIKACJA Dochody (art. 249-251) i wydatki (art. 252-270) są ustalane zgodnie z zasadami określonymi w kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej. Istnieją cechy definicji w odniesieniu do dochodów i wydatków banków, organizacji ubezpieczeniowych, niepaństwowych funduszy emerytalnych, organizacji systemu współpracy konsumenckiej i profesjonalnych uczestników rynku papierów wartościowych (art. 290-300 kodeksu podatkowego rosyjskiego Federacja). Organizacje dokonujące transakcji instrumentami pochodnymi ustalają przychody i koszty z uwzględnieniem art. 301-303, 305 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej. Dochód podlegający opodatkowaniu dzieli się na dwie grupy: 1) dochody ze sprzedaży stanowiące dochody ze sprzedaży towarów, praw majątkowych; 2) dochód pozaoperacyjny - dochód nieprodukcyjny: - z udziałów kapitałowych w innych organizacjach; - kary uznane przez dłużnika lub należne na podstawie orzeczenia sądu; - wynajem; - odsetki otrzymane z tytułu pożyczki, kredytu, rachunku bankowego, umów lokat bankowych, papierów wartościowych i innych zobowiązań dłużnych; - mienia otrzymanego nieodpłatnie itp. Szereg dochodów nie podlega opodatkowaniu, w szczególności otrzymane: - w postaci nieruchomości (praw majątkowych) otrzymanych w formie zastawu lub depozytu; - w formie wkładów do kapitału docelowego; - w postaci majątku przez instytucje budżetowe decyzją władz wykonawczych wszystkich szczebli; - z tytułu umów kredytu lub pożyczki, a także przy spłacie tych pożyczek; - przez przedsiębiorstwa unitarne od właściciela nieruchomości lub upoważnionego przez niego organu; - przez organizacje wyznaniowe w związku z wykonywaniem obrzędów i ceremonii religijnych oraz ze sprzedaży literatury religijnej i przedmiotów kultu religijnego itp. Organizacje rosyjskie i zagraniczne działające w Federacji Rosyjskiej za pośrednictwem stałych przedstawicielstw będą kalkulować dochód w ten sam sposób. Organizacje zagraniczne uwzględniają dochody (wydatki) otrzymane (wytworzone) w Federacji Rosyjskiej. Jednocześnie podatkowi temu podlegają również dochody ze źródeł rosyjskich uzyskiwane przez organizacje zagraniczne, niezwiązane z działalnością ich stałych przedstawicielstw. Dochód obejmuje dochód ze sprzedaży - wpływy ze sprzedaży towarów, praw majątkowych. Dochód nie obejmuje podatków pośrednich nakładanych na kupujących: VAT i akcyzy. Dochody podlegające opodatkowaniu ustala się na podstawie dokumentów pierwotnych, innych dokumentów potwierdzających dochód, dokumentów księgowych podatkowych. Do ustalenia dochodu można zastosować następujące metody – metodę memoriałową i metodę kasową. Metodę memoriałową stosuje się jako metodę ogólną, metodę kasową – w specjalnie określonych przypadkach. Metoda memoriałowa - dochód ujmowany jest w okresie rozliczeniowym, w którym powstały, niezależnie od faktycznego otrzymania środków lub innej formy płatności. Tak więc w przypadku dochodu ze sprzedaży datą otrzymania dochodu jest dzień wysyłki (przekazania) towarów, niezależnie od faktycznego otrzymania środków na ich opłacenie. Metoda gotówkowa - dochód ujmowany jest w okresie podatkowym, w którym środki faktycznie wpłynęły na rachunki bankowe i (lub) do kasy organizacji, innego majątku (pracy, usług) i praw majątkowych, a dług został spłacony w inny sposób . 30. WYDATKI I ICH GRUPOWANIE Rozsądne i udokumentowane wydatki poniesione przez podatnika na realizację czynności zmierzających do osiągnięcia dochodu zalicza się do kosztów. Koszty uzasadnione - koszty uzasadnione ekonomicznie, których wycena jest wyrażona w kategoriach pieniężnych. Udokumentowane wydatki - wydatki potwierdzone dokumentami sporządzonymi zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej lub dokumentami sporządzonymi zgodnie ze zwyczajami biznesowymi stosowanymi w obcym państwie, na terytorium którego dokonano odpowiednich wydatków, i (lub) dokumenty pośrednio potwierdzające poniesione wydatki . Wydatki podatnika, które podlegają opodatkowaniu, dzielą się na dwie grupy: 1) koszty związane z produkcją i sprzedażą (koszty materiałów na zakup surowców, materiałów, zapasów, paliwa, komponentów, wysokość naliczonej amortyzacji, koszty pracy, rozwój zasobów naturalnych itp.); 2) koszty niezwiązane ze sprzedażą - wydatki niezwiązane bezpośrednio z produkcją i sprzedażą towarów. Należą do nich w szczególności koszty utrzymania nieruchomości przekazane na podstawie umowy najmu (leasingu); odsetki od wszelkiego rodzaju zobowiązań dłużnych; koszty sądowe i opłaty arbitrażowe; wydatki na usługi bankowe; kwoty złych długów; straty spowodowane klęskami żywiołowymi, wypadkami i innymi nagłymi wypadkami itp. Do ustalenia wydatków można zastosować metody memoriałowe i kasowe. Metodę memoriałową stosuje się jako metodę ogólną, metodę kasową – w specjalnie określonych przypadkach. Metoda memoriałowa - wydatki ujmowane są w okresie rozliczeniowym, w którym powstały, czyli koszty poniesione po ich faktycznym zapłaceniu. Metoda gotówkowa - wydatki są ujmowane w okresie podatkowym, w którym środki faktycznie wpłynęły na rachunki bankowe i (lub) do kasy organizacji, innych praw majątkowych i majątkowych, a dług został spłacony w inny sposób. Metoda gotówkowa jest stosowana przez organizacje (z wyjątkiem banków), które mają średnio za poprzednie cztery kwartały kwotę wpływów ze sprzedaży towarów (robót, usług) bez VAT, nie więcej niż 1 milion rubli . za każdy kwartał. Koszty organizacji dzielą się na koszty związane z produkcją i sprzedażą towarów oraz koszty nieoperacyjne. Wydatki muszą być uzasadnione i udokumentowane. Wydatki uznaje się za uzasadnione pod warunkiem, że są ponoszone na realizację działań mających na celu generowanie dochodu. Jednak nie wszystkie koszty spełniające to kryterium są w pełni rozpoznawane. Poszczególne wydatki są znormalizowane dla celów podatkowych. Organizacje mogą obniżyć dochód podlegający opodatkowaniu na podstawie dowolnych dokumentów, w taki czy inny sposób, potwierdzających poniesiony wydatek. Do takich dokumentów należą w szczególności: - dokumenty wystawione według zwyczajów obrotu gospodarczego kraju, na którego terytorium poniesiono koszty; - deklaracja celna; - nakaz podróży; - dokumenty podróżne; - sprawozdanie z prac wykonanych w ramach umowy. W przypadku, gdy określone rodzaje wydatków można przypisać do kilku rodzajów wydatków, podatnik ma prawo zdecydować, do której grupy należy te wydatki zaliczyć. 31. STAWKA PODATKU PODATKU DOCHODOWEGO ORGANIZACJI Ogólna stawka podatku dla podatku dochodowego od osób prawnych wynosi 24%. Kwota podatku obliczona według stawki 6,5% wpływa do budżetu federalnego; oraz w wysokości 17,5% - do budżetów podmiotów Federacji Rosyjskiej. Stawka, w części przypadającej na budżety podmiotów Federacji Rosyjskiej, może zostać obniżona dla niektórych kategorii podatników na mocy przepisów prawa podmiotów Federacji Rosyjskiej. Podana stawka nie może być niższa niż 13,5%. Wpłata podatku do niewłaściwego budżetu kwalifikuje się jako niezapłacenie podatku, co pociąga za sobą naliczenie kar i zobowiązania podatkowego. Stawki podatku dochodowego dla organizacji zagranicznych niezwiązanych z działalnością na terenie Federacji Rosyjskiej poprzez stały zakład ustala się na poziomie 10% – od dochodu z tytułu użytkowania, konserwacji lub wynajmu (frachtu) statków, samolotów lub innych pojazdów ruchomych lub kontenerów w związku z działalnością realizacja przewozów międzynarodowych i 20% – z wszystkich pozostałych dochodów. Dla organizacji będących rezydentami specjalnej strefy ekonomicznej ustawy podmiotów Federacji Rosyjskiej mogą ustanawiać obniżoną stawkę podatku, która zostanie zaliczona do budżetów podmiotów Federacji Rosyjskiej z tytułu działalności prowadzonej na terytorium specjalna strefa ekonomiczna. Jednocześnie konieczne jest prowadzenie odrębnej ewidencji dochodów uzyskiwanych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i dochodów uzyskiwanych poza nią. Podana stawka nie może być niższa niż 13,5%. Do dochodów uzyskanych w formie dywidend stosuje się następujące stawki: - 9% - do dochodów uzyskanych w formie dywidend od organizacji rosyjskich przez organizacje rosyjskie i osoby fizyczne - rezydentów podatkowych Federacji Rosyjskiej; - 15% - od dochodów otrzymywanych w formie dywidend od organizacji rosyjskich przez organizacje zagraniczne, a także od dochodów otrzymywanych w formie dywidend przez organizacje rosyjskie od organizacji zagranicznych. Do dochodu z operacji z pewnymi rodzajami zobowiązań dłużnych mają zastosowanie następujące stawki podatkowe: - 15% - od dochodów w postaci odsetek od państwowych i komunalnych papierów wartościowych, których warunki emisji i obrotu przewidują uzyskiwanie dochodów w postaci odsetek, a także dochodów w postaci odsetek od hipoteki- obligacje zabezpieczone oraz dochody założycieli trust managementu pokrycia hipotecznego otrzymane na podstawie nabycia świadectw hipotecznych wystawionych przez zarządzającego zabezpieczeniem hipotecznym po 1 stycznia 2007 r.; - 9% - od dochodów w postaci odsetek od komunalnych papierów wartościowych, a także dochodów w postaci odsetek od obligacji zabezpieczonych hipotecznie oraz dochodów założycieli zarządu powierniczego zabezpieczonego hipoteką uzyskanych z tytułu zakupu świadectwa udziału w hipotece wystawione przez zarządzającego zabezpieczeniem hipotecznym przed 1 stycznia 2007 r.; - 0% - od dochodów w postaci odsetek od obligacji państwowych i komunalnych wyemitowanych przed 20 stycznia 1997 r. włącznie, a także od dochodów w postaci odsetek od obligacji państwowej pożyczki obligacyjnej z 1999 r.; - 0% w stosunku do zysku uzyskanego przez Bank Centralny Federacji Rosyjskiej z realizacji czynności związanych z wykonywaniem jego funkcji; - 24% w stosunku do zysku uzyskanego przez Bank Centralny Federacji Rosyjskiej z realizacji czynności niezwiązanych z wykonywaniem jego funkcji. 32. PROCEDURA OBLICZANIA PODATKU DOCHODOWEGO Podatek dochodowy określa się jako procent podstawy opodatkowania odpowiadający stawce podatku. Wysokość podatku na koniec okresu sprawozdawczego oraz kwotę zaliczek na koniec okresów sprawozdawczych podatnik ustala samodzielnie na podstawie danych księgowych. Podatek jest płacony na koniec okresu rozliczeniowego nie później niż 28 marca następnego roku. 28 marca następnego roku wyznaczony jest termin złożenia zeznania podatkowego. Organizacje rosyjskie i zagraniczne, które działają w Federacji Rosyjskiej za pośrednictwem stałych przedstawicielstw, obliczają podatek w ten sam sposób. Organizacje zagraniczne uwzględniają dochody otrzymywane w Federacji Rosyjskiej. Dochody (art. 249-251 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej) i wydatki (art. 252-270 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej) ustala się zgodnie z zasadami określonymi w kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej. Istnieją cechy definicji w odniesieniu do dochodów i wydatków banków, organizacji ubezpieczeniowych, niepaństwowych funduszy emerytalnych, organizacji systemu współpracy konsumenckiej i profesjonalnych uczestników rynku papierów wartościowych (art. 290-300 kodeksu podatkowego rosyjskiego Federacja). Dochód podlegający opodatkowaniu dzieli się na dwie grupy: 1) dochody ze sprzedaży stanowiące dochody ze sprzedaży towarów, praw majątkowych; 2) dochód pozaoperacyjny - dochód nieprodukcyjny: - z udziałów kapitałowych w innych organizacjach; - kary uznane przez dłużnika lub należne na podstawie orzeczenia sądu; - wynajem; - odsetki otrzymane z tytułu pożyczki, kredytu, rachunku bankowego, umów lokat bankowych, papierów wartościowych i innych zobowiązań dłużnych; - nieruchomość otrzymana bezpłatnie itp. Przy obliczaniu podatku nie uwzględnia się szeregu dochodów, w szczególności otrzymanych: - w postaci nieruchomości (praw majątkowych) otrzymanych w formie zastawu lub depozytu; - w formie wkładów do kapitału docelowego; - w postaci majątku przez instytucje budżetowe decyzją władz wykonawczych wszystkich szczebli; - z tytułu umów kredytu lub pożyczki, a także przy spłacie tych pożyczek; - przez przedsiębiorstwa unitarne od właściciela nieruchomości lub upoważnionego przez niego organu; - organizacje wyznaniowe w związku z wykonywaniem obrzędów i ceremonii religijnych oraz ze sprzedaży literatury religijnej i przedmiotów religijnych itp. Przy dokonywaniu comiesięcznych zaliczek na podstawie zysku za poprzedni kwartał przyjmuje się kwotę miesięcznej zaliczki płatnej w pierwszym kwartale bieżącego okresu rozliczeniowego w wysokości kwoty miesięcznej zaliczki płatnej przez podatnika w ostatni kwartał poprzedniego okresu podatkowego. Kwota zaliczki płatnej w drugim kwartale bieżącego okresu podatkowego wynosi XNUMX/XNUMX kwoty zaliczki obliczonej za pierwszy okres sprawozdawczy roku bieżącego. Kwota zaliczki płatnej w III kwartale bieżącego okresu rozliczeniowego jest równa jednej trzeciej różnicy pomiędzy kwotą zaliczki obliczoną na podstawie wyników pierwszego półrocza a kwotą zaliczki obliczoną na podstawie wyniki pierwszego kwartału. Kwota zaliczki płatnej w czwartym kwartale bieżącego okresu rozliczeniowego jest równa jednej trzeciej różnicy między kwotą zaliczki obliczoną na podstawie wyników dziewięciu miesięcy a kwotą zaliczki obliczoną na podstawie wyników pół roku. 33. WARUNKI I PROCEDURA PŁATNOŚCI PODATKU Podatek dochodowy definiuje się jako odpowiadający stawce podatkowej procent podstawy opodatkowania. Wysokość podatku na podstawie wyników okresu sprawozdawczego (podatkowego) oraz kwotę zaliczek na podstawie wyników okresów sprawozdawczych podatnik ustala niezależnie na podstawie danych księgowych. Podatek jest płacony na koniec okresu rozliczeniowego nie później niż 28 marca następnego roku. 28 marca następnego roku wyznaczony jest termin złożenia zeznania podatkowego. Istnieją trzy możliwości opłacania zaliczek na podatek dochodowy: - miesięcznie na podstawie zysku za ostatni kwartał; - co miesiąc na podstawie faktycznie otrzymanego zysku; - kwartalnie. Zaliczki miesięczne można obliczyć dwiema metodami: 1) „od tego, co udało się osiągnąć” – w oparciu o kwoty zaliczek naliczonych wcześniej (w poprzednim okresie sprawozdawczym); 2) w oparciu o faktycznie uzyskany zysk, obliczony według zasady memoriałowej od początku okresu podatkowego do końca odpowiedniego miesiąca. Przy dokonywaniu comiesięcznych zaliczek na podstawie zysku za poprzedni kwartał przyjmuje się kwotę miesięcznej zaliczki płatnej w pierwszym kwartale bieżącego okresu rozliczeniowego w wysokości kwoty miesięcznej zaliczki płatnej przez podatnika w ostatni kwartał poprzedniego okresu podatkowego. Kwota zaliczki płatnej w drugim kwartale bieżącego okresu podatkowego wynosi XNUMX/XNUMX kwoty zaliczki obliczonej za pierwszy okres sprawozdawczy roku bieżącego. Kwota zaliczki płatna w III kwartale bieżącego okresu rozliczeniowego jest równa jednej trzeciej różnicy pomiędzy kwotą zaliczki obliczoną na podstawie wyników pierwszego półrocza a kwotą zaliczki obliczoną na podstawie na wynikach pierwszego kwartału. Kwota zaliczki płatnej w czwartym kwartale bieżącego okresu rozliczeniowego jest równa jednej trzeciej różnicy między kwotą zaliczki obliczoną na podstawie wyników dziewięciu miesięcy a kwotą zaliczki obliczoną na podstawie wyników pół roku. Gdy obliczona kwota płatności jest ujemna lub równa zeru, określone płatności nie są dokonywane w odpowiednim kwartale. Organizacje mają prawo przejść na wypłacanie miesięcznych zaliczek na podstawie rzeczywistego zysku, powiadamiając o tym swój urząd skarbowy nie później niż do 31 grudnia roku poprzedzającego przejście. Jednocześnie system płatności zaliczkowych nie zmienia się w ciągu roku. Organizacje, których przychody ze sprzedaży nie przekraczają średnio 3 mln rubli w ciągu ostatnich czterech kwartałów. za każdy kwartał jest uprawniony do wypłaty wyłącznie kwartalnych zaliczek na podstawie wyników okresu sprawozdawczego. W zależności od sposobu obliczenia miesięczne zaliczki należne w okresie rozliczeniowym wpłaca się: 1) przy obliczaniu podatku „od tego, co zostało osiągnięte” – nie później niż do 28 dnia każdego miesiąca tego okresu rozliczeniowego; 2) przy obliczaniu podatku od faktycznie uzyskanego zysku – nie później niż 28 dnia miesiąca następującego po miesiącu następującym po wynikach, których podatek jest naliczany. Wybrana przez siebie organizacja może przekazywać miesięczne zaliczki: - Na podstawie zysku uzyskanego w poprzednim kwartale; - Na podstawie rzeczywistego zysku uzyskanego za miesiąc. 34. OBLICZANIE I ZAPŁACENIE PODATKU PRZEZ PODATNIKA POSIADAJĄCEGO ODDZIELNE PODZIAŁY Podatek dochodowy określa się jako procent podstawy opodatkowania odpowiadający stawce podatkowej. Kwota podatku na koniec okresu sprawozdawczego oraz kwota zaliczek na koniec okresów sprawozdawczych określone przez podatnika na podstawie ewidencji podatkowej. Organizacje rosyjskie, które posiadają odrębne pododdziały, obliczają i wpłacają kwoty zaliczek do budżetu federalnego, a także kwoty podatku obliczonego na koniec okresu rozliczeniowego, w swojej lokalizacji, bez podziału tych kwot na odrębne pododdziały. Zaliczki wpłacane są przez podatników - organizacje rosyjskie w lokalizacji organizacji, a także w lokalizacji każdego z jej oddzielnych oddziałów na podstawie udziału w zysku przypadającym na te oddzielne działy, ustalonego jako średnia arytmetyczna udziału średnia liczba pracowników oraz udział w wartości końcowej majątku podlegającego amortyzacji tego wydzielonego działu. Jeżeli podatnik ma kilka odrębnych oddziałów na terytorium jednego podmiotu Federacji Rosyjskiej, wówczas podział zysków dla każdego z tych oddziałów nie może być dokonany. Wysokość podatku w tym przypadku ustalana jest na podstawie udziału w zysku obliczonego z sumy wskaźników odrębnych pododdziałów zlokalizowanych na terytorium podmiotu wchodzącego w skład Federacji Rosyjskiej. Udział średniej liczby pracowników oraz udział wartości rezydualnej majątku podlegającego amortyzacji ustala się na podstawie rzeczywistych wskaźników średniej liczby pracowników oraz wartości rezydualnej środków trwałych tych organizacji i ich wydzielonych działów za okres sprawozdawczy. Jednocześnie podatnicy samodzielnie ustalają, który ze wskaźników należy zastosować – średnią liczbę pracowników czy wysokość kosztów pracy. Zamiast wskaźnika średniej liczby zatrudnionych na liście płac podatnik o sezonowym cyklu pracy lub innych specyfikach działalności, które przewidują sezonowość pozyskiwania pracowników, w porozumieniu z organem podatkowym w miejscu jego lokalizacji wskaźnik udziału kosztów pracy. Jednocześnie ustalany jest udział kosztów pracy poszczególnych poddziałów w całkowitych kosztach pracy podatnika. Kwoty zaliczek, a także kwoty podatków, które mają być zaksięgowane po stronie dochodów budżetów podmiotów Federacji Rosyjskiej i budżetów gmin, oblicza się według stawek podatkowych obowiązujących na terytoriach, na których organizacji i jej poszczególnych pododdziałów. Obliczenia wysokości zaliczek na podatek, a także kwoty podatku należnego do budżetów podmiotów Federacji Rosyjskiej oraz budżetów gmin w lokalizacji odrębnych jednostek organizacyjnych, dokonuje samodzielnie podatnik. Informację o kwotach zaliczek na podatek, a także o kwotach podatku obliczonych na koniec okresu rozliczeniowego, podatnik zgłasza swoim wydzielonym oddziałom, a także organom podatkowym w miejscu lokalizacji wydzielonych oddziałów. 35. PODATEK OD WYDOBYCIA ZASOBÓW MINERALNYCH (MET) Podatnicy - organizacje, indywidualni przedsiębiorcy uznani za użytkowników podłoża zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej. Jelita - część skorupy ziemskiej położona poniżej warstwy gleby, a w przypadku jej braku - poniżej powierzchni ziemi oraz dna zbiorników i cieków wodnych, sięgająca do głębokości dostępnych do badań i zagospodarowania geologicznego. Podglebie znajdujące się na terytorium Federacji Rosyjskiej, w tym przestrzeń podziemna oraz zawarte w niej minerały, energia i inne zasoby stanowią własność państwową. Wydobywane minerały i inne zasoby mogą stanowić własność federalną, własność podmiotów Federacji Rosyjskiej, własność komunalną, prywatną i inne formy własności. Użytkownicy podłoża - podmioty gospodarcze, obcokrajowcy, osoby prawne, jeżeli przepisy prawa nie wprowadzają ograniczeń w przyznawaniu prawa użytkowania podłoża gruntowego. Zgodnie z warunkami umów o podziale produkcji, użytkownikami podłoża mogą być osoby prawne i stowarzyszenia osób prawnych utworzone na podstawie prostych umów partnerskich i nieposiadające osobowości prawnej. Prawa i obowiązki użytkownika podłoża nabywają: - od momentu rejestracji państwowej licencji na użytkowanie działek gruntowych; - przy przyznaniu prawa do korzystania z podłoża na podstawie umowy o podziale produkcji - od chwili wejścia umowy w życie. W przypadku wcześniejszego zakończenia użytkowania bloku podłoża i udostępnienia tego bloku do krótkotrwałego użytkowania osobie prawnej posiadającej licencję, osoba ta jest uznawana za podatnika. Przedmiot opodatkowania za ten podatek uznawane są: 1) minerały wydobywane z podglebia na terytorium Federacji Rosyjskiej na działce podglebowej; 2) kopaliny wydobywane z odpadów (strat) przemysłu wydobywczego, jeżeli takie wydobycie podlega odrębnemu koncesjonowaniu; 3) kopaliny wydobywane z podglebia poza terytorium Federacji Rosyjskiej, jeeli wydobycie to jest prowadzone na terytoriach podlegajcych jurysdykcji Federacji Rosyjskiej (równiez wydzierżawione od zagranicy lub uywane na podstawie umowy midzynarodowej) na dziale podglebia przekazane podatnikowi do użytku; 4) kopaliny pospolite i wody podziemne, niewymienione w państwowym bilansie zasobów kopalin, wydobywane przez indywidualnego przedsiębiorcę i wykorzystywane przez niego bezpośrednio na własny użytek; 5) wydobywany (zebrany) materiał mineralogiczny, paleontologiczny i inny geologiczny materiał gromadzący; 6) minerały wydobywane z podłoża podczas formowania, użytkowania, rekonstrukcji i naprawy specjalnie chronionych obiektów geologicznych o znaczeniu naukowym, kulturalnym, estetycznym, prozdrowotnym lub innym znaczeniu społecznym; 7) kopaliny wydobywane z własnych hałd lub odpady (straty) górnictwa i pokrewnych przemysłów przetwórczych, jeżeli w trakcie wydobycia z podłoża gruntowego podlegały one opodatkowaniu zgodnie z ogólnie ustaloną procedurą; 8) odwadnianie wód podziemnych nieuwzględnionych w bilansie państwa zasobów kopalin wydobywanych podczas zagospodarowania złóż kopalin lub w trakcie budowy i eksploatacji obiektów podziemnych. 36. USTALENIE PODSTAWY PODATKU DLA MET Podstawa opodatkowania - koszt wydobycia kopalin, z wyjątkiem odwodnionej, odsolonej i ustabilizowanej ropy naftowej, gazu towarzyszącego oraz palnego gazu ziemnego ze wszystkich rodzajów złóż węglowodorów. Podstawę opodatkowania dla każdego rodzaju wydobywanej kopaliny ustala się odrębnie. Podstawa opodatkowania jest ustalana przez podatnika niezależnie w odniesieniu do każdej wydobywanej kopaliny (w tym składników użytecznych wydobywanych z podłoża wraz z wydobywaniem kopaliny głównej). Podstawę opodatkowania wydobycia odwodnionej, odsolonej i ustabilizowanej ropy naftowej, gazu towarzyszącego oraz palnego gazu ziemnego ze wszystkich rodzajów złóż węglowodorów określa się jako ilość wydobywanych kopalin w ujęciu fizycznym. Ilość wydobywanych kopalin ustalana jest samodzielnie przez podatnika. W zależności od wydobywanego minerału jego ilość określa się w jednostkach masy lub objętości. Oszacowanie wartości wydobywanych kopalin jest ustalane przez podatnika samodzielnie w jeden z następujących sposobów: 1) na podstawie cen sprzedaży obowiązujących podatnika w danym okresie rozliczeniowym, z wyłączeniem subwencji państwowych; 2) przychody ze zrealizowanych cen wydobywanej kopaliny dla podatnika za odpowiedni okres rozliczeniowy; 3) na podstawie szacunkowej wartości wydobywanych kopalin. Wartość kopaliny urabianej jest iloczynem ilości kopaliny urabianej i jednostkowego kosztu urabianej kopaliny. Ilość kopalin wydobywanych podczas wydobycia gazu towarzyszącego i palnego gazu ziemnego ze wszystkich rodzajów złóż węglowodorów określana jest w ujęciu fizycznym. Podstawę opodatkowania ustala się odrębnie dla każdej kopaliny wydobywanej, tj. dla każdego składnika zaliczanego do kopaliny wydobywanej. Rodzaje wydobywanych minerałów to: 1) antracyt, węgiel kamienny, węgiel brunatny i łupki bitumiczne; 2) torf; 3) surowce węglowodorowe; 4) rudy handlowe; 5) użyteczne składniki wydobytej z niej rudy złożonej wieloskładnikowej, gdy są wysyłane w ramach organizacji do dalszego przerobu; 6) górnicze i chemiczne surowce niemetaliczne; 7) wydobycie surowców niemetalicznych; 8) skały bitumiczne; 9) surowce z metali rzadkich, a także inne odzyskiwalne składniki użyteczne będące składnikami towarzyszącymi rud innych kopalin; 10) surowce niemetaliczne wykorzystywane głównie w budownictwie; 11) kondycjonowany produkt z surowców piezooptycznych, w szczególności czystego kwarcu i surowców półszlachetnych; 12) diamenty naturalne, inne kamienie szlachetne ze złóż pierwotnych, aluwialnych i technogenicznych, w tym kamienie nieprzetworzone, sortowane i sklasyfikowane; 13) koncentraty i inne półprodukty zawierające metale szlachetne uzyskane podczas wydobycia metali szlachetnych, tj. wydobycia metali szlachetnych ze złóż rud, aluwiów i złóż sztucznych; 14) sól naturalna i czysty chlorek sodu; 15) wody podziemne zawierające minerały i naturalne zasoby lecznicze oraz wody termalne; 16) surowce metali promieniotwórczych. 37. STAWKI PODATKOWE MET I JEGO PŁATNOŚĆ Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej ustala różne stawki podatkowe w zależności od rodzaju minerału. Opodatkowanie odbywa się stawką podatku 0% od produkcji: 1) kopaliny pod względem standardowych ubytków kopaliny. 2) gaz towarzyszący; 3) wód podziemnych zawierających kopaliny, których wydobycie związane jest z zagospodarowaniem innych rodzajów kopalin, a wydobywanych podczas zagospodarowania złóż kopalin oraz podczas budowy i eksploatacji obiektów podziemnych; 4) kopaliny w zagospodarowaniu substandardowych lub wcześniej spisanych złóż kopalin (z wyjątkiem przypadków pogorszenia jakości złóż kopalin w wyniku selektywnej eksploatacji złoża); 5) minerały pozostające w nadkładach, otaczających skałach, na hałdach lub w odpadach z przemysłu przetwórczego; 6) wody mineralne wykorzystywane do celów leczniczych i uzdrowiskowych; 7) wody podziemne wykorzystywane do celów rolniczych; 8) ropa na obszarach podglebia położonych w granicach Republiki Sacha (Jakucji), obwodu irkuckiego, terytorium krasnojarskiego; 9) bardzo lepki olej produkowany z podglebia. Opodatkowanie odbywa się według stawki podatkowej: - 3,8% w wydobyciu soli potasowych; - 4,0% przy ekstrakcji: torf; węgiel kamienny, węgiel brunatny, antracyt i łupki bitumiczne; rudy apatytowo-nefelinowe, apatytowe i fosforytowe; - 4,8% w wydobyciu standardowych rud metali żelaznych; - 5,5% przy wydobyciu: surowce metali promieniotwórczych; niemetaliczne surowce górnicze i chemiczne; surowce niemetaliczne wykorzystywane głównie w budownictwie; sole naturalnego i czystego chlorku sodu; podziemne wody przemysłowe i termalne; nefeliny, boksyty; - 6,0% przy wydobyciu: wydobycie surowców niemetalicznych; skały bitumiczne; koncentraty i inne półprodukty zawierające złoto; - 6,5% przy ekstrakcji: koncentraty i inne półprodukty zawierające metale szlachetne (z wyjątkiem złota); metale szlachetne, które są użytecznymi składnikami wieloskładnikowej rudy złożonej (z wyjątkiem złota); standardowy produkt z surowców piezooptycznych, wysoce czystych surowców kwarcowych i półszlachetnych; - 7,5% na wydobycie wód mineralnych; - 8,0% przy wydobyciu: kondycjonowane rudy metali nieżelaznych (z wyjątkiem nefelinów i boksytów); metale rzadkie; wieloskładnikowe rudy złożone, a także użyteczne składniki wieloskładnikowej rudy złożonej, z wyjątkiem metali szlachetnych; diamenty naturalne i inne kamienie szlachetne i półszlachetne; - 419 rubli. za 1 tonę wyprodukowanego odwodnionego, odsolonego i stabilizowanego oleju; - 17,5% na wydobycie kondensatu gazowego ze wszystkich rodzajów złóż węglowodorów; - 147 rubli. na 1000 mXNUMX m gazu w produkcji palnego gazu ziemnego ze wszystkich rodzajów złóż węglowodorów. Kwota podatku jest obliczana jako procent podstawy opodatkowania odpowiadającej stawce podatku na koniec każdego okresu podatkowego dla każdego rodzaju wydobywanej kopaliny. Podatek jest płatny w miejscu lokalizacji działki gruntowej. Kwota podatku należna na koniec okresu rozliczeniowego zostanie zapłacona nie później niż 25 dnia miesiąca następującego po upływie okresu rozliczeniowego. 38. PŁATNOŚCI ZA KORZYSTANIE Z PODŁOŻA Za użytkowanie podłoża gruntowego ustalane są następujące opłaty: 1) jednorazowe opłaty za użytkowanie podłoża po wystąpieniu określonych zdarzeń określonych w zezwoleniu; 2) regularne opłaty za użytkowanie podłoża; 3) opłata za informację geologiczną o podłożu; 4) opłata za udział w konkursie, aukcji; 5) opłata za wydanie licencji. Umowy o podziale produkcji przewidują podział wydobywanych surowców między Federację Rosyjską a użytkownika podłoża. Użytkownicy podłoża, którzy są stronami takiej umowy, są zwolnieni z poboru niektórych podatków i innych obowiązkowych opłat w sposób określony przez ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej. Tryb, wysokość opłat za użytkowanie podłoża oraz warunki pobierania tych opłat przy wypełnianiu umów o podziale produkcji określają te umowy zgodnie z przepisami obowiązującymi w dniu podpisania umowy. Płatności jednorazowe na użytkowanie podglebia po wystąpieniu określonych w koncesji zdarzeń. Użytkownicy podłoża, którzy otrzymali prawo do użytkowania podłoża, wnoszą jednorazowe opłaty za użytkowanie podłoża po wystąpieniu określonych w licencji zdarzeń (jednorazowe opłaty za użytkowanie podłoża). Minimalne (początkowe) wymiary jednorazowe opłaty za użytkowanie podłoża gruntowego ustala się w wysokości co najmniej 10% kwoty podatku od wydobycia kopalin, na podstawie średniej rocznej zdolności projektowej organizacji górniczej. Ostateczne kwoty jednorazowych opłat za użytkowanie podłoża gruntowego ustalane są na podstawie wyników przetargu lub aukcji i są ustalane w licencji na użytkowanie podłoża gruntowego. Wypłata jednorazowych opłat dokonywana jest w sposób określony w zezwoleniu na użytkowanie podłoża. Wielkość jednorazowych opłat za użytkowanie podłoża, a także tryb ich uiszczania przy wypełnianiu umów o podziale produkcji określa umowa o podziale produkcji. Jednorazowe płatności za użytkowanie podłoża po wystąpieniu określonych zdarzeń określonych w licencji są zapisywane w budżetach federalnych i wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej zgodnie z przepisami budżetowymi. Regularne opłaty za użytkowanie podłoża pobierane są opłaty za przyznawanie użytkownikom podglebia wyłącznych praw do poszukiwania, oceny, rozpoznania, badań geologicznych złóż kopalin. Opłata za informację geologiczną o podłożu, otrzymane w wyniku stanowego badania geologicznego podłoża od federalnego organu zarządzającego państwowym funduszem podłoża gruntowego. Wysokość opłaty za informację geologiczną i tryb jej zbierania określa Rząd Federacji Rosyjskiej. Wysokość opłaty za informację geologiczną oraz tryb jej zbierania w ramach realizacji umów o podziale wydobycia ustala się w umowie o podziale wydobycia. Opłata za udział w konkursie (aukcja) jest dokonywany przez wszystkich uczestników i jest jednym z warunków rejestracji zgłoszenia. Wysokość opłaty ustalana jest na podstawie kosztów przygotowania, przeprowadzenia i podsumowania wyników konkursu (licytacji), wynagrodzenia zaangażowanych ekspertów. Opłata za wydanie licencji za użytkowanie podłoża płaci użytkownik podłoża przy wydaniu określonej licencji. Wysokość opłaty ustalana jest na podstawie kosztów przygotowania, wykonania i rejestracji wydanej licencji. 39. PŁATNOŚCI ZA KORZYSTANIE Z FUNDUSZU LEŚNEGO Odpłatność za użytkowanie lasów jest jedną z głównych zasad ustawodawstwa leśnego. Za użytkowanie lasów płaci się czynsz lub opłatę z tytułu umowy sprzedaży plantacji leśnych. W przypadku zawarcia umowy sprzedaży plantacji leśnych nabywca zostaje obciążony opłatą ustaloną tą umową. Za użytkowanie lasu niewymagające zawarcia umowy dzierżawy działki leśnej lub sprzedaży i kupna plantacji leśnych opłata nie jest pobierana. Opłata za użytkowanie lasów jest przekazywana do budżetów Federacji Rosyjskiej i podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej. Wysokość czynszu za działkę leśną ustalana na podstawie czynszu minimalnego. Przy użytkowaniu działki leśnej z poborem zasobów leśnych minimalną wysokość czynszu dzierżawnego określa się jako iloczyn stawki opłaty za jednostkę miąższości zasobów leśnych i wielkości poboru zasobów leśnych na dzierżawionej działce leśnej. Przy użytkowaniu powierzchni leśnej bez wycofywania zasobów leśnych minimalną wysokość czynszu dzierżawnego określa się jako iloczyn stawki opłaty za jednostkę powierzchni leśnej i powierzchni dzierżawionej powierzchni leśnej. W przypadku dzierżawy działki leśnej należącej do Federacji Rosyjskiej, podmiotu Federacji Rosyjskiej, formacji miejskiej, ustala się stawki płatności za jednostkę zasobów leśnych oraz stawki za jednostkę powierzchni działki leśnej odpowiednio przez Rząd Federacji Rosyjskiej, organy państwowe podmiotów Federacji Rosyjskiej oraz samorządy terytorialne. Wysokość płatności z tytułu umowy sprzedaży plantacji leśnych, z wyjątkiem opłaty z tytułu umowy sprzedaży plantacji leśnych na własne potrzeby, ustalana jest na podstawie opłaty minimalnej. Minimalną kwotę płatności z tytułu umowy sprzedaży plantacji leśnych określa się jako iloczyn stawki płatności na jednostkę miąższości drewna i miąższości pozyskania drewna. Stawki płatności za jednostkę ilości pozyskanego drewna na gruntach będących własnością rządu federalnego, mieniu podmiotów Federacji Rosyjskiej, mieniu komunalnym, ustala Rząd Federacji Rosyjskiej, władze podmiotów wchodzących w skład Federacji Federacji Rosyjskiej i samorządów lokalnych. Płatność z tytułu umowy sprzedaży plantacji leśnych na własne potrzeby ustalana jest według stawek ustalonych przez władze podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej. Ocena lasu (ocena działek leśnych i ocena praw własności wynikających z użytkowania lasów) odbywa się zgodnie z ustawą „O działalności wyceny w Federacji Rosyjskiej”. Wartość katastralną działek leśnych ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną przez Rząd Federacji Rosyjskiej. Co do zasady, wartość katastralna gruntów jest prowadzona i ustalana do obliczeń - dla celów podatku gruntowego. Dla pozostałych celów dokonywana jest wycena rynkowa obszarów leśnych oraz praw majątkowych wynikających z użytkowania lasów. Jednocześnie Ordynacja Podatkowa Federacji Rosyjskiej wyłączyła działki gruntowe z przedmiotu podatku gruntowego oraz działki leśne w ramach funduszu leśnego. Z podatku gruntowego wyłączone są działki wycofane z obrotu (ograniczone w obrocie) zgodnie z prawem lub zajęte pod obiekty dziedzictwa kulturowego, rezerwaty historyczno-kulturowe, obiekty dziedzictwa archeologicznego, przeznaczone na potrzeby obronne, bezpieczeństwa i celne. 40. PŁATNOŚCI ZA NEGATYWNY WPŁYW NA ŚRODOWISKO Negatywny wpływ na środowisko jest opłacany. Wszystkie podmioty prowadzące działalność gospodarczą i inną związaną z oddziaływaniem na środowisko są zobowiązane do prowadzenia opłata za negatywny wpływ na środowisko. Płatnikami opłaty za negatywny wpływ na środowisko są osoby prawne i indywidualni przedsiębiorcy, którzy mają taki negatywny wpływ. Rodzaje negatywnego wpływu na środowisko: - emisje zanieczyszczeń i innych substancji do powietrza atmosferycznego; - zrzuty zanieczyszczeń, innych substancji i mikroorganizmów do jednolitych części wód powierzchniowych, podziemnych i zlewni; - zanieczyszczenie podłoża, gleby; - usuwanie odpadów produkcyjnych i konsumpcyjnych; - zanieczyszczenie środowiska hałasem, ciepłem, oddziaływaniem elektromagnetycznym, jonizującym i innymi rodzajami oddziaływań fizycznych. Formy płatności oraz tryb naliczania i pobierania opłat za negatywne oddziaływanie na środowisko określa ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej. Na przykład pojazdy są ruchomymi obiektami o negatywnym wpływie. Standardy płatności za emisje do atmosfery ustalane są nie w zależności od wielkości emisji zanieczyszczeń, ale w zależności od rodzaju i ilości zużytego paliwa. W związku z tym organizacja jest uznawana za płatnika opłaty za negatywny wpływ na środowisko i musi obliczyć opłaty poprzez pomnożenie odpowiednich norm przez ilość zużytego paliwa w okresie sprawozdawczym (kwartał) oraz przez współczynniki korekcyjne ustanowionych przez odpowiednie regulacyjne akty prawne do standardów opłat. Ilość zużytego paliwa jest potwierdzona pierwotnymi dokumentami księgowymi. Obliczanie płatności za negatywny wpływ ze źródeł mobilnych płatnicy przekazują właściwym organom terytorialnym Rostekh-nadzor w miejscu rejestracji państwowej mobilnego obiektu o negatywnym wpływie, a w przypadku braku takiego - w miejscu rejestracji na terytorium Federacji Rosyjskiej właściciela obiektu mobilnego nie później niż 20 dnia miesiąca następującego po okresie sprawozdawczym. Zapłata za negatywne oddziaływanie na środowisko nie zwalnia podmiotów działalności gospodarczej i innej z realizacji działań z zakresu ochrony środowiska i odszkodowania za szkody w środowisku. Płatności za negatywny wpływ na środowisko nie posiadają wszystkich cech charakterystycznych dla zobowiązania podatkowego i są prawnie ustalane nie tylko wtedy, gdy stawki płatności są przewidziane przez prawo federalne, ale także wtedy, gdy stawki są ustalane przez Rząd Federacji Rosyjskiej na podstawie podstawie prawa. Rząd Federacji Rosyjskiej ma prawo przewidzieć obowiązkowe płatności w aktach prawnych. Rząd Federacji Rosyjskiej ustala również stawki płatności niepodatkowych, opłat, jeśli tak nakazuje ustawa, która bezpośrednio określa płatników i przedmiot opodatkowania. Zapłata za negatywny wpływ na środowisko dotyczy płatności o charakterze niepodatkowym, w związku z czym ci przedsiębiorcy, którzy pracują na jednym podatku, również muszą go opłacać. 41. PODATEK WODNY: PODATNIKI I PRZEDMIOT OPODATKOWANIA Płatnicy podatku wodnego - organizacje i osoby zajmujące się specjalnym i (lub) specjalnym wykorzystaniem wody zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej. Organizacje i osoby fizyczne zajmujące się korzystaniem z wody na podstawie umów o korzystanie z wody lub decyzji w sprawie udostępniania jednolitych części wód do użytku, odpowiednio zawartych i przyjętych po wejściu w życie Kodeksu wodnego Federacji Rosyjskiej, nie są podatnikami. Specjalne korzystanie z wód (korzystanie ze zbiorników wodnych z wykorzystaniem budowli, środków technicznych i urządzeń) odbywa się na podstawie koncesji na korzystanie z wód i zawartej umowy o korzystanie z wód. Ogólne korzystanie z wód (korzystanie ze zbiorników wodnych bez użycia konstrukcji, środków technicznych i urządzeń) może odbywać się bez uzyskania licencji. Za podatników tego podatku uznaje się zatem organizacje i osoby bezpośrednio zajmujące się specjalnym wykorzystaniem wody. Obywatel korzystający z wód ma prawo do korzystania ze zbiorników wodnych na własne potrzeby. Nie jest jednak płatnikiem tego podatku. Podczas prowadzenia działalności gospodarczej korzystanie ze zbiorników wodnych jest możliwe dopiero po uzyskaniu odpowiedniej licencji. W tym przypadku przedsiębiorca jest podatnikiem podatku wodnego. Gdy użytkownicy wody otrzymują wodę za pośrednictwem systemu mieszkaniowego i usług komunalnych, nie są podatnikami, ponieważ w tym przypadku nie ma faktu specjalnego lub specjalnego wykorzystania wody. Organizacje zdrowia zlokalizowane na wybrzeżu morskim lub w jego pobliżu, oprócz wody pozyskiwanej w systemie mieszkaniowym i komunalnym, pobierają wodę morską i inne wody lecznicze. Są jednak podatnikami. Przedmioty opodatkowania: 1) pobór wody ze zbiorników wodnych; 2) korzystanie z akwenu akwenów wodnych, z wyjątkiem spływów drewnianych na tratwach i sakiewkach; 3) wykorzystanie zbiorników wodnych bez ujęcia wody do celów hydroenergetycznych; 4) wykorzystanie akwenów wodnych do spływów tratwami i sakiewkami. Zbiornik wodny to skupisko wody na powierzchni lądu w jego formach reliefowych lub w jego głębinach, które ma granice, objętość i cechy reżimu wodnego. Korzystanie z jednolitych części wód - uzyskiwanie korzyści z jednolitych części wód na różne sposoby w celu zaspokojenia materialnych i innych potrzeb obywateli i osób prawnych. Przedmiotem opodatkowania jest pobór wody z jednolitych części wód, zarówno ze ujęć powierzchniowych, jak i podziemnych. Zatem przedmiotem opodatkowania jest rodzaj korzystania z wody, a nie późniejsze cele korzystania z wody. Nieuznawane za przedmiot opodatkowania, w szczególności ogrodzenie: - ze zbiorników wód podziemnych, wód zawierających minerały lub naturalne zasoby lecznicze, wód termalnych; - woda ze zbiorników wodnych w celu zapewnienia bezpieczeństwa przeciwpożarowego, eliminacji klęsk żywiołowych i skutków wypadków; - statki morskie, statki żeglugi śródlądowej i mieszanej (rzeczno – morskiej) wód ze zbiorników wodnych w celu zapewnienia pracy urządzeń technologicznych; - woda ze zbiorników wodnych i wykorzystanie akwenu zbiorników wodnych do hodowli ryb i reprodukcji wodnych zasobów biologicznych itp. 42. PODSTAWA OPODATKOWANIA I STAWKI PODATKU PODATKU WODNEGO Podstawa opodatkowania dla każdego rodzaju korzystania z wód podatnik określa odrębnie dla każdej części wód. W przypadku ustalenia różnych stawek podatkowych dla jednolitej części wód, podstawę opodatkowania określa się dla każdej stawki podatkowej. Podstawę opodatkowania można obliczyć w oparciu o następujące wskaźniki: ilość wody pobranej z jednolitej części wód w okresie rozliczeniowym; obszar zapewnionej przestrzeni wodnej; ilość produktów wyprodukowanych w okresie rozliczeniowym. Okres rozliczeniowy wynosi kwartał. Podstawą opodatkowania poboru wody jest ilość wody pobranej z jednolitej części wód. Objętość wody określa się na podstawie odczytów wodomierzy. W przypadku braku wodomierzy ilość pobranej wody określa się na podstawie czasu pracy i wydajności urządzeń technicznych. Gdy nie można w ten sposób określić objętości pobranej wody, objętość określa się na podstawie norm zużycia wody. W przypadku ubytków wody podczas korzystania ze zbiorników wodnych, podatek należy obliczyć od całej objętości pobranej wody, w tym jej strat podczas poboru i transportu. W przypadku, gdy woda przeznaczona jest zarówno na publiczne zaopatrzenie w wodę, jak i na własne potrzeby, straty poboru są alokowane na podstawie procentowego stosunku między tymi rodzajami zużycia wody do obliczenia podatku. Podstawą opodatkowania przy korzystaniu z akwenu akwenów jest powierzchnia akwenu przyznana koncesją. Podstawę opodatkowania za korzystanie ze zbiorników wodnych bez poboru wody do celów hydroenergetycznych określa się jako ilość energii elektrycznej wytworzonej w okresie rozliczeniowym. Podstawę opodatkowania za korzystanie ze zbiorników wodnych do celów spływów tratwami i spływami ustala się jako iloczyn ilości drewna spływającej na tratwach i sakwach za okres rozliczeniowy, wyrażonej w tysiącach metrów sześciennych, oraz odległości spływu, wyrażone w kilometrach podzielone przez 100. wysokość podatków ustalane są dla dorzeczy, jezior, mórz i regionów gospodarczych w ustalonych rozmiarach - w rublach za 1000 metrów sześciennych. m wody. W przypadku poboru wody przekraczającego ustalone kwartalne (roczne) limity poboru wody, stawki podatku z tytułu przekroczenia limitów ustala się w wysokości pięciokrotności stawek podatkowych. W przypadku braku zatwierdzonych limitów kwartalnych ustala się je jako jedną czwartą zatwierdzonego limitu rocznego. Kiedy woda jest pobierana ze zbiorników wodnych w celu zaopatrzenia ludności w wodę, stawka podatku od wody wynosi 70 rubli. za 1000 mXNUMX m wody. W przypadku korzystania z jednolitych części wód bez poboru wody pojawiają się trudności w obliczeniu podstawy opodatkowania. Biorąc pod uwagę sezonowość korzystania z jednolitych części wód, istnieje niepewność co do dostosowania wielkości podstawy opodatkowania. Korzystanie bez poboru wody - wykorzystanie zbiorników wodnych, z wyjątkiem spływu tarcicą, na potrzeby hydroenergetyki, w celu spływu tratwą, workami. Podatek obliczany jest jako iloczyn podstawy opodatkowania, ustalonej za kwartał na podstawie powierzchni udostępnianej przestrzeni wodnej, ilości wyprodukowanej energii elektrycznej, ilości drewna spławianego na tratwach i sakiewkach oraz stawki. 43. PROCEDURA OBLICZANIA I PŁATNOŚCI PODATKU WODNEGO Procedura obliczania podatku. Podatnik dla każdego rodzaju korzystania z wód oblicza wysokość podatku oddzielnie dla każdej części wód niezależnie. Kwota podatku na koniec każdego okresu podatkowego jest obliczana jako iloczyn podstawy opodatkowania (obszar wodny itp.) i odpowiedniej stawki podatkowej. Całkowita kwota podatku to kwota uzyskana przez dodanie kwot podatku obliczonych dla wszystkich rodzajów zużycia wody. Aby obliczyć ten podatek, konieczne jest pomnożenie podstawy opodatkowania przez odpowiednią stawkę. Podstawę opodatkowania oblicza się na podstawie ilości wody pobranej z jednolitej części wód w okresie rozliczeniowym; powierzchnia dostarczonej przestrzeni wodnej; ilość produktów wytworzonych w okresie podatkowym. Podstawę opodatkowania za korzystanie ze zbiorników wodnych do celów spływów tratwami i spływami ustala się jako iloczyn ilości drewna spływającej na tratwach i sakwach za okres rozliczeniowy, wyrażonej w tysiącach metrów sześciennych, oraz odległości spływu, wyrażone w kilometrach podzielone przez 100. Biorąc pod uwagę sezonowość korzystania z jednolitych części wód, istnieje niepewność co do dostosowania wielkości podstawy opodatkowania. Korzystanie bez poboru wody - wykorzystanie zbiorników wodnych, z wyjątkiem spływu tarcicą, na potrzeby hydroenergetyki, w celu spływu tratwą, workami. Podatek obliczany jest jako iloczyn podstawy opodatkowania, ustalonej za kwartał na podstawie powierzchni udostępnianego akwenu, ilości wyprodukowanej energii elektrycznej i ilości drewna spławianego na tratwach i sakiewkach oraz stawki. Stawki podatku ustalane są dla dorzeczy, jezior, mórz i regionów gospodarczych w stałych kwotach - w rublach za 1000 metrów sześciennych. m wody. W przypadku poboru wody przekraczającego ustalone kwartalne (roczne) limity poboru wody, stawki podatku z tytułu przekroczenia limitów ustala się w wysokości pięciokrotności stawek podatkowych. Tryb i warunki zapłaty podatku. Przedmiotem podatku wodnego jest korzystanie z jednolitej części wód, w związku z czym podatek uiszcza się w miejscu faktycznego korzystania z wody. Podatek wodny należy uiścić najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po upływie okresu rozliczeniowego. Okres rozliczeniowy wynosi kwartał. Korzystając ze zbiornika wodnego znajdującego się na terytorium kilku podmiotów Federacji Rosyjskiej, użytkownik wody zawiera umowę ze wszystkimi organami wykonawczymi odpowiednich podmiotów lub, za ich zgodą, z jednym z nich. Umowa ta może również określać parametry przedmiotu opodatkowania podmiotu Federacji Rosyjskiej. Podatek wodny dla różnych sposobów korzystania z tej samej części wód powinien być obliczany według odpowiednich stawek podatkowych ustalonych dla każdego rodzaju korzystania z wody. Deklaracja podatkowa jest składana przez podatnika do organu podatkowego bezpośrednio w lokalizacji przedmiotu opodatkowania w terminie ustalonym dla zapłaty podatku wodnego. Podatnicy, osoby zagraniczne również składają kopię deklaracji podatkowej organowi podatkowemu w miejscu organu, który wydał zezwolenie na korzystanie z wód w terminie ustalonym do zapłaty podatku. Nie ma zachęt podatkowych do podatku od wody. 44. OPŁATY ZA KORZYSTANIE Z PRZYRODNICZYCH I WODNYCH ZASOBÓW BIOLOGICZNYCH Płatnicy opłat za korzystanie z przedmiotów świata zwierząt, z wyjątkiem obiektów świata zwierząt związanych z obiektami wodnych zasobów biologicznych, uznaje się organizacje i osoby fizyczne, w tym indywidualnych przedsiębiorców, którzy otrzymali licencję (zezwolenie) zgodnie z ustaloną procedurą korzystania z obiektów świata zwierząt w terytorium Federacji Rosyjskiej. Płatnicy opłaty za korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych” uznaje się organizacje i osoby fizyczne, w tym indywidualni przedsiębiorcy, którzy zgodnie z ustaloną procedurą otrzymali licencję (zezwolenie) na użytkowanie obiektów wodnych zasobów biologicznych na wodach śródlądowych, na morzu terytorialnym, na szelfie kontynentalnym Federacji Rosyjskiej oraz w wyłącznej strefie ekonomicznej Federacji Rosyjskiej, na Morzu Azowskim, Kaspijskim, Barentsa oraz na obszarze archipelagu Svalbard. Przedmioty świata zwierząt osoby prawne udostępniane są do użytku długoterminowego na podstawie licencji długoterminowej, obywatele - do użytku krótkoterminowego w ramach nominalnej licencji jednorazowej. Licencja nie oznacza bezpośredniego usuwania obiektów przyrodniczych z ich siedlisk, ale daje prawo do prowadzenia działalności związanej z użytkowaniem i ochroną obiektów przyrodniczych. Licencje krótkoterminowe to restrykcyjny dokument wydawany w celu zajęcia określonej liczby obiektów dzikiej przyrody w określonym miejscu i czasie. Licencje takie wydawane są osobom fizycznym: - przez władze wydające licencje na terenach nieprzyznanych organizacjom i indywidualnym przedsiębiorcom jako użytkownikom dzikiej przyrody; - użytkownicy dzikiej przyrody - organizacje i indywidualni przedsiębiorcy posiadający licencje długoterminowe na przydzielonych im terytoriach. Wykorzystanie obiektów wodnych zasobów biologicznych przeprowadzane na podstawie jednego restrykcyjnego dokumentu – zezwolenia na połów określonej ilości wodnych zasobów biologicznych na określonym obszarze połowowym. Przedmioty opodatkowania uznane: obiekty świata zwierząt, których usuwanie z ich siedlisk odbywa się na podstawie licencji na użytkowanie obiektów świata zwierząt, wydanej zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej; obiektów wodnych zasobów biologicznych, których wycofywanie z ich siedliska odbywa się na podstawie wydanej zgodnie z prawem licencji na korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych. Za przedmiot opodatkowania nie uznaje się obiektów świata zwierzęcego i wodnych zasobów biologicznych, których wykorzystanie odbywa się w celu zaspokojenia potrzeb osobistych: - przedstawiciele rdzennych ludów Północy, Syberii i Dalekiego Wschodu; - osoby nienależące do ludności tubylczej, ale zamieszkujące na stałe w miejscach swojego tradycyjnego zamieszkania i tradycyjnej działalności gospodarczej, dla których łowiectwo i rybołówstwo stanowią podstawę ich bytu. Osoby te mają prawo korzystać z obiektów i nie płacić podatków, pod warunkiem, że korzystają z nich wyłącznie w celu zaspokojenia własnych potrzeb. Prawo to dotyczy wyłącznie liczby przedmiotów wyprowadzonych na potrzeby osobiste. 45. STAWKI OPŁAT Wskaźniki poboru dla każdego przedmiotu świata zwierząt ustalane są w stałych rozmiarach - w rublach za jedno zwierzę. W przypadku usuwania młodych zwierząt (poniżej 50 roku życia) dzikich zwierząt kopytnych stawki opłat za korzystanie z obiektów przyrodniczych ustala się na XNUMX% stawek. Stawki opłat nie zależą od siedliska danego gatunku zwierząt. Stawki zbierania dla każdego obiektu świata zwierząt są ustalone na 0 rubli. w przypadkach, gdy korzystanie z takich obiektów świata zwierząt odbywa się w celu: - ochrona zdrowia publicznego, eliminacja zagrożenia życia ludzkiego, ochrona zwierząt hodowlanych i domowych przed chorobami, regulacja składu gatunkowego obiektów przyrodniczych, zapobieganie szkodom w gospodarce, przyrodzie i jej siedlisku, a także w celu rozmnażania obiektów przyrodniczych , przeprowadzone zgodnie z zezwoleniem uprawnionego organu wykonawczego; - badanie rezerw i ekspertyzy przemysłowej, a także do celów naukowych zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej. Na liście obiektów dzikiej przyrody, za które pobierane są opłaty za polowania, znajdują się: zwierzęta kopytne i futerkowe, drapieżniki, ptaki – łącznie 45 gatunków, podgatunków i populacji zwierząt dzikich. Polowanie na inne dzikie zwierzęta niewymienione w wykazie, w tym na gady, płazy i ssaki, nie podlega opłacie za korzystanie z obiektów dzikiej przyrody. Stawki poboru dla każdego obiektu wodnych zasobów biologicznych, z wyjątkiem ssaków morskich, ustalane są w kwotach stałych – w rublach za tonę wodnych zasobów biologicznych, w zależności od miejsca połowu (poboru). Opłata pobierana jest w przypadku dozwolonego wędkowania. Stawki opłat za każdy obiekt wodnych zasobów biologicznych – ssak morski – ustalane są w wysokości stałej – w rublach za tonę wodnych zasobów biologicznych, w zależności od miejsca połowu (połowu). Stawki opłat za każdy obiekt wodnych zasobów biologicznych ustala się na 0 rubli. w przypadkach, gdy korzystanie z takich obiektów wodnych zasobów biologicznych odbywa się w celu: - ochrona zdrowia publicznego, eliminacja zagrożenia życia ludzkiego, ochrona przed chorobami zwierząt rolniczych i domowych, regulacja składu gatunkowego obiektów wodnych zasobów biologicznych, zapobieganie szkodom w gospodarce, przyrodzie i jej siedlisku, a także do reprodukcji obiektów wodnych zasobów biologicznych, prowadzonej zgodnie z zezwoleniem upoważnionego organu; - badanie rezerw i ekspertyzy przemysłowej, a także do celów naukowych zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej. Stawki opłat za każdy obiekt wodnych zasobów biologicznych dla miast i wsi tworzących rosyjskie organizacje rybackie ustala się na 15% stawek opłat. Obniżona stawka celna ma zastosowanie do kwoty kontyngentów przemysłowych nieprzekraczającej rocznej kwoty takich kontyngentów przyznanych tym organizacjom bezpłatnie w 2001 r. Miasteczkotwórcze i wiejskie rosyjskie organizacje rybackie to organizacje, w których liczba pracowników, biorąc pod uwagę mieszkających z nimi członków rodziny, stanowi co najmniej połowę populacji. 46. PROCEDURA OBLICZANIA I PŁATNOŚCI OPŁAT Wysokość opłaty za korzystanie z przedmiotów świata zwierząt jest określana w odniesieniu do każdego obiektu świata zwierząt jako iloczyn odpowiedniej liczby obiektów świata zwierząt i stawki opłaty ustalonej dla odpowiedniego obiektu świata zwierząt. Wysokość opłaty za korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych określa się dla każdego obiektu wodnych zasobów biologicznych jako iloczyn odpowiedniej liczby obiektów wodnych zasobów biologicznych i wskaźnika zbierania ustalonego dla odpowiedniego obiektu wodnych zasobów biologicznych. Wniesienie opłaty za korzystanie z przedmiotów ze świata zwierząt płatnicy dokonują w siedzibie organu, który wydał licencję (zezwolenie) na korzystanie z przedmiotów ze świata zwierząt. Opłatę za korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych uiszcza się: - płatnicy – osoby fizyczne, z wyłączeniem przedsiębiorców indywidualnych – w miejscu organu, który wydał koncesję (zezwolenie) na korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych; - płatnicy - organizacje i przedsiębiorcy indywidualni - w miejscu ich rejestracji. Płatnicy uiszczają opłatę za korzystanie z obiektów przyrodniczych po otrzymaniu koncesji (zezwolenia) na korzystanie z obiektów przyrodniczych. Płatnicy uiszczają wysokość opłaty za korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych w formie jednorazowych i regularnych składek. Wysokość opłaty jednorazowej ustalana jest jako udział naliczonej kwoty opłaty, której wysokość wynosi 10%. Opłata jednorazowa uiszczana jest po uzyskaniu koncesji na korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych. Pozostała kwota opłaty, ustalona jako różnica pomiędzy naliczoną kwotą opłaty a kwotą opłaty jednorazowej, uiszczana jest w równych ratach w formie regularnych składek przez cały okres ważności koncesji (zezwolenia ) za korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych w trybie miesięcznym nie później niż 20 dnia. Podatnicy zobowiązani są do jednorazowej i pełnej wpłaty opłaty jeszcze przed rozpoczęciem korzystania z obiektów świata zwierząt, tj. po uzyskaniu odpowiedniej licencji. Organizacje i indywidualni przedsiębiorcy uiszczają opłaty w miejscu ich rejestracji, obywatele, z wyjątkiem przedsiębiorców indywidualnych, w miejscu organu, który wydał licencję. W związku z tym organizacje i indywidualni przedsiębiorcy wnoszą opłatę po otrzymaniu spersonalizowanych jednorazowych formularzy licencji od terytorialnych wydziałów łowieckich w celu ich późniejszego wydania obywatelom. Muszą przekazać opłatę w miejscu swojej rejestracji: organizacje – w swojej lokalizacji, a indywidualni przedsiębiorcy – w miejscu zamieszkania. Jeżeli płatnikami opłaty są osoby fizyczne, środki są przekazywane w lokalizacji organu, który wydał licencję. Opłatę uiszcza się za pośrednictwem banku, w przypadku jej braku - za pośrednictwem kasy wiejskiego lub osiedlowego organu samorządu terytorialnego lub za pośrednictwem organizacji komunikacyjnej odpowiedniego organu rządu federalnego. Formularz sprawozdawczy płatników opłaty do organów podatkowych - informacje o uzyskanej licencji na korzystanie z obiektów świata zwierząt, o należnych wysokościach opłat za korzystanie z nich oraz o wysokości uiszczona opłata. 47. OBOWIĄZEK PAŃSTWOWY: GŁÓWNE POSTANOWIENIA Obowiązek państwowy to opłata pobierana od osób fizycznych, które zwracają się do organów państwowych, samorządowych, innych organów lub urzędników o popełnienie czynności prawnie istotnych w stosunku do tych osób, z wyjątkiem czynności wykonywanych przez instytucje konsularne Federacji Rosyjskiej . Jednocześnie wydawanie dokumentów, ich kopii, duplikatów utożsamiane jest z czynnościami prawnie istotnymi. Organizacje i osoby fizyczne są uznawane za podatników państwowych. Osoby te są uznawane za płatników podatku państwowego, jeżeli: 1) ubiegać się o wykonanie czynności prawnie istotnych przewidzianych w niniejszym rozdziale; 2) występować jako pozwany w sądach powszechnych, sądach polubownych lub w sprawach rozpoznawanych przez sędziów pokoju, a jeżeli orzeczenie sądu nie jest na ich korzyść, a powód jest zwolniony z opłaty państwowej. Procedura i warunki płatności. Z reguły opłatę państwową uiszcza sam płatnik. Jeżeli kilku płatników nieuprawnionych do świadczeń występuje jednocześnie o dokonanie czynności o znaczeniu prawnym, opłatę państwową płacą płatnicy w równych częściach. W przypadku, gdy spośród osób, które wystąpiły o czynność prawnie istotną, jedna osoba (kilka osób) zgodnie z niniejszym rozdziałem jest zwolniona (zwolniona) z opłaty państwowej, wysokość opłaty zostanie zmniejszona proporcjonalnie do liczby osób zwolnionych z jej płacenia zgodnie z niniejszym rozdziałem . W takim przypadku pozostałą część kwoty opłaty państwowej płaci osoba (osoby) nie zwolnione (nie zwolnione) z opłaty państwowej. Podatek państwowy płaci się w następujących warunkach: 1) w przypadku wystąpienia do Sądu Konstytucyjnego Federacji Rosyjskiej, sądów powszechnych, sądów arbitrażowych lub sędziów pokoju - przed złożeniem wniosku, petycji, wniosku, pozwu, skargi (w tym apelacji, kasacji lub nadzoru); 2) osoby fizyczne - w terminie dziesięciu dni od dnia wejścia w życie postanowienia sądu; 3) ubiegając się o dokonanie czynności notarialnych - przed dokonaniem czynności notarialnych; 4) przy ubieganiu się o wydanie dokumentów (ich kopii, duplikatów) – przed wydaniem dokumentów (ich kopii, duplikatów); 5) przy ubieganiu się o apostille - przed nałożeniem apostille; 6) przy ubieganiu się o inne prawnie istotne czynności - przed złożeniem wniosków i (lub) innych dokumentów dotyczących takich czynności albo przed złożeniem odpowiednich dokumentów. Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej określa specyfikę płatności ceł w zależności od rodzaju przeprowadzonych prawnie istotnych czynności, kategorii płatników lub innych okoliczności. Podatek państwowy uiszcza się w miejscu, w którym dokonano czynności mającej znaczenie prawne. Wysokość opłaty państwowej. Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej ustanawia zróżnicowane stawki celne: 1) w ściśle ustalonych kwotach; 2) procentowo; 3) w postaci łączonej. W zależności od stanu majątkowego płatnika, sądy mają prawo obniżyć wysokość opłaty lub opóźnić jej uiszczenie. Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej przewiduje zwolnienie z płacenia ceł państwowych (świadczeń) w zależności od kategorii płatników i prawnie istotnych działań. 48. OBOWIĄZKI CELNE, JEGO RODZAJE Opłaty celne są pobierane, jeśli są ustalone zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej. Przedmiot opodatkowania cła i podatki to towary przewożone przez granicę celną. Podstawą opodatkowania dla celów naliczania ceł i podatków jest wartość celna towarów i (lub) ich ilość. Wartość celna towarów jest ustalana przez zgłaszającego zgodnie z metodami ustalania wartości celnej ustalonymi przez ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej i jest zgłaszana organowi celnemu podczas zgłaszania towarów. Organ celny, na podstawie dokumentów i informacji przedstawionych przez zgłaszającego, a także na podstawie posiadanych informacji, wykorzystywanych przy ustalaniu wartości celnej towarów, podejmuje decyzję o uzgodnieniu z wybranym zgłaszającym sposobu o ustaleniu wartości celnej towarów oraz o prawidłowości ustalenia wartości celnej towarów zgłoszonych przez zgłaszającego. W przypadku braku danych potwierdzających prawidłowość ustalenia wartości celnej towarów zgłoszonych przez zgłaszającego, organ celny ma prawo podjąć decyzję o niezgodzie z wykorzystaniem wybranej metody ustalania wartości celnej towarów i zaproponować zgłaszającego do ustalenia wartości celnej towarów inną metodą. Procedura obliczania należności celnych. Opłaty celne są naliczane przez zgłaszającego lub inne osoby odpowiedzialne za uiszczenie należności celnych we własnym zakresie, z wyjątkiem przypadków przewidzianych prawem. W przypadku wezwania do zapłaty należności celnych kalkulację należnych ceł i podatków przeprowadza organ celny. Kwoty należnych ceł i podatków oblicza się w rublach. Stawki celne. Do celów obliczenia należności celnych stosuje się stawki obowiązujące w dniu przyjęcia zgłoszenia celnego przez organ celny, z wyjątkiem przypadków przewidzianych prawem. Do celów obliczania ceł i podatków stosuje się stawki odpowiadające nazwie i klasyfikacji towarów zgodnie z Kodeksem Celnym Federacji Rosyjskiej i Kodeksem Podatkowym Federacji Rosyjskiej, z wyjątkiem przypadków przewidzianych przez prawo. Zgłaszając towary o kilku nazwach pod jednym kodem klasyfikacyjnym według Nomenklatury Towarowej dla Zagranicznej Działalności Gospodarczej, wszystkie takie towary podlegają stawkom celnym odpowiadającym temu kodowi klasyfikacyjnemu. Rodzaje opłat celnych: cło importowe; cło eksportowe. Cło uiszcza się przy przemieszczaniu towaru przez granicę celną: przy imporcie towaru – od chwili przekroczenia granicy; przy eksporcie towarów – od momentu złożenia zgłoszenia celnego lub podjęcia działań zmierzających do wywozu towarów z terytorium Federacji Rosyjskiej. Cła specjalne, antydumpingowe i wyrównawcze ustanowione zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej w sprawie specjalnych środków ochronnych, antydumpingowych i wyrównawczych na przywóz towarów są pobierane zgodnie z zasadami przewidzianymi w Kodeksie Celnym. Wstępne cła specjalne, antydumpingowe i wstępne cła wyrównawcze, ustanowione zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej przy przywozie towarów, są pobierane zgodnie z zasadami przewidzianymi w Kodeksie Celnym. 49. TARYFA CELNA I USTALENIE WARTOŚCI CELNEJ TOWARÓW Taryfa celna Federacji Rosyjskiej - zestaw stawek celnych stosowanych do towarów przewożonych przez granicę celną Federacji Rosyjskiej i usystematyzowanych zgodnie z Nomenklaturą Towarową Zagranicznej Działalności Gospodarczej. Taryfa celna dotyczy importu towarów na obszar celny Federacji Rosyjskiej oraz eksportu towarów z terytorium Federacji Rosyjskiej. Procedura ustalania stawek celnych. Stawki celne są ujednolicone i nie podlegają zmianom w zależności od osób przemieszczających towary przez granicę celną Federacji Rosyjskiej, rodzaju transakcji i innych czynników, z wyjątkiem przypadków przewidzianych prawem. Stawki należności celnych przywozowych w granicach określonych w ustawie „O taryfie celnej” określa Rząd Federacji Rosyjskiej. Rodzaje stawek celnych: ad valorem, liczony jako procent wartości celnej towarów podlegających opodatkowaniu; specyficzne, naliczane w określonej wysokości za jednostkę towarów podlegających opodatkowaniu; połączone, łącząc oba te rodzaje opodatkowania celnego. Rząd Federacji Rosyjskiej może ustanowić cła sezonowe na okres nieprzekraczający 6 miesięcy w roku. W takim przypadku nie stosuje się stawek celnych przewidzianych w taryfie celnej. W celu ochrony interesów gospodarczych Federacji Rosyjskiej w towarach importowanych ustawa „O taryfie celnej” przewiduje możliwość czasowego stosowania ceł specjalnych: specjalnych, antydumpingowych i wyrównawczych. Cła specjalne są stosowane jako środek ochronny, jeżeli towary są przywożone na terytorium Federacji Rosyjskiej w ilościach i na warunkach, które powodują lub grożą wyrządzeniem szkody krajowym producentom podobnych lub bezpośrednio konkurujących towarów; jako odpowiedź na dyskryminujące i inne działania naruszające interesy Federacji Rosyjskiej przez inne państwa lub ich związki. Cła antydumpingowe stosuje się w przypadku importu na terytorium Federacji Rosyjskiej towarów po cenie niższej niż ich normalna wartość w kraju eksportu w momencie tego importu, jeżeli taki import powoduje lub grozi wyrządzeniem szkody materialnej krajowych producentów takich towarów lub uniemożliwia organizację lub rozszerzenie produkcji takich towarów w Federacji Rosyjskiej. Cła wyrównawcze stosuje się w przypadku przywozu na terytorium Federacji Rosyjskiej towarów, przy produkcji lub eksporcie których wykorzystano bezpośrednio lub pośrednio subsydia, jeżeli taki przywóz powoduje lub grozi wyrządzeniem szkody materialnej producentom krajowym lub uniemożliwia organizację lub ekspansję produkcja takich towarów w Federacji Rosyjskiej. Ustalenie wartości celnej towarów. System ustalania wartości celnej (wyceny) towarów oparty jest na ogólnych zasadach ustalania wartości celnej przyjętych w praktyce międzynarodowej i dotyczy towarów importowanych na terytorium Federacji Rosyjskiej. Procedurę stosowania systemu ustalania wartości celnej towarów importowanych i eksportowanych określa Rząd Federacji Rosyjskiej zgodnie z ustawą. Wartość celną deklaruje zgłaszający organom celnym Federacji Rosyjskiej, gdy towary są przemieszczane przez granicę. Tryb i warunki deklarowania wartości celnej importowanych towarów określa organ celny Federacji Rosyjskiej zgodnie z prawem. Wartość celną towaru ustala zgłaszający zgodnie z ustawowymi metodami ustalania wartości celnej. 50. OPŁATY CELNE К opłaty celne są: 1) opłaty celne za odprawę celną; 2) opłaty celne za eskortę celną; 3) opłaty celne za składowanie. Procedura obliczania opłat celnych. Opłaty naliczane są samodzielnie przez osoby odpowiedzialne za ich uiszczenie, jak również przez organy celne przy składaniu wniosków o uiszczenie należności celnych. Wysokość należnych opłat obliczana jest w rublach. stawki opłat celnych. Do obliczenia wysokości opłat za odprawę celną stosuje się stawki obowiązujące w dniu przyjęcia zgłoszenia celnego przez organ celny. Do obliczenia wysokości opłat za eskortę celną stosuje się stawki obowiązujące w dniu przyjęcia zgłoszenia tranzytowego przez organ celny. Do obliczenia wysokości opłat za składowanie stosuje się stawki obowiązujące w okresie składowania towaru w składzie czasowego składowania, w składzie celnym. Stawki za odprawę celną ustala Rząd Federacji Rosyjskiej. Ich wielkość jest ograniczona przybliżonym kosztem świadczonych usług i nie może przekraczać 100 tysięcy rubli. Opłaty za eskortę celną wnosi się w następujących wysokościach: za eskortę każdego pojazdu samochodowego i pociągu na odległość: do 50 km – 2 tysiące rubli; od 51 do 100 km - 3 tysiące rubli; od 101 do 200 km - 4 tysiące rubli; ponad 200 km - 1 tysiąc rubli. za każde 100 km podróży, ale nie mniej niż 6 tysięcy rubli; za eskortowanie każdego morza, rzeki lub samolotu - 20 tysięcy rubli. Opłaty za składowanie w magazynie czasowego składowania lub w składzie celnym organu celnego uiszcza się w wysokości 1 rubel, 2 rub. (do przechowywania niektórych rodzajów towarów w specjalnie przystosowanych pomieszczeniach) od każdych 100 kg wagi towaru dziennie. Płatnicy ceł to zgłaszający i inne osoby zobowiązane do uiszczenia należności celnych. Tryb, formy i warunki uiszczania opłat celnych. Opłaty pobierane są: za odprawę celną – przy zgłoszeniu towaru; dla eskorty celnej – podczas eskortowania pojazdów; do przechowywania – przy składowaniu towaru w magazynie czasowego składowania lub w składzie celnym. Opłaty za odprawę celną należy uiścić przed złożeniem zgłoszenia celnego lub jednocześnie ze złożeniem zgłoszenia celnego. Opłaty za eskortę celną należy uiścić przed faktycznym wykonaniem eskorty. Opłaty za składowanie należy uiścić przed faktycznym zwolnieniem towarów z magazynu czasowego składowania lub składu celnego. Opłaty celne nie są pobierane za towary przewożone przez granicę celną Federacji Rosyjskiej: przez dyplomatyczne, konsularne, oficjalne przedstawicielstwa obcych państw, organizacje międzynarodowe, ich personel; w odniesieniu do dóbr kultury objętych reżimem celnym przywozu czasowego, wywozu przez instytucje państwowe w celu ich wystawienia itp. Opłaty za składowanie nie są naliczane: gdy towary są umieszczane przez organy celne w składzie czasowego składowania lub w składzie celnym organu celnego; w innych przypadkach określonych przez Rząd Federacji Rosyjskiej. Rząd Federacji Rosyjskiej może określić przypadki zwolnienia z opłat za eskortę celną. 51. PODATEK OD TRANSAKCJI Z PAPIERAMI WARTOŚCIOWYMI Podatek od transakcji na papierach wartościowych płacą osoby fizyczne (podatek dochodowy) i osoby prawne (podatek od dochodów osób prawnych). Cechy ustalania podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od transakcji papierami wartościowymi osób fizycznych. Przy ustalaniu podstawy opodatkowania dochodów z transakcji papierami wartościowymi, których aktywem bazowym są papiery wartościowe, uwzględnia się dochód uzyskany z następujących transakcji: - kupno i sprzedaż papierów wartościowych będących w obrocie na zorganizowanym rynku papierów wartościowych; - kupno i sprzedaż papierów wartościowych nienotowanych na zorganizowanym rynku papierów wartościowych; - z instrumentami finansowymi transakcji terminowych, których aktywem bazowym są papiery wartościowe; - kupno i sprzedaż jednostek inwestycyjnych funduszy inwestycyjnych, w tym ich umorzenie; - z papierami wartościowymi i instrumentami finansowymi transakcji terminowych, których aktywem bazowym są papiery wartościowe, dokonywanych przez powiernika na rzecz założyciela zarządu powierniczego, będącego osobą fizyczną. Podstawa opodatkowania dla każdej transakcji z papierami wartościowymi jest ustalana odrębnie. Dochód (strata) z operacji kupna i sprzedaży papierów wartościowych jest określana jako suma dochodu (ze sprzedaży papierów wartościowych) z całości transakcji papierami wartościowymi odpowiedniej kategorii, dokonanych w okresie podatkowym, pomniejszona o kwotę strat (wydatki na nabywanie, sprzedaż i przechowywanie papierów wartościowych ). Cechy ustalania podstawy opodatkowania dla operacji z papierami wartościowymi dla podatku dochodowego od osób prawnych. Tryb zaklasyfikowania przedmiotów praw cywilnych jako papierów wartościowych określa prawo cywilne oraz obowiązujące przepisy prawa państw obcych. Jeżeli transakcję papierami wartościowymi można zakwalifikować tak samo jak transakcję instrumentami finansowymi transakcji terminowych, to podatnik samodzielnie wybiera sposób opodatkowania takiej transakcji. Dochód podatnika z operacji sprzedaży lub innego zbycia papierów wartościowych (w tym umorzenia) ustalany jest na podstawie ceny sprzedaży lub innego zbycia papieru wartościowego, a także kwoty skumulowanych dochodów z odsetek (kuponów) zapłaconych przez nabywcę podatnikowi , oraz kwotę dochodu z odsetek (kuponu), wypłacanego podatnikowi przez emitenta (wydawcę). Dochody podatnika ze sprzedaży lub innego zbycia papierów wartościowych nie obejmują kwot odsetek (kuponów) uwzględnionych uprzednio w opodatkowaniu. W momencie zbycia (realizacji, umorzenia lub zamiany) jednostki inwestycyjnej jednostkowego funduszu inwestycyjnego, jeżeli określona jednostka inwestycyjna nie znajduje się w obrocie na rynku zorganizowanym, szacunkową wartość jednostki inwestycyjnej ujmuje się jako cenę rynkową. Koszty sprzedaży (lub innego zbycia) papierów wartościowych, w tym jednostek inwestycyjnych funduszu inwestycyjnego, ustalane są w oparciu o cenę zakupu papieru wartościowego (w tym koszty jego nabycia), koszty jego sprzedaży, wysokość rabatów od oszacowanej wartości jednostek inwestycyjnych, kwotę skumulowanego dochodu odsetkowego (kuponowego) zapłaconego przez podatnika sprzedającemu papier wartościowy. W tym przypadku wydatek nie obejmuje kwot skumulowanych przychodów odsetkowych (kuponowych) uwzględnionych uprzednio w opodatkowaniu. 52. PODATEK OD MAJĄTKU ORGANIZACJI: PODATNICY I PRZEDMIOT OPODATKOWANIA Podatek od majątku organizacji odnosi się do podatków regionalnych, jest ustalany i wprowadzany w życie zgodnie z Kodeksem Podatkowym Federacji Rosyjskiej oraz prawem podmiotów Federacji Rosyjskiej. Organy ustawodawcze podmiotów Federacji Rosyjskiej, ustalając podatek, ustalają stawkę podatkową w granicach określonych przez Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej, tryb i warunki zapłaty podatku, formularz sprawozdawczości podatkowej i ulgi podatkowe . podatników uznane za organizacje rosyjskie i organizacje zagraniczne działające w Federacji Rosyjskiej poprzez stałe przedstawicielstwa lub posiadające nieruchomości na terytorium, na szelfie kontynentalnym lub w wyłącznej strefie ekonomicznej Federacji Rosyjskiej. Podatku od nieruchomości nie płacą organizacje działające w uproszczonym systemie podatkowym, płatnicy jednego podatku od dochodów kalkulacyjnych, jednego podatku rolnego. Nie płaci się również podatku od wartości majątku wykorzystywanego do czynności przewidzianych umowami o podziale produkcji. Organizacja rosyjska jest uznawana za podatnika od dnia dokonania odpowiedniego wpisu w Jednolitym Państwowym Rejestrze Osób Prawnych. Organizacja zagraniczna jest uznawana za podatnika z zastrzeżeniem postanowień umów międzynarodowych Federacji Rosyjskiej w następujących przypadkach: - prowadzi działalność w Federacji Rosyjskiej prowadzącą do powstania stałego zakładu; - posiada w Federacji Rosyjskiej na prawie własności obiekt nieruchomy; jednocześnie nie prowadzi działalności na terenie Federacji Rosyjskiej lub posiadany przez nią obiekt nieruchomości nie jest związany z działalnością prowadzoną za pośrednictwem stałego przedstawicielstwa organizacji zagranicznej w Federacji Rosyjskiej; - prowadzi działalność w Federacji Rosyjskiej, prowadzącą do powstania stałego zakładu, oraz posiada w Federacji Rosyjskiej, na szelfie kontynentalnym oraz w wyłącznej strefie ekonomicznej Federacji Rosyjskiej, należący do niej obiekt nieruchomości prawo własności. Przedmiot opodatkowania w przypadku organizacji rosyjskich ujmowane są ruchomości i nieruchomości (w tym majątek oddany do czasowego posiadania, użytkowania, zbycia lub zarządzania powierniczego, wniesiony do wspólnej działalności), wyceniany w bilansie jako środki trwałe. Nieruchomość podlegająca opodatkowaniu musi posiadać następujące cechy: - mienie musi być ruchome lub nieruchome; - nieruchomość należy uznać za przedmiot środków trwałych zgodnie z zasadami rachunkowości. Przedmiotem opodatkowania dla organizacji zagranicznych działających w Federacji Rosyjskiej za pośrednictwem stałych przedstawicielstw jest majątek ruchomy i nieruchomy. Przedmiotem opodatkowania dla organizacji zagranicznych, które nie działają za pośrednictwem stałych przedstawicielstw, są nieruchomości znajdujące się na terytorium Federacji Rosyjskiej. Za przedmiot opodatkowania nie uznaje się: 1) działki i inne obiekty gospodarowania przyrodą; 2) mienie będące własnością federalnych organów władzy wykonawczej z tytułu zarządzania gospodarczego lub operacyjnego, w których ustawa przewiduje służbę wojskową lub równoważną, wykorzystywane przez te organy na potrzeby obronności, obrony cywilnej, bezpieczeństwa i organów ścigania w Federacji Rosyjskiej . 53. PODATEK OD NIERUCHOMOŚCI ORGANIZACJI: PODSTAWA PODATKU, STAWKI Podstawa opodatkowania ustalana jest przez podatników niezależnie jako średnia roczna wartość majątku uznanego za przedmiot opodatkowania. Nieruchomość rozlicza się według wartości rezydualnej, utworzonej zgodnie z ustaloną procedurą księgową, tj. równą różnicy między początkowym kosztem nieruchomości a kwotą naliczonej amortyzacji. W przypadku braku amortyzacji dla poszczególnych pozycji środków trwałych, wartość podatkową tych pozycji ustala się jako różnicę między ich kosztem początkowym a kwotą amortyzacji obliczoną według ustalonych stawek amortyzacyjnych. Podstawa opodatkowania nieruchomości organizacji zagranicznych, które nie działają w Federacji Rosyjskiej za pośrednictwem stałych przedstawicielstw, a także obiektów nieruchomości organizacji zagranicznych, które nie są związane z działalnością tych organizacji w Federacji Rosyjskiej za pośrednictwem stałego przedstawiciela biur, to wartość inwentaryzacyjna tych obiektów. Na potrzeby określenia średniej rocznej wartości środków trwałych za okres rozliczeniowy, roczna kwota amortyzacji, która musi zostać naliczona za okres rozliczeniowy, jest równomiernie rozłożona na miesiące okresu rozliczeniowego. wysokość podatków są ustanowione przez prawo podmiotów Federacji Rosyjskiej i nie mogą przekroczyć 2,2%. Dopuszcza się ustalanie zróżnicowanych stawek podatkowych w zależności od kategorii podatników lub mienia uznanego za przedmiot opodatkowania. Stawki podatkowe dla podatku od nieruchomości organizacji są ustalane przez prawo podmiotów Federacji Rosyjskiej w granicach określonych w Kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej. Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej ustanawia dwa rodzaje zachęt podatkowych w zakresie podatku od nieruchomości od osób prawnych: zachęty podatkowe zapewniane na poziomie federalnym; ulgi podatkowe ustanowione przez podmioty Federacji Rosyjskiej. Z podatku zwolnione są: 1) organizacje i instytucje systemu penitencjarnego; 2) związki wyznaniowe - w odniesieniu do mienia wykorzystywanego przez nie do prowadzenia działalności religijnej; 3) ogólnorosyjskie organizacje publiczne osób niepełnosprawnych; 4) organizacje, których głównym przedmiotem działalności jest produkcja wyrobów farmaceutycznych; 5) organizacje - w stosunku do obiektów uznanych za pomniki historii i kultury o znaczeniu federalnym; 6) organizacje - w odniesieniu do instalacji jądrowych wykorzystywanych do celów naukowych, magazynów materiałów jądrowych i substancji promieniotwórczych oraz magazynów odpadów promieniotwórczych; 7) organizacje - w odniesieniu do lodołamaczy, statków z elektrowniami jądrowymi oraz statków obsługi techniki jądrowej; 8) organizacje - w odniesieniu do kolei publicznych, publicznych dróg federalnych, głównych rurociągów, linii elektroenergetycznych; 9) organizacje - w odniesieniu do obiektów kosmicznych; 10) mienie wyspecjalizowanych zakładów protetycznych i ortopedycznych; 11) mienie izb adwokackich, kancelarii prawnych i kancelarii doradztwa prawnego; 12) mienie państwowych ośrodków naukowych; 13) organizacje – mieszkańcy specjalnej strefy ekonomicznej; 14) organizacje - w odniesieniu do statków zarejestrowanych w Rosyjskim Międzynarodowym Rejestrze Statków. 54. PROCEDURA OBLICZANIA I PŁATNOŚCI PODATKU OD MIENIA ORGANIZACJI Kwota podatku od nieruchomości obliczana jest na podstawie wyników okresu rozliczeniowego jako iloczyn odpowiedniej stawki podatkowej i podstawy opodatkowania określonej dla okresu rozliczeniowego. Kwotę podatku należną do budżetu na koniec okresu rozliczeniowego ustala się jako różnicę między kwotą podatku a kwotami zaliczek na podatek obliczonych w okresie rozliczeniowym. Kwotę podatku należnego do budżetu oblicza się osobno: - w odniesieniu do mienia podlegającego opodatkowaniu w lokalizacji organizacji; - w odniesieniu do majątku każdego oddzielnego pododdziału organizacji, który ma oddzielny bilans; - w odniesieniu do każdego obiektu nieruchomości znajdującego się poza siedzibą organizacji wyodrębniony pododdział organizacji posiadający odrębny bilans lub stałe przedstawicielstwo organizacji zagranicznej; - w odniesieniu do mienia opodatkowanego według różnych stawek podatkowych. Wysokość zaliczki na podatek obliczana jest na koniec każdego okresu sprawozdawczego w wysokości 1/4 iloczynu odpowiedniej stawki podatkowej i średniej wartości nieruchomości. Kwota zaliczki na podatek w odniesieniu do obiektów nieruchomości organizacji zagranicznych jest obliczana po zakończeniu okresu sprawozdawczego jako 1/4 wartości inwentarzowej obiektu nieruchomości na dzień 1 stycznia roku, który jest okresem rozliczeniowym , pomnożone przez odpowiednią stawkę podatku. Prawo podmiotu Federacji Rosyjskiej może przewidywać dla niektórych kategorii podatników prawo do nienaliczania i niewypłacania zaliczek w okresie rozliczeniowym. Podatki i zaliczki na podatek podlegają wpłacie przez podatników w sposób iw terminach określonych przepisami prawa podmiotów Federacji Rosyjskiej. W okresie rozliczeniowym podatnicy płacą zaliczki na podatek. Jeżeli zaliczki nie są ustalone w prawie danego regionu, nie są wypłacane. Na koniec okresu podatkowego podatnicy płacą kwotę podatku. W odniesieniu do majątku wykazanego w bilansie organizacji, podatki i zaliczki są wpłacane do budżetu w lokalizacji organizacji. Zaliczki wypłacane są kwartalnie na koniec okresu sprawozdawczego w wysokości 1/4 kwoty podatku obliczonego na 1 dzień miesiąca następującego po okresie sprawozdawczym. Podatek od nieruchomości jest płacony od początku kwartału następującego po kwartale, w którym przedmiotowa nieruchomość została zarejestrowana, w sposób iw terminach określonych przepisami prawa podmiotów Federacji Rosyjskiej. Rosyjskie organizacje płacą podatki i zaliczki: - w odniesieniu do majątku znajdującego się w bilansie w lokalizacji organizacji - do budżetu w miejscu lokalizacji organizacji; - w odniesieniu do nieruchomości wchodzących w skład Zunifikowanego Systemu Dostaw Gazu podatek przekazywany jest do budżetów podmiotów Federacji Rosyjskiej proporcjonalnie do wartości tej nieruchomości. Organizacje zagraniczne wpłacają do budżetu podatki i zaliczki na podatek: - prowadzenie działalności na terenie Federacji Rosyjskiej poprzez stałe przedstawicielstwa - w miejscu rejestracji stałych przedstawicielstw w organach podatkowych; - w odniesieniu do poszczególnych obiektów nieruchomości - w lokalizacji nieruchomości. 55. PODATEK OD GRY: PODATNIKI I PRZEDMIOT OPODATKOWANIA Działalność hazardowa to działalność przedsiębiorcza związana z pozyskiwaniem dochodów przez organizacje lub indywidualnych przedsiębiorców w postaci wygranych i (lub) opłat za gry hazardowe, zakłady bukmacherskie, która nie jest sprzedażą towarów, prac lub usług. podatników uznane organizacje lub indywidualni przedsiębiorcy prowadzący działalność przedsiębiorczą w dziedzinie gier hazardowych. Obowiązek zapłaty podatku od gier powstaje na organizację (indywidualnego przedsiębiorcę) z chwilą, gdy zaczęła ona uzyskiwać korzyści ekonomiczne w postaci dochodów z działalności w branży hazardowej. Jeżeli organizacja w okresie podatkowym nie prowadziła działalności gospodarczej, podatek nie jest płacony. Okres rozliczeniowy dla podatku od działalności hazardowej wynosi miesiąc. Podatek od działalności hazardowej powinni płacić tylko ci, którzy faktycznie prowadzą taką działalność. Nawet jeśli taka czynność była wykonywana przynajmniej jeden dzień w miesiącu, to podatek należy płacić za pełny miesiąc. Organizacja musi płacić podatek od gier tylko wtedy, gdy jednocześnie spełnione są następujące warunki: - firma posiada zarejestrowane automaty do gier, stoły do gier, kasy totalizatora lub kasy biura zakładów w urzędzie skarbowym; - te obiekty w grze zaczęły generować dochód. Przedmiotem opodatkowania są: 1) stół do gier – miejsce specjalnie wyposażone przez organizatora zakładu hazardowego z jednym lub kilkoma polami gry, przeznaczone do uprawiania hazardu dowolnym rodzajem wygranych, w którym organizator zakładu hazardowego uczestniczy za pośrednictwem swoich przedstawicieli jako strona lub jako organizator; 2) automat do gier – specjalny sprzęt (mechaniczny, elektryczny, elektroniczny lub inny sprzęt techniczny) zainstalowany przez organizatora zakładu hazardowego i służący do uprawiania hazardu z wszelkiego rodzaju wygranymi bez udziału przedstawicieli organizatora zakładu hazardowego w tych grach ; 3) kasa totalizatora lub kasa biura bukmacherskiego – specjalnie wyposażone miejsce u organizatora zakładu gier (organizator tote), w którym pod uwagę bierze się łączną kwotę zakładów i ustala się kwotę wygranych do wypłaty. Przedmiot opodatkowania jest rejestrowany w organie podatkowym w miejscu jego zainstalowania nie później niż dwa dni przed datą zainstalowania każdego przedmiotu opodatkowania. Rejestracji dokonuje organ podatkowy na podstawie wniosku podatnika z obowiązkowym wydaniem zaświadczenia o rejestracji przedmiotu (przedmiotów) opodatkowania. Podatnik jest również zobowiązany zarejestrować w organach podatkowych w miejscu rejestracji przedmiotów opodatkowania każdą zmianę liczby przedmiotów opodatkowania nie później niż na dwa dni przed dniem zainstalowania lub zbycia każdego przedmiotu opodatkowania. Przedmiot opodatkowania uważa się za zarejestrowany od momentu złożenia przez podatnika do organu podatkowego wniosku o rejestrację przedmiotu (przedmiotów) opodatkowania. Przedmiot opodatkowania uważa się za emerytowany z chwilą złożenia przez podatnika do organu podatkowego wniosku o rejestrację zmian (zmniejszeń) liczby przedmiotów opodatkowania. 56. PODATEK OD GRY: PODSTAWA I STAWKI PODATKOWE Podstawa opodatkowania dla każdego z przedmiotów opodatkowania ustala się odrębnie jako łączną liczbę odpowiednich przedmiotów opodatkowania. Podstawą opodatkowania jest wartość, fizyczna lub inna cecha przedmiotu opodatkowania. Podstawa opodatkowania tego podatku od działalności hazardowej ma zawsze charakter fizyczny, ponieważ jest związana z liczbą specjalnych obiektów uznawanych za przedmiot opodatkowania - stołów do gier, automatów do gier, kas bukmacherów i loterii. Podstawę opodatkowania ustala się odrębnie dla każdego z rodzajów przedmiotów opodatkowania na podstawie liczby odpowiednich przedmiotów opodatkowania, ponieważ przy obliczaniu podatku każdy przedmiot opodatkowania podlega własnej stawce. W związku z tym podstawę opodatkowania dla każdego rodzaju przedmiotu opodatkowania ustala się jako łączną liczbę przedmiotów podlegających opodatkowaniu. W takim przypadku podstawę opodatkowania podatnik oblicza na podstawie wyników okresu rozliczeniowego w oparciu o dane o przedmiotach podlegających opodatkowaniu. Okresem rozliczeniowym dla podatków jest miesiąc kalendarzowy. Przedmiotami opodatkowania są: 1) stół do gier – miejsce specjalnie wyposażone przez organizatora zakładu gier hazardowych w jedno lub więcej pól do gry, przeznaczone do gier hazardowych o każdy rodzaj wygranej, na którym organizator zakładu gier, poprzez swoich przedstawicieli, uczestniczy jako strona lub jako organizator; 2) automat – specjalne urządzenie instalowane przez organizatora zakładu hazardowego i służące do przeprowadzania w tych grach gier losowych z dowolnym rodzajem wygranej bez udziału przedstawicieli organizatora zakładu hazardowego; 3) kasa zakładów wzajemnych lub kasa biura bukmacherskiego – specjalnie wyposażone miejsce u organizatora lokalu hazardowego, w którym uwzględniana jest całkowita kwota postawionych zakładów i ustalana jest wysokość wypłacanej wygranej. wysokość podatków ustalane są przez ustawodawstwo podmiotów Federacji Rosyjskiej w stałych kwotach za jeden przedmiot podlegający opodatkowaniu: 1) za jeden stół do gry - od 25 000 do 125 000 rubli; 2) na jeden automat - od 1500 do 7500 rubli; 3) za jedną kasę totalizatora lub jedną kasę biura zakładów - od 25 000 do 125 000 rubli. Jeżeli stawki podatkowe nie są określone przez prawo podmiotów Federacji Rosyjskiej, obowiązują stawki minimalne. Jeżeli przepisy podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej nie określają stawek podatkowych dla działalności hazardowej, stawki podatkowe ustala się w następujących kwotach: 1) za jeden stół do gry - 25 000 rubli; 2) za jeden automat do gry - 1500 rubli; 3) za jedną kasę totalizatora lub jedną kasę punktu bukmacherskiego - 25 000 rubli. Ponieważ podatek od działalności hazardowej jest podatkiem regionalnym, ustawodawca federalny ustanowił minimalne i maksymalne stawki podatkowe, w ramach których organy ustawodawcze (przedstawicielskie) podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej mogą niezależnie regulować. Organizacje muszą stosować stawki ustalone w podmiocie założycielskim Federacji Rosyjskiej, w którym zarejestrowane są przedmioty opodatkowania. Przedsiębiorcy płacą podatek według stawek obowiązujących w regionie, w którym mieszkają (zarejestrowani), niezależnie od lokalizacji ich zakładów hazardowych. 57. PROCEDURA OBLICZANIA I PŁACENIA PODATKU OD GRY Wysokość podatku jest obliczana przez podatnika niezależnie jako iloczyn podstawy opodatkowania ustalonej dla każdego przedmiotu opodatkowania oraz stawki podatku ustalonej dla każdego przedmiotu opodatkowania. Gdy jeden stół do gry ma więcej niż jedno pole gry, stawka podatku na określonym stole do gry wzrasta o wielokrotność liczby pól gry. Deklarację podatkową za upływający okres rozliczeniowy podatnik składa do organu podatkowego w miejscu rejestracji przedmiotów opodatkowania nie później niż 20 dnia miesiąca następującego po upływającym okresie rozliczeniowym. Podatnik wypełnia deklarację podatkową z uwzględnieniem zmiany liczby przedmiotów opodatkowania za upływający okres rozliczeniowy. Przy obliczaniu kwoty podatku należy postępować od daty instalacji przedmiotów opodatkowania. W przypadku zbycia przedmiotu opodatkowania uważa się, że przeszedł on w stan spoczynku z chwilą złożenia przez podatnika stosownego wniosku do organu podatkowego. Istnieją cechy obliczania podatku, jeśli liczba przedmiotów opodatkowania zmieniła się dla podatnika w ciągu miesiąca. W przypadku instalacji nowego przedmiotu opodatkowania przed 15 dniem bieżącego okresu rozliczeniowego, kwota podatku jest obliczana jako iloczyn łącznej liczby odpowiednich przedmiotów opodatkowania (w tym ustalonych nowych przedmiotów opodatkowania) i stawki podatku ustalonej dla te przedmioty opodatkowania. W przypadku instalowania nowych przedmiotów opodatkowania po 15 dniu bieżącego okresu rozliczeniowego, kwota podatku od tych przedmiotów za ten okres rozliczeniowy jest obliczana jako iloczyn liczby tych przedmiotów opodatkowania i 1/2 stawki podatkowej ustalonej dla te przedmioty opodatkowania. Gdy przedmiot (przedmioty) opodatkowania zostanie wycofany przed 15. dniem (włącznie) bieżącego okresu rozliczeniowego, kwota podatku od tego przedmiotu (tych przedmiotów) za ten okres rozliczeniowy jest obliczana jako iloczyn liczby tych przedmiotów opodatkowanie i 1/2 stawki podatku ustalonej dla tych przedmiotów opodatkowania. Gdy przedmiot (przedmioty) opodatkowania przechodzi na emeryturę po 15 dniu bieżącego okresu podatkowego, kwota podatku jest obliczana jako iloczyn łącznej liczby odpowiednich przedmiotów opodatkowania (w tym przedmiotu (przedmiotów) opodatkowania na emeryturze) i stawkę podatku ustaloną dla tych przedmiotów opodatkowania. Procedura i warunki płatności. Podatek należny na koniec okresu rozliczeniowego podatnik uiszcza w miejscu rejestracji przedmiotów opodatkowania w organie podatkowym nie później niż 20 dnia miesiąca następującego po upływie okresu rozliczeniowego. Organizacje płacą podatek od działalności hazardowej do budżetu podmiotu Federacji Rosyjskiej, w którym zarejestrowane są przedmioty opodatkowania. Indywidualni przedsiębiorcy płacą podatek od działalności hazardowej do budżetu podmiotu Federacji Rosyjskiej, w którym mieszkają (zarejestrowani), niezależnie od lokalizacji ich zakładów hazardowych. Rejestracja przedmiotów opodatkowania i rejestracja podatnika odbywa się w tym samym organie podatkowym. Podczas ponownej instalacji przedmiotu opodatkowania jego rejestracja (ponowna rejestracja) jest przeprowadzana dla tego samego podatnika. 58. PODATEK PRZEWOZOWY: PODATNIKI I PRZEDMIOT OPODATKOWANIA Podatek transportowy odnosi się do podatków regionalnych, jest ustanowiony w Kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej i wprowadzony w życie przez prawo podmiotów Federacji Rosyjskiej i jest obowiązkowy do zapłaty na terytorium odpowiedniego podmiotu Federacji Rosyjskiej . Wprowadzając podatek, regionalne organy ustawodawcze (przedstawicielskie) ustalają stawkę podatkową w granicach określonych przez Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej, tryb i warunki jego zapłaty oraz przewidują odpowiednie korzyści podatkowe. podatników uznaje się osoby, które zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej zarejestrowały pojazdy, które są uznawane za przedmiot opodatkowania. W przypadku przewozu zarejestrowanego na osobę fizyczną, nabytego i przekazanego przez nią na podstawie pełnomocnictwa do posiadania i dysponowania przewozem do czasu ogłoszenia Ordynacji podatkowej, podatnikiem jest osoba wskazana w takim pełnomocnictwie. Jednocześnie osoby, na których zarejestrowane są takie pojazdy, muszą powiadomić o tym organy podatkowe. Warunki uznania osoby za podatnika: - transport musi być zarejestrowany na te osoby; - transport powinien podlegać opodatkowaniu; - dla tego transportu podatnik nie jest płatnikiem przez pełnomocnika. Przedmiot opodatkowania samochody, motocykle, skutery, autobusy i inne maszyny i mechanizmy samobieżne na gąsienicach pneumatycznych i gąsienicowych, samoloty, śmigłowce, statki motorowe, jachty, żaglowce, łodzie, skutery śnieżne, skutery śnieżne, łodzie motorowe, skutery wodne, niesamo- napędzane (statki holowane) oraz inne pojazdy wodne i powietrzne należycie zarejestrowane. Przedmiotem opodatkowania nie są: 1) łodzie wiosłowe, a także łodzie motorowe z silnikiem o mocy nie większej niż 5 koni mechanicznych; 2) samochody osobowe specjalnie przystosowane do użytku przez osoby niepełnosprawne, a także samochody o mocy silnika do 100 koni mechanicznych (do 73,55 kW), otrzymane (zakupione) za pośrednictwem organów ochrony socjalnej w sposób przewidziany prawem; 3) połowy statków morskich i rzecznych; 4) pasażerski i towarowy transport morski, rzeczny i powietrzny będący własnością (w ramach prawa zarządzania gospodarczego lub zarządzania operacyjnego) organizacji, których głównym przedmiotem działalności jest realizacja transportu pasażerskiego i (lub) towarowego; 5) ciągniki, kombajny samobieżne wszystkich marek, pojazdy specjalne (mleczarki, ciężarówki do przewozu bydła, pojazdy specjalne do przewozu drobiu, pojazdy do transportu i aplikacji nawozów mineralnych, opieki weterynaryjnej, konserwacji) zarejestrowane u producentów rolnych i wykorzystywane w pracach rolniczych dla produkcja produktów rolnych ; 6) pojazdy będące w posiadaniu prawa gospodarowania lub kierowania operacyjnego federalnymi organami władzy wykonawczej, w których zgodnie z prawem świadczona jest wojskowa i (lub) równoważna im służba; 7) poszukiwane pojazdy, pod warunkiem potwierdzenia faktu ich kradzieży (kradzieży) dokumentem wydanym przez uprawniony organ; 8) samoloty i śmigłowce lotniczego pogotowia ratunkowego i służby medycznej; 9) statki zarejestrowane w Rosyjskim Międzynarodowym Rejestrze Statków. 59. PODSTAWA PODATKOWA PODATKU TRANSPORTOWEGO Podstawę opodatkowania określa: 1) w odniesieniu do pojazdów z silnikami - jako moc silnika pojazdu w KM; 2) w odniesieniu do pojazdów wodnych bez własnego napędu (holowanych), dla których określa się tonaż brutto - jako tonaż brutto w tonach rejestrowych; 3) w stosunku do innych pojazdów wodnych i powietrznych - jako jednostka pojazdowa. Okresem podatkowym jest rok kalendarzowy. Okresy sprawozdawcze dla podatników będących organizacjami to pierwszy kwartał, drugi kwartał i trzeci kwartał. Organy ustawodawcze podmiotów Federacji Rosyjskiej, ustalając ten podatek, mają prawo nie ustalać okresów sprawozdawczych. Podstawę opodatkowania ustala się w następujący sposób: 1) w odniesieniu do pojazdów z silnikami (z wyjątkiem statków powietrznych) - jako moc silnika pojazdu w KM; 2) w odniesieniu do pojazdów lotniczych, dla których określa się ciąg silnika odrzutowego - jako paszportowy ciąg statyczny silnika odrzutowego (paszportowy ciąg statyczny całkowity wszystkich silników odrzutowych) statku powietrznego w trybie startu w warunkach ziemskich w kilogramach siły; 3) w odniesieniu do pojazdów wodnych bez własnego napędu (holowanych), dla których określa się tonaż brutto - jako tonaż brutto w tonach rejestrowych; 4) dla pozostałych pojazdów wodnych i powietrznych, które nie posiadają silników, podstawę opodatkowania ustala się z każdej jednostki pojazdu (szybowce, balony). W przypadku pojazdów z silnikami, pojazdów powietrznych, dla których określa się ciąg silnika odrzutowego, pojazdów wodnych bez własnego napędu (holowanych), podstawę opodatkowania ustala się osobno. Moc silnika określa się zgodnie z dokumentacją techniczną odpowiedniego pojazdu, która jest wskazana w dokumentach rejestracyjnych. Jeżeli moc silnika w dokumentacji technicznej pojazdu jest podana w metrycznych jednostkach mocy, to odpowiednią konwersję na moc przeprowadza się mnożąc moc silnika wyrażoną w kW przez 1,35962. Tonaż brutto jest określany zgodnie z dokumentacją techniczną danego pojazdu. W przypadku rozbieżności między informacjami przekazanymi organom państwowym przeprowadzającym rejestrację państwową a danymi w dokumentacji technicznej pojazdu akceptowane są dane zawarte w dokumentacji technicznej pojazdu. W przypadku braku danych dotyczących mocy silnika, tonażu brutto w dokumentacji technicznej pojazdu, do ustalenia mocy silnika (tona brutto) brana jest pod uwagę ekspertyza dostarczona przez podatnika. W przypadku pojazdów wodnych i powietrznych bez napędu, dla których nie określa się pojemności brutto, podstawę opodatkowania określa się jako jednostkę pojazdu. 60. STAWKI PODATKOWE ZA PODATEK TRANSPORTOWY Stawki podatkowe są ustalane na mocy prawa podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej w zależności od mocy silnika, ciągu silnika odrzutowego lub tonażu brutto pojazdów, kategorii pojazdów na podstawie jednej mocy mocy silnika pojazdu, jednego kilograma ciągu silnika odrzutowego, jednego zarejestruj tonę pojazdu lub jednostki pojazdu środki w ustalonej wysokości. Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej zawiera podstawowe stawki podatku transportowego. Stawki podatkowe mogą być podwyższane (obniżane) przez prawo podmiotów Federacji Rosyjskiej, ale nie więcej niż pięć razy. Dozwolone jest ustalanie zróżnicowanych stawek podatkowych dla kategorii pojazdów, a także uwzględnienie okresu użytkowania pojazdów. Ceny ustalane są w następujących rozmiarach. Dla samochodów osobowych z mocą silnika (na KM): - do 100 KM włącznie - 5 rubli; - ponad 100 KM do 150 KM włącznie - 7 rubli; - ponad 150 KM do 200 KM włącznie - 10 rubli; - ponad 200 KM do 250 KM włącznie - 15 rubli; - ponad 250 KM - 30 rubli. Motocykle i skutery o mocy silnika (na KM): - do 20 KM (do 14,7 kW) włącznie - 2 ruble; - ponad 20 KM do 35 KM włącznie - 4 rubli; - ponad 35 KM - 10 rubli. Autobusy o mocy silnika (na KM): - do 200 KM włącznie - 10 rubli; - ponad 200 KM - 20 rubli. Ciężarówki z mocą silnika (na KM): - do 100 KM (do 73,55 kW) włącznie - 5 ruble; - ponad 100 KM do 150 KM włącznie - 5 rubli; - ponad 150 KM do 200 KM włącznie - 10 rubli; - ponad 200 KM do 250 KM włącznie - 13 rubli; - ponad 250 KM - 17 rubli. Inne pojazdy samobieżne, maszyny i mechanizmy na gąsienicach pneumatycznych (za każdą moc) - 5 rubli. Skutery śnieżne, skutery śnieżne o mocy silnika (na moc): - do 50 KM włącznie - 5 rubli; - ponad 50 KM - 10 rubli. Pojazdy wodne o mocy silnika (na KM): - do 100 KM włącznie - 10 rubli; - ponad 100 KM - 20 rubli. Jachty i inne jednostki motorowo-żaglowe o mocy silnika (na KM): - do 100 KM włącznie - 20 rubli; - ponad 100 KM - 40 rubli. Skutery wodne z mocą silnika (na KM): - do 100 KM włącznie - 25 rubli; - ponad 100 KM - 50 rubli. Statki bez własnego napędu (holowane), dla których określa się tonaż brutto (z każdej zarejestrowanej tony tonażu brutto), - 20 rubli. Samoloty z silnikami (o mocy) - 25 rubli. Samoloty z silnikami odrzutowymi (z każdego kilograma siły ciągu) - 20 rubli. Inne pojazdy wodne i powietrzne, które nie mają silników (na jednostkę pojazdu) - 200 rubli. 61. PROCEDURA OBLICZANIA I PŁATNOŚCI PODATKU TRANSPORTOWEGO Procedura obliczania podatku. Podatnicy będący organizacjami samodzielnie obliczają wysokość podatku oraz wysokość zaliczki na podatek. Podatek podatników będących osobami fizycznymi jest obliczany przez organy podatkowe na podstawie informacji przekazanych organom podatkowym przez organy dokonujące państwowej rejestracji pojazdów na terytorium Federacji Rosyjskiej. Kwota podatku transportowego płatna do budżetu na koniec okresu rozliczeniowego jest obliczana dla każdego pojazdu jako iloczyn podstawy opodatkowania i stawki podatkowej. Kwotę podatku należną do budżetu przez organizacje określa się jako różnicę między obliczoną kwotą podatku a kwotami zaliczek na podatek płatnych w okresie rozliczeniowym. Podatnicy będący organizacjami obliczają kwoty zaliczek na podatek na koniec każdego okresu sprawozdawczego w wysokości 1/4 iloczynu odpowiedniej podstawy opodatkowania i stawki podatku. Przy rejestracji pojazdu i (lub) wykreśleniu pojazdu z rejestracji w okresie rozliczeniowym, kwota podatku jest obliczana z uwzględnieniem współczynnika określonego jako stosunek liczby pełnych miesięcy, w których pojazd był zarejestrowany do podatnika do liczby miesięcy kalendarzowych w okresie podatkowym (sprawozdawczym). W tym przypadku miesiąc rejestracji pojazdu, jak również miesiąc wykreślenia pojazdu z rejestracji, liczony jest jako pełny miesiąc. Jeżeli rejestracja i wyrejestrowanie pojazdu odbywa się w ciągu jednego miesiąca kalendarzowego, wówczas określony miesiąc jest traktowany jako jeden pełny miesiąc. Organ ustawodawczy podmiotu Federacji Rosyjskiej, ustalając podatek, ma prawo przyznać niektórym kategoriom podatników prawo nie naliczania i nie wpłacania zaliczek na podatek w okresie rozliczeniowym. Procedura płatności podatku. Płatności podatków i zaliczek na podatek dokonują podatnicy w miejscu lokalizacji pojazdów w sposób iw terminach określonych przez prawo podmiotów Federacji Rosyjskiej. Ponadto termin płatności podatku dla podatników będących organizacjami nie może być ustalony wcześniej niż 1 lutego roku następującego po upływie okresu rozliczeniowego. W okresie rozliczeniowym podatnicy będący organizacjami płacą zaliczki na podatek, chyba że przepisy prawa podmiotów Federacji Rosyjskiej stanowią inaczej. Po upływie okresu rozliczeniowego podatnicy będący organizacjami płacą kwotę podatku obliczoną jako iloczyn podstawy opodatkowania i stawki podatkowej. Podatnicy będący osobami fizycznymi płacą podatek transportowy na podstawie zawiadomienia podatkowego wysłanego przez organ podatkowy. W przypadku przekroczenia terminów płatności zaliczek kary płatne są za każdy dzień zwłoki. Podatnicy będący organizacjami muszą złożyć organom podatkowym deklarację podatkową (na podstawie wyników okresu rozliczeniowego, przed 1 lutego następnego roku), a także kalkulację podatku od zaliczek (na podstawie wyników okresu sprawozdawczego , nie później niż ostatniego dnia następnego miesiąca). 62. PODATEK GRUNTOWY: POSTANOWIENIA OGÓLNE Podatek gruntowy została ustanowiona przez Kodeks Podatkowy Federacji Rosyjskiej i akty prawne organów przedstawicielskich gmin, wchodzi w życie i przestaje działać zgodnie z Kodeksem podatkowym Federacji Rosyjskiej i aktami prawnymi organów przedstawicielskich gmin, jest obowiązkowy do zapłaty na terytoriach tych gmin. Podobna procedura ustanawiania i wprowadzania podatku funkcjonuje w miastach o znaczeniu federalnym. Przy ustalaniu podatku gruntowego organy przedstawicielskie gmin (miast o znaczeniu federalnym) ustalają stawki podatkowe w granicach określonych przez Kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej, tryb i warunki płacenia podatku, ulgi podatkowe, podstawy i tryb ich aplikacja. podatników organizacje i osoby fizyczne są uznawane za posiadające działki na podstawie prawa własności, prawa stałego (nieograniczonego) użytkowania lub prawa dożywotniego dziedziczenia. Organizacje i osoby fizyczne nie są uznawane za podatników w odniesieniu do działek gruntowych, które są w nieodpłatnym użytkowaniu na czas określony lub przekazane im na podstawie umowy dzierżawy. Przedmiot opodatkowania uznane działki gruntu położone w granicach gminy (miast o znaczeniu federalnym), na terytorium których wprowadza się podatek. Następujące działki nie są przedmiotem opodatkowania: - wycofane z obiegu zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej; - ograniczone w obiegu zgodnie z prawem, które zajmują szczególnie cenne obiekty dziedzictwa kulturowego narodów Federacji Rosyjskiej, obiekty wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa, rezerwaty historyczne i kulturowe, obiekty dziedzictwa archeologicznego; - ograniczone w obrocie zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej, przewidziane w celu zapewnienia obronności, bezpieczeństwa i potrzeb celnych; - z gruntów funduszu leśnego; - ograniczone w obiegu zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej, zajmowane przez państwowe zbiorniki wodne w ramach funduszu wodnego. Podstawa opodatkowania definiuje się jako wartość katastralną działek uznanych za przedmiot opodatkowania. Wartość katastralna działki ustalana jest zgodnie z ustawodawstwem gruntowym Federacji Rosyjskiej. Podstawę opodatkowania (wartość katastralną działki) ustala się dla każdej działki (udział we wspólnej własności działki) na dzień 1 stycznia roku będącego okresem rozliczeniowym. Podstawę opodatkowania ustala się odrębnie w odniesieniu do działek, których właściciele są uznawani przez różne osoby lub ustalane są różne stawki podatkowe. Organizacje i indywidualni przedsiębiorcy (w odniesieniu do działek wykorzystywanych w działalności gospodarczej) ustalają podstawę opodatkowania niezależnie na podstawie informacji z państwowego katastru gruntów na każdej posiadanej przez siebie działce. Podstawę opodatkowania dla każdej osoby określają organy podatkowe. W odniesieniu do działek gruntu we współwłasności wspólnej podstawa jest ustalana dla każdego z podatników będących właścicielami tej działki proporcjonalnie do jej udziału we współwłasności. 63. PODATEK GRUNTOWY: STAWKI I ŚWIADCZENIA wysokość podatków są ustalane na mocy aktów prawnych organów przedstawicielskich gmin (ustawy miast o znaczeniu federalnym) i nie mogą przekraczać 0,3% w stosunku do działek: - sklasyfikowane jako grunty rolne lub jako część stref użytkowania rolniczego w osiedlach i wykorzystywane do produkcji rolnej; - zajmowane przez zasób mieszkaniowy i obiekty infrastruktury inżynieryjnej zespołu mieszkaniowo-komunalnego lub przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe; - przewidzianych na własne działki pomocnicze, ogrodnictwo, ogrodnictwo lub hodowlę zwierząt, a także hodowlę daczy. Stawki podatku nie mogą przekroczyć 1,5% dla pozostałych działek. Dopuszcza się ustalanie zróżnicowanych stawek podatkowych w zależności od kategorii gruntów i (lub) dozwolonego użytkowania działki. Zachęty podatkowe. Z podatku zwolnione są: 1) organizacje i instytucje systemu penitencjarnego Ministerstwa Sprawiedliwości Rosji - w odniesieniu do działek przewidzianych do bezpośredniego wykonywania funkcji przypisanych tym organizacjom i instytucjom; 2) organizacje - w odniesieniu do działek zajętych pod państwowe drogi publiczne; 3) organizacje wyznaniowe - w odniesieniu do ich działek, na których znajdują się budynki, budowle i budowle o przeznaczeniu religijnym i charytatywnym; 4) ogólnorosyjskie publiczne organizacje osób niepełnosprawnych, wśród których osoby niepełnosprawne i ich przedstawiciele prawni stanowią co najmniej 80%, w odniesieniu do działek wykorzystywanych przez nich do prowadzenia działalności statutowej: - organizacje, których kapitał zakładowy składa się w całości ze składek określonych organizacji osób niepełnosprawnych, jeżeli przeciętna liczba osób niepełnosprawnych wśród ich pracowników wynosi co najmniej 50%, a ich udział w funduszu wynagrodzeń wynosi co najmniej 25%, - w odniesieniu do działki wykorzystywane przez nich do produkcji lub sprzedaży towarów; - instytucje, których wyłącznymi właścicielami są wskazane ogólnorosyjskie organizacje publiczne osób niepełnosprawnych, - w odniesieniu do działek wykorzystywanych przez nich do celów oświatowych, kulturalnych, prozdrowotnych, kultury fizycznej i sportu, naukowych, informacyjnych i innych cele ochrony socjalnej i rehabilitacji osób niepełnosprawnych, a także udzielanie pomocy prawnej i innej osobom niepełnosprawnym, niepełnosprawnym dzieciom i ich rodzicom; 5) organizacje rzemiosła ludowego - w odniesieniu do działek położonych w miejscach tradycyjnego istnienia sztuki i rzemiosła ludowego i wykorzystywanych do produkcji i sprzedaży wyrobów sztuki i rzemiosła ludowego; 6) osoby należące do rdzennej ludności Północy, Syberii i Dalekiego Wschodu oraz społeczności tych ludów – w odniesieniu do działek gruntów wykorzystywanych w celu zachowania i rozwoju ich tradycyjnego sposobu życia, rolnictwa i rzemiosła; 7) organizacje - mieszkańcy specjalnej strefy ekonomicznej - w odniesieniu do działek położonych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, przez okres pięciu lat od chwili powstania prawa własności do każdej działki. 64. PROCEDURA NALICZANIA PODATKU GRUNTOWEGO I ZALICZKI Kwota podatku jest obliczana po zakończeniu okresu rozliczeniowego jako procent podstawy opodatkowania odpowiadającej stawce podatkowej. W odniesieniu do działek nabytych przez osoby fizyczne i prawne na warunkach zabudowy mieszkaniowej na nich, z wyjątkiem indywidualnego budownictwa mieszkaniowego, kwota podatku jest obliczana z uwzględnieniem współczynnika 2 w trzyletnim okresie projektowania i budowy do góry do państwowej rejestracji praw do wybudowanego obiektu nieruchomości. Po zakończeniu budowy i rejestracji państwowej praw do wybudowanego obiektu nieruchomości przed upływem trzyletniego okresu projektowania i budowy, kwota podatku zapłaconego w okresie projektowania i budowy przekracza kwotę podatku obliczoną z uwzględnieniem współczynnik 1 jest uznawany za kwotę nadpłaconego podatku i podlega potrąceniu na rzecz podatnika zgodnie z ogólnie ustaloną procedurą. W odniesieniu do działek gruntowych nabytych na własność na warunkach zabudowy mieszkaniowej na nich, z wyjątkiem budownictwa mieszkaniowego indywidualnego, wysokość podatku obliczana jest z uwzględnieniem współczynnika 4 w okresie projektowania i budowy przekraczającym trzyletni okres, aż do państwowej rejestracji praw do wybudowanego obiektu nieruchomości. W stosunku do działek nabywanych przez osoby fizyczne pod indywidualne budownictwo mieszkaniowe, wysokość podatku obliczana jest z uwzględnieniem współczynnika 2 w okresie projektowania i budowy przekraczającym dziesięć lat. Wysokość zaliczki płatnej przez osobę fizyczną płacącą podatek na podstawie zawiadomienia podatkowego obliczana jest jako iloczyn odpowiedniej podstawy opodatkowania i udziału stawki podatku ustalonej przez akty prawne (ustawy) przedstawicielskich organów gmin (miasta o znaczeniu federalnym) w wysokości nieprzekraczającej jednej zaliczki. Podatnicy, dla których okres sprawozdawczy jest kwartałem, obliczają kwotę zaliczek po I, II i III kwartale roku bieżącego jako 1/2 odpowiedniej stawki podatku procentowego udziału podstawy opodatkowania od 3 stycznia roku, w którym jest okres rozliczeniowy. Organ przedstawicielski formacji gminnej (miast o znaczeniu federalnym), ustalając podatek, ma prawo przewidzieć w okresie rozliczeniowym wypłatę nie więcej niż dwóch zaliczek na podatek dla podatników, którzy płacą podatek na podstawie podatku zauważyć. Kwotę podatku należną do budżetu na koniec okresu rozliczeniowego ustala się jako różnicę między kwotą podatku a kwotami zaliczek płatnych w okresie rozliczeniowym. W przypadku wystąpienia (wygaśnięcia) w okresie rozliczeniowym prawa do działki, wysokość podatku w odniesieniu do tej działki wyliczana jest z uwzględnieniem współczynnika ustalonego jako stosunek liczby pełnych miesięcy, w których działka należała do podatnik do liczby miesięcy w okresie rozliczeniowym. 65. PROCEDURA I WARUNKI PŁATNOŚCI PODATKU GRUNTOWEGO ORAZ ZALICZKI Podatek gruntowy i zaliczki na podatek podlegają uiszczaniu przez podatników w trybie i na zasadach określonych w aktach prawnych (ustawach) organów przedstawicielskich gmin (miast o znaczeniu federalnym). Termin zapłaty podatku dla podatników – organizacji lub osób fizycznych będących indywidualnymi przedsiębiorcami nie może być ustalony wcześniej niż 1 lutego roku następującego po upływie okresu rozliczeniowego. Tym samym władze lokalne mają prawo wyznaczać terminy zapłaty podatku począwszy od tej daty. okres podatkowy Rok kalendarzowy jest uznawany. Okresy rozliczeniowe dla podatników – organizacji i osób fizycznych będących przedsiębiorcami indywidualnymi – to pierwszy kwartał, sześć miesięcy i dziewięć miesięcy roku. Podatnicy w okresie rozliczeniowym wpłacają zaliczki, chyba że ustawa (ustawa) organu przedstawicielskiego gminy (miast federalnych) stanowi inaczej. Kwota zaliczki jest płatna przez osobę fizyczną na podstawie zawiadomienia podatkowego. Po upływie okresu rozliczeniowego podatnicy wpłacają kwotę podatku obliczoną jako iloczyn odpowiedniej podstawy opodatkowania i udziału stawki podatku w wysokości nieprzekraczającej 1/2 stawki w przypadku ustalenia jednej zaliczki i 1 /3 stawki w przypadku ustalenia dwóch zaliczek. Podatek gruntowy i zaliczki wpłacane są do budżetu w miejscu lokalizacji działek uznanych za przedmiot opodatkowania. Przedmiotem opodatkowania są działki gruntu położone w granicach gminy (miast federalnych), na terenie których podatek został wprowadzony. Następujące działki nie są przedmiotem opodatkowania: - wycofane z obiegu zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej; - ograniczone w obiegu zgodnie z prawem, które zajmują szczególnie cenne obiekty dziedzictwa kulturowego narodów Federacji Rosyjskiej, obiekty wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa, rezerwaty historyczne i kulturowe, obiekty dziedzictwa archeologicznego; - ograniczone w obrocie zgodnie z prawem, przewidziane w celu zapewnienia obronności, bezpieczeństwa i potrzeb celnych; - z gruntów funduszu leśnego; - ograniczone w obrocie zgodnie z prawem, zajmowane przez państwowe zbiorniki wodne w ramach funduszu wodnego. Podatnicy będący osobami fizycznymi wpłacają podatek i zaliczki na podatek na podstawie zawiadomienia podatkowego wysłanego przez organ podatkowy. Organizacja lub indywidualni przedsiębiorcy muszą zapłacić podatek i złożyć zeznanie podatkowe: - w lokalizacji siedziby głównej w stosunku do działki w lokalizacji organizacji; - w miejscu wydzielonego pododdziału w stosunku do przekazanej mu działki; - w lokalizacji nieruchomości. Gdy działki znajdują się na terenie jednej gminy, podatnik ma prawo do zapłaty podatku i złożenia jednej deklaracji podatkowej do właściwego organu podatkowego. 66. PODATEK OD MIENIA OSÓB FIZYCZNYCH: POSTANOWIENIA OGÓLNE Regulację prawną podatku od majątku osób fizycznych reguluje ustawa „O podatkach od majątku osób fizycznych”. podatników Podatek ten uznaje osoby fizyczne - właścicieli nieruchomości uznanych za przedmiot opodatkowania. Jeżeli nieruchomość uznana za przedmiot opodatkowania jest wspólną własnością kilku osób, każda z tych osób jest uznawana za podatnika w odniesieniu do tej nieruchomości proporcjonalnie do swojego udziału w tej nieruchomości. W podobny sposób ustala się podatników, czy majątek ten stanowi wspólną własność osób fizycznych i przedsiębiorstw (organizacji). Jeżeli nieruchomość uznana za przedmiot opodatkowania stanowi wspólną własność kilku osób, ponoszą one jednakową odpowiedzialność za wypełnienie obowiązku podatkowego. W takim przypadku płatnikiem podatku może być jedna z tych osób, określona umową między nimi. Przedmioty opodatkowania Rozpoznawane są domy mieszkalne, apartamenty, daczy, garaże i inne budynki, lokale i budowle. Wysokość podatków ustalane są przez akty prawne organów przedstawicielskich samorządu terytorialnego, w zależności od całkowitej wartości zapasów. Organy przedstawicielskie samorządu terytorialnego mogą ustalać zróżnicowanie stawek w ustalonych granicach, w zależności od łącznej wartości inwentarza, rodzaju użytkowania i innych kryteriów. Stawki podatkowe są ustalane w następujących granicach: - do 300 tysięcy rubli. - do 0,1%; - od 300 do 500 tysięcy rubli. - od 0,1 do 0,3%; - ponad 500 rubli. - od 0,3 do 2,0%. Podatki są zapisywane w budżecie lokalnym w miejscu (rejestracji) przedmiotu opodatkowania. Zachęty podatkowe. Organy przedstawicielskie samorządu terytorialnego mają prawo samodzielnie ustalać ulgi podatkowe w podatku od nieruchomości osób fizycznych oraz podstawy ich stosowania. Następujące kategorie obywateli są zwolnione z płacenia podatków od majątku osób fizycznych: Bohaterowie ZSRR i Bohaterowie Federacji Rosyjskiej, a także osoby odznaczone Orderem Chwały trzech stopni; osoby niepełnosprawne z grup I, II, niepełnosprawne od dzieciństwa; uczestników wojny domowej i Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, innych działań bojowych obrony ZSRR spośród personelu wojskowego, który służył w jednostkach wojskowych, sztabach i instytucjach wchodzących w skład armii czynnej oraz byłych partyzantów; osoby cywilne Armii Radzieckiej, Marynarki Wojennej, spraw wewnętrznych i organów bezpieczeństwa państwa pełniące etatowe stanowiska w jednostkach wojskowych, sztabach i instytucjach wchodzących w skład armii w czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej lub osoby przebywające w tym okresie w miastach w obronie których przypisuje się tym osobom staż pracy w celu wyznaczenia emerytury na preferencyjnych warunkach itp. Podatku od budynków, lokali i budowli nie płacą: emeryci; obywatele zwolnieni ze służby wojskowej lub powołani na szkolenie wojskowe, pełniący służbę międzynarodową w Afganistanie i innych krajach, w których toczono działania wojenne; rodzice i małżonkowie żołnierzy i urzędników służby cywilnej, którzy zginęli na służbie itp. 67. PROCEDURA OBLICZANIA I PŁACENIA PODATKU OD MIENIA OSÓB FIZYCZNYCH Obliczanie podatku wyprodukowane przez organy podatkowe. Osoby uprawnione do świadczeń samodzielnie składają niezbędne dokumenty organom podatkowym. Podatek od budynków, lokali, budowli oblicza się na podstawie danych o ich wartości inwentarzowej na dzień 1 stycznia każdego roku. Podatek od budynków, lokali i budowli, które są wspólną własnością kilku właścicieli, płaci każdy z właścicieli proporcjonalnie do swojego udziału w tych budynkach, lokalach i budowlach. Podatek od budynków, lokali i budowli, które są wspólną własnością kilku właścicieli bez określenia udziałów, jest płacony przez jednego z tych właścicieli na podstawie umowy między nimi. W przypadku niezgodności podatek płaci każdy z właścicieli w równych częściach. W przypadku nowych budynków, lokali i budowli podatek płaci się od początku roku następującego po ich wzniesieniu lub nabyciu. W przypadku budynku, lokalu i budowli, które przeszły w drodze dziedziczenia, podatek jest pobierany od spadkobierców od momentu otwarcia spadku. W przypadku zniszczenia, całkowitego zniszczenia budynku, lokalu, budowli pobór podatku kończy się od miesiąca, w którym zostały one zniszczone lub całkowicie zniszczone. Przy przenoszeniu własności budowli, lokalu, budowli z jednego właściciela na drugiego w ciągu roku kalendarzowego, podatek płaci pierwotny właściciel od 1 stycznia tego roku do początku miesiąca, w którym utracił własność tej nieruchomości , a przez nowego właściciela – począwszy od miesiąca, w którym ten ostatni nabył własność. Osoby uprawnione do świadczeń składają niezbędne dokumenty organom podatkowym. W szczególności następujące kategorie obywateli są zwolnione z płacenia podatków od majątku osób fizycznych: Bohaterowie ZSRR i Bohaterowie Federacji Rosyjskiej; niepełnosprawni; uczestników wojny domowej i Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, innych operacji wojskowych w obronie ZSRR spośród personelu wojskowego, który służył w jednostkach wojskowych, sztabach i instytucjach wchodzących w skład armii w terenie; cywile Armii Radzieckiej, Marynarki Wojennej, spraw wewnętrznych i organów bezpieczeństwa państwa, którzy zajmowali stanowiska w jednostkach wojskowych, sztabach i instytucjach podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej itp. Podatku od budynków, lokali, budowli nie płacą: emeryci; obywatele zwolnieni ze służby wojskowej lub powołani na szkolenie wojskowe, pełniący służbę międzynarodową w Afganistanie i innych krajach; rodzice i małżonkowie żołnierzy i urzędników służby cywilnej, którzy zginęli na służbie itp. Jeżeli prawo do świadczenia powstaje w ciągu roku kalendarzowego, podatek jest naliczany ponownie od miesiąca, w którym to prawo powstało. W przypadku nieterminowego złożenia wniosku o ulgę podatkową przeliczenie wysokości podatków dokonywane jest z nie więcej niż trzyletnim wyprzedzeniem na pisemny wniosek podatnika. Wezwania do zapłaty podatku organy podatkowe przekazują płatnikom corocznie nie później niż 1 sierpnia. Podatek płacą właściciele w równych częściach w dwóch terminach – nie później niż 15 września i 15 listopada. 68. SPECJALNY SYSTEM PODATKOWY Specjalny reżim podatkowy przewiduje specjalną procedurę obliczania i opłacania podatków, stosowaną w przypadkach iw sposób określony przez Ordynację Podatkową. Obowiązują następujące specjalne reżimy podatkowe. System opodatkowania producentów rolnych. Ujednolicony podatek rolny jest ustanowiony przez Kodeks Podatkowy Federacji Rosyjskiej i jest stosowany wraz z innymi systemami podatkowymi. Organizacje i indywidualni przedsiębiorcy będący producentami rolnymi mają prawo dobrowolnie przejść na płacenie Jednolitego Podatku Rolnego. ESHN zapewnia: 1) dla organizacji - zastąpienie płatności podatku dochodowego od osób prawnych, podatku od nieruchomości oraz jednolitego podatku socjalnego płatnością Jednolitego Podatku Rolnego; 2) dla przedsiębiorców indywidualnych - zastąpienie płatności podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od nieruchomości oraz jednolitego podatku socjalnego płatnością jednolitego podatku rolnego; 3) w przypadku organizacji i przedsiębiorców, zastąpienie płatności VAT (z wyjątkiem VAT należnego przy imporcie towarów na obszar celny Federacji Rosyjskiej). Uproszczony system podatkowy. Stosowanie uproszczonego systemu opodatkowania przez organizacje przewiduje zwolnienie organizacji z płacenia podatku dochodowego od osób prawnych, podatku od majątku korporacyjnego oraz ujednoliconego podatku socjalnego. Przedsiębiorcy są zwolnieni z płacenia podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od majątku osobistego, jednolitego podatku socjalnego. Podatnicy nie płacą podatku VAT, z wyjątkiem podatku VAT należnego przy imporcie towarów na obszar celny Federacji Rosyjskiej. Pozostałe podatki są płacone zgodnie z innymi systemami podatkowymi. System opodatkowania w formie jednolitego podatku od dochodów kalkulacyjnych dla niektórych rodzajów działalności jest ustanowiony przez Kodeks Podatkowy, wprowadzony w życie na mocy aktów prawnych organów przedstawicielskich okręgów miejskich, okręgów miejskich, ustaw miast federalnych i jest stosowany wraz z ogólnym systemem podatkowym i innymi systemami podatkowymi. System opodatkowania w formie jednego podatku może być stosowany na mocy decyzji organów przedstawicielskich gmin, aglomeracji miejskich, miast o znaczeniu federalnym w odniesieniu do następujących rodzajów działalności gospodarczej: świadczenie usług osobistych; świadczenie usług weterynaryjnych; świadczenie usług naprawy, konserwacji i mycia pojazdów itp. specjalny reżim podatkowy, stosowane w wykonaniu umów, które są zawierane zgodnie z ustawą „O umowach o współdzieleniu produkcji” i spełniają następujące warunki: - umowy zawierane są po przeprowadzeniu aukcji o przyznanie prawa do użytkowania podłoża gruntowego na warunkach innych niż współdzielenie produkcji, w sposób i na zasadach określonych w ustawie „O umowach o współdzieleniu produkcji” i unieważnieniu aukcji; - przy wdrażaniu umów, w których stosowana jest procedura podziału produkcji ustanowiona ustawą „O umowach o podziale produkcji”, udział państwa w całkowitej ilości wytwarzanych produktów wynosi co najmniej 32% całkowitej ilości produktów; - umowy przewidują zwiększenie udziału państwa w rentownych produktach w przypadku poprawy efektywności inwestycji dla inwestora w realizacji umowy. 69. UPROSZCZONY SYSTEM OPODATKOWANIA Stosowanie uproszczonego systemu opodatkowania przez organizacje przewiduje zwolnienie organizacji z płacenia podatku dochodowego od osób prawnych, podatku od majątku korporacyjnego oraz ujednoliconego podatku socjalnego. Przedsiębiorcy indywidualni są zwolnieni z płacenia podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od majątku osobistego, jednolitego podatku socjalnego. Podatnicy nie płacą podatku od towarów i usług, z wyjątkiem podatku VAT należnego przy imporcie towarów na obszar celny Federacji Rosyjskiej. Pozostałe podatki są płacone zgodnie z innymi systemami podatkowymi. Dla podatników zachowana jest procedura przeprowadzania transakcji gotówkowych i składania raportów statystycznych. Przejście na uproszczony system podatkowy lub powrót do innych systemów podatkowych odbywa się dobrowolnie. podatników organizacje i przedsiębiorcy indywidualni, którzy przeszli na uproszczony system podatkowy i stosują go w sposób określony w niniejszym rozdziale, są uznawane. Organizacja ma prawo przejść na uproszczony system podatkowy, jeżeli po wynikach dziewięciu miesięcy roku, w którym organizacja deklaruje przejście na uproszczony system podatkowy, dochód nie przekroczył 15 milionów rubli. Podana wartość (15 mln rubli) podlega indeksacji o współczynnik deflatora. Nieuprawniony do stosowania uproszczonego systemu podatkowego: 1) organizacje posiadające oddziały i (lub) przedstawicielstwa; 2) banki, ubezpieczyciele, niepaństwowe fundusze emerytalne, fundusze inwestycyjne, profesjonalni uczestnicy rynku papierów wartościowych, lombardy; 3) organizacje i przedsiębiorcy indywidualni zajmujący się produkcją wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, wydobyciem i sprzedażą kopalin (z wyjątkiem kopalin pospolitych), działalnością hazardową; 4) notariusze prowadzący prywatną praktykę, prawnicy, którzy utworzyli wszelkie formy formacji prawniczych; 5) organizacje będące stronami porozumień o podziale produkcji; 6) organizacje i przedsiębiorcy indywidualni przeniesieni do systemu opodatkowania producentów rolnych (jednolity podatek rolny); 7) organizacje, w których udział bezpośredniego udziału innych organizacji przekracza 25%; 8) organizacje i przedsiębiorcy indywidualni, których średnia liczba pracowników w okresie podatkowym przekracza 100 osób; 9) organizacje, których wartość rezydualna środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przekracza 100 milionów rubli; 10) instytucje budżetowe; 11) organizacje zagraniczne posiadające oddziały, przedstawicielstwa i inne odrębne pododdziały na terytorium Federacji Rosyjskiej. Okresem podatkowym jest rok kalendarzowy. Okresy sprawozdawcze to pierwszy kwartał, sześć miesięcy i dziewięć miesięcy roku kalendarzowego. Podatnicy przeniesieni do zapłaty jednolitego podatku od dochodów kalkulacyjnych z jednego lub kilku rodzajów działalności są uprawnieni do stosowania uproszczonego systemu opodatkowania w stosunku do innych rodzajów działalności, którą wykonują. wysokość podatków. Jeżeli przedmiotem opodatkowania jest dochód, stawkę ustala się na poziomie 6%. Jeżeli przedmiotem opodatkowania są dochody pomniejszone o kwotę wydatków, stawka wynosi 15%. 70. WARUNKI ROZPOCZĘCIA I ZAKOŃCZENIA STOSOWANIA UPROSZCZONEGO SYSTEMU OPODATKOWANIA Podatnicy, którzy wyrazili chęć przejścia na uproszczony system podatkowy, składają wniosek do organu podatkowego w swoim miejscu (miejscu zamieszkania) w okresie od 1 października do 30 listopada roku poprzedzającego rok, z którego podatnicy przechodzą na uproszczony system podatkowy. Jednocześnie organizacje we wniosku o przejście na uproszczony system podatkowy zgłaszają wysokość dochodu za dziewięć miesięcy bieżącego roku. Wybór przedmiotu opodatkowania przeprowadzone przez podatnika przed rozpoczęciem okresu rozliczeniowego, w którym po raz pierwszy zastosowano uproszczony system opodatkowania. Zmieniając przedmiot opodatkowania po złożeniu wniosku o przejście na uproszczony system opodatkowania, podatnik jest obowiązany zawiadomić o tym organ podatkowy przed 20 grudnia roku poprzedzającego rok, w którym uproszczony system opodatkowania został po raz pierwszy zastosowany. Nowo utworzona organizacja oraz nowo zarejestrowany przedsiębiorca indywidualny mają prawo złożyć stosowny wniosek w ciągu pięciu dni od daty rejestracji w organie podatkowym. W takim przypadku podatnik ma prawo do zastosowania uproszczonego systemu od momentu zarejestrowania go w urzędzie skarbowym. Jeżeli po wynikach okresu podatkowego dochód podatnika przekroczy 20 milionów rubli. lub wartość rezydualna środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przekracza 100 milionów rubli, uważa się, że taki podatnik przeszedł na ogólny system podatkowy od początku kwartału, w którym ta nadwyżka była dozwolona. Podana wartość maksymalnej kwoty dochodu, która ogranicza stosowanie systemu uproszczonego, podlega waloryzacji. Kwoty podatków przy stosowaniu innego reżimu podatkowego są obliczane i płacone w sposób przewidziany dla nowo utworzonych organizacji lub zarejestrowanych przedsiębiorców. Płatnicy ci nie płacą kar i grzywien za opóźnienia w płatnościach miesięcznych płatności w kwartale, w którym przeszli na inny system. Podatnicy, którzy przestali być płatnikami jednolitego podatku od dochodów kalkulacyjnych przed końcem bieżącego roku, mają prawo do przejścia na uproszczony system opodatkowania od początku miesiąca, w którym ustał ich obowiązek płacenia jednolitego podatku od dochodów kalkulacyjnych . Co do zasady organizacjom i przedsiębiorcom indywidualnym stosującym uproszczony system podatkowy nie przysługuje prawo do przejścia na inny system podatkowy przed końcem okresu rozliczeniowego. Podatnik ma obowiązek poinformować organ podatkowy o przejściu na inny reżim podatkowy w ciągu 15 dni kalendarzowych po upływie okresu sprawozdawczego. Podatnik stosujący uproszczony system podatkowy ma prawo do przejścia na inny system podatkowy od początku roku kalendarzowego poprzez powiadomienie organu podatkowego nie później niż 15 stycznia roku, w którym zamierza przejść na inny system podatkowy. Podatnik, który przeszedł z uproszczonego systemu podatkowego na inny system podatkowy, ma prawo powrócić do uproszczonego systemu podatkowego nie wcześniej niż po upływie roku od utraty prawa do stosowania uproszczonego systemu podatkowego. 71. PRZEDMIOT OPODATKOWANIA Przedmioty opodatkowania są: dochody podatnika; dochód podatnika pomniejszony o kwotę wydatków. Wybór przedmiotu opodatkowania jest dokonywany przez podatnika samodzielnie (z wyjątkiem podatników będących stronami prostej umowy spółki osobowej (umowy o wspólnej działalności) lub umowy o powiernicze zarządzanie majątkiem). Podatnicy będący stronami prostej umowy spółki lub umowy o powiernicze zarządzanie majątkiem opodatkowują dochód pomniejszony o kwotę wydatków. Przedmiot opodatkowania nie może ulec zmianie w całym okresie stosowania uproszczonego systemu opodatkowania. Podatnicy ustalając przedmiot opodatkowania biorą pod uwagę następujące dochody: dochód ze sprzedaży; dochód nieoperacyjny. Dochód w postaci otrzymanych dywidend nie jest zaliczany do dochodu, jeżeli jest opodatkowany przez agenta podatkowego. Przy ustalaniu przedmiotu opodatkowania podatnik pomniejsza uzyskany dochód o następujące wydatki: 1) wydatki na nabycie, budowę i wytworzenie środków trwałych; wydatki na nabycie wartości niematerialnych; wydatki na naprawę środków trwałych (w tym leasingowanych); opłaty czynszowe za dzierżawioną nieruchomość; 2) koszty materiałowe; koszty pracy, wypłata świadczeń z tytułu czasowej niezdolności do pracy; wydatki na obowiązkowe ubezpieczenie pracowników i mienia; odsetki zapłacone za udostępnienie środków do wykorzystania; wydatki na utrzymanie pojazdów służbowych, a także wydatki na odszkodowanie za korzystanie z samochodów osobowych i motocykli w podróżach służbowych; koszty podróży; 3) kwotę podatku od wartości dodanej od opłaconego towaru; kwoty opłat celnych, które nie podlegają zwrotowi; kwoty podatków, opłat; koszty sądowe, opłaty arbitrażowe; 4) wydatki na zapewnienie bezpieczeństwa przeciwpożarowego podatnika, wydatki na usługi ochrony mienia, konserwację alarmów przeciwpożarowych i alarmowych; opłaty notarialne za poświadczenie notarialne dokumentów; wydatki na obsługę księgową, audytową i prawną; wydatki na publikację sprawozdań finansowych; 5) wydatki na artykuły papiernicze; wydatki na usługi pocztowe, telefoniczne, telegraficzne, wydatki na opłaty za usługi komunikacyjne; wydatki związane z nabyciem prawa do korzystania z programów komputerowych i baz danych; koszty reklamy towarów, znaków towarowych i znaków usługowych; 6) wydatki na przygotowanie i rozwój nowych gałęzi przemysłu, warsztatów i jednostek; wydatki na wypłatę prowizji, opłat agencyjnych i wynagrodzeń z tytułu umów prowizyjnych; wydatki na świadczenie usług napraw gwarancyjnych i konserwacji; wydatki na potwierdzenie zgodności produktów lub innych przedmiotów, procesów produkcji, eksploatacji, przechowywania, transportu, sprzedaży i utylizacji, wykonania pracy lub świadczenia usług z odpowiednimi wymaganiami; 7) koszty przeprowadzenia obowiązkowej oceny podstawy opodatkowania; opłata za udzielenie informacji o zarejestrowanych prawach; wydatki na opłacenie usług wyspecjalizowanych organizacji w zakresie przygotowania dokumentów do katastralnej i technicznej księgowości nieruchomości itp. 72. PODSTAWA PODATKOWA Podstawą opodatkowania jest: - pieniężna wartość dochodu organizacji lub indywidualnego przedsiębiorcy (jeżeli przedmiotem opodatkowania jest dochód organizacji lub indywidualnego przedsiębiorcy); - pieniężna wartość dochodu pomniejszona o kwotę wydatków (jeżeli przedmiotem opodatkowania jest dochód organizacji lub indywidualnego przedsiębiorcy pomniejszony o kwotę wydatków). Dochody i wydatki wyrażone w walutach obcych uwzględnia się łącznie z dochodami i wydatkami wyrażonymi w rublach. Jednocześnie dochody i wydatki denominowane w walutach obcych są przeliczane na ruble po oficjalnym kursie walutowym Banku Centralnego Federacji Rosyjskiej. Dochody otrzymane w naturze są rejestrowane w cenach rynkowych. Przy ustalaniu podstawy opodatkowania przychody i koszty ustala się memoriałowo od początku okresu podatkowego. Podatnik wykorzystujący dochód pomniejszony o kwotę wydatków jako przedmiot opodatkowania zobowiązany jest do zapłaty podatku minimalnego. Wysokość minimalnego podatku obliczana jest za okres rozliczeniowy w wysokości 1% podstawy opodatkowania. Podatek minimalny zostanie zapłacony, jeżeli za okres rozliczeniowy kwota podatku obliczona w trybie ogólnym jest niższa od kwoty obliczonego podatku minimalnego. Podatnik ma prawo w następnych okresach rozliczeniowych zaliczyć do kosztów przy obliczaniu podstawy opodatkowania kwotę różnicy pomiędzy kwotą minimalnego zapłaconego podatku a kwotą podatku obliczoną w sposób ogólny jako wydatki, w tym zwiększenie kwoty strat, które można przenieść w przyszłość. Podatnik wykorzystujący jako przedmiot opodatkowania dochód pomniejszony o kwotę wydatków ma prawo do obniżenia obliczonej podstawy opodatkowania w bieżącym okresie rozliczeniowym o straty poniesione po wynikach poprzednich okresów podatkowych, w których stosował uproszczony system (z wykorzystaniem obniżona jako przedmiot opodatkowania). Strata to nadwyżka wydatków nad dochodami. Strata określona w niniejszym paragrafie nie może pomniejszyć podstawy opodatkowania o więcej niż 30%. W takim przypadku pozostała część straty może zostać przeniesiona na kolejne okresy podatkowe, nie więcej jednak niż na 10 okresów podatkowych. Podatnik jest obowiązany przechowywać dokumenty potwierdzające wysokość poniesionej straty oraz kwotę, o jaką obniżono podstawę opodatkowania za każdy okres rozliczeniowy, przez cały okres wykonywania prawa do obniżenia podstawy opodatkowania o kwotę straty. Strata poniesiona przez podatnika przy stosowaniu innych systemów podatkowych nie jest akceptowana przy przejściu na uproszczony system podatkowy. Strata poniesiona przez podatnika przy stosowaniu uproszczonego systemu podatkowego nie jest akceptowana przy przejściu na inne systemy podatkowe. Podatnicy przeniesieni z tytułu określonych rodzajów działalności do płacenia jednego podatku od przypisanego dochodu za określone rodzaje działalności prowadzą odrębną ewidencję dochodów i wydatków w ramach różnych specjalnych reżimów podatkowych. Jeżeli przy obliczaniu podstawy opodatkowania nie jest możliwe oddzielenie wydatków dla podatków obliczonych w ramach różnych specjalnych systemów podatkowych, wydatki te rozdziela się proporcjonalnie do udziału dochodu w całkowitej kwocie dochodu uzyskanego w ramach stosowania tych specjalnych systemów podatkowych. 73. PROCEDURA OBLICZANIA I PŁATNOŚCI PODATKU Podatek obliczany jest jako procent podstawy opodatkowania odpowiadającej stawce podatku. Wysokość podatku na koniec okresu rozliczeniowego podatnik ustala samodzielnie. Podatnicy, którzy wybrali dochód jako przedmiot opodatkowania, na koniec każdego okresu sprawozdawczego obliczają kwotę zaliczki na podatek w oparciu o stawkę podatkową i faktycznie uzyskany dochód, liczony zgodnie z zasadą memoriałową od początku okresu rozliczeniowego do koniec pierwszego kwartału, odpowiednio sześć miesięcy, dziewięć miesięcy, z uwzględnieniem wcześniej naliczonych kwot zaliczek na podatek. Kwota podatku (zaliczki na podatek) obliczone za okres rozliczeniowy są pomniejszane przez tych podatników o kwotę składek ubezpieczeniowych na obowiązkowe ubezpieczenie emerytalne zapłacone (w ramach obliczonych kwot) za ten sam okres zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej, jak a także o kwotę świadczeń wypłaconych pracownikom z tytułu tymczasowej niezdolności do pracy. Jednocześnie kwota podatku (zaliczki na podatek) nie może być obniżona o więcej niż 50%. Podatnicy, którzy jako przedmiot opodatkowania wybrali dochód pomniejszony o kwotę wydatków, na koniec każdego okresu sprawozdawczego obliczają kwotę zaliczki na podatek w oparciu o stawkę podatkową oraz dochód faktycznie uzyskany, pomniejszony o kwotę wydatków , liczony memoriałowo od początku okresu podatkowego do końca pierwszego kwartału, pół roku, dziewięć miesięcy, z uwzględnieniem wcześniej naliczonych kwot zaliczek na podatek. Ustalone wcześniej kwoty zaliczek na podatek uwzględnia się przy obliczaniu kwot zaliczek na podatek za okres sprawozdawczy oraz kwoty podatku za okres rozliczeniowy. Płatność podatku i zaliczek na podatek odbywa się w lokalizacji organizacji (miejsce zamieszkania indywidualnego przedsiębiorcy). Podatek płatny na koniec okresu rozliczeniowego jest płacony nie później niż w terminie wyznaczonym na złożenie zeznań podatkowych. Zaliczki na podatek są wypłacane nie później niż 25 dnia pierwszego miesiąca następującego po upływie okresu sprawozdawczego. Organizacje podatkowe po upływie okresu podatkowego (sprawozdawczego) składają deklaracje podatkowe do organów podatkowych w swojej lokalizacji. Podatnicy-organizacje składają deklaracje podatkowe na podstawie wyników okresu podatkowego nie później niż do 31 marca roku następującego po upływie okresu podatkowego. Podatnicy – przedsiębiorcy indywidualni po upływie okresu rozliczeniowego składają deklaracje podatkowe do organów podatkowych w miejscu ich zamieszkania nie później niż do 30 kwietnia roku następującego po upływie okresu rozliczeniowego. Podatnicy składają deklaracje podatkowe na podstawie wyników okresu sprawozdawczego nie później niż 25 dni od dnia zakończenia odpowiedniego okresu sprawozdawczego. Przy przejściu na uproszczony system podatkowy rachunkowość podatkowa w dniu takiego przejścia odzwierciedla wartość rezydualną nabytych (wybudowanych, wytworzonych) środków trwałych oraz nabytych wartości niematerialnych i prawnych, które zostały zapłacone przed przejściem na uproszczony system opodatkowania, w postaci różnicy ceny nabycia i kwoty naliczonej amortyzacji. 74. UPROSZCZONY SYSTEM OPODATKOWANIA NA PODSTAWIE PATENTU Przedsiębiorcy indywidualni, którzy prowadzą jeden z określonych rodzajów działalności gospodarczej, mają prawo do przejścia na uproszczony system opodatkowania oparty na patencie. W tym przypadku podlegają one zasadom dotyczącym uproszczonego systemu podatkowego z uwzględnieniem specyfiki jego stosowania na podstawie patentu. Stosowanie uproszczony system opodatkowania oparty na patencie jest dozwolona dla przedsiębiorców indywidualnych, którzy nie angażują pracowników w swoją działalność gospodarczą, w tym na podstawie umów cywilnoprawnych. Jednocześnie muszą prowadzić jeden z określonych rodzajów działalności gospodarczej, który w szczególności obejmuje: szycie i naprawę odzieży i innej odzieży; produkcja i naprawa obuwia; produkcja pasmanterii i biżuterii; produkcja sztucznych kwiatów i wieńców; produkcja, montaż, naprawa mebli i innej stolarki itp. Możliwości (szczegółowe wykazy rodzajów działalności gospodarczej w granicach przewidzianych w Kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej) dla indywidualnych przedsiębiorców do stosowania uproszczonego systemu podatkowego opartego na patencie na terytoriach podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej określa prawa podmiotów Federacji Rosyjskiej. Przyjęcie przez podmioty Federacji Rosyjskiej decyzji o możliwości korzystania przez indywidualnych przedsiębiorców z uproszczonego systemu opodatkowania opartego na patencie nie uniemożliwia przedsiębiorcom stosowania wybranego przez nich uproszczonego systemu opodatkowania. Dokumentem poświadczającym prawo indywidualnych przedsiębiorców do stosowania uproszczonego systemu opodatkowania opartego na patencie jest patent na wdrożenie jednego z rodzajów działalności przedsiębiorczej. Patent wydaje organ podatkowy na wybór podatnika na jeden z okresów od pierwszego dnia kwartału: kwartał, półrocze, dziewięć miesięcy, rok. Roczny koszt patentu ustala się jako odpowiadającą mu stawkę podatku (jeżeli przedmiotem opodatkowania jest dochód, stawkę podatku ustala się na poziomie 6%; jeżeli przedmiotem opodatkowania jest dochód pomniejszony o kwotę wydatków, stawka podatku wynosi 15%). %), procentowy udział ustalony dla każdego rodzaju działalności gospodarczej, potencjalny roczny dochód, jaki może uzyskać indywidualny przedsiębiorca. W przypadku uzyskania patentu na krótszy okres (kwartał, pół roku, dziewięć miesięcy) koszt patentu podlega przeliczeniu zgodnie z okresem, na jaki patent został wydany. Wielkość rocznego dochodu, który potencjalnie może otrzymać przedsiębiorca, określają prawa podmiotów Federacji Rosyjskiej dla każdego rodzaju działalności przedsiębiorczej. Dopuszcza się zróżnicowanie rocznych dochodów, biorąc pod uwagę cechy i miejsce prowadzenia działalności. Przedsiębiorcy, którzy przeszli na uproszczony system opodatkowania oparty na patencie, płacą jedną trzecią kosztów patentu nie później niż 25 dni kalendarzowych po rozpoczęciu działalności opartej na patencie. Zapłata pozostałej części kosztu patentu następuje nie później niż 25 dni kalendarzowych od dnia zakończenia okresu, na który patent został otrzymany. 75. JEDNOLITY PODATEK DOCHODOWY (UTII) DLA NIEKTÓRYCH DZIAŁALNOŚCI System podatkowy w formie jednolitego podatku od dochodów kalkulacyjnych dla niektórych rodzajów działalności jest ustanowiony przez kodeks podatkowy, wprowadzony w życie przez regulacyjne akty prawne organów przedstawicielskich okręgów miejskich, okręgów miejskich, ustaw miast federalnych i jest stosowany wraz z ogólnym systemem podatkowym i innymi systemami podatkowymi. System podatkowy w formie jednego podatku mogą być stosowane na mocy decyzji organów przedstawicielskich okręgów miejskich, okręgów miejskich, miast o znaczeniu federalnym w odniesieniu do następujących rodzajów działalności gospodarczej: świadczenie usług osobistych; świadczenie usług weterynaryjnych; świadczenie usług naprawy, konserwacji i mycia pojazdów itp. Jednego podatku nie stosuje się do rodzajów działalności gospodarczej w przypadku, gdy są one prowadzone w ramach prostej umowy spółki osobowej (umowa o wspólnej działalności). Jednolity podatek nie ma zastosowania do rodzajów działalności gospodarczej, jeżeli są one prowadzone przez podatników, którzy przeszli na płacenie jednolitego podatku rolnego. Zapłata przez organizacje jednego podatku przewiduje zwolnienie ich z obowiązku zapłaty: - podatek dochodowy od osób prawnych (w odniesieniu do zysków uzyskanych z działalności gospodarczej podlegających jednemu podatkowi); - podatek od majątku organizacji (w odniesieniu do majątku wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowany jednym podatkiem); - ujednolicony podatek socjalny (w odniesieniu do płatności dokonywanych na rzecz osób fizycznych w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej podlegającej jednemu podatkowi). Zapłata przez przedsiębiorców indywidualnych jednego podatku przewiduje zwolnienie ich z obowiązku zapłaty: - podatek od dochodów osobistych (w stosunku do dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej podlegającej jednemu podatkowi); - podatek od majątku osób fizycznych (w odniesieniu do majątku wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowany jednym podatkiem); - jednolity podatek socjalny (w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych z czynności opodatkowanych jednym podatkiem oraz wypłat dokonywanych na rzecz osób fizycznych w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych jednym podatkiem). Podatnicy jednolitego podatku nie są uznawani za podatników podatku od towarów i usług (od transakcji uznanych za przedmiot opodatkowania jednolitego podatku), z wyjątkiem podatku VAT należnego przy imporcie towarów na obszar celny Federacji Rosyjskiej. Obliczanie i opłacanie innych podatków i opłat dokonywane jest przez podatników zgodnie z innymi reżimami podatkowymi. Wykonując kilka rodzajów czynności podlegających opodatkowaniu jednym podatkiem, rozliczanie wskaźników niezbędnych do obliczenia podatku przeprowadza się osobno dla każdego rodzaju działalności. Podatnicy wykonujący inne rodzaje działalności są zobowiązani do prowadzenia odrębnej ewidencji majątku, zobowiązań i operacji gospodarczych w odniesieniu do działalności podlegającej jednemu opodatkowaniu oraz działalności podlegającej opodatkowaniu według innego reżimu podatkowego. 76. OBLICZANIE I PROCEDURA PŁATNOŚCI UTII Kwota jednolitego podatku obliczona za okres rozliczeniowy jest pomniejszana przez podatników o kwotę: - składki na obowiązkowe ubezpieczenie emerytalne opłacane (w naliczonych kwotach) za taki sam okres, w jakim podatnicy płacą wynagrodzenie swoim pracownikom zatrudnionym w tych dziedzinach działalności, od których płaci się jeden podatek; - o wysokość składek ubezpieczeniowych w formie stałych wpłat opłacanych przez przedsiębiorców za ich ubezpieczenie oraz o wysokość okresowych świadczeń rentowych wypłacanych pracownikom. Jednocześnie kwota jednorazowego podatku nie może być obniżona o więcej niż 50%. Deklaracje podatkowe na podstawie wyników okresu rozliczeniowego podatnicy składają organom podatkowym nie później niż 20 dnia pierwszego miesiąca następnego okresu rozliczeniowego. Podatek jednorazowy uiszcza podatnik po wynikach okresu rozliczeniowego najpóźniej do 25 dnia pierwszego miesiąca następnego okresu rozliczeniowego. Okres podatkowy dla UTII to jedna czwarta. Stawka podatku wynosi 15% przypisanego dochodu. Aby obliczyć kwotę pojedynczego podatku, w zależności od rodzaju działalności przedsiębiorczej, stosuje się następujące wskaźniki fizyczne, które charakteryzują określony rodzaj działalności przedsiębiorczej i podstawową rentowność miesięcznie. Wskaźniki fizyczne obejmują w szczególności: liczbę pracowników, w tym indywidualnego przedsiębiorcę; parking dla pojazdów; liczba pojazdów wykorzystywanych do przewozu pasażerów i towarów; powierzchnia sprzedaży; miejsce handlu; powierzchnia obsługi zwiedzających (w metrach kwadratowych). Przy określaniu wartości plonu bazowego organy reprezentacyjne gmin, powiatów miejskich, miast o znaczeniu federalnym mogą skorygować (pomnożyć) plon bazowy przez współczynnik korygujący K2. Współczynnik korygujący K2 definiuje się jako iloczyn wartości, które uwzględniają wpływ odpowiednich czynników na wynik działalności przedsiębiorczej. Jednocześnie, aby uwzględnić rzeczywisty czas wykonywania czynności, wartość współczynnika korygującego K2, uwzględniającego wpływ tych czynników na wynik czynności, określa się jako iloraz liczba dni kalendarzowych prowadzenia działalności w miesiącu kalendarzowym okresu rozliczeniowego do liczby dni kalendarzowych w danym miesiącu kalendarzowym okresu rozliczeniowego. Wartości współczynnika korygującego K2 są określane dla wszystkich kategorii podatników przez organy przedstawicielskie okręgów miejskich, okręgów miejskich, miast o znaczeniu federalnym na rok kalendarzowy i mogą być ustalane w zakresie od 0,005 do 1 włącznie. Jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik doświadczył zmiany wartości wskaźnika fizycznego, podatnik przy obliczaniu kwoty jednorazowego podatku uwzględnia zmianę od początku miesiąca, w którym nastąpiła zmiana wartości wskaźnika wystąpił wskaźnik fizyczny. Kwota przypisanego dochodu za kwartał, w którym przeprowadzono odpowiednią rejestrację państwową podatnika, oblicza się na podstawie pełnych miesięcy, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu rejestracji państwowej. 77. PROCEDURA STOSOWANIA I PŁATNOŚCI JEDNOLITEGO PODATKU ROLNEGO (ESHT) Procedura stosowania ESHN. System opodatkowania producentów rolnych – ujednolicony podatek rolny – określa Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej i jest stosowany wraz z innymi systemami podatkowymi. Organizacje i indywidualni przedsiębiorcy będący producentami rolnymi mają prawo dobrowolnie przejść na płacenie jednego podatku rolnego. ESHN zapewnia: 1) dla organizacji - zastąpienie płatności podatku dochodowego od osób prawnych, podatku od nieruchomości oraz jednolitego podatku socjalnego płatnością Jednolitego Podatku Rolnego; 2) dla przedsiębiorców indywidualnych - zastąpienie płatności podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od nieruchomości oraz jednolitego podatku socjalnego płatnością jednolitego podatku rolnego; 3) w przypadku organizacji i przedsiębiorców indywidualnych, zastąpienie płatności VAT (z wyjątkiem VAT należnego przy imporcie towarów na obszar celny Federacji Rosyjskiej). Organizacje i przedsiębiorcy indywidualni, którzy przeszli na płacenie jednolitego podatku rolnego, opłacają składki ubezpieczeniowe na obowiązkowe ubezpieczenie emerytalne. Podatnicy nie są zwolnieni z obowiązków agentów podatkowych. Podatnikami są producenci rolni, którzy wytwarzają produkty rolne lub hodują ryby, dokonują ich pierwotnego i dalszego przetwarzania (przemysłowego) oraz sprzedają te produkty lub ryby, pod warunkiem, że w całkowitym dochodzie udział dochodu ze sprzedaży produktów rolnych wytworzonych przez nich lub wyhodowanych ryby, w tym ich produkty, przetwórstwo podstawowe wynosi co najmniej 70%. Procedura obliczania i płacenia ESHN. ESHN jest obliczany jako procent podstawy opodatkowania odpowiadający stawce podatkowej. Na podstawie wyników okresu sprawozdawczego podatnicy obliczają kwotę zaliczki na ujednolicony podatek rolny w oparciu o stawkę podatkową i faktycznie uzyskany dochód, pomniejszoną o kwotę wydatków obliczoną zgodnie z zasadą memoriałową od początku okresu podatkowego do końca półrocza. Zaliczki na ujednolicony podatek rolny wypłacane są nie później niż 25 dni kalendarzowych od końca okresu sprawozdawczego. Wpłacone zaliczki na ujednolicony podatek rolny są zaliczane na poczet płatności jednolitego podatku rolnego na koniec okresu rozliczeniowego. Zapłata jednolitego podatku rolnego i zaliczka na ujednolicony podatek rolny dokonywana jest w siedzibie organizacji (miejsce zamieszkania indywidualnego przedsiębiorcy). Jednolity podatek rolny, płatny na koniec okresu rozliczeniowego, podatnicy płacą nie później niż w terminie ustalonym na złożenie zeznania podatkowego. Deklaracje podatkowe składane są organom podatkowym po okresach sprawozdawczym i podatkowym: przez organizacje – w ich siedzibie; przedsiębiorcy indywidualni – w miejscu ich zamieszkania. Podatnicy składają zeznania podatkowe: na podstawie wyników okresu sprawozdawczego – nie później niż w terminie 25 dni kalendarzowych od zakończenia okresu sprawozdawczego; na podstawie wyników okresu rozliczeniowego – nie później niż do dnia 31 marca roku następującego po upływie okresu rozliczeniowego. 78. OBLICZANIE PODSTAWY PODATKU WG EXSN Podstawą opodatkowania jest wartość pieniężna dochodu, zmniejszone koszty. Przy ustalaniu podstawy opodatkowania przychody i koszty ustala się memoriałowo od początku okresu podatkowego. Podatnicy mają prawo do obniżenia podstawy opodatkowania za dany okres rozliczeniowy o kwotę poniesionej straty w wyniku poprzednich okresów podatkowych. W takim przypadku strata nie może obniżyć podstawy opodatkowania za okres rozliczeniowy o więcej niż 30%. Kwota straty przekraczająca 30% może zostać przeniesiona na kolejne okresy podatkowe, ale nie więcej niż 10 okresów podatkowych. Organizacje, które przed przejściem na płatność Jednolitego Podatku Rolnego stosowały metodę memoriałową przy obliczaniu podatku dochodowego od osób prawnych, przy przejściu na płatność Jednolitego Podatku Rolnego przestrzegają następujących zasad: 1) w dniu przejścia do płatności jednolitego podatku rolnego podstawa opodatkowania obejmuje kwoty pieniężne otrzymane przed przejściem do płatności jednolitego podatku rolnego w płatności z tytułu umów, których wykonanie następuje po przejście do płatności jednolitego podatku rolnego; 2) środki otrzymane po przejściu do płatności jednolitego podatku rolnego nie są wliczane do podstawy opodatkowania, jeżeli zgodnie z zasadami rachunkowości memoriałowej zostały uwzględnione w przychodach przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych; 3) wydatki poniesione przez organizację po przejściu na zapłatę jednolitego podatku rolnego zalicza się do kosztów podlegających odliczeniu od podstawy opodatkowania w dniu ich wprowadzenia, jeżeli wydatki te zostały poniesione przed przejściem na zapłatę jednolitego podatku rolnego , lub w dniu zapłaty, jeżeli takie wydatki zostały opłacone po przejściu organizacji do zapłaty jednolitego podatku rolnego; 4) środki wpłacone po przejściu do płatności jednolitego podatku rolnego w zapłacie wydatków nie są odliczane od podstawy opodatkowania, jeżeli przed przejściem do płatności jednolitego podatku rolnego zostały uwzględnione przy obliczaniu podstawy opodatkowania Podatek dochodowy od osób prawnych; 5) koszty materiałowe i koszty pracy związane z produkcją w toku w dniu przejścia do płatności jednolitego podatku rolnego, zapłacone przed przejściem do płatności jednolitego podatku rolnego, uwzględnia się przy ustalaniu podstawy opodatkowania w okres sprawozdawczy (podatkowy) dla wytworzenia wyrobów gotowych. Podatnicy przy przejściu na zapłatę UAT, w rozliczeniu na dzień przejścia, uwzględniają wartość rezydualną nabytych środków trwałych i wartości niematerialnych, które zostały zapłacone przed przejściem na zapłatę UAT, w postaci różnicy między ceną nabycia a kwota naliczonej amortyzacji. W przypadku organizacji, które zapłaciły UAT, przy przejściu do obliczania podstawy opodatkowania podatku dochodowego od osób prawnych metodą memoriałową: - spłata długów za towary dostarczone w okresie stosowania jednolitego podatku rolnego i przeniesionych praw majątkowych ujmuje się jako dochód; - Spłata długów przez podatnika za towary otrzymane w okresie stosowania jednolitego podatku rolnego oraz otrzymane prawa majątkowe ujmowane jest jako koszt. Podatnicy, jeśli przechodzą z płacenia UAT na inne reżimy podatkowe (z wyjątkiem jednolitego podatku od dochodów kalkulacyjnych) i posiadają środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, których koszty nabycia nie są w całości przenoszone do wydatków za okres stosowania UAT, przy rozliczeniu daty przejścia ich rezydualny koszt ustala się poprzez pomniejszenie go o kwotę wydatków poniesionych w okresie stosowania ujednoliconego podatku rolnego. 79. KONTROLA PODATKOWA W FEDERACJI ROSYJSKIEJ kontrola podatkowa uznawana jest działalność upoważnionych organów monitorujących przestrzeganie przez podatników, agentów podatkowych i płatników opłat przepisów dotyczących podatków i opłat w sposób określony w kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej. Kontrola podatkowa to rodzaj państwowej kontroli finansowej. Kontrola podatkowa prowadzona jest przez urzędników organów podatkowych w zakresie swoich kompetencji poprzez kontrole podatkowe, uzyskiwanie wyjaśnień od podatników, agentów podatkowych i płatników opłat, sprawdzanie danych księgowych i sprawozdawczych, kontrolowanie pomieszczeń i terytoriów wykorzystywanych do generowania dochodu (zysku), a także jak w innych formach przewidzianych w Kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej. Podmiotami kontrolowanymi są wszelkie organy państwowe i samorządowe, organizacje i osoby fizyczne zaangażowane w podatkowe stosunki prawne jako podatnicy lub agenci podatkowi. Organy skarbowe, celne i spraw wewnętrznych, w sposób określony umową między sobą, informują się wzajemnie o posiadanych przez siebie materiałach o naruszeniach przepisów o podatkach i opłatach oraz o przestępstwach skarbowych, o środkach podjętych w celu ich zlikwidowania, kontrolach podatkowych prowadzą, a także wymieniają inne niezbędne informacje. Podczas sprawowania kontroli podatkowej nie wolno zbierać, przechowywać, wykorzystywać i rozpowszechniać informacji o podatniku uzyskanych z naruszeniem przepisów Konstytucji Federacji Rosyjskiej, Kodeksu Podatkowego, ustaw federalnych, a także z naruszeniem zasady bezpieczeństwa informacji stanowiących tajemnicę zawodową innych osób, w szczególności prawnika, tajemnicy kontrolnej. Przy przeprowadzaniu kontroli podatkowej nie wolno wyrządzać bezprawnej szkody kontrolowanym osobom, ich przedstawicielom lub mieniu będącemu w ich posiadaniu, użytkowaniu lub rozporządzaniu. Straty spowodowane bezprawnymi działaniami organów podatkowych lub ich funkcjonariuszy w trakcie kontroli podatkowej podlegają w całości odszkodowaniu, w tym utracone korzyści (utracone dochody). Za wyrządzenie szkody kontrolowanym osobom, ich przedstawicielom w wyniku bezprawnych działań organy podatkowe i ich urzędnicy ponoszą odpowiedzialność przewidzianą w ustawach federalnych. Straty wyrządzone kontrolowanym osobom, ich przedstawicielom w wyniku zgodnych z prawem działań urzędników organów podatkowych, nie podlegają odszkodowaniu, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustawach federalnych. Kontrola podatkowa prowadzona jest na wszystkich etapach i etapach opodatkowania, wpływa na wszystkie aspekty podatkowych stosunków prawnych. Kontrola podatkowa w szerokim rozumieniu to kontrola państwa nad przestrzeganiem przepisów podatkowych przez wszystkich uczestników stosunków prawnopodatkowych na wszystkich etapach procesu podatkowego – od ustalenia podatków i opłat aż do wygaśnięcia obowiązków podatkowych. Podatek w szerokim znaczeniu obejmuje także kontrolę resortową nad przestrzeganiem przepisów podatkowych przez urzędników organów państwowych. Kontrolę podatkową w jej charakterystycznych formach sprawują także prokuratura i organy spraw wewnętrznych, organy celne, Izba Obrachunkowa Federacji Rosyjskiej oraz Federalna Służba Monitoringu Finansowego. 80. ORGANY KONTROLI PODATKOWEJ I ICH FUNKCJE Organy podatkowe stanowią ujednolicony scentralizowany system kontroli przestrzegania przepisów prawa podatkowego i opłat, prawidłowości naliczania, kompletności i terminowości wpłaty (przelewu) do budżetowego systemu podatków i opłat, poprawności naliczania, kompletności i terminowości płatność (przelew) do systemu budżetowego Federacji Rosyjskiej innych obowiązkowych płatności. System ten obejmuje federalny organ wykonawczy upoważniony do kontroli i nadzoru w zakresie podatków i opłat oraz jego organy terytorialne. Organy podatkowe wykonują swoje funkcje i współdziałają z innymi organami poprzez wykonywanie swoich uprawnień. Organy podatkowe, Federalna Służba Podatkowa, są uprawnione do przeprowadzenia pełnej kontroli podatkowej. Urzędy skarbowe, celne, sprawy wewnętrzne oraz Federalna Służba Monitoringu Finansowego, w sposób określony umową między nimi, informują się wzajemnie o posiadanych przez siebie materiałach o przestępstwach i przestępstwach skarbowych, środkach podjętych w celu ich zlikwidowania, kontrolach podatkowych prowadzą, a także wymieniają inne niezbędne informacje. Organami celnymi są: Federalna Służba Celna; regionalne urzędy celne; zwyczaje; posterunki celne. Organy celne mają prawo i obowiązki organów podatkowych do pobierania podatków, gdy towary są przemieszczane przez granicę celną Federacji Rosyjskiej zgodnie z ustawodawstwem celnym Federacji Rosyjskiej, Kodeksem Podatkowym Federacji Rosyjskiej i innymi federalnymi prawa. Organy celne pełnią również szereg następujących funkcji: - pobierać cła, podatki, cła antydumpingowe, specjalne i wyrównawcze, opłaty celne, kontrolować prawidłowość naliczania i terminową płatność tych ceł, podatków i opłat; - zapewniają, w ramach swoich kompetencji, ochronę praw własności intelektualnej; - prowadzą w ramach swoich kompetencji kontrolę nad transakcjami walutowymi rezydentów i nierezydentów. Funkcje organów spraw wewnętrznych. Na wniosek organów podatkowych organy spraw wewnętrznych uczestniczą wraz z organami podatkowymi w terenowych kontrolach podatkowych prowadzonych przez organy podatkowe. W przypadku ujawnienia okoliczności, które wymagają wykonania czynności określonych w Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej do kompetencji organów podatkowych, organy spraw wewnętrznych są zobowiązane do przesłania materiałów do właściwego organu podatkowego w ciągu dziesięciu dni od dnia wykrycia te okoliczności. Federalna Służba Monitorowania Finansowego jest federalnym organem wykonawczym, który pełni funkcje przeciwdziałania legalizacji (praniu) dochodów z przestępstwa i finansowania terroryzmu oraz koordynuje działania innych federalnych organów wykonawczych w tym zakresie. Federalna Służba Monitoringu Finansowego pełni szereg funkcji: - zbiera, przetwarza i analizuje informacje o operacjach (transakcjach) gotówką lub innym mieniem; - prowadzi ewidencję organizacji dokonujących operacji (transakcji) gotówką lub innym mieniem, w zakresie których nie ma organów nadzorczych. 81. ZWROT PODATKOWY Zwrot podatku jest pisemnym oświadczeniem podatnika o przedmiocie opodatkowania, uzyskanych przychodach i poniesionych wydatkach, źródłach przychodu, podstawie opodatkowania, ulgach podatkowych, obliczonej kwocie podatku i (lub) innych danych, które służą jako podstawa do obliczenia i zapłaty podatku. Deklarację podatkową składa każdy podatnik za każdy podatek należny od tego podatnika, chyba że przepisy o podatkach i opłatach stanowią inaczej. Kalkulacja zaliczki jest pisemnym oświadczeniem podatnika o podstawie naliczenia, wykorzystanych świadczeniach, obliczonej wysokości zaliczki i (lub) innych danych, które służą jako podstawa do naliczenia i wypłaty zaliczki. Obliczenie zaliczki jest składane w przypadkach przewidzianych w kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej dla określonego podatku. Obliczenie opłaty jest pisemnym oświadczeniem płatnika opłaty o przedmiocie opodatkowania, podstawie opodatkowania, wykorzystanych świadczeniach, obliczonej wysokości opłaty i (lub) innych danych, które służą jako podstawa do obliczenia i uiszczenia opłaty opłata. Agent podatkowy przekazuje obliczenia organom podatkowym w sposób określony w kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej. Deklaracja podatkowa (rozliczenie) jest składana do organu podatkowego w miejscu rejestracji podatnika (płatnika opłaty, agenta podatkowego) w określonej formie na papierze lub w określonych formatach w formie elektronicznej, wraz z dokumentami, które muszą dołączyć do deklaracji podatkowej (obliczenia). Organ podatkowy nie ma prawa odmówić przyjęcia zeznania (kalkulacji) podatkowego złożonego w ustalonej formie i ma obowiązek, na żądanie podatnika (płatnika opłaty, agenta podatkowego), umieścić na odpisie zeznanie podatkowe (kopia kalkulacji) znak akceptacji i data jego otrzymania po otrzymaniu zeznania w formie papierowej lub przekazaniu podatnikowi (płatnikowi opłaty, agentowi podatkowemu) pokwitowanie odbioru w formie elektronicznej - przy odbiorze zeznania podatkowego za pośrednictwem kanałów telekomunikacyjnych. Podatnik (płatnik opłaty, agent podatkowy) lub jego przedstawiciel podpisuje deklarację podatkową (rozliczenie), potwierdzając prawdziwość i kompletność informacji zawartych w zeznaniu podatkowym (rozliczenie). Deklaracja podatkowa składana jest w terminach określonych w przepisach o podatkach i opłatach. Jeżeli podatnik odkryje w składanym przez niego zeznaniu podatkowym fakt braku odzwierciedlenia lub niepełnego odzwierciedlenia informacji, a także błędy prowadzące do zaniżenia kwoty należnego podatku, podatnik jest zobowiązany do dokonania niezbędnych zmian w zeznanie podatkowe i złożenie zaktualizowanej deklaracji podatkowej do organu podatkowego. W przypadku wykrycia przez podatnika nieścisłych informacji w złożonym zeznaniu podatkowym, a także błędów, które nie prowadzą do zaniżenia kwoty należnego podatku, podatnik ma prawo dokonać niezbędnych zmian w zeznaniu podatkowym i złożyć zaktualizowaną zwrot podatku do organu podatkowego. Deklaracje podatkowe nie podlegają przedłożeniu organom podatkowym tych podatków, w przypadku których podatnicy są zwolnieni z obowiązku ich uiszczania w związku ze stosowaniem szczególnych reżimów podatkowych. 82. FORMY KONTROLI PODATKOWEJ W celu przestrzegania praw i uzasadnionych interesów podatników przy sprawowaniu kontroli podatkowej należy przestrzegać zasad i procedur ustanowionych przez prawo. W przeciwnym razie dowód może zostać uznany za niedopuszczalny. Kontrola podatkowa prowadzona jest w następujących formach. audyty podatkowe. Organy podatkowe przeprowadzają następujące rodzaje kontroli podatkowych podatników, płatników opłat i agentów podatkowych: Kontrole podatkowe typu Desk; terenowe kontrole podatkowe. Kontrola. Urzędnik organu podatkowego przeprowadzający kontrolę podatkową na miejscu, w celu wyjaśnienia okoliczności istotnych dla kompletności kontroli, ma prawo skontrolować tereny, pomieszczenia podatnika, w stosunku do którego przeprowadzana jest kontrola podatkowa prowadzone, dokumenty i przedmioty w obecności świadków zeznających. Kontrola dokumentów i przedmiotów poza zakresem kontroli podatkowej na miejscu jest dozwolona, jeżeli dokumenty i przedmioty zostały odebrane przez urzędnika organu podatkowego w wyniku wcześniej przeprowadzonych czynności w celu przeprowadzenia kontroli podatkowej lub za zgodą właściciela te przedmioty w celu przeprowadzenia ich kontroli. Zapotrzebowanie na dokumenty podczas kontroli podatkowej. Funkcjonariusz organu podatkowego przeprowadzający kontrolę podatkową ma prawo żądać od kontrolowanego dokumentów niezbędnych do kontroli poprzez przekazanie tej osobie (jej przedstawicielowi) żądania przedłożenia dokumentów. Zajęcie dokumentów i przedmiotów odbywa się na podstawie uzasadnionej decyzji urzędnika organu podatkowego przeprowadzającego kontrolę podatkową na miejscu. Zajęcie dokumentów i przedmiotów odbywa się w obecności świadków zeznających oraz osób, którym zajęte są dokumenty i przedmioty. W koniecznych przypadkach do wydobycia zapraszany jest specjalista. Zajęciu nie podlegają dokumenty i przedmioty niezwiązane z przedmiotem kontroli podatkowej. Badanie. W koniecznych przypadkach ekspert może być zaangażowany na podstawie umowy do udziału w realizacji określonych działań w celu realizacji kontroli podatkowej, w tym podczas kontroli podatkowych na miejscu. Egzamin jest wyznaczany, jeśli do wyjaśnienia pojawiających się problemów wymagana jest specjalistyczna wiedza z zakresu nauki, sztuki, technologii lub rzemiosła. Zaangażowanie specjalisty do pomocy w realizacji kontroli podatkowej. Aby uczestniczyć w realizacji określonych działań w celu realizacji kontroli podatkowej, w tym podczas kontroli podatkowych na miejscu, może zostać zaangażowany na podstawie umowy specjalista o szczególnej wiedzy i umiejętnościach, który nie jest zainteresowany wynikiem sprawy. Udział tłumacza. W koniecznych przypadkach tłumacz może być zaangażowany na podstawie umowy do udziału w czynnościach kontroli podatkowej. Tłumacz to osoba, która nie jest zainteresowana rozstrzygnięciem sprawy i zna język wymagany do tłumaczenia. Uczestnictwo świadka. Świadkowie są wzywani przy wykonywaniu czynności kontroli podatkowej w przypadkach przewidzianych w Ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej. Świadkowie wzywani są w ilości co najmniej dwóch osób. Wszelkie osoby, które nie są zainteresowane wynikiem sprawy, mogą być wezwane w charakterze świadków. 83. KONTROLA PODATKU BIUROWEGO Kameralny audyt podatkowy odbywa się w siedzibie organu podatkowego na podstawie deklaracji podatkowych (obliczeń) i dokumentów składanych przez podatnika, a także innych dostępnych organowi podatkowemu dokumentów dotyczących działalności podatnika. Kontrola podatkowa jest przeprowadzana przez upoważnionych funkcjonariuszy organu podatkowego zgodnie z ich obowiązkami służbowymi bez specjalnej decyzji naczelnika organu podatkowego w terminie trzech miesięcy od dnia złożenia przez podatnika deklaracji podatkowej (rozliczenia) oraz dokumenty, które zgodnie z kodeksem podatkowym Federacji Rosyjskiej muszą być dołączone do zeznania podatkowego (obliczenia), chyba że przepisy dotyczące podatków i opłat przewidują inne warunki. Jeżeli wewnętrzna kontrola podatkowa wykaże błędy w zeznaniu podatkowym (obliczenia) i (lub) sprzeczności między informacjami zawartymi w przedłożonych dokumentach lub rozbieżności między informacjami podanymi przez podatnika a informacjami zawartymi w dokumentach posiadanych przez podatnika organu i otrzymanych przez niego w trakcie kontroli podatkowej, podatnik jest o tym informowany z obowiązkiem złożenia niezbędnych wyjaśnień w terminie pięciu dni lub dokonania odpowiednich korekt w wyznaczonym terminie. Podatnik, który złoży organowi podatkowemu wyjaśnienia dotyczące stwierdzonych błędów w zeznaniu podatkowym lub sprzeczności pomiędzy informacjami zawartymi w przedłożonych dokumentach, ma prawo dodatkowo przedłożyć organowi podatkowemu odpisy z ksiąg podatkowych i (lub) księgowych oraz ( lub) inne dokumenty potwierdzające prawdziwość danych zawartych w zeznaniu podatkowym (rozliczenie). Osoba przeprowadzająca niejawną kontrolę podatkową jest obowiązana uwzględnić złożone przez podatnika wyjaśnienia i dokumenty. Jeżeli po rozpatrzeniu złożonych wyjaśnień i dokumentów lub w przypadku braku wyjaśnień ze strony podatnika, organ podatkowy stwierdzi fakt popełnienia przestępstwa skarbowego lub innego naruszenia przepisów o podatkach i opłatach, funkcjonariusze organu podatkowego są zobowiązani sporządzenie raportu z audytu. Przy przeprowadzaniu niejawnych kontroli podatkowych organy podatkowe są również uprawnione do żądania, w ustalonym trybie, od podatników korzystających z ulg podatkowych dokumentów potwierdzających prawo tych podatników do tych ulg podatkowych. Podczas przeprowadzania kontroli podatkowej z urzędu organ podatkowy nie jest uprawniony do żądania od podatnika dodatkowych informacji i dokumentów, chyba że kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej stanowi inaczej. Przy składaniu zeznania podatkowego na podatek od towarów i usług, w którym deklarowane jest prawo do zwrotu podatku, przeprowadza się kontrolę skarbową z uwzględnieniem specyfiki przewidzianej w niniejszym paragrafie, na podstawie zeznań podatkowych i dokumentów przedłożonych przez podatnik. Organ podatkowy ma prawo żądać od podatnika dokumentów potwierdzających legalność zastosowania odliczeń podatkowych. Przeprowadzając kontrolę typu desk tax w zakresie podatków związanych z korzystaniem z zasobów naturalnych, organy podatkowe mają prawo żądać od podatnika innych dokumentów będących podstawą naliczania i opłacania tych podatków. 84. KONTROLA PODATKOWA NA MIEJSCU Audyt podatkowy na miejscu odbywa się na terytorium podatnika na podstawie decyzji naczelnika (zastępcy naczelnika) organu podatkowego. Jeżeli podatnik nie jest w stanie zapewnić pomieszczeń do kontroli podatkowej na miejscu, kontrola podatkowa na miejscu może zostać przeprowadzona w siedzibie organu podatkowego. Co do zasady decyzję o przeprowadzeniu kontroli podatkowej na miejscu podejmuje organ podatkowy w miejscu siedziby organizacji lub w miejscu zamieszkania osoby fizycznej. Decyzję o przeprowadzeniu kontroli podatkowej na miejscu organizacji zaliczonej do największego podatnika podejmuje organ podatkowy, który dokonał rejestracji tej organizacji. Kontrolę w stosunku do jednego podatnika można przeprowadzić dla jednego lub kilku podatków. Przedmiotem audytu na miejscu jest poprawność naliczania i terminowość płatności podatków. W ramach kontroli może podlegać kontroli okres nie dłuższy niż trzy lata kalendarzowe poprzedzające rok, w którym podjęto decyzję o przeprowadzeniu kontroli. Organy podatkowe nie są uprawnione do kontroli: - dwa lub więcej za te same podatki w tym samym okresie; - w stosunku do jednego podatnika więcej niż dwóch w ciągu roku kalendarzowego, z wyjątkiem przypadków, gdy kierownik federalnego organu wykonawczego upoważnionego do kontroli i nadzoru w zakresie podatków i opłat podejmuje decyzję o konieczności przeprowadzenia kontroli podatnika . Kontrola nie może trwać dłużej niż dwa miesiące. Termin ten może zostać przedłużony do czterech miesięcy, a w wyjątkowych przypadkach – do sześciu miesięcy. Organ podatkowy ma prawo przeprowadzić niezależną kontrolę oddziałów i przedstawicielstw w zakresie prawidłowości naliczania i terminowości płatności podatków regionalnych i (lub) lokalnych. Naczelnik (zastępca naczelnika) organu podatkowego ma prawo zawiesić kontrolę: 1) żądać dokumentów (informacji); 2) uzyskiwanie informacji od zagranicznych organów rządowych w ramach umów międzynarodowych; 3) przeprowadzanie egzaminów eksperckich; 4) tłumaczenie na język rosyjski dokumentów złożonych przez podatnika w języku obcym. Ponowna kontrola podatkowa podatnika na miejscu jest uznawana za kontrolę podatkową na miejscu, przeprowadzaną niezależnie od czasu poprzedniej kontroli dla tych samych podatków i za ten sam okres. Przeprowadzając taką kontrolę, można zweryfikować okres nie dłuższy niż 3 lata kalendarzowe poprzedzające rok, w którym podjęto decyzję o przeprowadzeniu powtórnej terenowej kontroli podatkowej. Ponowny audyt podatnika może być przeprowadzony: 1) przez wyższy organ podatkowy - w celu kontroli działalności organu podatkowego, który przeprowadził kontrolę; 2) przez organ podatkowy, który wcześniej przeprowadził kontrolę, na podstawie decyzji jego naczelnika (zastępcy naczelnika) - jeżeli podatnik składa zaktualizowaną deklarację podatkową. W ramach ponownego audytu sprawdzany jest okres, za który składana jest zmieniona deklaracja podatkowa. Kontrolę przeprowadzaną w związku z reorganizacją lub likwidacją organizacji płatniczej można przeprowadzić niezależnie od czasu i przedmiotu poprzedniej kontroli. 85. SANKCJE PODATKOWE sankcja podatkowa - miara odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego. Sankcje podatkowe są ustanawiane i stosowane w formie kar pieniężnych (grzywny). W odpowiedzi stosuje się sankcje podatkowe, które odzwierciedlają negatywną reakcję państwa na wykroczenie podatkowe. Jednocześnie zobowiązanie podatkowe ma zawsze charakter publicznoprawny, co wynika z istotnego społecznie, publicznoprawnego charakteru podatkowych stosunków prawnych. Spory o niewywiązanie się z obowiązków podatkowych toczą się w ramach prawa publicznego, a nie cywilnego. Kwoty kar nakładanych na osoby za naruszenie przepisów podatkowych i określane przez Ordynację Podatkową wykraczają poza zakres długu podatkowego jako takiego. W tym różnią się one od zaległości i kar podatkowych iw istocie stanowią rodzaj odpowiedzialności publicznej o charakterze majątkowym. Sankcje podatkowe mają charakter majątkowy i są stosowane w formie grzywien. W zakresie odpowiedzialności podatkowej uzasadnione jest zastosowanie całego systemu kar administracyjnych. Stosowanie kar za wykroczenia skarbowe nie powinno dążyć do celów odszkodowawczych i naprawczych (zadanie to rozwiązuje ściąganie zaległości i kar), ale o charakterze represyjnym i wychowawczym. Wraz z sankcjami majątkowymi całkiem dopuszczalne jest stosowanie pełnego zakresu środków odpowiedzialności administracyjnej i prawnej za wykroczenia skarbowe, w tym kar o charakterze osobistym i organizacyjnym. Jeżeli zaistnieje co najmniej jedna okoliczność łagodząca, wysokość grzywny zostanie obniżona nie mniej niż dwukrotnie. W przypadku zaistnienia okoliczności obciążającej wysokość grzywny zwiększa się o 100%. W przypadku popełnienia dwóch lub więcej przestępstw skarbowych przez jedną osobę, sankcje podatkowe nakłada się za każde przestępstwo oddzielnie, bez przejęcia kary łagodniejszej przez surowszą. Kwota kary pobranej od podatnika, płatnika opłaty lub pełnomocnika skarbowego za wykroczenie skarbowe, w wyniku którego powstała zaległość podatkowa (opłata) zostanie przekazana z rachunków podatnika, płatnika opłaty lub podatku agent, odpowiednio, dopiero po pełnym przeniesieniu tej kwoty długu i odpowiednich kar w kolejności ustalonej przez ustawodawstwo cywilne Federacji Rosyjskiej. Organy podatkowe mogą wystąpić do sądu z powództwem o odzyskanie kar pieniężnych od organizacji i indywidualnego przedsiębiorcy w sposób i w terminach przewidzianych w Ordynacji podatkowej; od osoby fizycznej nie będącej indywidualnym przedsiębiorcą, w sposób i na zasadach przewidzianych w Ordynacji podatkowej. Pozew o odzyskanie grzywny od organizacji lub indywidualnego przedsiębiorcy w przypadkach przewidzianych w Kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej może zostać złożony przez organ podatkowy w ciągu sześciu miesięcy po upływie terminu na spełnienie wymogu zapłata grzywny. Termin na wniesienie określonego pozwu, uchylony z ważnego powodu, może zostać przywrócony przez sąd. W przypadku odmowy wszczęcia lub zakończenia sprawy karnej, ale w przypadku przestępstwa skarbowego, termin na wniesienie pozwu liczony jest od dnia otrzymania przez organ podatkowy decyzji o odmowie wszczęcia lub zakończenia sprawy karnej . 86. RODZAJE NARUSZENIA PODATKOWEGO I ODPOWIEDZIALNOŚĆ Naruszenie terminu rejestracji w urzędzie skarbowym ustanowiony przez kodeks podatkowy Federacji Rosyjskiej termin złożenia wniosku o rejestrację w organie podatkowym w przypadku braku oznak przestępstwa podatkowego pociąga za sobą grzywnę w wysokości 5 tysięcy rubli. Uchylanie się od rejestracji w urzędzie skarbowym. Prowadzenie działalności przez organizację lub indywidualnego przedsiębiorcę bez rejestracji w organie podatkowym pociąga za sobą grzywnę w wysokości 10% dochodu uzyskanego w określonym czasie w wyniku takich działań, ale nie mniej niż 20 tysięcy rubli. Naruszenie terminu na przesłanie informacji o otwarciu i zamknięciu rachunku bankowego pociąga za sobą grzywnę w wysokości 5 tysięcy rubli. Niezłożenie zeznania podatkowego w wyznaczonym terminie, w przypadku braku znamion przestępstwa skarbowego, pociąga za sobą pobranie kary pieniężnej w wysokości 5% kwoty należnego podatku (dopłata) na podstawie tego oświadczenia, za każdy pełny lub niepełny miesiąc od ustalonego terminu jego złożenia, ale nie więcej niż 30% określonej kwoty i nie mniej niż 100 rubli. Rażące naruszenie zasad rozliczania przychodów i wydatków oraz przedmiotów opodatkowania, jeżeli te czyny zostaną popełnione w ciągu jednego okresu podatkowego, w przypadku braku oznak przestępstwa podatkowego, pociąga za sobą grzywnę w wysokości 5 tysięcy rubli. Brak zapłaty lub niepełna zapłata kwoty podatku (opłaty) w wyniku zaniżenia podstawy opodatkowania inne błędne naliczenie podatku (opłaty) lub inne bezprawne działania (bezczynność) pociąga za sobą pobranie kary w wysokości 20% niezapłaconej kwoty podatku (opłaty). Niedopełnienie przez agenta podatkowego obowiązku potrącenia i (lub) przeniesienia podatków. Bezprawny brak przekazania kwot podatku podlegających potrąceniu i przekazaniu przez agenta podatkowego pociąga za sobą karę w wysokości 20% kwoty podlegającej przekazaniu. nieprzestrzeganie procedury posiadania, używania i (lub) rozporządzania mieniem, które jest zajęte, pociąga za sobą grzywnę w wysokości 10 tysięcy rubli. Nieudzielenie organowi podatkowemu informacji niezbędnych do przeprowadzenia kontroli podatkowej, w wyznaczonym przez podatnika terminie do organów podatkowych pociąga za sobą karę w wysokości 50 RUB. dla każdego dokumentu. Odpowiedzialność świadka. Niestawienie się lub uchylanie się od stawiennictwa osoby wezwanej w charakterze świadka grozi karą grzywny w wysokości 1 tysiąca rubli. Odmowa świadka składania zeznań lub świadome złożenie fałszywych zeznań grozi karą grzywny w wysokości 3 tysięcy rubli. Odmowa udziału biegłego, tłumacza lub specjalisty w kontroli podatkowej, wydawanie świadomej fałszywej opinii lub świadome fałszywe tłumaczenie pociąga za sobą grzywnę w wysokości 500 rubli, 1 tys. rubli. odpowiednio. Bezprawne niezgłoszenie informacji do organu podatkowego osoba z informacją, którą ta osoba musi zgłosić organowi podatkowemu, w przypadku braku oznak przestępstwa podatkowego, pociąga za sobą grzywnę w wysokości 1 tys. rubli. Naruszenie procedury rejestracji obiektów działalności hazardowej w organach podatkowych lub procedura rejestracji zmian liczby wymienionych obiektów pociąga za sobą pobranie grzywny w wysokości trzykrotności stawki podatku od gier ustalonej dla odpowiedniego przedmiotu opodatkowania. 87. ODPOWIEDZIALNOŚĆ ADMINISTRACYJNA PODATNIKÓW Odpowiedzialność administracyjna ma zawsze charakter publicznoprawny, co wynika z istotnego społecznie, publicznoprawnego charakteru podatkowych stosunków prawnych. Kwoty kar nakładanych na osoby za naruszenie przepisów podatkowych i określane przez Ordynację Podatkową wykraczają poza zakres długu podatkowego jako takiego. W tym różnią się one od zaległości i kar podatkowych iw istocie stanowią rodzaj odpowiedzialności publicznej o charakterze majątkowym. Sankcje mają charakter zastrzeżony i są używane w formie grzywny. Stosowanie kar za wykroczenia skarbowe nie realizuje celów odszkodowawczych i naprawczych (zadanie to rozwiązuje ściąganie zaległości i kar), lecz ma charakter represyjny i wychowawczy. Ustawa przewiduje odpowiedzialność administracyjną podatników za następujące przestępstwa: - naruszenie procedury pracy z gotówką i procedury przeprowadzania transakcji gotówkowych; - niewypełnienia obowiązków monitorowania przestrzegania zasad przeprowadzania transakcji gotówkowych; - Naruszenie terminu rejestracji w urzędzie skarbowym; - naruszenie terminu przekazania informacji o otwarciu i zamknięciu rachunku w banku lub innej instytucji kredytowej; - Naruszenie terminów składania deklaracji podatkowych; - nieudzielenie informacji niezbędnych do przeprowadzenia kontroli podatkowej; - naruszenie procedury otwierania rachunku dla podatnika; - naruszenie terminu realizacji zlecenia przelewu podatku lub opłaty (składki); - niewykonania przez bank decyzji o zawieszeniu operacji na rachunkach podatnika, płatnika opłaty lub agenta podatkowego; - niewykonanie przez bank nakazu państwowego funduszu pozabudżetowego; - rażące naruszenie zasad rachunkowości i prezentacji sprawozdań finansowych; - wydanie lub sprzedaż towarów i produktów, w stosunku do których istnieją ustalone wymagania dotyczące oznakowania i (lub) stosowania informacji niezbędnych do kontroli podatkowej, bez odpowiedniego oznakowania i (lub) informacji, a także z naruszeniem ustalonej procedury stosowania takich oznakowanie i informacja; - uchylanie się od złożenia oświadczenia o wielkości produkcji i obrotu alkoholem etylowym, wyrobami alkoholowymi i zawierającymi alkohol lub oświadczenia o używaniu alkoholu etylowego. W szczególności nierozstrzygnięte pozostają kwestie stosowania odpowiedzialności administracyjnej za naruszenia przepisów o podatkach i opłatach: te przewidziane w rozdz. 15 kpa skład wykroczeń administracyjnych koreluje z wykroczeniami skarbowymi ustalonymi przez rozdz. 16 Ordynacji podatkowej lub tożsame z nimi, aw wielu przypadkach przestępstwa również się pokrywają. W Kodeksie Administracyjnym i Ordynacji Podatkowej w takich przypadkach przewidziane są równoważne sankcje, różniące się jedynie kryteriami naliczania grzywny administracyjnej (CAO) i grzywny (NC). W rozumieniu Kodeksu wykroczeń administracyjnych i Ordynacji podatkowej istnieją również pewne różnice w subiektywnym składzie przewidzianych przez nie przestępstw: odpowiedzialność urzędników, z wyjątkiem obywateli prowadzących działalność gospodarczą, ustala Kodeks wykroczeń administracyjnych, choć zgodnie z Ordynacją podatkową, obok wykroczeń popełnionych przez urzędników i przedsiębiorców, zaliczają się do nich również przestępstwa osób prawnych. 88. ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA PODATNIKÓW Kodeks karny Federacji Rosyjskiej przewiduje odpowiedzialność podatników za następujące przestępstwa. 1. Uchylanie się od płacenia podatków i (lub) opłat od osoby fizycznej (art. 198 kodeksu karnego) przez niezłożenie deklaracji podatkowej lub innych dokumentów, których złożenie jest obowiązkowe zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej o podatkach i opłatach, lub poprzez umieszczenie w deklaracji podatkowej lub takich dokumentach celowo nieprawdziwych informacji, popełnianych na dużą skalę . 2. Uchylanie się od podatków i (lub) opłat od organizacji (art. 199 kodeksu karnego) przez niezłożenie deklaracji podatkowej lub innych dokumentów, których złożenie jest obowiązkowe zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej o podatkach i opłatach, lub poprzez umieszczenie w deklaracji podatkowej lub takich dokumentach celowo nieprawdziwych informacji, popełnianych na dużą skalę . 3. Niewykonanie obowiązków agenta podatkowego (art. 199.1 § XNUMX kk) w interesie osobistym do obliczania, potrącania lub przekazywania podatków i (lub) opłat podlegających, zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej w sprawie podatków i opłat, do obliczenia, potrąconych podatnikowi i przekazanych do odpowiedniego budżetu (poza fundusz budżetowy), zaangażowane na dużą skalę, zwłaszcza na dużą skalę . 4. ukrycia środków pieniężnych lub mienia organizacji lub indywidualnego przedsiębiorcy, kosztem których należy pobierać podatki i (lub) opłaty (art. 199.2 § XNUMX kk), popełnione przez właściciela lub kierownika organizacji lub inną osobę pełniącą funkcje kierownicze w tej organizacji lub przez indywidualnego przedsiębiorcę na dużą skalę. Przedmiotem takich zbrodni czy podatki i opłaty pobierane od osób fizycznych, organizacji; fundusze lub majątek organizacji lub indywidualnego przedsiębiorcy, na koszt których, w sposób określony przez ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej w sprawie podatków i opłat, należy pobierać zaległości z tytułu podatków i (lub) opłat. Strona celu jest: - w uchylaniu się od opodatkowania i (lub) opłatach od osoby fizycznej, organizacji (co odbywa się poprzez: niezłożenie zeznania podatkowego lub innych dokumentów, których złożenie jest obowiązkowe zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej w sprawie podatków i opłat włączenie do zeznania podatkowego lub takich dokumentów świadomie nieprawdziwych informacji); - charakteryzuje się działaniem w postaci bezczynności; - charakteryzujący się ukrywaniem środków finansowych lub majątku organizacji lub indywidualnego przedsiębiorcy, kosztem których należy pobrać zaległości w podatkach i (lub) opłatach. Subiektywna strona charakteryzuje się umyślną formą winy. Przedmiot zbrodni - osoba fizyczna, która ukończyła szesnaście lat, osiąga dochód podlegający opodatkowaniu i jest zobowiązana, zgodnie z prawem, do złożenia w organie podatkowym deklaracji o dochodach w celu obliczenia i zapłaty podatku. Sankcje karne za takie przestępstwa są przewidziane w Kodeksie karnym Federacji Rosyjskiej w postaci grzywny, w stałej wysokości w rublach lub w wysokości wynagrodzenia lub innych dochodów skazanego przez określony czas; aresztowanie na pewien okres; kara pozbawienia wolności na czas określony. 89. ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA NARUSZENIE AKTÓW PRAWA WALUTOWEGO Zgodnie z ustawą federalną „O regulacji walutowej i kontroli walutowej” osoby, które naruszają przepisy aktów ustawodawstwa walutowego Federacji Rosyjskiej, ponoszą odpowiedzialność zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej. Odpowiedzialność cywilna polega na nieważności transakcji dokonanych z naruszeniem przepisów aktów ustawodawstwa walutowego Federacji Rosyjskiej (art. 168 kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej) oraz na stosowaniu konsekwencji nieważności takich transakcji. Odpowiedzialność administracyjna przewidział następujące naruszenia przepisów walutowych. 1. Przeprowadzanie transakcji walutowych zabronionych przez ustawodawstwo walutowe Federacji Rosyjskiej lub przeprowadzanie transakcji walutowych z naruszeniem ustalonych wymagań dotyczących korzystania ze specjalnego konta i rezerwy, a także obciążanie i (lub) uznanie środków, wewnętrznych i zewnętrznych papierów wartościowych ze specjalnego konta i na specjalne konto z niezgodnością z ustalonym wymogiem zastrzeżenia (klauzula 1 art. 15.25 Kodeksu wykroczeń administracyjnych). 2. Naruszenie procedury otwierania rachunków (depozytów) w bankach znajdujących się poza terytorium Federacji Rosyjskiej (klauzula 2, art. 15.25 Kodeksu wykroczeń administracyjnych). 3. Niedopełnienie obowiązku przymusowego zbycia części dorobku dewizowego, a także naruszenie ustalonej procedury przymusowej sprzedaży części dorobku dewizowego (klauzula 3, art. 15.25 Kodeksu wykroczeń administracyjnych) . 4. Niedopełnienie przez rezydenta w ustalonym terminie obowiązku otrzymania na swoje rachunki bankowe w uprawnionych bankach waluty obcej lub waluty Federacji Rosyjskiej należnego za towary przekazywane nierezydentom, prace wykonywane na rzecz nierezydentów , usługi świadczone na rzecz nierezydentów lub za informacje lub wyniki działalności intelektualnej przekazywane nierezydentom, w tym prawa wyłączne do nich (klauzula 4, art. 15.25 Kodeksu wykroczeń administracyjnych). 5. Niedopełnienie przez rezydenta w ustalonym terminie obowiązku zwrotu do Federacji Rosyjskiej środków wypłaconych nierezydentom za towary nieprzywiezione na obszar celny Federacji Rosyjskiej (nieotrzymane na obszarze celnym Federacji Rosyjskiej). Federacja Rosyjska), niewykonanej pracy, niewykonanych usług lub za informacje lub wyniki działalności intelektualnej, które nie zostały przekazane, w tym prawa wyłączne do nich (klauzula 5, art. 15.25 Kodeksu wykroczeń administracyjnych). 6. Nieprzestrzeganie ustalonej procedury lub terminów składania formularzy księgowania i raportowania transakcji walutowych, naruszenie ustalonej procedury korzystania z rachunku specjalnego i (lub) rezerwacji, naruszenie ustalonych jednolitych zasad wydawania paszportów transakcyjnych lub naruszenie ustalonych terminów przechowywania dokumentów księgowych i sprawozdawczych lub paszportów transakcji (klauzula 6 art. 15.25 Kodeksu wykroczeń administracyjnych). 7. Naruszenie ustalonej procedury importowania i wysyłania do Federacji Rosyjskiej oraz eksportowania i wysyłania z Federacji Rosyjskiej waluty Federacji Rosyjskiej i krajowych papierów wartościowych w formie dokumentu (art. 7 ust. 15.25 Kodeksu wykroczeń administracyjnych). Odpowiedzialność karna za popełnienie nielegalnych działań z wartościami walutowymi pochodzi: - za przemyt wartości walutowych, tj. ich przemieszczanie na dużą skalę przez granicę celną Federacji Rosyjskiej, popełnione dodatkowo lub w celu ukrycia przed kontrolą celną lub z oszukańczym wykorzystaniem dokumentów lub środków identyfikacji celnej, lub związane z niezgłoszenie lub nieprawdziwe oświadczenie (art. 188 kodeksu karnego); - niepowrotu na dużą skalę z zagranicy przez kierownika organizacji funduszy w walutach obcych (art. 193 kk). 90. ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA NARUSZENIE PRZEPISÓW CELNYCH Kodeks celny dotyczący naruszeń wymagań przepisów celnych przewiduje, że osoby, które dopuściły się takich naruszeń, ponoszą odpowiedzialność zgodnie z prawem. Odpowiedzialność administracyjna: Kodeks wykroczeń administracyjnych ustanawia odpowiedzialność za następujące przestępstwa: - nielegalny przepływ towarów i (lub) pojazdów przez granicę celną Federacji Rosyjskiej (art. 16.1 ust. XNUMX Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - niezgłoszenie lub fałszywa deklaracja towarów i (lub) pojazdów (art. 16.2 ust. XNUMX Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - nieprzestrzeganie zakazów i (lub) ograniczeń przywozu towarów na obszar celny Federacji Rosyjskiej i (lub) wywozu towarów z obszaru celnego Federacji Rosyjskiej (art. 16.3 ust. XNUMX Kodeksu wykroczeń administracyjnych) ; - brak deklaracji lub fałszywe oświadczenie osób fizycznych w walucie obcej lub walucie Federacji Rosyjskiej (art. 16.4 Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - naruszenie reżimu strefy kontroli celnej (art. 16.5 Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - niepodejmowania działań w razie wypadku lub siły wyższej (art. 16.6 ust. XNUMX Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - złożenie nieważnych dokumentów podczas odprawy celnej (art. 16.7 ust. XNUMX Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - cumowanie do statku lub innej jednostki pływającej pod kontrolą celną (art. 16.8 Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - niedostarczenie, wydanie (przekazanie) bez zgody organu celnego lub utrata towarów lub dokumentów dla nich (art. 16.9 ust. XNUMX Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - nieprzestrzeganie procedury wewnętrznego tranzytu celnego lub reżimu celnego międzynarodowego tranzytu celnego (art. 16.10 Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - zniszczenie, uszkodzenie, usunięcie, zmiana lub wymiana środków identyfikacyjnych (art. 16.11 Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - niedotrzymanie terminów na złożenie zgłoszenia celnego lub złożenie dokumentów i informacji (art. 16.12 kpa); - Wykonywanie ładunków i (lub) innych operacji bez zgody organu celnego (art. 16.13 Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - naruszenie procedury umieszczania towarów w magazynie, procedury ich przechowywania lub procedury wykonywania z nimi operacji (art. 16.14 Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - niezłożenie raportów organowi celnemu (art. 16.15 Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - naruszenie warunków czasowego składowania towarów (art. 16.16 Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - przedłożenie nieważnych dokumentów w celu zwolnienia towarów przed złożeniem zgłoszenia celnego (art. 16.17 Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - zakaz eksportu lub brak ponownego importu towarów i (lub) pojazdów przez osoby fizyczne (art. 16.18 Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - nieprzestrzeganie reżimu celnego (art. 16.19 Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - nielegalne użycie lub unieszkodliwienie warunkowo zwolnionych towarów lub nielegalne użycie zajętych towarów (art. 16.20 Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - nielegalne nabywanie, używanie, przechowywanie lub transport towarów i (lub) pojazdów (art. 16.21 Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - naruszenie warunków uiszczania opłat celnych (art. 16.22 Kodeksu wykroczeń administracyjnych); - nielegalna realizacja działań z zakresu ceł (art. 16.23 Kodeksu wykroczeń administracyjnych). Odpowiedzialność karna. Kodeks karny Federacji Rosyjskiej w art. 188 „Przemyt” to odpowiedzialność za naruszenie przepisów celnych. Przemyt to przemieszczenie na dużą skalę przez granicę celną Federacji Rosyjskiej towarów lub innych przedmiotów, dokonane dodatkowo lub przy ukryciu przed kontrolą celną, albo w wyniku oszukańczego użycia dokumentów lub środków identyfikacji celnej, albo związane z nie- oświadczenie lub fałszywe oświadczenie. Autor: Medentsov A.S.
▪ Psychologia kliniczna. Kołyska ▪ Chirurgia operacyjna. Kołyska ▪ Badanie systemów sterowania. Notatki do wykładów
Nowy sposób kontrolowania i manipulowania sygnałami optycznymi
05.05.2024 Klawiatura Primium Seneca
05.05.2024 Otwarto najwyższe obserwatorium astronomiczne na świecie
04.05.2024
▪ sekcja serwisu Encyklopedia elektroniki radiowej i elektrotechniki. Wybór artykułów ▪ artykuł Siddharthy Gautamy (Buddy). Słynne aforyzmy ▪ artykuł Jakie zwierzęta zbierają wilgoć na oczach, a potem się nią upić? Szczegółowa odpowiedź ▪ artykuł Kierownik działu technicznego. Opis pracy ▪ artykuł Lakiery do benzyny i benzenu. Proste przepisy i porady ▪ artykuł Naładowana elektrycznie patelnia. eksperyment fizyczny
Strona główna | biblioteka | Artykuły | Mapa stony | Recenzje witryn
www.diagram.com.ua |
Polecamy ciekawe artykuły Sekcja 
Zobacz inne artykuły Sekcja 
Najnowsze wiadomości o nauce i technologii, nowa elektronika:
Wszystkie języki tej strony