Bezpłatna biblioteka techniczna

Prawo podatkowe. Notatki z wykładu: krótko, najważniejsze

Katalog / Notatki z wykładów, ściągawki

Komentarze do artykułu

Spis treści

1. Akceptowane skróty
2. Istota prawa podatkowego (Rola podatków we współczesnym państwie. Pojęcie, przedmiot, metoda i teoria prawa podatkowego. Prawo podatkowe w systemie nauk)
3. Źródła prawa podatkowego (Stosunek pojęć „przepisy podatkowe” i „przepisy dotyczące podatków i opłat”. Umowy międzynarodowe Federacji Rosyjskiej. Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej. Normatywne akty prawne organów wykonawczych)
4. Procedura stosowania norm prawnych dotyczących podatków i opłat (Skutek aktów prawnych dotyczących podatków i opłat w czasie. Procedura obliczania terminów określonych w przepisach dotyczących podatków i opłat. Cechy interpretacji norm prawnych w sprawie podatków i opłat Instytucja tajemnicy podatkowej w ustawodawstwie Federacji Rosyjskiej w sprawie podatków i opłat)
5. Ogólne zasady budowy systemu podatkowego Federacji Rosyjskiej (System podatkowy Federacji Rosyjskiej. Główne etapy reformy podatkowej i nowoczesna wewnętrzna polityka podatkowa w Rosji. Uczestnicy stosunków prawno-podatkowych)
6. Podatnicy, płatnicy opłat i ich przedstawiciele (Prawa podatników i płatników opłat. Obowiązki podatników i płatników opłat. Przedstawiciele podatnika, płatnika opłat)
7. Poborcy podatków i opłat (Cechy udziału poborców podatkowych i opłat w stosunkach prawno-podatkowych. Agenci podatkowi. Obowiązki organizacji bankowych w zakresie poboru podatków i opłat)
8. Administracja podatkowa Federacji Rosyjskiej (Administracja podatkowa: cele i zadania. Modyfikacje organizacyjne administracji podatkowej. Prawa, obowiązki i odpowiedzialność organów administracji podatkowej. Skład, struktura i uprawnienia organów podatkowych. Organy spraw wewnętrznych w systemie administracji podatkowej Uprawnienia organów finansowych w zakresie administracji podatkowej)
9. Ustalanie i uiszczanie podatków i opłat (Zasady ustalania podatków i opłat. Elementy podatku i ich charakterystyka. Sposoby płacenia podatków. Tryb wypełniania obowiązku uiszczania podatku lub opłaty. Sposoby zapewnienia wykonania obowiązku uiszczania podatków i opłat. Procedura zmiany terminu zapłaty podatków i opłat. Raportowanie podatkowe. Procedura potrącenia lub zwrotu kwot nadpłaconych podatków, opłat, kar, grzywien. Umorzenie nieściągalnych należności z tytułu podatków, opłat, kar, grzywien)
10. Formy i metody kontroli podatkowej (Istota i formy kontroli podatkowej. Rachunkowość podatkowa państwa. Monitoring i operacyjna kontrola podatkowa. Kontrola podatkowa kameralna i terenowa. Kontrola administracyjno-skarbowa)
11. Czynności kontroli skarbowej kontroli skarbowej (Zapytanie o dokumenty. Zajęcie dokumentów i przedmiotów. Przeprowadzenie kontroli. Przeprowadzenie inwentaryzacji. Przeprowadzenie ankiety. Przeprowadzenie badania. Tłumaczenie)
12. Dochodzenie podatkowe (Ogólna charakterystyka dochodzenia podatkowego. Charakterystyka głównych modyfikacji dochodzenia podatkowego)
13. Specyfika rozpatrywania wyników i rozstrzygania sporów na podstawie wyników kontroli podatkowej na miejscu (Podjęcie decyzji na podstawie wyników analizy materiałów kontroli podatkowej. Ogólna charakterystyka procedury odwoławczej od aktów organów podatkowych i działań lub bezczynności ich urzędników. Pozasądowa procedura odwoławcza. Specyfika wniesienia odwołania. Sądowa procedura odwoławcza).
14. Odpowiedzialność za popełnienie przestępstwa skarbowego (Ogólna charakterystyka przestępstwa skarbowego. Tryb pociągania do odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego. Sankcje podatkowe. Środki odpowiedzialności administracyjnej za naruszenia w dziedzinie opodatkowania. Odpowiedzialność karna za przestępstwa skarbowe)
15. Podatki federalne (podatek od wartości dodanej (VAT). Podatki akcyzowe. Podatek dochodowy od osób fizycznych. Jednolity podatek socjalny. Podatek dochodowy od osób prawnych. Podatek od wydobycia minerałów. Podatek wodny)
16. Opłaty federalne (Opłata za korzystanie z obiektów świata zwierząt. Opłata za korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych. Opłata państwowa)
17. Podatki i opłaty regionalne (podatek transportowy. Podatek od działalności hazardowej. Podatek od własności korporacyjnej)
18. Podatki i opłaty lokalne (podatek od nieruchomości. Podatek gruntowy)
19. Specjalne systemy podatkowe (System podatkowy dla producentów rolnych. Uproszczony system podatkowy. System podatkowy w formie jednego podatku od dochodu kalkulacyjnego z tytułu niektórych rodzajów działalności. Specjalny system podatkowy dla realizacji umów o podziale produkcji)

Konstytucja - Konstytucja Federacji Rosyjskiej: przyjęta w głosowaniu powszechnym 12 grudnia 1993 r.

GK - Kodeks Cywilny Federacji Rosyjskiej: część pierwsza z dnia 30.11.1994 listopada 51 r. Nr 26.01.1996-FZ; część druga z dnia 14 stycznia 26.11.2001 r. nr 146-FZ; część trzecia z dnia 18.12.2006 listopada 230 r. nr 3-FZ; część czwarta z XNUMX grudnia XNUMX r. nr XNUMX-FXNUMX

Kodeks Administracyjny - Kodeks Federacji Rosyjskiej w sprawie wykroczeń administracyjnych z dnia 30.12.2001 grudnia 195 r. Nr XNUMX-FZ

NK - Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej: część pierwsza z dnia 31.07.1998 lipca 146 r. Nr 05.08.2000-FZ; część druga z dnia 117 nr XNUMX-FZ

TC - Kodeks Celny Federacji Rosyjskiej z dnia 28.05.2003 maja 61 nr XNUMX-FZ

UK - Kodeks karny Federacji Rosyjskiej z dnia 13.06.1996 nr 63-F3

Ustawa o podatkach od majątku osób fizycznych - Ustawa Federacji Rosyjskiej z 09.12.1991 nr 2003-1 „O podatkach od majątku osób fizycznych”

Prawo o organach podatkowych - Ustawa Federacji Rosyjskiej z dnia 21.03.1991 marca 943 r. Nr 1-XNUMX „O organach podatkowych Federacji Rosyjskiej”

Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Rosji - Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej

Ministerstwo Finansów Rosji - Ministerstwo Finansów Federacji Rosyjskiej

ATS - organy spraw wewnętrznych,

Federalna Służba Podatkowa Rosji - Federalna Służba Podatkowa Federacji Rosyjskiej

CBR - Bank Centralny Federacji Rosyjskiej (Bank Rosji)

PKB - produkt krajowy brutto

rozdz. - głowa(y)

UTII - jeden podatek od dochodów kalkulacyjnych

UST - ujednolicony podatek socjalny

Podatek odprawy - podatek od wydobycia kopalin

VAT - podatek od wartości dodanej

NDFL - podatek dochodowy

§ - przedmiotów)

pod. - podpunkt(y)

ust. - Sekcje)

RF - Federacja Rosyjska Art. - artykuł(y)

Temat 1. ISTOTA PRAWA PODATKOWEGO

1.1. Rola podatków we współczesnym państwie

W większości nowoczesnych państw mechanizmy podatkowe są źródłem pozyskiwania większej części środków budżetowych. Jednocześnie samo wypełnienie obowiązku płacenia podatków może wyrażać się nie tylko przekazaniem określonej kwoty pieniędzy (podatkowy i finansowy mechanizm budżetowania), ale także przekazaniem części ilości zapasów do państwa ( podatkowy i ekonomiczny mechanizm budżetowania).

Przypisywanie instytucji opodatkowania jako całości lub jej poszczególnych elementów wyłącznie systemowi ekonomiczno-finansowemu lub państwowo-prawnemu jest z gruntu błędne. Systemy gospodarcze, finansowe i podatkowe mają różne cele i zadania działania, są realizowane w odniesieniu do różnych obiektów i nie ograniczają się do jednego zestawu narzędzi i metod. Elementy systemu podatkowego nie są składnikami gospodarki i jej podsystemami, lecz są w szczególny sposób zintegrowane (osadzone) w systemach ekonomiczno-finansowych.

Istota opodatkowania leży na styku wiedzy finansowej, ekonomicznej i państwowo-prawnej. Opodatkowanie jest częścią działań międzybranżowych. Chociaż instytucja podatkowa jest dostępna do zbadania, zarówno z ekonomicznego, jak i państwowo-prawnego punktu widzenia, w obu przypadkach tylko około połowa istniejących w rzeczywistości czynników będzie dostępna do zbadania. Z tego powodu przy badaniu zagadnień podatkowych konieczne jest zastosowanie podejścia interdyscyplinarnego.

Prototyp nowoczesnego systemu podatków i podatków powstał już na wczesnych etapach rozwoju człowieka.

Powstanie systemu podatkowego raczej nie jest związane z procesem powstawania produktu nadwyżkowego i rozwarstwieniem klasowym społeczeństwa, ale z obiektywnie pilną potrzebą podziału pracy i profesjonalizacji aktywności zawodowej. Dzięki systemowi społecznej redystrybucji otrzymanych wartości materialnych część członków grupy plemiennej została uwolniona od obligatoryjnego procesu zdobywania pożywienia i innych świadczeń oraz uzyskała możliwość zawodowego zaangażowania się w wykonywanie innych funkcji społecznych (administracja, ochrona wojskowa itp.). Z reguły w tym czasie dowódca, rada starszych, a w niektórych przypadkach duchowni kultu religijnego i ta część żołnierzy, która należała do „regularnej” armii wskazanej grupy społecznej, wspierani byli przez wpływów podatkowych w tym czasie.

Początkowe tworzenie systemu podatkowego miało miejsce w każdej społeczności niezależnie, a sam system wyróżniał się lokalnym, „lokalnym” poziomem pokrycia fiskalnego. Pojawienie się „lokalnych” systemów opodatkowania poprzedziło powstanie państwa i stało się jedną z najważniejszych przesłanek jego powstania.

Na tym etapie najważniejszym (a czasem jedynym) zadaniem systemu podatkowego było zapewnienie korzystnych warunków materialnych i ekonomicznych do podziału obowiązków funkcjonalnych w grupach społecznych. Opodatkowanie umożliwiło stworzenie systemu wsparcia materialnego dla grup społecznych, które nie są bezpośrednio zaangażowane w pozyskiwanie lub tworzenie wartości materialnych. Później, wraz z pojawieniem się formacji państwowych, charakter zadań rozwiązywanych za pomocą systemu podatkowego znacznie się rozszerzył.

We współczesnej Rosji system podatkowy jest normatywnie zdefiniowany w kodeksie podatkowym.

Płatność podatkowa (fiskalna) to pieniężna forma przeniesienia własności mienia w celu zabezpieczenia kosztów organów władzy publicznej, realizowana m.in. na zasadzie zobowiązania, nieodwołalnej, indywidualnej nieodpłatności oraz napływu do specjalnych funduszy budżetowych lub pozabudżetowych.

System podatkowy ustanowiony przez Ordynację Podatkową przewiduje dwa rodzaje płatności podatkowych:

- podatek;

- kolekcja.

Podatek - obowiązkowa, indywidualnie nieodpłatna opłata pobierana od organizacji i osób fizycznych w formie przeniesienia należących do nich środków na podstawie własności, zarządzania gospodarczego lub operacyjnego zarządzania środkami w celu finansowego wsparcia działalności państwa i (lub) gmin .

Kolekcja - obowiązkowa składka pobierana od organizacji i osób fizycznych, której uiszczenie jest jednym z warunków podjęcia przez organy państwowe, samorządowe, inne uprawnione organy i funkcjonariuszy czynności prawnie istotnych w stosunku do płatników opłat, w tym nadanie określonych uprawnień lub wydawanie zezwoleń (licencji).

Oznaki płatności podatkowych, są:

- obowiązek przeznaczenia z udziału otrzymanego przez pracę indywidualną lub grupową, który idzie na utrzymanie poszczególnych grup społecznych zaangażowanych w wyspecjalizowaną działalność;

- nieodpłatne przekazanie wartości materialnych;

- brak wyraźnego związku między przekazywaniem wartości materialnych a wykonywaniem określonych czynności przez władze publiczne i ochronę publiczną.

Podatek jest warunkiem koniecznym istnienia państwa, stąd obowiązek płacenia podatków, zapisany w Rosji w art. 57 Konstytucji ma zastosowanie do wszystkich podatników jako bezwarunkowy wymóg państwa.

Pobór podatku nie może być traktowany jako samowolne pozbawienie właściciela jego majątku, jest to legalne zajęcie części majątku, wynikające z konstytucyjnego obowiązku publicznoprawnego.

Znaki opłat są:

- obowiązkowa realizacja w przypadku wpłat gotówkowych lub materialnej wypłaty po wystąpieniu obiektywnie określonych warunków;

- występowanie subiektywnie zakładanego związku pomiędzy procedurą uiszczenia opłaty a wystąpieniem przewidywanych z góry określonych konsekwencji.

Opłaty są uiszczane indywidualnie, mają charakter wyrównawczy.

Pojęcie windykacji należy odróżnić od płatności za usługi świadczone przez władze publiczne.

1.2. Pojęcie, przedmiot, metoda i teoria prawa podatkowego

Istota prawa podatkowego należy rozpatrywać jednocześnie w kilku aspektach:

- jako gałąź prawa;

- jako samodzielna naukowa teoria prawa;

- jako dyscyplina naukowa (kurs szkoleniowy) studiowana w prawno-podatkowych uczelniach wyższych i średnich.

Prawo podatkowe odnosi się do publicznych gałęzi prawa i stanowi specjalnie usystematyzowany zbiór norm prawnych regulujących stosunki społeczne powstające w procesie czynności podatkowych i funkcjonowania mechanizmu podatkowego.

Prawo podatkowe ma swój własny przedmiot regulacji, który nie jest charakterystyczny dla innych gałęzi prawa.

Przedmiot prawa podatkowego to public relations, które powstają w procesie realizacji podatkowych stosunków prawnych. Relacje te są bardzo zróżnicowane pod względem treści i kręgu uczestników, ale jedną ze stron w nich jest zawsze władza publiczna.

Przedmiotem regulacji prawa podatkowego mogą, pod pewnymi warunkami, być określone rodzaje stosunków regulowane przez pokrewne gałęzie prawa. Na przykład w szczególnie określonych przypadkach normy prawa podatkowego mogą mieć zastosowanie do stosunków powstałych w sferze celnej.

Metoda prawa podatkowego można wymienić te specyficzne sposoby, za pomocą których normy prawa podatkowego regulują zachowania uczestników podatkowych stosunków prawnych.

Główną metodą prawnej regulacji prawa podatkowego jest metoda „władzy i podporządkowania”. Metodę tę stosuje się co do zasady przy regulowaniu podatkowych stosunków prawnych, które nie opierają się na zasadzie podporządkowania – podporządkowania „w pionie”, lecz na wykonaniu autorytatywnych poleceń właściwych organów, z których inne uczestnicy stosunków podatkowych nie są od siebie administracyjnie zależni.

Prawo podatkowe, traktowane jako samodzielna naukowa teoria prawa, studiuje prawa organizacyjno-prawne regulowania czynności w ramach systemu podatkowego i podatkowych stosunków prawnych. Efektem tego jest rozwój metod i metod eliminujących mankamenty dotychczasowego organizacyjno-prawnego aspektu systemu podatkowego, stworzenie efektywnego pola prawnego w zakresie podatkowych stosunków prawnych w celu zachowania stanu prawnego oraz porządek w sferze podatkowej i podniesienie poziomu bezpieczeństwa podatkowego.

Dyscyplina akademicka „Prawo podatkowe” jest niezbędnym elementem przygotowania specjalistów do pracy w dziedzinie podatków.

1.3. Prawo podatkowe w systemie nauk

Podstawowe koncepcje naukowe określania miejsca prawa podatkowego w systemie nauk. Obecnie w Rosji rozpowszechniło się podejście, zgodnie z którym prawo podatkowe jest uważane za jeden z elementów prawa finansowego. Jednak koncepcja ta nie jest powszechnie uznawana na poziomie światowym. Konkuruje z innymi koncepcjami naukowymi, z których niektóre mają nie mniej mocne, a czasem nawet bardziej logiczne argumenty. Wśród nich należy wymienić:

1) Szwajcarska doktryna podatkowa (prawo podatkowe jako odrębna część prawa administracyjnego);

2) neapolitańska doktryna podatkowa (koncepcja uznania prawa podatkowego za odrębną część prawa finansowego);

3) Włoska doktryna podatkowa (koncepcja względnej autonomii prawa podatkowego jako branży złożonej);

4) Francuska doktryna podatkowa (łączy pojęcia wyjaśniające autonomię prawa podatkowego ze względu na:

- szczególna, a nawet wyłączna pozycja w systemie prawa, niezależna od ogólnych zasad prawa prywatnego i publicznego;

- autonomia ustawodawstwa podatkowego;

- integracja w ramach zasad prawa publicznego i prywatnego).

Najbardziej obiecująca, naszym zdaniem, jest koncepcja uznania prawa podatkowego za koncepcję, która stała się powszechna w Rosji. złożona autonomiczna branża prawnicza, powstała na styku państwowo-prawnych i ekonomiczno-finansowych nauk prawnych i wchodzących w skład jednej kompleksowej nauki podatkowej – forozologii.

Forosologia (z gr. foroc – podatek i logos – doktryna) to nauka badająca stan obecny i rozwój historyczny istoty podatków, systemów podatkowych i podatkowych stosunków prawnych. Głównym zadaniem forozologii jest stworzenie optymalnego systemu opodatkowania zarówno w sektorach produkcji i konsumpcji towarowej, jak i innej działalności finansowej i handlowej, z uwzględnieniem historycznych i teoretycznych podstaw oraz współczesnych wymagań dla poprawy standardu życia populacja. Forozologia zajmuje się naukowym badaniem istniejących wzorców i prognozowaniem dynamiki rozwoju relacji podatkowych, rozwija zagadnienia metodologiczne i regulacyjne w sferze podatkowej, kształtuje i optymalizuje aparat matematyczny kalkulacji oraz mechanizm automatyzacji poboru podatków i opłat.

System prawa podatkowego. Obecnie prawo podatkowe to spójny system składający się z następujących poziomów:

- Podstawy prawa podatkowego (ogólna teoria prawa podatkowego);

- międzynarodowe prawo podatkowe, które obejmuje uniwersalne przepisy i zasady prawa podatkowego, uznane i prawnie uznane na poziomie międzynarodowym;

- krajowe prawo podatkowe, na które składają się przepisy teorii prawa podatkowego, uznane i potwierdzone normami systemu prawnego państwa i działające na terytorium jednego podmiotu państwowego. Na przykład na tym poziomie można wyróżnić rosyjskie prawo podatkowe;

- regionalnego prawa podatkowego, które obejmuje przepisy teorii prawa podatkowego, uznane i prawnie ujednolicone na poziomie regionalnym lub lokalnym i działające w ramach terytorialnych tego regionu, a nie obowiązujące ogólnie na terytorium całego podmiotu państwowego.

Temat 2. ŹRÓDŁA PRAWA PODATKOWEGO

2.1. Korelacja między pojęciami „przepisy podatkowe” i „przepisy dotyczące podatków i opłat”

Prawo podatkowe zawiera zbiór aktów normatywnych obowiązujących na terytorium Federacji Rosyjskiej i regulujących stosunki podatkowe. Obejmuje: ustawodawstwo międzynarodowe obowiązujące na terytorium Federacji Rosyjskiej; ustawodawstwo dotyczące podatków i opłat oraz inne regulacje (w tym organów władzy wykonawczej) regulujące stosunki w dziedzinie opodatkowania.

Ustawodawstwo dotyczące podatków i opłat jest integralną częścią ustawodawstwa podatkowego.

Ustawodawstwo w zakresie podatków i opłat reguluje stosunki władzy (klauzula 1, art. 2 Ordynacji podatkowej):

- w sprawie ustanowienia, wprowadzenia i poboru podatków i opłat w Federacji Rosyjskiej;

- powstałych w procesie sprawowania kontroli skarbowej, odwołań od czynności organów podatkowych, działań (bezczynności) ich funkcjonariuszy, pociągnięcia do odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego.

W odniesieniu do opłat celnych nie mają zastosowania przepisy dotyczące podatków i opłat, z wyjątkiem przypadków wyraźnie przewidzianych w Ordynacji podatkowej.

Ustawodawstwo dotyczące podatków i opłat opiera się na uznaniu powszechności i równości opodatkowania (klauzula 1, art. 3 Ordynacji podatkowej).

Ustawodawstwo dotyczące podatków i opłat obejmuje:

- Ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej dotyczące podatków i opłat;

- Ustawodawstwo podmiotów Federacji Rosyjskiej dotyczące podatków i opłat;

- regulacyjne akty prawne gmin dotyczące podatków i opłat lokalnych.

Wprowadzenie do tekstu ordynacji podatkowej pojęcia „ustawodawstwa w zakresie podatków i opłat” oraz zdefiniowanie jego trzypoziomowego systemu wynikało z federalnej struktury Federacji Rosyjskiej.

Ustawy federalne i inne regulacyjne akty prawne przyjęte przed wejściem w życie kodeksu podatkowego i nie anulowane w związku z jego przyjęciem, nadal obowiązują w części, która nie jest sprzeczna z częścią pierwszą kodeksu podatkowego.

Obecne federalne przepisy podatkowe można podzielić na następujące kategorie:

1) specjalistyczne ustawy federalne zawierające tekst Ordynacji podatkowej. Powinno to również obejmować ustawy federalne, które zostały przyjęte przed 1 stycznia 1999 r., ale do tej pory nie straciły mocy;

2) ustawy wprowadzające zmiany lub uzupełnienia do treści obowiązujących aktów prawnych regulujących tryb opodatkowania;

3) ustawy federalne o ratyfikacji międzynarodowych umów podatkowych i innych aktów międzynarodowych w tym zakresie;

4) ustawy federalne o zatwierdzaniu, wyjaśnianiu lub wykonywaniu budżetu państwa lub tworzeniu funduszy pozabudżetowych;

5) ustawy sektorowe szczebla federalnego, zawierające odrębne przepisy dotyczące trybu podatkowego.

Ustawy o podatkach i opłatach nie zawierają nakazów, instrukcji i wytycznych w sprawach związanych z opodatkowaniem i opłatami wydawanych przez organy władzy wykonawczej (organy podatkowe, Ministerstwo Finansów Rosji itp.).

Ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej dotyczące podatków i opłat (klauzula 1, art. 1 Ordynacji podatkowej) składa się z: Ordynacji podatkowej oraz federalnych ustaw o podatkach i opłatach przyjętych zgodnie z Ordynacją podatkową.

Ustawodawstwo podmiotów Federacji Rosyjskiej dotyczące podatków i opłat (klauzula 4, art. 1 kodeksu podatkowego) składa się z ustaw i innych regulacyjnych aktów prawnych dotyczących podatków i opłat podmiotów Federacji Rosyjskiej, przyjętych zgodnie z kodeksem podatkowym.

Normatywne akty prawne gmin dotyczące podatków i opłat lokalnych są akceptowane przez organy przedstawicielskie gmin zgodnie z Ordynacją podatkową.

2.2. Traktaty międzynarodowe Federacji Rosyjskiej

Ordynacja podatkowa potwierdza pierwszeństwo norm prawa międzynarodowego uznanych przez Federację Rosyjską nad jej ustawodawstwem krajowym (art. 7 Ordynacji podatkowej). Zasady i normy umów międzynarodowych Federacji Rosyjskiej są źródłami krajowego prawa podatkowego i mają zastosowanie w przypadkach, gdy:

- zawierają przepisy dotyczące podatków i opłat;

- ustanawiają inne zasady i normy niż te przewidziane w Ordynacji podatkowej i przyjętych zgodnie z nią aktach prawnych dotyczących podatków i (lub) opłat.

Najczęstsze formy umów międzynarodowych Federacji Rosyjskiej zawierające postanowienia dotyczące podatków i opłat to:

- umowy (umowy) o unikaniu podwójnego opodatkowania;

- umowy o zwalczaniu przestępstw skarbowych.

Odrębne postanowienia dotyczące kwestii podatkowych mogą być zawarte w konwencjach konsularnych zawartych przez Federację Rosyjską.

2.3. Ordynacja podatkowa Federacji Rosyjskiej

Ordynacja podatkowa jest skodyfikowanym regulacyjnym aktem prawnym, który definiuje główne przepisy obowiązującego mechanizmu podatkowego.

Zadania NK. NK (klauzula 2, art. 1 Ordynacji podatkowej) ustanawia system podatków i opłat nakładanych na budżet federalny, a także ogólne zasady opodatkowania i opłat w Federacji Rosyjskiej, w tym:

1) rodzaje podatków i opłat pobieranych w Federacji Rosyjskiej;

2) przyczyny powstania (zmiana, wypowiedzenie) oraz tryb wywiązywania się z obowiązku zapłaty podatków i opłat;

3) zasady ustalania, uchwalania i znoszenia wcześniej wprowadzonych podatków podmiotów Federacji Rosyjskiej oraz podatków lokalnych;

4) prawa i obowiązki podatników, organów podatkowych i innych uczestników stosunków regulowanych przepisami o podatkach i opłatach;

5) formy i metody kontroli podatkowej;

6) odpowiedzialność za popełnienie przestępstw skarbowych;

7) tryb zaskarżania czynności organów podatkowych i działań (bezczynności) ich funkcjonariuszy.

Struktura NK. Obecny TC składa się z dwóch części. Część pierwsza określa ogólne zasady opodatkowania w Federacji Rosyjskiej. Część druga poświęcona jest uregulowaniu prawnemu płatności niektórych podatków i opłat oraz szczególnym reżimom podatkowym.

W pierwotnym projekcie, przedłożonym 30 kwietnia 1997 r. przez Rząd Federacji Rosyjskiej Dumie Państwowej Federacji Rosyjskiej, przyjęto, że Ordynacja podatkowa będzie składać się z czterech części: pierwsza - ogólna, druga - podatki federalne , trzeci i czwarty - odpowiednio podatki regionalne i lokalne. W toku prac legislacyjnych uznano taką konstrukcję za niewłaściwą i zdecydowano o umieszczeniu rozdziałów dotyczących podatków regionalnych i lokalnych w części drugiej Ordynacji podatkowej.

Struktura części pierwszego NK. Od 1 stycznia 2008 roku pierwsza część Ordynacji podatkowej składa się z siedmiu sekcji, w tym 20 rozdziałów.

W ust. I określono pojęcie i status prawny ustawodawstwa o podatkach i opłatach oraz jego korelację z innymi aktami normatywnymi o podatkach i opłatach, a także system podatków i opłat w Federacji Rosyjskiej.

Rubryka II poświęcony jest charakterystyce prawnej podatników, płatników opłat, agentów podatkowych, a także instytucji reprezentacji w podatkowych stosunkach prawnych.

W ust. III zawierał przepisy dotyczące działalności krajowej administracji podatkowej. Administracja podatkowa Rosji obejmuje organy podatkowe, a także odrębne struktury organów finansowych, organów celnych i organów spraw wewnętrznych.

Ogólne zasady realizacji obowiązku zapłaty podatków i opłat zawarte są w ust. IV.

W ust. V określa się tryb składania zeznania podatkowego oraz zasady kontroli podatkowej.

Rubryka VI zawiera charakterystykę prawną przestępstwa skarbowego oraz rodzaje odpowiedzialności za ich popełnienie.

Odwołanie od działań organów podatkowych oraz czynności lub zaniechania ich funkcjonariuszy odbywa się zgodnie z normami ust. VII.

Wejście w życie i zmiany pierwszej części Ordynacji podatkowej. Część pierwsza ordynacji podatkowej została przyjęta 31 lipca 1998 r. (Ustawa federalna nr 31.08.1998-FZ z dnia 147 sierpnia 1 r.) i weszła w życie 1999 stycznia XNUMX r. Od wejścia w życie pierwszej części ordynacji podatkowej tekst był wielokrotnie zmieniany.

Najistotniejsze zmiany zostały wprowadzone przez następujące ustawy federalne:

- z dn. 09.07.1999 nr 154-FZ (zmiany w większości artykułów dotyczyły korekt błędów i luk dokonanych podczas uchwalania Ordynacji podatkowej i miały głównie charakter techniczny);

- z dnia 30.12.2001 grudnia 196 r. nr 1-FZ (zmiany spowodowały wejście w życie 2002 lipca XNUMX r. Kodeksu wykroczeń administracyjnych);

- z dnia 28.05.2003 maja 61 r. nr 1-FZ (zmiany spowodowane wejściem w życie 2004 stycznia XNUMX r. Kodeksu pracy);

- z dnia 23.12.2003 grudnia 185 r. nr XNUMX-FZ (wprowadzono zmiany i uzupełnienia w celu usprawnienia procedur państwowej rejestracji i rejestracji osób prawnych i przedsiębiorców indywidualnych);

- z dnia 29.06.2004 czerwca 58 r. nr XNUMX-FZ (zmiany i uzupełnienia wynikają z redystrybucji kompetencji między organami państwowej administracji podatkowej w wyniku reformy administracyjnej);

- z dnia 27.07.2006 lipca 137 r. nr 3-FXNUMX (w celu usprawnienia systemu administracji podatkowej dokonano zmian i wyjaśnień mających na celu m.in. poprawę efektywności kontroli podatkowej, doprecyzowanie praw i obowiązków podatników i władze).

Struktura części drugiego NK. Od 1 stycznia 2008 r. część druga składa się z czterech części, w tym 18 rozdziałów, z których jeden, rozdz. 27 „Podatek obrotowy” z dnia 1 stycznia 2004 r. stracił ważność ze względu na zniesienie tego podatku.

Sekcje drugiej części kodeksu podatkowego obejmują:

- ust. VIII „Podatki federalne” (rozdz. 21 „Podatek od wartości dodanej”, rozdział 22 „Podatek akcyzowy”, rozdział 23 „Podatek dochodowy od osób fizycznych”, rozdział 24 „Ujednolicony podatek socjalny”, rozdział 25 „Podatek dochodowy od osób prawnych”, rozdział 25.1 „Opłaty za użytkowanie obiektów świata zwierząt oraz korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych”, rozdział 25.2 „Podatek wodny”, rozdział 25.3 „Podatek państwowy”, rozdział 26 „Podatek od wydobycia minerałów”);

- ust. VIII.1 „Szczególne systemy podatkowe” (rozdział 26.1 „System opodatkowania producentów rolnych (pojedynczy podatek rolny)”, rozdział 26.2 „Uproszczony system opodatkowania”, rozdział 26.3 „System opodatkowania w formie jednolitego podatku od dochodów kalkulacyjnych dla niektórych rodzajów działalności” , Rozdział 26.4 „System opodatkowania przy realizacji umów o podziale produkcji”);

- ust. IX „Podatki i opłaty regionalne” (rozdział 27 „Podatek obrotowy” (uchylony), rozdział 28 „Podatek transportowy”, rozdział 29 „Podatek od gier”, rozdział 30 „Podatek od majątku korporacyjnego”);

- ust. X „Podatki lokalne” (rozdz. 31 „Podatek gruntowy”).

Należy wziąć pod uwagę, że prace nad drugą częścią Ordynacji podatkowej nie zostały zakończone i jej struktura zostanie uzupełniona.

Wejście w życie i zmiany w drugiej części Ordynacji podatkowej. W przeciwieństwie do części pierwszej Ordynacji podatkowej, której wszystkie sekcje i rozdziały zostały przyjęte jednocześnie, ustawodawca przygotowując część drugą wolał uchwalać poszczególne jej rozdziały w miarę ich przygotowywania. Jako pierwsze w ramach drugiej części przyjęto rozdziały „Podatek od wartości dodanej”, „Podatek akcyzowy”, „Podatek dochodowy od osób fizycznych” oraz „Ujednolicony podatek socjalny (składka)”. W efekcie datą przyjęcia drugiej części Ordynacji podatkowej jest data przyjęcia zawartych w niej rozdziałów pierwszych, natomiast prace nad drugą częścią, jak już wspomniano, nie zostały zakończone, a jej tekst nadal zostać uzupełnione o nowe rozdziały.

Część druga kodeksu podatkowego została przyjęta 5 sierpnia 2000 r. (Ustawa federalna nr 117-FZ).

Uważa się, że część druga ordynacji podatkowej weszła w życie 1 stycznia 2001 r. Jednocześnie różnią się daty wejścia w życie jej poszczególnych rozdziałów:

- Ch. 21-24 - od 1 stycznia 2001 r.;

- Ch. 25-26.1 - od 1 stycznia 2002 r.;

- Ch. 27 - od 1 stycznia 2002 r. do 1 stycznia 2004 r.;

- Ch. 28 - od 1 września 2002 r.;

- Ch. 26.2-26.3 - od 1 stycznia 2003 r.;

- Ch. 26.4 - od 1 sierpnia 2003 r.;

- Ch. 25.1; 29 i 30 - od 1 stycznia 2004 r.;

- Ch. 25.2; 25.3 i 31 - od 1 stycznia 2005

Terminologia NK. Jeżeli kodeks podatkowy nie wprowadza własnej definicji instytucji, pojęcia lub terminu cywilnego, rodzinnego i innych gałęzi ustawodawstwa Federacji Rosyjskiej, są one stosowane w takim sensie, w jakim są używane w tych gałęziach ustawodawstwa ( ust. 1 art. 11 Ordynacji podatkowej).

Lista terminów używanych w Ordynacji podatkowej w innym sensie jest określona w ust. 2 art. 11 NK.

2.4. Normatywne akty prawne organów władzy wykonawczej

Ustawy o podatkach i opłatach nie mogą zmieniać ani uzupełniać przepisów o podatkach i opłatach (klauzula 1, art. 4 Ordynacji podatkowej).

Skład organów wykonawczych wydających regulacyjne akty prawne w kwestiach związanych z opodatkowaniem i opłatami. W przypadkach przewidzianych w przepisach o podatkach i opłatach mogą być wydawane akty prawne regulujące kwestie związane z opodatkowaniem i opłatami (klauzula 1, art. 4 Ordynacji podatkowej):

- Rząd Federacji Rosyjskiej;

- federalne organy wykonawcze upoważnione do pełnienia funkcji w zakresie opracowywania polityki państwa i regulacji prawnych w dziedzinie podatków i opłat oraz w dziedzinie ceł;

- organy wykonawcze podmiotów Federacji Rosyjskiej;

- organy wykonawcze samorządu terytorialnego.

Federalne organy wykonawcze uprawnione do wykonywania funkcji kontrolnych i nadzorczych w zakresie podatków i opłat oraz w zakresie ceł, a także ich organy terytorialne nie mają prawa wydawania regulacyjnych aktów prawnych w zakresie podatków i opłat.

Regulacyjne akty prawne Prezydenta Federacji Rosyjskiej i Rządu Federacji Rosyjskiej w sprawach, które zgodnie z tą częścią Ordynacji podatkowej mogą być regulowane wyłącznie przez ustawy federalne, wydane przed wejściem w życie pierwszej części Ordynacji podatkowej, obowiązuje do czasu wejścia w życie odpowiednich ustaw federalnych.

Temat 3

3.1. Wpływ ustaw na podatki i opłaty w czasie

Co do zasady wszystkie akty prawne dotyczące podatków i opłat wchodzą w życie nie wcześniej niż miesiąc po ich oficjalnej publikacji (klauzula 1, art. 5 Ordynacji podatkowej). W przypadku niektórych rodzajów aktów ustawodawczych kodeks podatkowy przewiduje dodatkowe warunki ich wejścia w życie:

- akty ustawodawstwa federalnego, regionalnego lub lokalnego ustanawiające nowe podatki i (lub) opłaty wchodzą w życie nie wcześniej niż 1 stycznia roku następującego po roku ich uchwalenia;

- wszystkie inne akty prawne dotyczące podatków wchodzą w życie nie wcześniej niż 1 dnia następnego okresu rozliczeniowego.

Ustawy o podatkach i opłatach nie działają wstecz:

- ustalanie nowych podatków i (lub) opłat;

- Podwyższenie stawek podatkowych, opłat;

- ustalenie lub zaostrzenie odpowiedzialności za naruszenie przepisów o podatkach i opłatach;

- ustalenie nowych obowiązków uczestników stosunków podatkowych;

- w inny sposób pogorszenie sytuacji podatników, płatników opłat, a także innych uczestników stosunków regulowanych przez przepisy o podatkach i opłatach.

Niezależnie od trybu jej wejścia w życie określonego w tekście ustawy, akty prawne o podatkach i opłatach będą działały wstecz:

- wyeliminowanie lub ograniczenie odpowiedzialności za naruszenie przepisów o podatkach i opłatach;

- ustanowienie dodatkowych gwarancji ochrony praw podatników, płatników opłat, agentów podatkowych, ich przedstawicieli.

Oprócz wskazanych, jeżeli taka możliwość jest wyraźnie przewidziana w treści samej ustawy, moc wsteczną będą miały również następujące akty prawne dotyczące podatków i opłat:

- anulowanie podatków i (lub) opłat;

- zmniejszenie wysokości stawek podatkowych (opłat);

- zniesienie obowiązków podatników, płatników opłat, agentów podatkowych, ich przedstawicieli;

- w inny sposób polepszenie pozycji podatników, płatników opłat, agentów podatkowych, ich przedstawicieli.

3.2. Procedura obliczania warunków określonych w przepisach o podatkach i opłatach

Warunki określone w przepisach o podatkach i opłatach są określone przez:

- data kalendarzowa;

- wskazanie zdarzenia, które nieuchronnie musi nastąpić;

- wskazanie działań, które należy podjąć;

- okres czasu liczony w latach, kwartałach, miesiącach lub dniach.

Okres rozpoczyna się następnego dnia po dacie kalendarzowej lub wystąpieniu zdarzenia (działania), które określiło jego początek. Czynność, dla której wyznaczono termin, można wykonać do godziny 24:24 ostatniego dnia terminu. Jeżeli dokumenty lub środki zostały przekazane organizacji komunikacyjnej przed godziną XNUMX:XNUMX ostatniego dnia terminu, termin nie jest uważany za niedotrzymany.

Rok (z wyjątkiem roku kalendarzowego) to dowolny okres składający się z 12 kolejnych miesięcy. Termin liczony w latach wygasa w odpowiednim miesiącu i dniu ostatniego roku terminu.

Za kwartał uważa się trzy miesiące kalendarzowe, kwartały liczone są od początku roku kalendarzowego. Termin liczony w kwartałach upływa ostatniego dnia ostatniego miesiąca terminu.

Termin liczony w miesiącach wygasa w odpowiednim miesiącu i dniu ostatniego miesiąca terminu. Jeżeli koniec terminu przypada na miesiąc, w którym nie ma odpowiadającej mu daty, termin wygasa ostatniego dnia tego miesiąca.

Termin podany w dniach liczony jest w dniach roboczych, jeżeli termin nie jest określony w dniach kalendarzowych. W takim przypadku dzień roboczy to dzień, który nie jest uznawany zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej za dzień wolny i (lub) święto wolne od pracy. W przypadkach, gdy ostatni dzień terminu przypada na dzień uznany zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej za dzień wolny od pracy i (lub) dzień wolny od pracy, dniem upływu terminu jest następny dzień roboczy następujący po nim .

3.3. Cechy interpretacji norm prawnych dotyczących podatków i opłat

Wszelkie nieusuwalne wątpliwości, sprzeczności i niejasności ustaw o podatkach i opłatach interpretowane są na korzyść podatnika (płatnika opłat) (klauzula 7, art. 3 Ordynacji podatkowej).

Uznanie normatywnego aktu prawnego za niezgodny z Ordynacją podatkową (art. 6 Ordynacji podatkowej) dokonuje się w postępowaniu sądowym, chyba że przepisy Ordynacji stanowią inaczej. Aby uznać normatywny akt prawny dotyczący podatków i opłat za niezgodny z Ordynacją podatkową wystarczy jedna z następujących okoliczności:

1) regulacyjny akt prawny dotyczący podatków i opłat został wydany przez organ, który zgodnie z Ordynacją podatkową nie jest uprawniony do wydawania takich aktów lub został wydany z naruszeniem ustalonej procedury wydawania takich aktów;

2) znosi lub ogranicza prawa podatników, płatników opłat, agentów podatkowych, ich przedstawicieli lub uprawnienia organów podatkowych, celnych, organów państwowych funduszy pozabudżetowych ustanowionych Ordynacją podatkową;

3) wprowadza obowiązki nieprzewidziane w Ordynacji podatkowej lub zmienia treść obowiązków uczestników stosunków regulowanych przez przepisy o podatkach i opłatach określonych w Ordynacji podatkowej lub innych osób, których obowiązki określa Ordynacja podatkowa kodeks podatkowy;

4) zakazuje działań podatników, płatników opłat, agentów podatkowych, ich przedstawicieli, dopuszczonych przez Ordynację Podatkową;

5) zakazuje czynności organów podatkowych, celnych, organów państwowych funduszy pozabudżetowych, ich funkcjonariuszy, dozwolone lub nakazane przez Ordynację podatkową;

6) zezwala lub zezwala na czynności zakazane przez Ordynację Podatkową;

7) zmienia podstawy, warunki, kolejność lub tryb ustalony przez Ordynację podatkową dla uczestników stosunków regulowanych przez przepisy o podatkach i opłatach; inne osoby, których obowiązki określa Ordynacja podatkowa;

8) zmienia treść pojęć i terminów zdefiniowanych w Ordynacji podatkowej lub używa tych pojęć i terminów w innym znaczeniu niż są one użyte w Ordynacji podatkowej;

9) w inny sposób jest sprzeczny z zasadami ogólnymi i (lub) dosłownym znaczeniem przepisów szczególnych Ordynacji podatkowej.

Rząd Federacji Rosyjskiej, a także inny organ wykonawczy lub organ wykonawczy samorządu terytorialnego, który uchwalił zaskarżony akt normatywny, lub ich organy wyższe mają prawo unieważnić ten akt lub dokonać w nim niezbędnych zmian przed kontrolą sądową .

3.4. Instytut tajemnicy podatkowej w ustawodawstwie Federacji Rosyjskiej w zakresie podatków i opłat

Ogólna charakterystyka i skład informacji stanowiących tajemnicę podatkową. Tajemnica podatkowa (klauzula 1, art. 102 Ordynacji podatkowej) obejmuje wszelkie informacje o podatniku otrzymane przez organ podatkowy, organy spraw wewnętrznych, państwowy fundusz pozabudżetowy oraz organ celny, z wyjątkiem informacji:

1) ujawnione przez podatnika samodzielnie lub za jego zgodą;

2) na numer identyfikacyjny podatnika;

3) o naruszeniu przepisów o podatkach i opłatach oraz środkach odpowiedzialności za te naruszenia;

4) przekazane na rzecz organów podatkowych (celnych) lub organów ścigania innych państw na podstawie umów (umów) międzynarodowych, których stroną jest Federacja Rosyjska, o wzajemnej współpracy organów podatkowych (celnych) lub organów ścigania (w zakresie informacje przekazane tym organom);

5) przekazała komisjom wyborczym zgodnie z przepisami o wyborach na podstawie wyników kontroli organu podatkowego informacje o wysokości i źródłach dochodów kandydata i jego małżonka, a także o majątku kandydata i jego małżonka małżonek z tytułu prawa własności.

Co do zasady informacja o podatniku uzyskuje status tajemnicy podatkowej od momentu jej zarejestrowania w organie podatkowym (klauzula 9, art. 84 Ordynacji podatkowej).

Konsekwencje uznania informacji za tajemnicę podatkową. Informacje stanowiące tajemnicę podatkową mają szczególny reżim przechowywania i dostępu (klauzula 3, art. 102 Ordynacji podatkowej). Dostęp do informacji stanowiących tajemnicę podatkową mają funkcjonariusze organów administracji podatkowej na podstawie specjalnie zatwierdzonych list.

Tajemnice podatkowe nie podlegają ujawnieniu nie tylko przez urzędników administracji podatkowej, ale również przez zaangażowanych specjalistów i ekspertów, chyba że prawo federalne stanowi inaczej.

Ujawnienie tajemnic podatkowych obejmuje w szczególności wykorzystanie lub przekazanie innej osobie tajemnicy produkcyjnej lub handlowej podatnika, o której urzędnik dowiedział się podczas wykonywania jego obowiązków (klauzula 2 art. 102 kodeksu podatkowego) .

Utrata dokumentów zawierających informacje stanowiące tajemnicę podatkową lub ujawnienie takich informacji pociąga za sobą odpowiedzialność na mocy prawa federalnego (klauzula 4, art. 102 Ordynacji podatkowej).

Temat 4. OGÓLNE ZASADY BUDOWY SYSTEMU PODATKOWEGO FEDERACJI ROSYJSKIEJ

4.1. System podatkowy Federacji Rosyjskiej

Jeszcze przed przyjęciem ogólnej części kodeksu podatkowego w Federacji Rosyjskiej, zgodnie z jej strukturą terytorialną, a trójstopniowy system odliczeń podatkowych:

- podatki i opłaty federalne;

- podatki i opłaty regionalne;

- Podatki i opłaty lokalne.

Takie podejście ustawodawca zachował w Ordynacji podatkowej. Jednak do 1 stycznia 2005 r. wykaz podatków i opłat pobieranych w Federacji Rosyjskiej był zawarty w normach art. 18-21 ustawy o podstawach systemu podatkowego. Sztuka. 12-15 i art. 18 części ogólnej Ordynacji podatkowej, poświęconej ustaleniu rodzajów podatków pobieranych na terytorium Federacji Rosyjskiej, nie obowiązywały do ​​tego momentu.

Od 1 stycznia 2005 r. system rosyjskich podatków i opłat ustalany jest wyłącznie na podstawie norm Ordynacji podatkowej. Jednocześnie na poziomie regionalnym i lokalnym obecnie przewidziano tylko podatki i nie ustalono żadnego rodzaju poboru.

Podatki i opłaty federalne - są to podatki i opłaty ustanowione przez Ordynację Podatkową i obowiązkowe do zapłaty na całym terytorium Federacji Rosyjskiej.

Obecnie na terytorium Federacji Rosyjskiej obowiązują następujące rodzaje podatków federalnych:

- VAT (rozdział 21 Ordynacji podatkowej);

- akcyzy (rozdział 22 Ordynacji podatkowej);

- podatek dochodowy od osób fizycznych (rozdział 23 Ordynacji podatkowej);

- ESN (ch.24NK);

- podatek dochodowy od osób prawnych (rozdział 25 Ordynacji podatkowej);

- podatek wodny (rozdział 25.2 ordynacji podatkowej);

- NDPI (rozdział 26 Ordynacji podatkowej).

Opłaty federalne obejmują:

- obowiązek państwowy (rozdział 25.3 Ordynacji podatkowej);

- opłaty za korzystanie z obiektów świata zwierząt oraz za korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych (rozdział 25.1 Ordynacji podatkowej).

Od 1 stycznia 2005 r. cło, wcześniej zaliczane do opłat federalnych, zostało przeniesione do kategorii płatności niepodatkowych, a przepisy prawa o podatkach i opłatach nie mają już zastosowania do procedury jej obliczania i uiszczania . Procedurę obliczania i opłacania cła określa się zgodnie z ustawą Federacji Rosyjskiej z dnia 21.05.1993 maja 5003 r. Nr 1-XNUMX „O taryfie celnej” i sekcją. III TK.

Podatki regionalne - Są to podatki podmiotów Federacji Rosyjskiej. Podatki regionalne to podatki określone w Kodeksie podatkowym i ustawach podmiotów Federacji Rosyjskiej o podatkach, które są obowiązkowe do zapłaty na terytoriach odpowiednich podmiotów Federacji Rosyjskiej.

Uchwalenie ustawy federalnej o podatku regionalnym daje podmiotowi Federacji Rosyjskiej prawo do ustanowienia i uchwalenia takiego podatku według własnego prawa, niezależnie od tego, czy inne podmioty Federacji Rosyjskiej nakładają go na ich terytorium. Jednocześnie ustawodawca podmiotu Federacji Rosyjskiej może wykonywać regulację prawną podatku regionalnego, o ile nie zwiększa to obciążeń podatkowych i nie pogarsza sytuacji podatników w stosunku do sposobu określania tego przez federalne prawo.

Podatki regionalne obejmują obecnie:

- podatek od nieruchomości od osób prawnych (rozdział 30 Ordynacji podatkowej);

- podatek transportowy (rozdział 28 Ordynacji podatkowej);

- podatek od gier hazardowych (rozdział 29 Ordynacji podatkowej).

Lokalne podatki - są to podatki ustanowione przez Ordynację Podatkową oraz akty prawne organów przedstawicielskich gmin w zakresie podatków wprowadzonych w życie zgodnie z Ordynacją podatkową oraz aktami prawnymi organów przedstawicielskich gmin i obowiązkowe do zapłaty na terenie odpowiednich gmin.

Obecnie możliwe jest pobieranie następujących rodzajów podatków lokalnych:

- podatek od majątku osób fizycznych (rozdział 32 Ordynacji podatkowej - jest w trakcie opracowywania; obowiązuje ustawa o podatkach od majątku osób fizycznych);

- podatek gruntowy (rozdział 31 Ordynacji podatkowej).

Obecny system podatkowy pozwala na założenie specjalne reżimy podatkowe (systemy podatkowe). Ustanowienie i wdrożenie specjalnych systemów podatkowych (SNR) nie dotyczy ustanawiania i wdrażania nowych podatków i opłat. Przypadki i tryb stosowania SNR określają akty prawne dotyczące podatków i opłat.

Specjalny reżim podatkowy przewiduje specjalną procedurę obliczania i uiszczania podatków i opłat, stosowaną w przypadkach iw sposób określony w Ordynacji podatkowej i innych aktach prawnych dotyczących podatków i opłat. SNR może przewidywać specjalną procedurę ustalania elementów opodatkowania, a także zwolnienie z obowiązku płacenia określonych podatków i opłat.

Ustanowienie i wprowadzenie w życie SNR nie jest tożsame z ustanowieniem i wprowadzeniem w życie nowych podatków i opłat.

Specjalne systemy podatkowe obejmują:

- system opodatkowania producentów rolnych (jednolity podatek rolny) (rozdział 26.1 Ordynacji podatkowej);

- uproszczony system podatkowy (rozdział 26.2 Ordynacji podatkowej);

- system podatkowy w formie UTII dla niektórych rodzajów działalności (rozdział 26.3 Ordynacji podatkowej);

- system podatkowy dotyczący realizacji umów o podziale produkcji (rozdział 26.4 Ordynacji podatkowej).

4.2. Główne etapy reformy podatkowej i nowoczesnej wewnętrznej polityki podatkowej w Rosji

W momencie kształtowania się nowoczesnego systemu podatkowego na początku lat 1990-tych. Wewnętrzna polityka podatkowa Federacji Rosyjskiej polegała na rozwiązaniu następujących zadań:

- ograniczenie spontaniczności relacji rynkowych;

- wpływ na tworzenie infrastruktury przemysłowej i społecznej;

- spadek inflacji.

Kształtowanie się systemu podatkowego, a wraz z nim polityki państwa w dziedzinie podatków, odbywało się w kontekście globalnych przemian gospodarczych i politycznych, co pociągało za sobą rewizję dotychczasowych i tworzenie jakościowo odmiennych mechanizmów zapewniających istnienie Stan.

Dalszy rozwój systemu podatkowego wymagał rewizji zarówno poszczególnych elementów, jak i jego głównych zadań oraz jego bezpośredniej roli w systemie władzy państwowej Federacji Rosyjskiej. Postanowiono reformę systemu podatkowego.

Głównymi zadaniami, które rozwiązano w trakcie reformy podatkowej, były:

- podniesienie poziomu sprawiedliwości i neutralności systemu podatkowego;

- zmniejszenie ogólnego obciążenia podatkowego;

- uproszczenie systemu podatkowego;

- zapewnienie stabilności i przewidywalności systemu podatkowego;

- Stworzenie skutecznego instrumentu przeciwdziałania przez państwo negatywnemu wpływowi na system podatkowy „problematycznych podatników”.

W procesie reformowania systemu podatkowego Federacji Rosyjskiej przeprowadzono już kilka etapów.

Głównymi zadaniami pierwszego etapu reformy systemu podatkowego Federacji Rosyjskiej były:

- kształtowanie jednolitego podejścia do kwestii podatkowych, w tym przyznawanie prawa do korzyści podatkowych, a także ochrona słusznych interesów wszystkich podatników;

- jasne rozgraniczenie praw do ustanawiania i pobierania opłat podatkowych między różnymi szczeblami administracji;

- ustalanie pierwszeństwa norm ustanowionych przez prawo podatkowe nad innymi aktami ustawodawczymi i wykonawczymi, które nie są związane z normami prawa podatkowego, ale w pewnym stopniu wpływają na kwestie podatkowe;

- osiągnięcie jednorazowego opodatkowania, co oznacza, że ​​ten sam przedmiot może być opodatkowany jednym rodzajem podatku tylko raz przez okres opodatkowania określony prawem;

- ustalenie szczegółowego katalogu praw i obowiązków podatników z jednej strony oraz organów podatkowych z drugiej strony.

Ujednolicenie normatywne sposobów realizacji postawionych zadań znalazło się w ustawie o podstawach systemu podatkowego.

Brak jednolitej koncepcji opartej na naukach na pierwszym etapie tworzenia nowoczesnego systemu podatkowego Federacji Rosyjskiej doprowadził do niezrównoważonej konstrukcji mechanizmu podatkowego, którego niedociągnięcia ujawniają się do dziś.

Drugi etap reformy podatkowej, którego wdrożenie rozpoczęto w połowie lat 1990., obejmował następujące zadania:

- budowa stabilnego, ujednoliconego systemu podatkowego dla Federacji Rosyjskiej z prawnym mechanizmem współdziałania wszystkich jego elementów w ramach jednolitej podatkowej przestrzeni prawnej;

- rozwój federalizmu podatkowego, który umożliwia zapewnienie budżetom federalnym, regionalnym i lokalnym stałych i gwarantowanych źródeł dochodów podatkowych;

- stworzenie racjonalnego systemu podatkowego, który zapewnia osiągnięcie równowagi między interesami narodowymi i prywatnymi oraz przyczynia się do rozwoju przedsiębiorczości, intensyfikacji działalności inwestycyjnej oraz wzrostu zamożności państwa i jego obywateli;

- zmniejszenie całkowitej liczby podatków w kraju, zakaz wprowadzania podatków i opłat, które nie są określone w przepisach podatkowych;

- zmniejszenie ogólnego obciążenia podatkowego;

- tworzenie jednolitych ram prawnych podatkowych;

- usprawnienie systemu odpowiedzialności płatników za naruszenie przepisów podatkowych;

- integracja całego szeregu aktów ustawodawczych i wykonawczych w jeden dokument regulacyjny;

- konsolidacja jednego aparatu pojęciowego, zapewniająca jednoznaczną wykładnię przepisów prawa podatkowego;

- zniesienie wszelkiego rodzaju podatków i opłat opartych na wielkości produkcji (podatek od obrotu);

- zreformowanie procedury opodatkowania środków przeznaczonych na wynagrodzenia;

- kalkulacja podstawy podatku dochodowego zgodnie z aktualnymi standardami międzynarodowymi;

- odrzucenie licznych korzyści i preferencji;

- stworzenie systemu przeciwdziałania nielegalnym działaniom w sferze podatkowej;

- zwiększenie odpowiedzialności ekonomicznej za popełnianie przestępstw i przestępstw skarbowych.

Jednym z najważniejszych rezultatów drugiego etapu reformy systemu podatkowego Federacji Rosyjskiej było przyjęcie pierwszej, a następnie drugiej części ordynacji podatkowej. Od połowy 1998 r. administracja podatkowa rozpoczęła aktywne działania na rzecz zmniejszenia wysokości zaległości podatkowych. Zamknięta lista podatków i opłat, przewidziana w pierwotnej wersji kodeksu podatkowego, obejmowała tylko 28 pozycji (od 1 stycznia 2006 r. w kraju obowiązuje system podatkowy składający się z 14 podatków i opłat oraz czterech specjalnych reżimów podatkowych ), co w porównaniu z prawie setką różnych podatków i opłat jest już znaczącym pozytywnym czynnikiem.

Oczywiście obecny system podatkowy w Rosji jest wciąż w powijakach i nie jest jeszcze wystarczająco zrównoważony. Ustawodawstwo podatkowe, które stanowi podstawę prawną jego istnienia, zawiera szereg nieścisłości. Tylko w 2005 r. przyjęte ustawy federalne wprowadziły około 700 zmian i uzupełnień do tekstu pierwszej i drugiej części kodeksu podatkowego.

Aby poprawić opodatkowanie małych przedsiębiorstw, wcześniej istniejące niedociągnięcia zostały wyeliminowane w kolejności uproszczonego systemu podatkowego i systemu podatkowego w postaci UTII dla niektórych rodzajów działalności.

Dla organizacji korzystających z pracy osób niepełnosprawnych znacznie rozszerzono listę celów społecznych, na które mogą być kierowane zyski.

Od 1 stycznia 2006 r. na terytorium Federacji Rosyjskiej zniesiony został podatek od spadków i darowizn.

W odniesieniu do produkcji i obrotu alkoholem etylowym i wyrobami zawierającymi alkohol, wraz z doprecyzowaniem i doprecyzowaniem niektórych pojęć wykorzystywanych m.in. w celu opodatkowania takich wyrobów, zidentyfikowano dodatkowe środki mające na celu dalsze wzmocnienie kontroli państwa w ten obszar gospodarki i systematyczne wypieranie szarego sektora.

Dla podmiotów prowadzących działalność rolniczą rozszerzono listę osób uprawnionych do przejścia na zapłatę jednolitego podatku rolnego oraz doprecyzowano warunki płacenia tego podatku.

W celu pobudzenia działalności inwestycyjnej przewidziano specyficzne cechy przyznawania preferencji podatkowych i celnych mieszkańcom nowoutworzonych specjalnych stref ekonomicznych.

Nowa procedura administracyjnego dochodzenia zaległości i sankcji dotyczących obowiązkowych wpłat do budżetu i środków pozabudżetowych powinna zmniejszyć liczbę sporów podatkowych wymagających rozstrzygnięcia sądowego, a tym samym w całym kraju pomoże zapewnić dostęp do wymiaru sprawiedliwości i terminowe rozpatrywanie spraw przez sądy.

Do głównych zadań polityki podatkowej w bieżącym okresie należą:

- poprawa jasności przepisów podatkowych, w tym poprzez rozróżnienie między uzasadnionymi praktykami optymalizacji podatkowej a uchylaniem się od opodatkowania;

- przyczynianie się poprzez mechanizmy podatkowe do rozwoju przystępnego rynku mieszkaniowego, rozwoju edukacji i opieki zdrowotnej;

- zwiększenie bodźców ekonomicznych do podnoszenia płac i legalizacji ich wypłaty przy jednoczesnym zmniejszeniu obciążenia przedsiębiorstw (przede wszystkim poprzez reformę procedury obliczania i wypłacania UST).

System podatkowy powinien zapewniać finansowanie potrzeb budżetowych, jednocześnie nie obciążać podmiotów gospodarczych i nie hamować ich konkurencyjności i rozwoju działalności gospodarczej. Obecny etap rozwoju systemu podatkowego powinien obejmować nie tylko naukowe badanie elementów systemu podatkowego, ale także stworzenie skutecznego systemu zwalczania nielegalnych działań naruszających bezpieczeństwo podatkowe państwa.

4.3. Uczestnicy podatkowych stosunków prawnych

Przy komplikowaniu mechanizmu opodatkowania w podatkowych stosunkach prawnych, dodatkowo podatnik (płatnik opłat) и przedstawiciele skarbu (fiskus) zaczęły się angażować inne organy i osoby.

Do chwili obecnej system uczestników podatkowych stosunków prawnych obejmuje:

- podatnicy;

- poborcy podatków i opłat;

- organy administracji podatkowej;

- organy podatkowe;

- czasowi uczestnicy podatkowych stosunków prawnych.

podatników ujmowane są osoby zobowiązane do płacenia podatków i opłat. Podatnikami w Rosji są podatnicy i płatnicy opłat.

Obowiązujące przepisy dopuszczają możliwość uczestniczenia w podatkowych stosunkach prawnych podatników i płatników opłat, zarówno osobiście, jak i za pośrednictwem ich przedstawicieli. Jednak tacy przedstawiciele nie mają własnych celów uczestnictwa w podatkowych stosunkach prawnych, a jedynie wykonują polecenia podatnika lub reprezentują jego interesy w granicach określonych prawem. Z tego powodu przedstawiciele podatnika (płatnika opłat) nie są uważani za niezależnych uczestników stosunków podatkowych.

Poborcy podatków i opłat w podatkowych stosunkach prawnych prowadzą czynności polegające na bezpośrednim otrzymywaniu płatności podatkowych od podatników z późniejszym przekazywaniem skumulowanych kwot i ewidencji wypełnienia zobowiązań podatkowych uprawnionym organom państwowym. Funkcje inkasentów podatków i opłat w Rosji obecnie faktycznie pełnią agenci podatkowi, banki, urzędy pocztowe, samorządy itp. Prawa i obowiązki inkasentów mogą się różnić.

Organy administracji podatkowej sprawować bezpośrednią kontrolę nad systemem podatkowym w państwie. Organy takie posiadają uprawnienia kontrolne i egzekucyjne w sferze podatkowej. Obecnie administracja podatkowa Federacji Rosyjskiej obejmuje: system organów podatkowych; upoważnione organy finansowe; wyspecjalizowane jednostki policji.

Organy skarbowe - organy odpowiedzialne za tworzenie i wykorzystanie środków finansowych państwa zgromadzonych w budżecie państwa i państwowych funduszach pozabudżetowych. W Rosji funkcje władz skarbowych pełnią skarbowe i państwowe fundusze pozabudżetowe (np. Fundusz Emerytalny Federacji Rosyjskiej, Fundusz Ubezpieczeń Społecznych Federacji Rosyjskiej).

Należy zauważyć, że na pewnych etapach rozwoju systemu podatkowego realizację funkcji fiskalnych oraz funkcji z zakresu administracji podatkowej można przypisać temu samemu organowi publicznemu. Tak więc do niedawna państwowe fundusze pozabudżetowe w pewnych okolicznościach pełniły funkcje kontroli podatkowej i brały w tym zakresie udział w podatkowych stosunkach prawnych zarówno jako organ podatkowy, jak i jako organ wchodzący w skład systemu administracji podatkowej .

Tymczasowi uczestnicy w podatkowych stosunkach prawnych. W określonych przypadkach przewidzianych prawem uczestnicy podatkowych stosunków prawnych mają prawo angażować w stosunki podatkowe inne osoby i organizacje, które posiadają określoną wiedzę i umiejętności niezbędne do rozwiązania określonej sytuacji problemowej. Udział takich osób w podatkowych stosunkach prawnych co do zasady ogranicza się do pełnienia funkcji zawodowej, na którą te osoby i organizacje zostały zaproszone. Liczba tymczasowych uczestników podatkowych stosunków prawnych może obejmować np. ekspertów, specjalistów i tłumaczy zaangażowanych w realizację określonych czynności mających na celu wdrożenie kontroli podatkowej.

Rola organów rejestrowych w podatkowych stosunkach prawnych. NK przewidziano obowiązek zawiadamiania przez organy rejestrowe władzy wykonawczej organów podatkowych o czynnościach zarejestrowanych przez nich podatników, które mogą prowadzić do powstania, zmiany lub rozwiązania ich zobowiązań podatkowych.

Informacji dla organów podatkowych aktualnie udziela:

- organy wymiaru sprawiedliwości wydające licencje na wykonywanie czynności notarialnych;

- rady izb adwokackich podmiotów Federacji Rosyjskiej;

- organy rejestrujące osoby w miejscu zamieszkania;

- organy dokonujące rejestracji aktów stanu cywilnego osób fizycznych;

- organy prowadzące księgowość i (lub) rejestrację nieruchomości;

- organy rejestrujące pojazdy;

- władze opiekuńcze i opiekuńcze, instytucje edukacyjne, medyczne, instytucje ochrony socjalnej ludności i inne podobne instytucje, które zgodnie z prawem federalnym sprawują opiekę, kuratelę lub zarządzanie majątkiem podopiecznego;

- organy (instytucje) uprawnione do dokonywania czynności notarialnych;

- notariusze w prywatnej praktyce;

- organy, które rejestrują i (lub) rejestrują użytkowników zasobów naturalnych, a także działalność licencyjną związaną z korzystaniem z tych zasobów;

- organy wydające i wymieniające dokumenty potwierdzające tożsamość obywatela Federacji Rosyjskiej na terytorium Federacji Rosyjskiej;

- organy i organizacje akredytujące oddziały i przedstawicielstwa zagranicznych osób prawnych.

Tryb udzielania takiej informacji oraz jej skład reguluje art. 85 NK.

Temat 5. PODATNICY, PODATNICY OPŁAT I ICH PRZEDSTAWICIELE

5.1. Prawa podatników i płatników opłat

podatników uznawane są organizacje i osoby fizyczne, które zgodnie z Kodeksem Podatkowym są zobowiązane do płacenia podatków.

Płatnicy opłat uznaje się organizacje i osoby fizyczne, które zgodnie z Ordynacją podatkową są zobowiązane do wnoszenia opłat.

Prawa podatnika i płatnika opłat mecz. W Ordynacji podatkowej dla tych osób wymienione są następujące prawa:

- prawo do informacji (podpunkty 1, 9, ust. 1, art. 21);

- otrzymania oficjalnego pisemnego wyjaśnienia (subklauzula 2 ust. 1 art. 21);

- do zarządzania własnymi płatnościami podatkowymi (prawo do zarządzania podatkami) (subpunkty 3, 4, ust. 1, art. 21);

- o zwrot nadpłaconych kwot w procesie realizacji podatkowego stosunku prawnego (subklauzula 5 ust. 1 art. 21);

- osobiście lub przez pełnomocnika do uczestniczenia w podatkowych stosunkach prawnych (subpunkty 6, 8, 15 ust. 1, art. 21 ust. 1, art. 26);

- udzielać wyjaśnień dotyczących charakteru własnych działań w zakresie podatkowych stosunków prawnych (subklauzula 7 ust. 1 art. 21);

- za właściwą postawę innych uczestników podatkowych stosunków prawnych (pkt 10, 13 ust. 1, art. 21);

- nie stosować się do nielegalnych instrukcji i wymagań (subklauzula 11, klauzula 1, artykuł 21);

- do odwołania (Punkt 12, Klauzula 1, Artykuł 21);

- o odszkodowanie za bezprawnie wyrządzone szkody (subklauzula 14 ust. 1 art. 21);

- w celu ochrony naruszonych praw i uzasadnionych interesów (art. 22).

Prawo do informacji oznacza zdolność podatnika do swobodnego otrzymywania informacji od organów podatkowych w miejscu jego rejestracji, nieodpłatnie (w tym na piśmie). Ustanowione prawo podatnika do informacji obejmuje również procedurę bezpłatnego otrzymania przez tę osobę niezbędnych formularzy sprawozdawczych i wyjaśnień dotyczących procedury ich wypełniania. Prawo podatnika do otrzymywania odpowiednich formularzy i żądania wyjaśnień dotyczących procedury ich wypełniania dotyczy teraz tylko deklaracji podatkowych i obliczeń podatkowych.

Prawo do otrzymania oficjalnych pisemnych wyjaśnień oznacza możliwość otrzymania przez podatnika lub płatnika opłaty oficjalnych pisemnych wyjaśnień od organów podatkowych i innych uprawnionych organów państwowych w sprawie stosowania przepisów o podatkach i opłatach.

Skład organów właściwych, do których podatnik ma możliwość wystąpienia o wyjaśnienia, zależy od rodzaju samego regulacyjnego aktu prawnego. Przysługuje mu prawo do otrzymywania pisemnych wyjaśnień na wniosek:

- ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej dotyczące podatków i opłat - od Ministerstwa Finansów Rosji;

- ustawodawstwo podmiotów Federacji Rosyjskiej dotyczące podatków i opłat - od organów finansowych utworzonych w podmiotach Federacji Rosyjskiej decyzją władz regionalnych;

- regulacyjne akty prawne samorządów terytorialnych w zakresie podatków i opłat lokalnych - od samorządów terytorialnych.

Osoba, która naruszyła obowiązujące przepisy, po oficjalnie otrzymanym wyjaśnieniu właściwego organu, nie podlega odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego.

Prawo do zarządzania podatkami oznacza możliwość zarządzania przez podatnika (płatnika opłat) własnymi płatnościami podatkowymi, w szczególności:

- korzystać z ulg podatkowych, jeżeli istnieją ku temu przesłanki i w sposób przewidziany przez przepisy o podatkach i opłatach;

- zmienić termin zapłaty podatków, opłat, a także kar poprzez uzyskanie odroczenia, raty, inwestycyjnej ulgi podatkowej;

- wywiązać się z obowiązku płacenia podatków przed terminem.

Zarządzanie podatkowe to:

- system zarządzania zobowiązaniami podatkowymi i płatnościami podatnika oraz środkami stanowiącymi jego podstawę opodatkowania;

- działania podatnika zmierzające do zwiększenia efektywności jego interakcji z państwowym mechanizmem opodatkowania.

Istnieją trzy podstawowe elementy zarządzania podatkami: logistyka podatkowa; optymalizacja podatkowa; minimalizacja podatków. Każdy z nich jest rodzajem zarządzania podatkowego i ma swoją własną charakterystykę.

Logistyka podatkowa - jest to czynność polegająca na gospodarowaniu zasobami podatnika w celu osiągnięcia akceptowalnych wysokości płatności podatkowych. Celem logistyki podatkowej jest wstępne zorganizowanie określonego obszaru działalności podatnika w celu zgodnego z prawem osiągnięcia poziomu płatności podatkowych, przy którym realizowany projekt lub prowadzona operacja pozostaną ekonomicznie opłacalne. Metody logistyki podatkowej przewidują możliwość legalnego skorzystania przez podatnika ze wszystkich przewidzianych prawem korzyści i zwolnień podatkowych. Realizacja zestawu działań w trakcie wdrażania tych metod może przybierać różne formy i treści, w zależności od konkretnego etapu, na jakim są przeprowadzane.

Optymalizacja podatkowa - rodzaj działalności prowadzonej poprzez optymalizację schematu, procedury, wielkości, terminów (okresów) wpłat podatku i innych obowiązkowych wpłat do budżetów różnych szczebli w celu stworzenia najkorzystniejszego dla podatnika modelu wywiązywania się z jego zobowiązań podatkowych. Optymalizacja podatkowa składa się z faktycznych i analitycznych działań, które pozwalają zoptymalizować wypłatę płatności podatkowych bez zmiany ich wielkości. Dotyczy to obniżenia kosztów pośrednich w płaceniu podatków, a także stworzenia najdogodniejszych warunków dokonywania płatności podatkowych. W wyniku zastosowania technik optymalizacji podatkowej podatki będą płacone w najdogodniejszym dla podatnika terminie (z uwzględnieniem wymogów przepisów podatkowych).

minimalizacja podatków - są to wszelkie celowe działania podatnika, które pozwalają mu maksymalnie ograniczyć dokonywane przez niego obowiązkowe wpłaty do budżetu w postaci podatków, opłat i innych płatności. Jej celem jest minimalizacja kosztów związanych z wypłatą odliczeń podatkowych.

Prawo do zwrotu nadpłaconych kwot w procesie realizacji podatkowego stosunku prawnego oznacza terminowe potrącenie lub zwrot podatnikowi (płatnikowi opłat) kwot nadpłaconych lub nadpłaconych podatków, opłat, kar, grzywien.

Prawo do osobistego lub przez pełnomocnika uczestniczenia w podatkowych stosunkach prawnych oznacza prawo podatnika do uczestniczenia w stosunkach regulowanych przez przepisy o podatkach i opłatach, zarówno osobiście, jak i przez jego ustawowego lub pełnomocnika.

Prawo do składania wyjaśnień co do charakteru własnych czynności w zakresie podatkowych stosunków prawnych oznacza zdolność podatnika (płatnika opłat) do udzielania wyjaśnień organom podatkowym i ich funkcjonariuszom w sprawie naliczania i opłacania podatków oraz czynności audyty podatkowe.

Prawo do właściwej postawy innych uczestników podatkowych stosunków prawnych umożliwia podatnikom (podatnikom opłat) zobowiązanie innych uczestników podatkowych stosunków prawnych do przestrzegania przepisów o podatkach i opłatach przy dokonywaniu czynności w zakresie tego podatnika (płatnika opłat) oraz do przestrzegania i zachowania tajemnicy podatkowej.

Prawo do nieprzestrzegania nielegalnych instrukcji i wymagań daje podatnikom (płatnikom opłat) możliwość nieprzestrzegania nielegalnych działań i wymagań organów podatkowych, innych uprawnionych organów i ich urzędników, które nie przestrzegają Kodeksu Podatkowego lub innych przepisów federalnych.

Prawo do odwołania oznacza możliwość odwołania się przez podatnika (płatnika opłat) od czynności organów podatkowych zgodnie z ustaloną procedurą; akty innych uprawnionych organów; działania (bezczynność) urzędników tych organów.

Prawo do odszkodowania za bezprawnie wyrządzone straty umożliwia podatnikom (płatnikom opłat) pełne zrekompensowanie strat spowodowanych niezgodnymi z prawem decyzjami organów podatkowych oraz bezprawnymi działaniami (bezczynnością) ich urzędników.

Prawo podatnika do ochrony naruszonych praw i uzasadnionych interesów określają normy art. 22 NK. W nim podatnikom (płatnikom opłat) gwarantuje się administracyjną i sądową ochronę ich praw i uzasadnionych interesów. Procedurę ochrony praw i uzasadnionych interesów podatników (płatników opłat) określa Kodeks Podatkowy i inne ustawy federalne. Niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązków zapewnienia praw podatników (płatników opłat) pociąga za sobą odpowiedzialność na podstawie przepisów federalnych.

5.2. Obowiązki podatników i płatników opłat

Obowiązki podatnika i płatnika opłat nie pokrywają się w swoim składzie. Ordynacja podatkowa zawiera otwartą listę obowiązków podatnika i płatnika opłat, którą można uzupełnić w innych aktach prawnych dotyczących podatków i opłat.

Na przykład podatnicy, którzy płacą podatki w związku z przemieszczaniem towarów przez granicę celną Federacji Rosyjskiej, mają również obowiązki określone przez ustawodawstwo celne Federacji Rosyjskiej.

Za niewykonanie lub nienależyte wykonanie powierzonych mu obowiązków podatnik (płatnik opłat) ponosi odpowiedzialność zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej. Odpowiedzialność taka jest przewidziana w Ordynacji podatkowej, Kodeksie wykroczeń administracyjnych i Kodeksie karnym.

Jedynym obowiązkiem płatnika opłat, o którym mowa wprost w art. 23 Ordynacji podatkowej, jest konieczność uiszczenia prawnie ustalonych opłat. Oprócz tego obowiązku płatnicy opłat mają inne obowiązki określone przez ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej dotyczące podatków i opłat.

Artykuł 23 Ordynacji podatkowej określa obowiązki podatników:

- płacić prawnie ustalone podatki (paragraf 1 artykułu 3 i akapit 1 paragrafu 1 artykułu 23 Kodeksu Podatkowego);

- zarejestrować się w organach podatkowych (subklauzula 2 ust. 1 art. 23 Ordynacji podatkowej);

- prowadzić ewidencję swoich dochodów (wydatków) i przedmiotów opodatkowania zgodnie z ustaloną procedurą (subklauzula 3 ust. 1 art. 23 Ordynacji podatkowej);

- informować organy podatkowe i ich urzędników o wynikach ich działalności (art. 4 ust. 6 pkt 1-23 kodeksu podatkowego);

- przestrzegać wymogów prawnych organu podatkowego (subklauzula 7 ust. 1 art. 23 Ordynacji podatkowej);

- zapewnić bezpieczeństwo dokumentów i informacji o swojej działalności (subklauzula 8 ust. 1 art. 23 Ordynacji podatkowej).

Obowiązki te dotyczą jednakowo wszystkich podatników. Oprócz tych powszechnych obowiązków, art. 23 Ordynacji podatkowej ustanawia również dodatkowe obowiązki dla niektórych kategorii podatników:

- spośród organizacji i przedsiębiorców indywidualnych (klauzula 2 art. 23 Ordynacji podatkowej);

- dla notariuszy prowadzących prywatną praktykę oraz prawników, którzy utworzyli kancelarie prawne (klauzula 3 art. 23 kodeksu podatkowego).

Obowiązek zapłaty prawnie ustalonych podatków (opłat) oznacza, że ​​podatnik lub płatnik opłaty jest zobowiązany do samodzielnego uiszczenia prawnie ustalonego podatku lub opłaty, chyba że przepisy o podatkach i opłatach stanowią inaczej.

Przesłanki, z powodu których podatnik jest zobowiązany do zarejestrowania się w urzędzie skarbowym, zostały określone w art. 83 Ordynacji podatkowej oraz tryb rejestracji, ponownej rejestracji i wyrejestrowania - w art. 84 NK.

Rejestracja w urzędzie podatkowym organizacji i przedsiębiorców indywidualnych odbywa się bez względu na zaistnienie okoliczności, z którymi Ordynacja podatkowa wiąże powstanie obowiązku uiszczenia określonego podatku lub opłaty.

Rejestracji w organach podatkowych osób fizycznych niebędących indywidualnymi przedsiębiorcami dokonuje organ podatkowy w miejscu ich zamieszkania na podstawie informacji otrzymanych przez organ podatkowy lub na wniosek osoby fizycznej.

Obowiązek prowadzenia ewidencji dochodów (wydatków) i przedmiotów opodatkowania zgodnie z ustaloną procedurą powstaje tylko wtedy, gdy jest to wyraźnie przewidziane w przepisach o podatkach i opłatach.

Obowiązek informowania organów podatkowych i ich urzędników o wynikach ich działalności polega na przekazywaniu im w określony sposób zeznań podatkowych, a także, w razie potrzeby, innych informacji i dokumentów dotyczących ich działalności.

Obowiązek spełnienia wymogów prawnych organu podatkowego oznacza dla podatnika konieczność:

- nie ingerować w zgodne z prawem działania funkcjonariuszy organów podatkowych w wykonywaniu ich obowiązków służbowych;

- wyeliminowanie ujawnionych naruszeń przepisów dotyczących podatków i opłat.

W związku z tym obowiązkiem podatnikom przysługuje odszkodowawcze prawo do niezastosowania się do niezgodnych z prawem poleceń i wymogów.

Obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa dokumentów i informacji o swojej działalności oznacza, że ​​podatnik musi przechowywać dokumenty zawierające:

- dane księgowe i podatkowe;

- informacje potwierdzające otrzymanie dochodu, realizację wydatków, a także zapłatę (potrącenie) podatków;

- inne informacje niezbędne do obliczania i opłacania podatków.

Odpowiedzialność za organizację przechowywania dokumentów księgowych, rejestrów księgowych i sprawozdań finansowych na podstawie ust. 3 art. 17 ustawy federalnej z dnia 21.11.1996 listopada 129 r. Nr XNUMX-FZ „O rachunkowości” prowadzi szef organizacji.

5.3. Przedstawiciele podatnika, płatnika opłaty

Osobiste uczestnictwo podatników i inkasentów podatków i opłat w stosunkach regulowanych przez przepisy o podatkach i opłatach nie pozbawia ich prawa do posiadania pełnomocnika, podobnie jak uczestnictwo pełnomocnika nie pozbawia tych osób prawa do osobistego udziału w tych stosunkach prawnych.

Ordynacja podatkowa przewiduje dwa rodzaje reprezentacji:

- Reprezentacja prawna;

- upoważniony przedstawiciel.

Reprezentacja prawna przeprowadzane przez przedstawiciela prawnego. Uprawnienia przedstawiciela prawnego muszą być udokumentowane zgodnie z kodeksem podatkowym i innymi przepisami federalnymi.

Przedstawicielami prawnymi organizacji są osoby upoważnione do reprezentowania określonej organizacji na podstawie ustawy lub jej dokumentów założycielskich. Działania (bezczynność) prawnych przedstawicieli organizacji, popełnione w związku z udziałem tej organizacji w stosunkach regulowanych przepisami o podatkach i opłatach, są uznawane za działania (bezczynność) tej organizacji.

Przedstawiciele prawni osoby fizycznej są uznawani za osoby działające jako jej przedstawiciele zgodnie z prawem cywilnym RF.

Upoważnione przedstawicielstwo przeprowadzane przez upoważnionego przedstawiciela.

Pełnomocnikiem podatnika (płatnika opłat) jest osoba fizyczna lub prawna upoważniona przez podatnika do reprezentowania jego interesów w stosunkach z organami podatkowymi i innymi uczestnikami stosunków podatkowych.

Upoważnieni przedstawiciele nie mogą być:

- funkcjonariusze organów podatkowych, celnych, organów państwowych funduszy pozabudżetowych oraz organów spraw wewnętrznych;

- sędziowie;

- śledczy;

- prokuratorzy.

Upoważniony przedstawiciel organizacji wykonuje swoje uprawnienia na podstawie pełnomocnictwa wydanego w sposób przewidziany w ustawodawstwie cywilnym Federacji Rosyjskiej.

Upoważniony przedstawiciel osoby fizycznej może wykonywać swoje uprawnienia na podstawie:

- pełnomocnictwo poświadczone notarialnie;

- pełnomocnictwo równoważne notarialnemu zgodnie z ustawodawstwem cywilnym Federacji Rosyjskiej.

Temat 6. POBIERNICY PODATKÓW I OPŁAT

6.1. Cechy udziału poborców podatków i opłat w podatkowych stosunkach prawnych

Poborcy podatków i opłat w podatkowych stosunkach prawnych prowadzą czynności polegające na bezpośrednim otrzymywaniu płatności podatkowych od podatników z późniejszym przekazywaniem skumulowanych kwot i ewidencji wypełnienia zobowiązań podatkowych uprawnionym organom państwowym.

Działalność inkasentów pozwala na ułatwienie organizacji relacji między wieloma podatnikami (płatnikami opłat) a organami skarbowymi, których liczba przedstawicieli z obiektywnych względów powinna być ściśle ograniczona.

Pomimo odmowy przez ustawodawcę użycia terminu „poborca ​​podatków i opłat” w kodeksie podatkowym, funkcje poborców podatków i opłat w Rosji są obecnie faktycznie wykonywane przez agentów podatkowych, banki, urzędy pocztowe, władze lokalne itp. Prawa i obowiązki kolekcjonerów mogą się różnić.

Poborcy podatków i opłat mogą uczestniczyć w podatkowych stosunkach prawnych zarówno osobiście, jak i przez swoich przedstawicieli. Przedstawiciele kolekcjonerów są z reguły urzędnikami organizacji, obdarzonymi prawem do pobierania podatków i opłat.

6.2. Agenci podatkowi

W przypadku konieczności zgromadzenia środków finansowych od dużej liczby podatników (jak np. przy pobieraniu podatku dochodowego od osób fizycznych) wskazane jest włączenie do łańcucha dodatkowego podmiotu (agenta podatkowego), który ma rozszerzone uprawnienia w zakresie warunki pobierania opłat podatkowych (na przykład nie tylko obowiązki odbioru, ale także naliczanie i odliczanie odpowiednich kwot). Tak więc na przykład w Rosji agenci podatkowi pełnią funkcje nie tylko przekazywania płatności podatkowych, ale także obliczają ich wielkość i potrącają odpowiednią kwotę, gdy są wypłacane podatnikowi.

Agenci podatkowi uznaje się osoby, które zgodnie z kodeksem podatkowym są odpowiedzialne za obliczanie, potrącanie podatku od podatnika i przekazywanie podatków do systemu budżetowego Federacji Rosyjskiej.

Obowiązki agenta podatkowego można przypisać tylko tym organizacjom i osobom fizycznym, które są źródłem wypłaty dochodu podatnikowi. Osoba otrzymuje status agenta podatkowego tylko za wykonanie określonych obowiązków związanych z naliczaniem i opłacaniem podatku. Jednocześnie w różnych stosunkach podatkowych ta sama osoba może występować zarówno jako agent podatkowy, jak i podatnik i płatnik opłat.

Agenci podatkowi to również organizacje rosyjskie, które wypłacają dochody zagranicznym organizacjom ze źródeł w Federacji Rosyjskiej, na których zgodnie z art. 310 drugiej części Ordynacji podatkowej nakłada obowiązek naliczania i potrącania podatku od takiego dochodu od każdej płatności.

Nie można zrzec się statusu agenta podatkowego bez jednoczesnego zrzeczenia się odpowiedniej funkcji przekazywania i wypłacania podatnikowi dochodów.

Prawa agentów podatkowych. O ile Ordynacja podatkowa nie stanowi inaczej, agenci podatkowi mają takie same prawa jak podatnicy, a mianowicie:

- prawo do informacji;

- prawo do otrzymania oficjalnego pisemnego wyjaśnienia;

- prawo do zarządzania płatnościami podatkowymi (prawo do zarządzania podatkami);

- prawo do zwrotu nadpłaconych kwot w procesie realizacji podatkowego stosunku prawnego;

- prawo do osobistego lub przez pełnomocnika uczestniczenia w podatkowych stosunkach prawnych;

- prawo do składania wyjaśnień o charakterze własnych działań w zakresie podatkowych stosunków prawnych;

- prawo do właściwej postawy innych uczestników podatkowych stosunków prawnych;

- prawo do nieprzestrzegania niezgodnych z prawem instrukcji i wymagań;

- prawo do odwołania;

- prawo do odszkodowania za bezprawnie wyrządzone straty;

- prawo do ochrony naruszonych praw i uzasadnionych interesów.

Obowiązki agentów podatkowych różnią się od obowiązków podatników nie tylko składem, ale także treścią. Zgodnie z kodeksem podatkowym agenci podatkowi są zobowiązani do:

1) obliczać, potrącać i przekazywać zgodnie z prawem ustalone podatki (subklauzula 1 ust. 3 art. 24 Ordynacji podatkowej);

2) informować organy podatkowe i ich funkcjonariuszy o wynikach ich działalności (pkt 2, 4, ust. 3, art. 24 Ordynacji podatkowej);

3) prowadzić ewidencję zgodnie z ustaloną procedurą (subklauzula 3 ust. 3 art. 24 Ordynacji podatkowej);

4) zapewnić bezpieczeństwo dokumentów niezbędnych do obliczania, potrącania i przekazywania podatków (subklauzula 5 ust. 3 art. 24 Ordynacji podatkowej).

Obowiązek zapłaty prawnie ustalonych podatków na rzecz agenta podatkowego oznacza konieczność prawidłowego i terminowego naliczania, potrącania z wypłacanych podatnikom środków i przekazywania odpowiednich podatków na odpowiednie rachunki Skarbu Federalnego.

Normy Ordynacji podatkowej regulujące procedurę płacenia podatków ustalonych dla podatników mają zastosowanie do agentów podatkowych tylko w odniesieniu do kwot podatków potrącanych podatnikom.

Agenci podatkowi przekazują potrącone podatki w sposób określony w Ordynacji podatkowej dla zapłaty podatku przez podatnika.

Obowiązek informowania organów podatkowych i ich urzędników o wynikach ich działań na rzecz agenta podatkowego oznacza, że ​​musi on zgłosić się do organu podatkowego w miejscu jego rejestracji w wyznaczonym terminie (w ciągu miesiąca):

- brak możliwości pobrania podatku u źródła od podatnika;

- kwota zadłużenia podatnika.

Ponadto agent podatkowy musi przedłożyć organowi podatkowemu w miejscu jego rejestracji dokumenty niezbędne do kontroli prawidłowego naliczania, potrącania i przekazywania podatków.

Obowiązek prowadzenia ewidencji zgodnie z ustaloną procedurą dla agenta podatkowego oznacza konieczność prowadzenia ewidencji ogólnej i osobistej (dla każdego podatnika):

- Dochody naliczone i wypłacone podatnikom;

- podatki naliczone, potrącone i przekazane do systemu budżetowego.

Odpowiedzialność agenta podatkowego. W stosunkach podatkowych agent podatkowy, w odróżnieniu np. od przedstawiciela podatnika, reprezentuje nie interesy podatnika, lecz własne interesy. Za niewykonanie lub nienależyte wykonanie powierzonych mu obowiązków agent podatkowy odpowiada zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej. Podatnik nie może być pociągnięty do odpowiedzialności za błędy i naruszenia popełnione przez agenta podatkowego w trakcie wykonywania przez niego obowiązków, w tym przy obliczaniu, potrącaniu podatku od podatnika lub przekazywaniu podatków do systemu budżetowego.

6.3. Obowiązki instytucji bankowych w zakresie poboru podatków i opłat

Banki zobowiązane są do realizacji zleceń:

- podatnicy (agenci podatkowi, płatnicy opłat) za przekazanie podatku (opłat, kar i grzywien) do systemu budżetowego Federacji Rosyjskiej na odpowiednie konto Skarbu Federalnego;

- w sprawie zwrotu podatnikom, agentom podatkowym i płatnikom opłat kwot nadpłaconych (pobranych) podatków, opłat, kar i grzywien;

- lokalne administracje i organizacje federalnej służby pocztowej w celu przekazania do systemu budżetowego Federacji Rosyjskiej na odpowiedni rachunek Skarbu Federalnego środków otrzymanych od osób fizycznych - podatników (agentów podatkowych, płatników opłat);

- organ podatkowy do przekazania podatku (opłat, kar i grzywien) do systemu budżetowego Federacji Rosyjskiej na koszt środków podatnika lub agenta podatkowego w kolejności określonej przez ustawodawstwo cywilne Federacji Rosyjskiej.

Nie ma opłaty za obsługę tych transakcji.

Jeżeli na koncie podatnika (agenta podatkowego, płatnika opłat) znajdują się środki, bankom nie przysługuje prawo do opóźniania wykonania nakazu podatnika oraz nakazu organu podatkowego.

Za niewykonanie lub nienależyte wykonanie przewidzianych zobowiązań banki ponoszą odpowiedzialność określoną w Ordynacji podatkowej. Zastosowanie środków odpowiedzialności nie zwalnia banku z obowiązku przekazania kwoty podatku (opłat, kar i grzywien) do systemu budżetowego Federacji Rosyjskiej. W przypadku, gdy bank nie wywiąże się z określonego obowiązku w ustalonym terminie, podejmowane są działania w celu odzyskania nieprzeniesionych kwot kosztem gotówki i innego mienia.

Wielokrotne naruszanie tych obowiązków w ciągu jednego roku kalendarzowego jest podstawą do wystąpienia przez organ podatkowy do CBR z wnioskiem o unieważnienie licencji bankowej.

Temat 7. ADMINISTRACJA PODATKOWA FEDERACJI ROSYJSKIEJ

7.1. Administracja podatkowa: cele i zadania działalności

Administracja podatkowa polega na wdrożeniu zestawu środków służących do bezpośredniego zarządzania utworzonym systemem podatkowym. Administracja podatkowa obejmuje rozwiązywanie zadań zapewnienia stanu prawa i porządku w sferze podatkowej, monitorowanie przestrzegania prawa podatkowego przez podatników, a także zapobieganie, wykrywanie, ujawnianie, badanie faktów nielegalnego zachowania podatnika oraz podejmowanie działań kompensacyjnych szkody wyrządzone państwu w takich przypadkach. Rozwiązanie każdego z postawionych zadań delegowane jest do odpowiednich wyspecjalizowanych jednostek organizacyjnych administracji podatkowej.

Państwowa (krajowa) administracja podatkowa - jest to zespół państwowych struktur władzy wykonawczej, utworzonych lub odpowiednio wyspecjalizowanych w celu zapewnienia bezpieczeństwa podatkowego państwa oraz utrzymania prawa i porządku w sferze podatkowej poprzez wdrażanie środków państwowej administracji podatkowej realizowanych w celu ochrony mechanizmu podatkowego .

Administracja podatkowa - jest to instytucja administracji publicznej w zakresie podatkowych stosunków prawnych, której celem jest realizacja funkcji państwa w zakresie osiągania i utrzymywania stanu bezpieczeństwa podatkowego oraz praworządności w sferze podatkowej.

Pojęcie „państwowej administracji podatkowej” może być tożsame z pojęciem „administracji podatkowej” w przypadku, gdy nie mówimy o systemie niepaństwowego zarządzania w dziedzinie podatków lub systemie administracji podatkowej na poziomie międzynarodowym .

Funkcjonowanie państwowego systemu administracji podatkowej polega na rozwiązaniu zadań polegających na monitorowaniu przestrzegania prawa podatkowego przez podatników, a także zapobieganiu, wykrywaniu, ujawnianiu, badaniu faktów bezprawnego zachowania podatnika oraz podejmowaniu działań mających na celu zadośćuczynienie państwu za szkody w takich przypadkach. Rozwiązanie każdego z postawionych zadań delegowane jest do odpowiednich wyspecjalizowanych jednostek organizacyjnych administracji podatkowej.

Systemowi państwowej administracji podatkowej powierzono pełnienie dwóch ogólnych funkcji w sferze podatkowej: kontroli i egzekwowania prawa.

W efekcie, Działania kontrolne W systemie administracji podatkowej ujawniają się fakty niestandardowego, dewiacyjnego zachowania podmiotów podatkowych. Należy zauważyć, że wyniki mają charakter czysto opisowy. Z merytorycznego punktu widzenia, na podstawie wyników jego czynności kontrolnych, można jedynie wnioskować, czy ujawniono fakty niestandardowego zachowania podmiotu podatkowego. Ocena charakteru, ustalenie przyczyn i skutków takiego zachowania nie wchodzi w zakres zadań czynności kontrolnych. Odpowiedzi na te pytania uzyskuje się w toku czynności dochodzeniowych systemu administracji podatkowej.

Egzekwowanie prawa System administracji podatkowej polega na kompleksowej analizie posiadanych informacji, wskazaniu na możliwe problematyczne zachowanie podmiotu podatkowego oraz podejmowaniu odpowiednich środków zapobiegających bezprawnym zachowaniom.

7.2. Zmiany organizacyjne administracji podatkowej

Jedną z cech organizacji systemu administracji podatkowej państwa jest możliwość jego budowy w modyfikacji jednoprzedmiotowej i wieloprzedmiotowej.

w modyfikacja jednoprzedmiotowa funkcje systemowe administracji podatkowej państwa są przypisane tylko jednemu odrębnemu podmiotowi władzy państwowej – jednej strukturze państwa. Cały zakres uprawnień w zakresie administracji podatkowej jest wykonywany wyłącznie przez ten organ. W rzeczywistości jest to administracja podatkowa państwa, a jej konstrukcja strukturalna odpowiada strukturze państwowej administracji podatkowej.

Modyfikacja wielotematyczna z kolei oznacza, że ​​uprawnienia administracji podatkowej są rozdzielone pomiędzy kilka odrębnych organów publicznych. W związku z tym pojęcie państwowej administracji podatkowej oznacza tutaj całość wszystkich struktur władzy państwowej, które są jej częścią.

Czynności z zakresu administracji podatkowej wykonuje każdy z podmiotów w ramach przyznanych mu uprawnień. Każdy z podmiotów administracji podatkowej jest samodzielnym uczestnikiem podatkowych stosunków prawnych.

Obecny system organizacji państwowej administracji podatkowej Rosji opiera się na zasadzie konstrukcji wielopodmiotowej. Za zapewnienie bezpieczeństwa podatkowego państwa odpowiada kilka odrębnych od siebie wyspecjalizowanych struktur państwowych.

Potrzeba stworzenia systemu państwowej administracji podatkowej o jasno określonej strukturze i pełnoprawnym zapleczu legislacyjnym działalności w Rosji pojawiła się na samym początku lat 1990-tych. Ułatwiła to decyzja o zreformowaniu ówczesnej gospodarki sowieckiej z wprowadzeniem do niej stosunków rynkowych. Konsekwencją globalnej reorientacji polityki gospodarczej państwa była przebudowa systemu administracji podatkowej państwa.

Obecnie administracja podatkowa Rosji obejmuje:

- system organów podatkowych;

- upoważnione organy finansowe;

- wyspecjalizowane pododdziały organów spraw wewnętrznych.

W niektórych przypadkach uprawnienia w zakresie administracji podatkowej mogą zostać przyznane organom celnym. W przypadku zaistnienia przypadków określonych w przepisach organy te powinny być również przypisane do elementów krajowego systemu administracji podatkowej, ale w przeciwieństwie do organów podatkowych nie są stałymi elementami tego systemu.

7.3. Prawa, obowiązki i odpowiedzialność organów administracji podatkowej

Prawa organów podatkowych. Organy administracji podatkowej działają w ramach swoich kompetencji i zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej. Wykonują swoje funkcje i współdziałają poprzez wykonywanie uprawnień i wykonywanie obowiązków ustanowionych w Kodeksie podatkowym i ustawach federalnych, które określają procedurę ich organizacji i działalności.

Cechy interakcji pomiędzy poszczególnymi elementami systemu administracji podatkowej określane są na podstawie zawartych między nimi umów o współdziałanie. Ordynacja podatkowa stanowi, że organy administracji podatkowej informują się wzajemnie o posiadanych materiałach:

- o naruszeniach przepisów o podatkach i opłatach oraz przestępstwach podatkowych;

- środki podjęte w celu ich zapobiegania;

- ich kontrole podatkowe.

Organy administracji podatkowej mają prawo do wymiany innych informacji niezbędnych do realizacji powierzonych im zadań.

Odpowiedzialność organów podatkowych. Organy administracji podatkowej ponoszą odpowiedzialność za szkody wyrządzone podatnikom w wyniku ich bezprawnych działań (decyzji) lub zaniechania, jak również bezprawnych działań (decyzji) lub zaniechania funkcjonariuszy i innych pracowników tych organów przy wykonywaniu ich obowiązków służbowych.

Funkcjonariusze organów administracji podatkowej nie są uprawnieni do nabywania majątku podatnika, który jest sprzedawany w wykonaniu orzeczenia sądu o poborze podatku kosztem majątku podatnika.

Straty spowodowane bezprawnymi działaniami podczas kontroli podatkowej podlegają w całości odszkodowaniu, w tym utracone korzyści (utracone dochody).

Za spowodowanie strat w wyniku popełnienia bezprawnych działań organy administracji podatkowej ponoszą odpowiedzialność na podstawie ustaw federalnych.

Szkody wyrządzone podatnikowi, agentowi podatkowemu lub ich przedstawicielom przez zgodne z prawem działania funkcjonariuszy organów administracji podatkowej nie podlegają odszkodowaniu, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustawach federalnych.

7.4. Skład, struktura i uprawnienia organów podatkowych

Organy podatkowe Federacji Rosyjskiej są stałym kontrolnym i weryfikacyjnym państwowym organem władzy wykonawczej, utworzonym i obdarzonym pewnymi uprawnieniami w celu rozwiązywania problemów państwa w dziedzinie opodatkowania. Organy podatkowe Federacji Rosyjskiej - jest to jednolity system instytucji państwowych, jednorodnych w swoich zadaniach, połączonych wertykalnym systemem podporządkowania władzy, połączonych organizacyjnie w jedną całość, realizujących czynności o charakterze kontrolnym w zakresie zgodności z całym zbiorem ustawodawstwa podatkowego i opłat i innych przepisów podatkowych, a w przypadkach przewidzianych prawem także agentów kontroli dewizowej.

Organy podatkowe Federacji Rosyjskiej to ujednolicony scentralizowany system monitorowania zgodności z przepisami dotyczącymi podatków i opłat, poprawności obliczeń, kompletności i terminowości wprowadzania podatków i opłat do systemu budżetowego Federacji Rosyjskiej.

W przypadkach przewidzianych przez ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej organy podatkowe w ramach swoich kompetencji sprawują również kontrolę nad:

- za poprawność obliczeń, kompletność i terminowość dokonywania innych obowiązkowych wpłat do systemu budżetowego Federacji Rosyjskiej ustanowionego ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej;

- do produkcji i obrotu alkoholem etylowym, produktami zawierającymi alkohol, alkoholem i tytoniem;

- o przestrzeganie ustawodawstwa walutowego Federacji Rosyjskiej.

Podstawa prawna działalności organów podatkowych Federacji Rosyjskiej. Obecnie regulacja prawna działalności organów podatkowych Federacji Rosyjskiej jest bezpośrednio prowadzona:

- Artykuły Ch. 5 NK;

- artykuły ustawy o organach podatkowych - specjalistyczny akt prawny, który określa status prawny, organizację i działalność systemu organów podatkowych Federacji Rosyjskiej.

Ustawa o organach podatkowych jest instytucjonalnym aktem prawnym, który określa status prawny systemu państwowych organów podatkowych Federacji Rosyjskiej.

Oprócz kodeksu podatkowego i ustawy o organach podatkowych na terytorium Federacji Rosyjskiej obowiązuje szereg aktów prawnych o różnej mocy prawnej, które są w taki czy inny sposób powiązane z organami podatkowymi.

System organizacyjny organów podatkowych. Pod względem organizacyjnym system organów podatkowych jest reprezentowany przez federalny organ wykonawczy i jego organy terytorialne upoważnione do kontroli i nadzoru w zakresie podatków i opłat.

W ciągu ostatnich 15 lat nazwa upoważnionego federalnego organu wykonawczego odpowiedzialnego za system organów podatkowych zmieniała się kilkakrotnie. Na różnych etapach rolę tę pełnili:

- Państwowa Służba Podatkowa Federacji Rosyjskiej (STS Rosji) (od 1991 do 1998);

- Ministerstwo Federacji Rosyjskiej ds. podatków i ceł (MNS Rosji) (od 1999 do 2004);

- Federalna Służba Podatkowa (FTS Rosji) (jesień 2004 - obecnie).

Federalna Służba Podatkowa podlega jurysdykcji rosyjskiego Ministerstwa Finansów.

W strukturze organów podatkowych można wyróżnić cztery poziomy (federalny, federalno-okręgowy, regionalny i lokalny), odpowiadające poziomom władzy i podziałowi administracyjno-terytorialnemu Federacji Rosyjskiej.

Wyższe organy podatkowe mają prawo do anulowania decyzji niższych organów podatkowych w przypadku, gdy są one niezgodne z Konstytucją, ustawami federalnymi i innymi aktami prawnymi.

Status prawny Federalnej Służby Podatkowej Rosji jest dalej wyjaśniony w Regulaminie Federalnej Służby Podatkowej, zatwierdzonym dekretem rządu Federacji Rosyjskiej z dnia 30.09.2004 września 506 r. Nr XNUMX.

Federalna Służba Podatkowa Rosji jest federalnym organem wykonawczym pełniącym funkcje kontrolne i nadzorcze:

- za przestrzeganie przepisów dotyczących podatków i opłat;

- za prawidłowość naliczenia, kompletność i terminowość wnoszenia podatków i opłat oraz innych obowiązkowych wpłat do właściwego budżetu;

- do produkcji i obrotu alkoholem etylowym, produktami zawierającymi alkohol, alkoholem i tytoniem.

W granicach kompetencji organów podatkowych Federalnej Służbie Podatkowej Rosji powierzono również funkcje agenta kontroli waluty.

Federalna Służba Podatkowa Rosji jest autoryzowanym federalnym organem wykonawczym:

- przeprowadzanie państwowej rejestracji osób prawnych, osób fizycznych jako indywidualnych przedsiębiorców i przedsiębiorstw chłopskich (rolniczych);

- zapewnienie reprezentacji w sprawach upadłościowych oraz w postępowaniach upadłościowych roszczeń o zapłatę obowiązkowych płatności oraz roszczeń Federacji Rosyjskiej z tytułu zobowiązań pieniężnych.

Federalna Służba Podatkowa Rosji wykonuje swoje funkcje i uprawnienia bezpośrednio i za pośrednictwem swoich organów terytorialnych.

Na czele Federalnej Służby Podatkowej stoi szef powoływany i odwoływany przez Rząd Federacji Rosyjskiej na wniosek Ministra Finansów.

Powstają wyspecjalizowane międzyregionalne inspektoraty Federalnej Służby Podatkowej Rosji w celu sprawowania kontroli podatkowej nad największymi podatnikami, którzy podlegają administracji podatkowej na szczeblu federalnym. Wyspecjalizowane międzyregionalne inspektoraty Federalnej Służby Podatkowej Rosji podlegają bezpośrednio Federalnej Służbie Podatkowej Rosji. Międzyregionalne inspektoraty Federalnej Służby Podatkowej Rosji są tworzone zgodnie z zasadą sektorową. Każda taka kontrola prowadzi administrację podatkową największych podatników tylko w jednym z działów działalności gospodarczej.

Międzyregionalne inspekcje Federalnej Służby Podatkowej Rosji dla okręgu federalnego zostały utworzone w celu:

- realizacja współdziałania Federalnej Służby Podatkowej Rosji z upoważnionym przedstawicielem Prezydenta Federacji Rosyjskiej w okręgu federalnym w sprawach należących do jej kompetencji;

- sprawdzanie skuteczności pracy departamentów Federalnej Służby Podatkowej Rosji dla podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej w celu zapewnienia pełnego, terminowego, prawidłowego obliczania i opłacania podatków i innych obowiązkowych płatności do odpowiednich budżetów i państwowych nie- środki budżetowe;

- sprawowanie, w ramach swoich kompetencji, kontroli finansowej nad działalnością terytorialnych organów podatkowych, federalnych państwowych unitarnych przedsiębiorstw i instytucji podlegających jurysdykcji Federalnej Służby Podatkowej Rosji, na terytorium odpowiedniego podmiotu Federacji Rosyjskiej, który jest częścią okręg federalny.

Wydziały Federalnej Służby Podatkowej Rosji dla podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej stanowią element systemu organów podatkowych na szczeblu regionalnym. Podstawowymi zadaniami Federalnej Służby Podatkowej Rosji są organizacyjne i metodologiczne wsparcie kontroli podatkowej, zarządzanie niższymi organami podatkowymi, koordynacja ich działań, a także uogólnianie i analiza wyników działalności niższych organów podatkowych. Kontrole podatników są przeprowadzane przez Federalną Służbę Podatkową Rosji głównie w celu kontroli działalności niższych organów podatkowych, a administracja podatkowa jest prowadzona w całości tylko w stosunku do największych podatników i tylko wtedy, gdy wyspecjalizowane międzyrejonowe inspektoraty Federalna Służba Podatkowa Rosji nie została stworzona do tych celów.

Wyspecjalizowane międzyrejonowe inspektoraty Federalnej Służby Podatkowej Rosji (IFTS) są tworzone z reguły w celu sprawowania kontroli podatkowej nad największymi podatnikami, którzy podlegają administracji podatkowej na szczeblu regionalnym. Wyspecjalizowane międzyrejonowe IFTS Rosji podlegają bezpośrednio Federalnej Służbie Podatkowej Rosji na temat Federacji Rosyjskiej i Federalnej Służbie Podatkowej Rosji.

Kontrola obejmuje największych podatników:

- prowadzenie działalności na terenie tego podmiotu Federacji Rosyjskiej;

- posiadanie odrębnych oddziałów na terytorium tego podmiotu Federacji Rosyjskiej oraz nieruchomości i pojazdów podlegających opodatkowaniu.

Inspektorat Terytorialny Federalnej Służby Podatkowej Rosji jest głównym elementem strukturalnym systemu organów podatkowych Federacji Rosyjskiej. Do głównych zadań terytorialnych inspektoratów skarbowych należą:

- wdrożenie kontroli podatkowej (kontrola przestrzegania przepisów o podatkach i opłatach, prawidłowość naliczania, kompletność i terminowość wnoszenia podatków państwowych, opłat i innych obowiązkowych wpłat do właściwego budżetu);

- monitorowanie przestrzegania ustawodawstwa Federacji Rosyjskiej w zakresie regulacji walutowych i kontroli walutowej;

- organizowanie i wykonywanie innych kontroli przekazanych przez ustawodawstwo federalne do kompetencji organów podatkowych.

Terytorialne inspektoraty podatkowe są tworzone dla jednej gminy (powiat, powiat w mieście, miasto bez podziału na dzielnice) lub kilku gmin (IFTS Rosji na poziomie międzyokręgowym).

Prawa organów podatkowych. Zgodnie z ich treścią prawa przyznane organom podatkowym można sklasyfikować w następujący sposób:

- uprawnienia o charakterze organizacyjnym (np. prawo wzywania podatników do składania wyjaśnień; angażowania specjalistów do przeprowadzenia kontroli podatkowej);

- prawa informacyjne i analityczne (np. prawo do obliczania wysokości podatków, jakie mają wpłacić podatnicy do budżetu; do żądania od podatników dokumentów stanowiących podstawę do naliczania i opłacania (potrącania i przekazywania) podatków);

- uprawnienia kontrolne i weryfikacyjne (np. prawo do przeprowadzania kontroli podatkowych; prawo do zatrzymania niezbędnych dokumentów);

- prawa jurysdykcyjne (np. prawo do zajęcia mienia podatników; ściągania zaległości w podatkach i opłatach, a także ściągania kar; dochodzenie roszczeń przed sądami powszechnymi lub arbitrażowymi w sprawie ujawnionych faktów naruszenia obowiązującego prawa podatkowego i opłaty).

Struktura obowiązki organów podatkowych obejmuje:

- zgodność z przepisami dotyczącymi podatków i opłat;

- sprawuje kontrolę nad przestrzeganiem przepisów o podatkach i opłatach oraz przyjętych na jej podstawie regulacyjnych aktów prawnych;

- prowadzić ewidencję organizacji i osób zgodnie z ustaloną procedurą;

- informować nieodpłatnie (w tym pisemnie) podatników, płatników opłat i agentów podatkowych;

- bezpłatne składanie formularzy deklaracji podatkowych (obliczeń) oraz wyjaśnienie procedury ich wypełniania;

- kierować się pisemnymi wyjaśnieniami Ministerstwa Finansów Rosji w sprawie stosowania ustawodawstwa Federacji Rosyjskiej w sprawie podatków i opłat;

- informować podatników, płatników opłat i agentów podatkowych o informacjach niezbędnych do wypełnienia instrukcji dotyczących przekazywania podatków, opłat, kar i grzywien do systemu budżetowego Federacji Rosyjskiej;

- podejmować decyzje o zwrocie lub potrąceniu kwot nadpłaconych lub nadpłaconych podatków, opłat, kar i grzywien oraz przesyłać odpowiednie instrukcje do organów terytorialnych Skarbu Federalnego w celu wykonania;

- przestrzegać tajemnicy podatkowej i dbać o jej zachowanie;

- przesyłać podatnikowi, płatnikowi opłaty lub agentowi podatkowemu odpisy aktu kontroli podatkowej oraz decyzji organu podatkowego, a także zawiadomienia podatkowe, żądania zapłaty podatku i opłaty;

- składać zaświadczenia o stanie płatności podatków, opłat, kar i grzywien na podstawie danych z organu podatkowego;

- dokonać wspólnego uzgodnienia kwot zapłaconych podatków, opłat, kar i grzywien;

- wydawania odpisów decyzji wydanych przez organ podatkowy.

7.5. Organy spraw wewnętrznych w systemie administracji podatkowej

Organy Spraw Wewnętrznych – ogólna koncepcja oznaczająca system organów zaangażowanych w walkę z przestępczością i wykroczeniami, zapewniających bezpieczeństwo publiczne oraz praworządność.

Rosyjskim systemem ATS kieruje Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Rosji. Rozwiązanie zadań związanych z wykrywaniem, zapobieganiem i zwalczaniem przestępstw i przestępstw podatkowych w systemie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Rosji powierzono Departamentowi Bezpieczeństwa Gospodarczego.

Departament Bezpieczeństwa Ekonomicznego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Rosji (DEB Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Rosji) jest niezależnym pododdziałem strukturalnym centralnego aparatu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Rosji. Jest jednostką operacyjną policji kryminalnej i wykonuje czynności operacyjno-rozpoznawcze zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej. Jednostkami organizacyjnymi DEB MSW Rosji są biura operacyjno-rozpoznawcze (ORB) i ośrodki kontroli podatników.

W strukturze policji kryminalnej regionalnej Centralnej Dyrekcji Spraw Wewnętrznych, obok wydziałów do walki z przestępczością gospodarczą, utworzono wydziały do ​​spraw przestępstw skarbowych.

Uprawnienia organów spraw wewnętrznych w zakresie podatkowych stosunków prawnych. Na wniosek organów podatkowych organy spraw wewnętrznych uczestniczą wraz z organami podatkowymi w terenowych kontrolach podatkowych prowadzonych przez organy podatkowe.

Przeprowadzając na miejscu kontrolę podatkową, urzędnicy komórek operacyjnych Departamentu Spraw Wewnętrznych mają możliwość, korzystając z przepisów przewidzianych im w art. 11 Ustawy Federacji Rosyjskiej z dnia 18.04.1991 kwietnia 1026 r. Nr 1-XNUMX „O Policji” wykonaj następujące czynności:

- uzyskania dostępu do terytorium i pomieszczeń osoby kontrolowanej oraz ich skontrolowania;

- zapobiec popełnieniu przestępstwa;

- sprawdzać dokumenty tożsamości obywateli;

- przeprowadzić przeszukanie osobiste, przeszukanie swoich rzeczy oraz przeszukanie należących do nich pojazdów;

- sprawdzić i zająć niezbędne dokumenty i przedmioty;

- sprawdzić dostępność licencji i zezwoleń specjalnych;

- wysłać wniosek lub samodzielnie przeprowadzić badanie dokumentacji finansowo-ekonomicznej, a także czynności badanej osoby;

- otrzymywać ustne i pisemne wyjaśnienia od osób kontrolowanych;

- stosować środki przewidziane w przepisach dotyczących wykroczeń administracyjnych;

- posługiwać się środkami dokumentowania podjętych działań.

W przypadku ujawnienia okoliczności, które wymagają dokonania czynności przypisanych przez Ordynację podatkową kompetencjom organów podatkowych, organy spraw wewnętrznych są obowiązane, w terminie dziesięciu dni od dnia wykrycia tych okoliczności, przesłać materiały do ​​właściwego urzędu skarbowego. do podjęcia decyzji w ich sprawie.

Organy spraw wewnętrznych są pozbawione prawa do samodzielnego przeprowadzania kontroli podatkowych w reżimie kontroli podatkowej.

Prowadząc dochodzenie w sprawie o przestępstwo skarbowe, urzędnicy organów spraw wewnętrznych mają również możliwość:

- wzywać obywateli i urzędników w sprawach i materiałach, które są w produkcji policji;

- z zastrzeżeniem dowodzenia, w przypadkach i w sposób przewidziany w przepisach o postępowaniu karnym oraz w przepisach o wykroczeniach administracyjnych, obywatele i urzędnicy, którzy bez uzasadnionego powodu uchylają się od stawienia się na wezwanie;

- prowadzenie postępowań karnych w przypadkach iw sposób przewidziany prawem;

- zatrzymać i przetrzymywać w areszcie zgodnie z procedurą karną osoby podejrzane o popełnienie przestępstwa;

- wykonywać czynności operacyjno-rozpoznawcze zgodnie z prawem federalnym.

7.6. Uprawnienia organów finansowych w zakresie administracji podatkowej

W ramach kształtowania skutecznego systemu i struktury federalnych organów wykonawczych, na podstawie Dekretu Prezydenta Federacji Rosyjskiej z dnia 09.03.2004 marca 314 r. nr XNUMX, funkcje organów podatkowych w zakresie przyjmowania regulacyjnych aktów prawnych w sfera podatkowa, a także prace wyjaśniające w odniesieniu do ustawodawstwa Federacji Rosyjskiej w zakresie podatków zostały przeniesione do Ministerstwa Finansów Rosji i opłat. Wcześniej Ministerstwo Finansów Rosji odpowiadało głównie za kształtowanie ogólnokrajowej polityki w dziedzinie podatków.

W rezultacie federalne, regionalne i lokalne władze finansowe otrzymały uprawnienia do prowadzenia prac wyjaśniających w zakresie stosowania przepisów podatkowych. Ustawodawca wyznacza zakres kompetencji tych organów w zależności od poziomu aktu normatywnego przepisów o podatkach i opłatach, z zastrzeżeniem doprecyzowania.

Obecnie Ministerstwo Finansów Rosji jest federalnym organem wykonawczym, który między innymi pełni funkcje opracowywania polityki państwa i regulacji prawnych w zakresie działalności podatkowej.

Ministerstwo Finansów Rosji jest upoważnione:

- udzielać wyjaśnień dotyczących stosowania aktów prawnych dotyczących podatków i opłat na szczeblu federalnym;

- zatwierdza formy rozliczeń podatkowych i formularze deklaracji podatkowych oraz tryb ich wypełniania.

Ministerstwo Finansów Rosji koordynuje i kontroluje działalność Federalnej Służby Podatkowej Rosji, Federalnej Służby Nadzoru Ubezpieczeń, Federalnej Służby Nadzoru Finansowego i Budżetowego oraz Federalnej Służby Nadzoru Finansowego, które podlegają jego jurysdykcji, a także wdrożenie przez Federalną Służbę Celną regulacyjnych aktów prawnych dotyczących obliczania i poboru opłat celnych, określania wartości celnej towarów i pojazdów.

Jeśli chodzi o stosowanie regionalnych lub lokalnych przepisów dotyczących podatków i opłat, w celu wyjaśnienia tych aktów należy zwrócić się odpowiednio do upoważnionych organów finansowych podmiotów Federacji Rosyjskiej i gmin. Te regionalne i lokalne organy finansowe nie są objęte systemem Ministerstwa Finansów Rosji, ale podlegają kierownictwu władzy wykonawczej podmiotu Federacji Rosyjskiej lub gminy.

Temat 8. USTALANIE I PŁATNOŚĆ PODATKÓW I OPŁAT

8.1. Zasady ustalania podatków i opłat

Podatki i opłaty muszą mieć podstawę ekonomiczną i nie mogą być arbitralne (klauzula 3, art. 3 Ordynacji podatkowej).

Niedopuszczalne jest ustalanie podatków i opłat (art. 3 Ordynacji podatkowej):

- mają charakter dyskryminacyjny i są stosowane odmiennie w oparciu o kryteria społeczne, rasowe, narodowe, religijne i inne podobne;

- przewidujące zróżnicowane stawki lub ulgi podatkowe w zależności od formy własności, obywatelstwa osób fizycznych lub miejsca pochodzenia kapitału;

- uniemożliwienie obywatelom korzystania z ich konstytucyjnych praw;

- naruszenie jednolitej przestrzeni gospodarczej Federacji Rosyjskiej.

Dopuszcza się ustalanie specjalnych rodzajów ceł lub zróżnicowanych stawek celnych importowych w zależności od kraju pochodzenia towaru zgodnie z Kodeksem Podatkowym i ustawodawstwem celnym Federacji Rosyjskiej.

Podatek uważa się za ustalony tylko wtedy, gdy zdefiniowani są podatnicy i elementy opodatkowania (klauzula 1, art. 17 Ordynacji podatkowej). W koniecznych przypadkach przy ustalaniu podatku ustawa o podatkach i opłatach może również przewidywać ulgi podatkowe oraz podstawy ich wykorzystania przez podatnika (klauzula 2, art. 17 Ordynacji podatkowej).

Przy ustalaniu opłat ich płatnicy i elementy opodatkowania są określane w odniesieniu do poszczególnych opłat (klauzula 3, art. 17 Ordynacji podatkowej).

8.2. Elementy podatku i ich charakterystyka

Podatek uważa się za ustalony dopiero po określeniu podatników i składników opodatkowania. W koniecznych przypadkach przy ustalaniu podatku ustawa o podatkach i opłatach może również przewidywać ulgi podatkowe oraz podstawy ich wykorzystania przez podatnika.

Przy ustalaniu opłat ustala się ich płatników i elementy opodatkowania w odniesieniu do poszczególnych opłat.

Elementy opodatkowania to:

- przedmiot opodatkowania;

- podstawa opodatkowania;

- okres podatkowy;

- wysokość podatku;

- procedura obliczania podatku;

- tryb i warunki zapłaty podatku.

Każdy podatek ma odrębny przedmiot opodatkowania, określony zgodnie z częścią drugą Ordynacji podatkowej iz zastrzeżeniem postanowień art. 38 NK.

Podstawa opodatkowania reprezentuje koszt, fizyczną lub inną cechę przedmiotu opodatkowania i jest zwykle obliczana na podstawie wyników każdego okresu podatkowego.

Okres podatkowy - jest to okres, po upływie którego w odniesieniu do poszczególnych podatków ustalana jest podstawa opodatkowania i obliczana jest kwota należnego podatku.

Okres podatkowy to rok kalendarzowy lub inny okres. W takim przypadku okres rozliczeniowy może składać się z jednego lub kilku okresów sprawozdawczych.

Wysokość podatku reprezentuje kwotę obciążeń podatkowych na jednostkę miary podstawy opodatkowania.

Terminy płatności podatków i opłat zestaw dla każdego podatku i cła.

Terminy zapłaty podatków i opłat określają:

- data kalendarzowa;

- upływ okresu czasu liczonego w latach, kwartałach, miesiącach i dniach;

- wskazanie zdarzenia, które powinno nastąpić lub nastąpić;

- wskazanie działań, które należy podjąć.

Zmiana ustalonego terminu zapłaty podatków i opłat jest dozwolona tylko w sposób określony przez NK.

Zachęty podatkowe a podstawy ich wykorzystania przez podatnika nie są uznawane za obowiązkowy element opodatkowania. Rezerwy o ulgach podatkowych zawarte są w ustawie o podatkach i opłatach tylko w koniecznych przypadkach, a brak takich przepisów nie może być podstawą do uznania podatku za nieustalony.

Przywileje w zakresie podatków i opłat to korzyści, jakie dają określone kategorie podatników i płatników opłat przewidziane w przepisach o podatkach i opłatach w porównaniu z innymi podatnikami lub płatnikami opłat, w tym możliwość nieuiszczania lub nieuiszczania podatku lub opłat w mniejsza ilość.

Podatnik ma prawo odmówić skorzystania ze świadczenia lub zawiesić jego wykorzystanie na jeden lub więcej okresów podatkowych, chyba że postanowiono inaczej NK.

8.3. Sposoby płacenia podatków

Obowiązek zapłaty podatku lub opłaty powstaje, zmienia się i wygasa, jeżeli istnieją podstawy określone przez Ordynację Podatkową lub inną ustawę o podatkach i opłatach.

Obowiązek zapłaty określonego podatku lub opłaty ciąży na podatniku i wnoszącym opłatę z chwilą zaistnienia okoliczności określonych w przepisach o podatkach i opłatach, przewidujących uiszczenie tego podatku lub opłaty.

W przypadkach, gdy obliczenia podstawy opodatkowania dokonuje organ podatkowy, obowiązek zapłaty podatku powstaje nie wcześniej niż w dniu otrzymania zawiadomienia podatkowego.

Obowiązek zapłaty podatku (opłaty) wygasa:

- z zapłatą podatku przez podatnika (pobranie przez płatnika opłaty);

- ze śmiercią indywidualnego podatnika lub uznaniem go za zmarłego w sposób określony przez ustawodawstwo cywilne Federacji Rosyjskiej;

- z likwidacją organizacji podatników po zakończeniu wszystkich rozliczeń z systemem budżetowym Federacji Rosyjskiej;

- z wystąpieniem innych okoliczności, z którymi przepisy o podatkach i opłatach wiążą wygaśnięcie obowiązku uiszczenia odpowiedniego podatku lub opłaty.

kalkulacja podatku, należna za okres rozliczeniowy jest dokonywana na podstawie podstawy opodatkowania, stawki podatkowej oraz ulg podatkowych.

Ordynacja podatkowa przewiduje możliwość obliczenia podatku:

- podatnik samodzielnie;

- agent podatkowy;

- organ podatkowy.

Samoobliczenie podatku przez podatnika jest procedurą o powszechnym zastosowaniu i nie wymaga specjalnego potwierdzenia w odpowiedniej normie ustawodawstwa o podatkach i opłatach dla każdego konkretnego przypadku lub każdego konkretnego podatku.

Obliczenia kwoty podatku przez organ podatkowy lub agenta podatkowego dokonuje się tylko w przypadkach wyraźnie przewidzianych w przepisach o podatkach i opłatach.

Jeżeli organ podatkowy naliczy podatek, przesyła do podatnika notę ​​podatkową nie później niż 30 dni przed terminem płatności.

Teoretycznie są cztery główne forma płatności podatku:

- katastralny;

- „u źródła”;

- zgodnie z deklaracją;

- za wypowiedzeniem.

Metoda katastralna płatność polega na zapłacie podatku na podstawie danych właściwego rejestru przedmiotów opodatkowania. Z reguły stosuje się go do podatków, których przedmiotem jest majątek, a obliczenie kwoty podatku nie jest związane z oceną opłacalności przedmiotu opodatkowania.

Zapłata podatku "у źródło" dotyczy tych podatków, które są potrącane z naliczonych dochodów. Metoda ta oznacza konieczność naliczania i przekazywania podatnikowi płatności podatku przez osobę płacącą dochód podlegający opodatkowaniu. Podatnik uzyskuje dochód do opodatkowania już od kwoty odliczonej od niego zapłaty podatku.

Przy zastosowaniu progresywnej lub regresywnej stawki podatku zapłata podatku „u źródła” nie wyklucza konieczności późniejszego złożenia zeznania podatkowego na koniec roku z późniejszym przeliczeniem zobowiązań podatkowych.

Płacenie podatków na deklaracji polega na przekazaniu przez podatnika organom podatkowym informacji o przedmiotach opodatkowania otrzymanych przez niego za miniony okres rozliczeniowy oraz obliczeniu wysokości zapłaty podatku. Podane informacje podatnik wpisuje w formularzu deklaracji podatkowej, która jest składana do organu podatkowego.

Deklaracja podatkowa to pisemne oświadczenie podatnika o uzyskanych przychodach i poniesionych wydatkach, źródłach przychodów, korzyściach podatkowych oraz obliczonej kwocie podatku i innych okolicznościach związanych z naliczeniem i zapłaceniem podatku.

Równocześnie ze złożeniem zeznania podatkowego lub później podatnik dokonuje zapłaty podatku.

Płacenie podatku za wypowiedzeniem ma zastosowanie, gdy obowiązek obliczenia kwoty podatku ciąży na podatkach lub innych organach publicznych niebędących agentami podatkowymi. Organy te przesyłają podatnikowi zawiadomienie podatkowe.

Informacja podatkowa musi zawierać:

- kwotę należnego podatku;

- obliczenie podstawy opodatkowania;

- termin płatności podatku.

Obowiązek zapłaty podatku przez podatnika powstaje nie wcześniej niż w dniu otrzymania zawiadomienia podatkowego.

Po otrzymaniu zawiadomienia podatkowego podatnik samodzielnie dokonuje zapłaty podatku w określonej wysokości.

Zawiadomienie o płatności podatku często łączy się z metodą płatności podatku katastralnego.

8.4. Procedura wypełnienia obowiązku uiszczenia podatku lub opłaty

Wypełnienie obowiązku zapłaty podatku lub opłaty oznacza spełnienie przez podatnika lub płatnika opłat określonych warunków. Obowiązek uiszczenia podatku lub opłaty musi zostać spełniony przez podatnika lub płatnika opłat:

- samodzielnie (o ile przepisy o podatkach i opłatach nie stanowią inaczej);

- w terminie określonym przepisami o podatkach i opłatach lub przed terminem;

- w formie gotówkowej lub bezgotówkowej;

- w walucie Federacji Rosyjskiej.

Zasady wykonania przez płatnika opłaty z obowiązku uiszczenia opłaty pokrywają się z zasadami wykonania przez podatnika obowiązku uiszczenia opłaty.

Procedura płacenia podatków i opłat. Zapłata podatku lub opłaty następuje:

- jednorazowa wpłata całej kwoty podatku;

- w inny sposób przewidziany w Ordynacji podatkowej i innych aktach prawnych dotyczących podatków i opłat.

Konkretna procedura płacenia podatku jest ustalana zgodnie z kodeksem podatkowym dla każdego podatku.

Ordynacja podatkowa może przewidywać wypłatę w okresie rozliczeniowym zaliczek na podatek - zaliczki. Obowiązek zapłaty zaliczek ujmuje się jako spełniony w sposób zbliżony do zapłaty podatku. Naruszenie procedury obliczania i (lub) wpłacania zaliczek nie może być traktowane jako podstawa do pociągnięcia osoby do odpowiedzialności za naruszenie przepisów o podatkach i opłatach.

Moment wypełnienia obowiązku zapłaty podatku. Obowiązek zapłaty podatku uważa się za spełniony przez podatnika:

1) od momentu złożenia w banku dyspozycji przekazania do systemu budżetowego Federacji Rosyjskiej na odpowiedni rachunek Skarbu Federalnego środków z rachunku podatnika w banku, jeżeli jest na nim wystarczające saldo gotówkowe w dniu zapłaty;

2) od momentu refleksji na koncie osobistym organizacji, dla której konto osobiste jest otwarte, operacja przeniesienia odpowiednich środków do systemu budżetowego Federacji Rosyjskiej;

3) od dnia złożenia przez osobę fizyczną w banku, kasie administracji lokalnej lub federalnej organizacji pocztowej środków pieniężnych w celu ich przekazania do systemu budżetowego Federacji Rosyjskiej na odpowiedni rachunek Skarbu Federalnego;

4) od dnia wydania przez organ podatkowy decyzji o potrąceniu kwot nadpłaconych lub nadpłaconych podatków, kar, grzywien z wykonaniem obowiązku zapłaty odpowiedniego podatku;

5) od dnia potrącenia przez agenta podatkowego kwoty podatku u źródła, jeżeli obowiązek obliczenia i potrącenia podatku ze środków podatnika ciąży na podatniku;

6) od dnia uiszczenia opłaty za deklarację zgodnie z ustawą federalną o uproszczonej procedurze deklarowania dochodów przez osoby fizyczne.

Podatek nie jest uznawany za zapłacony w przypadkach:

1) wycofanie przez podatnika lub zwrot przez bank podatnikowi niezrealizowanego polecenia przekazania odpowiednich środków do systemu budżetowego Federacji Rosyjskiej;

2) cofnięcie przez organizację płatniczą, która otworzyła konto osobiste, lub zwrot przez organ Skarbu Federalnego (inny upoważniony organ, który otwiera i prowadzi rachunki osobiste) podatnikowi niezrealizowanego zlecenia przekazania odpowiednich środków do systemu budżetowego Rosji Federacja;

3) zwrot przez lokalną administrację lub organizację federalnej służby pocztowej podatnikowi - osobie fizycznej gotówki przyjętej do ich przekazania do systemu budżetowego Federacji Rosyjskiej;

4) błędne wskazanie przez podatnika w celu przekazania kwoty podatku numeru rachunku Skarbu Federalnego i nazwy banku beneficjenta, co skutkowało nieprzekazaniem tej kwoty do systemu budżetowego Federacji Rosyjskiej odpowiedni rachunek Skarbu Federalnego;

5) jeżeli w dniu złożenia przez podatnika dyspozycji do banku (organu Skarbu Federalnego, innego uprawnionego organu otwierającego i prowadzącego rachunki osobiste) przelewu środków na zapłatę podatku, podatnik ten ma inne niespełnione roszczenia, które są przedstawiane jego konto (konto osobiste) i zgodnie z ustawodawstwem cywilnym Federacji Rosyjskiej są realizowane na zasadzie priorytetu, a jeśli to konto (konto osobiste) nie ma wystarczającego salda, aby spełnić wszystkie wymagania.

Konsekwencje niedopełnienia obowiązku zapłaty podatku lub opłaty. Niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązku zapłaty podatku (opłaty) jest podstawą do:

1) przesłanie przez organ podatkowy do podatnika wezwania do zapłaty podatku (opłaty);

2) stosowanie środków egzekwowania obowiązku zapłaty podatku, w tym:

- pobór podatku (cła) kosztem środków zgromadzonych na rachunkach bankowych podatnika;

- pobór podatku (cła) kosztem majątku podatnika.

8.5. Sposoby zapewnienia wypełnienia obowiązku zapłaty podatków i opłat

Wypełnienie obowiązku zapłaty podatków i opłat można zapewnić w następujący sposób:

- wysłanie wniosku o zapłatę podatków i opłat;

- zastaw na majątku;

- poręczenie;

- kary;

- zawieszenie operacji na rachunkach bankowych;

- nałożenie aresztu na mienie podatnika.

Roszczenie o zapłatę podatku i opłaty - pisemne zawiadomienie o niezapłaconej kwocie podatku (opłata, kary, grzywny), a także o obowiązku zapłaty niezapłaconej kwoty w wyznaczonym terminie.

Wezwanie do zapłaty podatku kierowane jest do podatnika (płatnika opłat, agenta podatkowego) w przypadku jego zaległości i bez względu na to, czy ponosi odpowiedzialność za naruszenie przepisów o podatkach i opłatach.

Zastaw - sposób zabezpieczenia zobowiązania, w którym wierzyciel-zastawnik nabywa prawo, w przypadku niewypełnienia zobowiązania przez dłużnika, do zaspokojenia kosztem zastawionego majątku w przeważającej mierze nad innymi wierzycielami, z wyjątkami przewidzianymi przez prawo.

Zastaw ma zastosowanie w przypadku zmiany warunków realizacji zobowiązań z tytułu zapłaty podatków i opłat. Zastaw na nieruchomości jest sformalizowany umową między organem podatkowym a hipotecznym (podatnikiem, płatnikiem opłat lub inną osobą). W przypadku zastawienia nieruchomość może pozostać u zastawcy lub na koszt zastawcy zostać przeniesiona na organ podatkowy (zastawnik) z obowiązkiem zapewnienia bezpieczeństwa zastawionej nieruchomości na tym ostatnim.

Przepisy prawa cywilnego mogą mieć również zastosowanie do stosunków prawnych wynikających z ustanowienia zastawu jako sposobu zapewnienia wykonania zobowiązań do zapłaty podatków i opłat. W prawie cywilnym tryb ustanawiania zastawu regulują normy § 3 rozdz. 23 Kodeksu Cywilnego, a także działając w części, która nie jest sprzeczna z Kodeksem Cywilnym, Ustawą Federacji Rosyjskiej z dnia 25.05.1995 maja 2872 r. Nr 1-XNUMX „O zastawie”.

Jako środek tymczasowy można zastosować gwarancję:

- przy podejmowaniu decyzji o zmianie terminu zapłaty podatku, opłaty;

- w innych przypadkach przewidzianych w Ordynacji podatkowej.

W literaturze prawniczej pewność rozumiane jest jako zobowiązanie podjęte przez kogoś w celu zapewnienia wykonania zobowiązania innej osoby. Do stosunków prawnych wynikających z ustanowienia poręczenia wykonania zobowiązań do zapłaty podatków i opłat stosuje się przepisy prawa cywilnego, o ile przepisy o podatkach i opłatach nie stanowią inaczej. W prawie cywilnym postępowanie gwarancyjne regulują normy § 5 rozdz. 23 GB.

Gwarantem może być osoba prawna lub fizyczna. Kilku poręczycieli może jednocześnie uczestniczyć w jednym obowiązku zapłaty podatku. Poręczenie jest sformalizowane umową między organem podatkowym a poręczeniem sporządzoną zgodnie z ustawodawstwem cywilnym Federacji Rosyjskiej.

Na mocy poręczenia poręczyciel jest zobowiązany wobec organów podatkowych do pełnego wywiązania się przez podatnika z obowiązku zapłaty podatków (opłat), jeżeli ten nie uiści w ustalonym terminie należnych kwot podatku lub opłaty oraz odpowiednich kar . Z chwilą wypełnienia przez gwaranta zobowiązań zaciągniętych zgodnie z umową, prawo żądania od podatnika wpłaconych przez niego kwot, a także odsetek od tych kwot oraz naprawienia strat poniesionych w związku z wykonaniem zobowiązania podatnika, przechodzi do niego.

rzut karny uznane ustanowione na mocy art. 75 Ordynacji podatkowej, kwota pieniędzy, którą podatnik (płatnik opłat, agent podatkowy) musi zapłacić w przypadku zapłaty należnych kwot podatków lub opłat w terminie późniejszym niż określony w przepisach o podatkach i opłatach.

Kara naliczana jest za każdy dzień kalendarzowy opóźnienia w wykonaniu obowiązku zapłaty podatku lub opłaty, począwszy od dnia następującego po dniu zapłaty podatku lub opłaty określonej przepisami o podatkach i opłatach. Kara za każdy dzień zwłoki ustalana jest jako procent niezapłaconego podatku lub opłaty. Zakłada się, że karna stopa procentowa wynosi jedną trzystaną obecnej stopy refinansowania CBR.

Kwota odpowiednich odsetek karnych jest naliczana i płacona dodatkowo do należnych kwot podatku lub opłaty i niezależnie od wniosku:

- inne środki zapewniające wypełnienie obowiązku zapłaty podatku lub opłaty;

- Środki odpowiedzialności za naruszenie przepisów o podatkach i opłatach.

Kary nie są naliczane od wysokości zaległości:

- których podatnik nie mógł spłacić z uwagi na fakt, że decyzją organu podatkowego lub sądu działalność w banku została zawieszona lub majątek podatnika został zajęty;

- który powstał w wyniku realizacji pisemnych wyjaśnień organu finansowego, podatkowego lub innego uprawnionego organu państwowego w zakresie jego właściwości.

Kary mogą być ściągane przymusowo kosztem środków podatnika na rachunkach bankowych, a także kosztem innego mienia podatnika w sposób określony w Ordynacji podatkowej.

Zawieszenie operacji na rachunkach bankowych oznacza zakończenie przez bank wszystkich transakcji debetowych na tym rachunku (w kwocie określonej w decyzji o zawieszeniu), z wyjątkiem płatności, których kolejność wykonania, zgodnie z prawem cywilnym Federacji Rosyjskiej, poprzedza wypełnienie obowiązku zapłaty podatków i opłat.

Wstrzymanie operacji na rachunkach bankowych jest dopuszczalne w związku z:

- podatnicy, płatnicy opłat, agenci podatkowi spośród organizacji oraz przedsiębiorcy indywidualni;

- podatnicy, agenci podatkowi spośród notariuszy prowadzących prywatną praktykę lub prawników, którzy utworzyli kancelarie prawne.

Decyzję o zawieszeniu działalności podejmuje naczelnik (zastępca naczelnika) organu podatkowego w przypadku:

- niespełnienie przesłanego wcześniej wezwania do zapłaty podatku lub opłaty (w tym przypadku decyzja nie może być podjęta przed podjęciem decyzji o pobraniu podatku);

- niezłożenie deklaracji podatkowej do organu podatkowego (decyzja zostaje podjęta w ciągu 10 dni od upływu terminu na złożenie takiej deklaracji).

Decyzja organu podatkowego o zawieszeniu operacji na rachunkach bankowych podlega bezwarunkowej egzekucji przez bank. Zawieszenie operacji na rachunkach bankowych jest skuteczne od momentu otrzymania przez bank decyzji organu podatkowego o wstrzymaniu tych operacji do czasu unieważnienia decyzji. W przypadku decyzji o zawieszeniu operacji na rachunkach organizacji bank nie jest uprawniony do otwierania nowych rachunków dla tej organizacji.

Aresztowanie mienia jako sposób na zapewnienie wykonania decyzji o poborze podatków, kar i grzywien, działanie organu podatkowego lub celnego, z sankcją prokuratora, ograniczenie praw majątkowych organizacji (podatnik, płatnik opłat , agenta podatkowego) w odniesieniu do jego majątku.

Zajęcie mienia następuje, jeżeli organizacja nie wywiąże się z obowiązku zapłaty podatków, kar i grzywien w ustalonych terminach oraz jeżeli organy podatkowe lub celne mają wystarczające podstawy, aby sądzić, że dana osoba podejmie działania mające na celu ukrycie lub ukrycie swojego mienia.

Aresztowaniu podlega wyłącznie mienie niezbędne i wystarczające do wypełnienia obowiązku zapłaty podatków, kar i grzywien. Zajęcie mienia może być całkowite lub częściowe.

Całkowite zajęcie mienia to takie ograniczenie praw organizacji w stosunku do jej mienia, w którym nie ma ona prawa rozporządzać zajętym mieniem, a posiadanie i korzystanie z tego mienia odbywa się za zezwoleniem i pod kontrolą organu podatkowego lub celnego.

Areszt częściowy to takie ograniczenie praw organizacji w stosunku do jej mienia, w którym posiadanie, użytkowanie i rozporządzanie tym majątkiem odbywa się za zgodą i pod kontrolą organu podatkowego lub celnego.

Niezależnie od formy aresztowania, w stosunku do mienia, wobec którego dokonano aresztowania, nie wolno:

- alienacji (z wyjątkiem tych przeprowadzanych pod kontrolą lub za zgodą organu podatkowego lub celnego, który zastosował areszt);

- marnotrawstwo;

- ukrycie.

Decyzję o zajęciu mienia podejmuje naczelnik (jego zastępca) organu podatkowego lub celnego w formie stosownej uchwały. Decyzja o zajęciu mienia jest ważna od momentu nałożenia zajęcia do momentu jej uchylenia przez uprawnionego funkcjonariusza urzędu skarbowego lub organu celnego, który taką decyzję wydał, albo do uchylenia decyzji przez wyższy organ podatkowy lub celny lub sąd.

8.6. Procedura zmiany terminu zapłaty podatków i opłat

Zmiana terminu zapłaty podatków i opłat rozpoznaje się przesunięcie ustalonego terminu zapłaty podatków i opłat na późniejszy termin.

Zmiana terminu zapłaty podatku i opłaty nie anuluje dotychczasowego i nie tworzy nowego obowiązku zapłaty podatku i opłaty.

Terminu zapłaty podatku nie można zmienić, jeżeli w stosunku do osoby ubiegającej się o taką zmianę (zwanej dalej osobą zainteresowaną):

- wszczęto sprawę karną z powodu przestępstwa związanego z naruszeniem przepisów o podatkach i opłatach;

- toczy się postępowanie w sprawie o wykroczenie skarbowe lub o wykroczenie administracyjne w zakresie podatków i opłat celnych w zakresie podatków należnych w związku z przemieszczaniem towarów przez granicę celną Federacji Rosyjskiej ;

- istnieją uzasadnione podstawy, aby sądzić, że osoba ta skorzysta z takiej zmiany, aby ukryć swoje pieniądze lub inny majątek podlegający opodatkowaniu lub zamierza opuścić Rosję na pobyt stały.

Termin zapłaty podatku może ulec zmianie w całości lub w części kwoty należnego podatku, wraz z naliczaniem odsetek od niezapłaconej kwoty podatku (zwanej dalej kwotą zadłużenia). Zmiana terminu płatności podatków i opłat może być dokonana pod zabezpieczeniem majątkowym lub w obecności poręczenia.

W zależności od rodzaju podatku i opłaty, decyzję o zmianie warunków może podjąć:

- Federalna Służba Podatkowa Rosji (dla większości podatków i opłat federalnych);

- terytorialne organy podatkowe (dla podatków regionalnych i lokalnych);

- FCS Rosji i upoważnione organy celne (dla podatków należnych w związku z przemieszczaniem towarów przez granicę celną Rosji);

- organom (urzędnikom) uprawnionym do wykonywania prawnie istotnych czynności, za które pobierana jest opłata państwowa.

Decyzje o zmianie warunków wypłaty US są podejmowane w porozumieniu z władzami odpowiednich państwowych funduszy pozabudżetowych.

Decyzję o zmianie terminów podatków regionalnych i lokalnych podejmuje się w porozumieniu z właściwymi władzami finansowymi podmiotów Federacji Rosyjskiej, gmin.

Zmiana terminu zapłaty podatków i opłat odbywa się w następujących formach:

- opóźnienia;

- raty;

- ulga podatkowa na inwestycje.

Decyzja o zmianie terminu zapłaty podatku, podjęta w dowolnej z ustalonych form, wygasa:

- po wygaśnięciu odpowiedniej decyzji lub umowy;

- przed terminem w przypadku zapłaty przez podatnika całej należnej kwoty podatku i cła wraz z odpowiednimi odsetkami przed upływem ustalonego okresu.

Dla każdej formy zmiany terminu zapłaty podatku mogą być podane dodatkowe podstawy do ich wypowiedzenia.

Odroczenie płatności podatku - zmiana, jeśli istnieją uzasadnione podstawy, terminu zapłaty podatku w określonym terminie z jednorazową wpłatą przez podatnika kwoty zadłużenia.

Płatność ratalna podatku - zmiana, jeśli istnieją uzasadnione podstawy, terminu zapłaty podatku za określony okres z etapową płatnością przez podatnika kwoty długu.

Odroczenie podatku lub plan ratalny może być przyznany na jeden lub więcej podatków.

Odroczenie podatku lub plan ratalny może zostać udzielony zainteresowanej osobie, jeżeli istnieje co najmniej jedna z następujących przesłanek:

1) wyrządzenia tej osobie szkody w wyniku klęski żywiołowej, katastrofy technologicznej lub innych okoliczności siły wyższej;

2) opóźnienia wobec tej osoby w finansowaniu z budżetu lub wypłacie wykonanego przez tę osobę zamówienia państwowego;

3) groźby upadłości tej osoby w przypadku zryczałtowanej zapłaty przez nią podatku, zatwierdzenia przez sąd polubowny ugody lub harmonogramu spłaty zadłużenia w toku postępowania naprawczego;

4) jeżeli stan majątkowy osoby fizycznej wyklucza możliwość jednorazowej zapłaty podatku;

5) jeżeli produkcja i (lub) sprzedaż towarów, robót lub usług przez osobę ma charakter sezonowy;

6) jeżeli istnieją podstawy do przyznania odroczonego lub ratalnego planu zapłaty podatków należnych w związku z przemieszczaniem towarów przez granicę celną Federacji Rosyjskiej, określone w niniejszym Kodeksie.

W przypadku przyznania planu odroczonego lub ratalnego za pierwszą lub drugą z powyższych przesłanek, od kwoty zadłużenia nie są naliczane odsetki. Przy udzielaniu planu odroczonego lub ratalnego z innych powodów odsetki naliczane są od kwoty zadłużenia w oparciu o stopę, co do zasady, równą jednej sekundzie stopy refinansowania CBR.

Ulga podatkowa na inwestycje to taka zmiana terminu płatności podatku, w której organizacja ma możliwość, w określonym czasie i w określonych granicach, zmniejszenia płatności podatkowych, po której następuje stopniowa płatność kwoty pożyczki i naliczonych odsetek.

Ulgę podatkową inwestycyjną można przyznać na okres od roku do pięciu lat. Jest przewidziany dla podatku dochodowego od osób prawnych, a także dla podatków regionalnych i lokalnych.

Ulga podatkowa inwestycyjna może zostać przyznana organizacji będącej podatnikiem odpowiedniego podatku, jeżeli istnieje co najmniej jedna z następujących przyczyn:

1) prowadzenie przez tę organizację prac badawczo-rozwojowych lub technicznych doposażenia własnej produkcji, w tym mających na celu tworzenie miejsc pracy dla osób niepełnosprawnych lub ochronę środowiska przed zanieczyszczeniem odpadami przemysłowymi;

2) realizowanie przez tę organizację działań wdrożeniowych lub innowacyjnych, w tym tworzenie nowych lub doskonalenie stosowanych technologii, tworzenie nowych rodzajów surowców lub materiałów;

3) wypełnianie przez tę organizację szczególnie ważnego zamówienia dla rozwoju społeczno-gospodarczego regionu lub świadczenie przez nią szczególnie ważnych usług na rzecz ludności.

Obniżka jest dokonywana dla każdej płatności odpowiedniego podatku, dla którego przyznawana jest ulga inwestycyjna, za każdy okres sprawozdawczy, aż kwota niezapłacona przez organizację w wyniku wszystkich takich obniżek (skumulowana kwota kredytu) stanie się równa kwota kredytu określona w odpowiedniej umowie. Szczegółowy tryb obniżenia płatności podatku określa zawarta umowa o ulgę podatkową na inwestycje.

Odsetki od kwoty pożyczki ustala się na poziomie nie niższym niż połowa i nie wyższym niż trzy czwarte stopy refinansowania CBR.

8.7. Raportowanie podatkowe

sprawozdawczość podatkowa, wystawione w formie zeznania podatkowego lub kalkulacji, służy do zawiadamiania podatnika lub agenta podatkowego administracji podatkowej o dopełnieniu przez niego obowiązku naliczenia podatku.

Zwrot podatku - jest to pisemne oświadczenie podatnika (agenta podatkowego) o przedmiocie opodatkowania, o uzyskanych dochodach i poniesionych wydatkach, o źródłach dochodu, o podstawie opodatkowania, ulgach podatkowych, o obliczonej kwocie podatku i (lub) o inne dane, które służą jako podstawa do obliczania i opłacania podatku.

Deklaracja podatkowa jest głównym źródłem bieżących informacji od podatników i agentów podatkowych do administracji podatkowej.

Kalkulacja zaliczki jest pisemnym oświadczeniem o podstawie naliczenia, wykorzystanych świadczeniach, obliczonej wysokości zaliczki i (lub) innych danych, które służą jako podstawa do obliczenia i wpłaty zaliczki.

Obliczanie opłat jest pisemnym oświadczeniem o przedmiocie opodatkowania, podstawie opodatkowania, wykorzystanych świadczeniach, obliczonej wysokości opłaty i (lub) innych danych, które służą jako podstawa do obliczenia i uiszczenia opłaty.

Deklaracje (rozliczenia) podatkowe dotyczące tych podatków, dla których podatnicy są zwolnieni z obowiązku ich zapłaty w związku ze stosowaniem szczególnych reżimów podatkowych, nie podlegają przedłożeniu organom podatkowym.

Osoba uznana za podatnika jednego lub więcej podatków, która nie przeprowadza operacji powodujących przepływ środków na jej rachunkach w bankach (w kasie organizacji) i nie posiada przedmiotów opodatkowania dla tych podatków, reprezentuje w ramach tych podatków pojedyncza (uproszczona) deklaracja podatkowa. Jednorazową deklarację podatkową (uproszczoną) składa się do organu podatkowego w miejscu organizacji lub miejscu zamieszkania osoby fizycznej nie później niż 20 dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, półrocza, 9 miesięcy, roku kalendarzowego.

Zgłoszenie podatkowe można składać do organu podatkowego w ustalonych terminach osobiście lub za pośrednictwem pełnomocnika, przesyłać w formie przesyłki pocztowej z opisem załącznika lub przesyłać kanałami telekomunikacyjnymi.

Organ podatkowy nie jest uprawniony do odmowy przyjęcia tego typu sprawozdawczości podatkowej.

8.8. Procedura potrącenia lub zwrotu kwot nadpłaconych podatków, należności, kar, grzywien

Ordynacja podatkowa dla podatników, płatników opłat, agentów podatkowych ustanawia jednolite zasady rozliczania nadpłaconych lub pobranych podatków, opłat i odpowiednich kar (art. 78, 79 Ordynacji podatkowej).

Organ podatkowy jest obowiązany powiadomić podatnika (płatnika opłaty, agenta podatkowego) o każdym fakcie nadpłaty oraz o kwocie nadpłaty (odzyskiwanej) o której dowiedział się organ podatkowy w terminie 10 dni od dnia ujawnienia tego faktu . W przypadku ujawnienia faktów wskazujących na ewentualną nadpłatę, na wniosek organu podatkowego lub podatnika może nastąpić wspólne uzgodnienie naliczeń podatków, opłat, kar i grzywien. Wyniki takiego uzgodnienia dokumentowane są w akcie podpisanym przez organ podatkowy i podatnika.

Co do zasady potrącenia lub zwrotu kwoty dokonuje organ podatkowy w miejscu rejestracji podatnika bez naliczania odsetek od tej kwoty.

Nadpłacony podatek (opłata, kara, grzywna) podlega potrąceniu z:

- nadchodzące płatności z tytułu tych lub innych podatków i opłat;

- spłata zaległości z tytułu innych podatków i opłat;

- spłata długów z tytułu kar i grzywien za przestępstwa skarbowe.

Od 1 stycznia 2008 r. kwoty nadpłaconych podatków i opłat federalnych, podatków regionalnych i lokalnych będą zaliczane na poczet odpowiednich rodzajów podatków i opłat, jak również kary naliczone od odpowiednich podatków i opłat.

Potrącenie kwoty nadpłaconego podatku (opłaty) na poczet przyszłych płatności podatnika z tytułu tego lub innych podatków i opłat następuje na podstawie pisemnego wniosku podatnika w drodze decyzji organu podatkowego.

Potrącenie kwoty nadpłaconego podatku z zaległością z tytułu innych podatków, należności, długów z tytułu kar i (lub) grzywien należnych lub podlegających odzyskaniu jest dokonywane przez organy podatkowe niezależnie. Nie uniemożliwia to podatnikowi złożenia do organu podatkowego pisemnego wniosku o potrącenie kwoty nadpłaconego podatku lub opłaty z zaległością (zadłużenie z tytułu kar, grzywien).

Nadpłacony podatek również może zostać zwrócony podatnikowi. Zwrot kwoty nadpłaconego podatku (opłata, kara, grzywna) w przypadku zaległości w innych podatkach odpowiedniego rodzaju lub zadłużenia z tytułu odpowiednich kar, a także grzywien podlegających windykacji, następuje dopiero po potrąceniu kwoty nadpłaconego podatku na spłatę zaległości (długów).

Zwrot kwoty nadmiernie pobranego podatku w przypadku zaległości w innych podatkach tego samego rodzaju lub zadłużenia z tytułu odpowiednich kar, a także grzywien podlegających windykacji następuje dopiero po potrąceniu tej kwoty z tymi zaległościami (zadłużeniami). ).

Wniosek o potrącenie lub zwrot nadpłaconej kwoty można złożyć w terminie: trzy lata od dnia zapłaty tej kwoty.

Wniosek o zwrot kwoty nadpłaconego podatku podatnik może złożyć do organu podatkowego w terminie: jeden miesiąc od dnia, w którym podatnik powziął wiadomość o fakcie poboru od niego nadmiernego podatku lub od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu. Wniosek do sądu można złożyć w ciągu: trzy lata licząc od dnia, w którym osoba dowiedziała się lub powinna była dowiedzieć się o fakcie nadmiernego poboru podatku.

Potrącenie lub zwrot dokonywany jest w walucie Federacji Rosyjskiej.

Kwota nadpłaconego (pobranego) podatku lub opłaty podlega zwrotowi na pisemny wniosek podatnika w terminie miesiąca od dnia otrzymania przez organ podatkowy takiego wniosku.

Kwota nadpłaconego podatku zostanie zwrócona wraz z naliczonymi odsetkami. Odsetki od kwoty nadpłaconego podatku naliczane są od następnego dnia po pobraniu do dnia faktycznego zwrotu. Zakłada się, że stopa procentowa będzie równa stopie refinansowania CBR obowiązującej w tych dniach.

Jeżeli zwrot nadpłaconej kwoty zostanie dokonany przez organ podatkowy z naruszeniem terminów określonych w Ordynacji podatkowej, od kwoty niezwróconej w ustalonym terminie naliczane są odsetki, płatne podatnikowi, za każdy dzień kalendarzowy naruszenia termin zwrotu. Zakłada się, że stopa procentowa jest równa stopie refinansowania CBR, która obowiązywała w dniach naruszenia terminu spłaty.

8.9 Odpisywanie nieściągalnych długów na podatki, opłaty, kary, grzywny

Długi - jest to kwota podatku lub kwota opłaty, która nie została uiszczona w okresie określonym w przepisach o podatkach i opłatach (art. 11 Ordynacji podatkowej).

Zły dług - jest to zaległości w płatnościach podatków, opłat, kar, grzywien od tych płatności, przypisane poszczególnym podatnikom, płatnikom opłat i agentom podatkowym, których pobranie okazało się niemożliwe ze względów ekonomicznych, społecznych lub prawnych (art. 59 Ordynacji podatkowej).

Nieściągalny dług jest umorzony w sposób określony przez:

- Rząd Federacji Rosyjskiej – o podatkach i opłatach federalnych;

- organy wykonawcze władzy państwowej podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej, administracje lokalne - w zakresie podatków regionalnych i lokalnych.

Temat 9. FORMY I METODY KONTROLI PODATKOWEJ

9.1. Istota i formy kontroli podatkowej

kontrola podatkowa - rodzaj działalności uprawnionych organów administracji podatkowej, realizowanej w różnych formach w celu uzyskania informacji o zgodności z normami prawa podatkowego oraz weryfikacji kompletności i terminowości wykonania obowiązków podatkowych przez podatników i inne osoby odpowiedzialne.

Istnieją cztery formy kontroli podatkowej:

- państwowa rachunkowość podatkowa;

- monitorowanie i operacyjna kontrola podatkowa;

- kameralna i wyjazdowa kontrola podatkowa;

- kontrola administracyjna i podatkowa.

Główny ciężar prowadzenia każdej z tych form kontroli podatkowej w Rosji spoczywa na organach podatkowych.

Państwowa rachunkowość podatkowa jako forma kontroli podatkowej ma na celu rozwiązywanie problemów związanych z rozliczaniem osób, które mogą podlegać obowiązkom podatkowym, a także innych elementów istotnych dla celów podatkowych (np. rozliczanie przedmiotów opodatkowania).

Główne zadanie monitorowanie i operacyjna kontrola podatkowa jest uzyskanie obiektywnych informacji o bieżącej działalności podatników, w tym kontroli dochodów podatkowych.

zadanie kameralna i terenowa kontrola podatkowa; jest kontrola realizacji zobowiązań podatkowych. Głównym sposobem przeprowadzania wewnętrznej i terenowej kontroli podatkowej jest przeprowadzanie kontroli podatkowych.

zadanie kontrola administracyjna i podatkowa jest kontrola nad uczestnikami stosunków podatkowych, obdarzona uprawnieniami pomocniczymi w zakresie administracji podatkowej. Na przykład monitorowanie wykonywania swoich obowiązków przez poborców podatkowych.

9.2. Państwowa rachunkowość podatkowa

Główny metody państwowej księgowości podatkowej to: rejestracja; wprowadzanie zmian w danych konta; wykreślenie z rejestru.

Do celów kontroli podatkowej organizacje i osoby fizyczne podlegają rejestracji w organach podatkowych odpowiednio w miejscu siedziby organizacji, lokalizacji jej wydzielonych oddziałów, miejscu zamieszkania osoby fizycznej, a także w miejscu siedziby ich nieruchomości i pojazdów oraz na innych podstawach, dostarczonych przez NC.

Tak więc państwowa rachunkowość podatkowa w Rosji jest prowadzona przez:

- rozliczanie osób, które mogą podlegać obowiązkom podatkowym;

- Rachunkowość przedmiotów opodatkowania.

Rachunkowość jest obowiązkiem organów podatkowych.

Ustawodawca przewidział rozliczanie tylko podatników, a nie płatników opłat.

Charakterystyczne cechy rachunkowości podatników jako formy kontroli podatkowej to stałość, ciągłość, ogólność, imperatyw wsparcia proceduralnego. Księgowość dla podatników jest klasyfikowana jako pasywna forma kontroli podatkowej.

Skutkiem rozliczania podatników jest otrzymanie następujących kategorii informacji, które mogą być później wykorzystane przy prowadzeniu innych form kontroli podatkowej:

1) liczbę i rodzaje podatników na określonym terytorium;

2) ich dokładną lokalizację, w tym faktyczne i prawne adresy;

3) inne informacje finansowo-księgowe, np. numer rachunku bankowego;

4) rodzaje prowadzonej przez nich działalności oraz granice terytorialne jej realizacji;

5) wielkość majątku majątkowego posiadanego przez podatnika;

6) charakter stosunków z innymi podmiotami podatkowymi, np. obecność oddziałów i przedstawicielstw;

7) inne informacje istotne dla rozwiązania problemów kontroli podatkowej.

Dla podatnika konieczność zarejestrowania się w urzędzie skarbowym, co do zasady, powstaje z chwilą, gdy ma obowiązek zapłaty podatku po raz pierwszy. Jednak obowiązek rejestracji w organie podatkowym przez organizacje i przedsiębiorców indywidualnych powstaje niezależnie od istnienia okoliczności, z którymi przepisy podatkowe wiążą powstanie obowiązku zapłaty podatków lub opłat.

Ordynacja podatkowa przewiduje możliwość rozliczania podatników na zasadzie inicjatywy lub deklaracji.

Procedura inicjatywy rejestracja oznacza, że ​​organ podatkowy na podstawie danych i informacji o podatniku samodzielnie podejmuje działania w celu zarejestrowania podatników w organach podatkowych. Rejestracji inicjatywy można dokonać przed złożeniem wniosku przez podatnika. Wcześniej taka procedura księgowa była przewidziana w Ordynacji podatkowej tylko dla osób fizycznych nie będących indywidualnymi przedsiębiorcami, a dla pozostałych kategorii podatników miała charakter doradczy i jest obecnie prowadzona w stosunku do większości kategorii podatników.

Procedura aplikacji rejestracja przewiduje rejestrację podatnika dopiero po przesłaniu przez niego pisemnego wniosku do organu podatkowego z prośbą o zarejestrowanie go. Wcześniej taka procedura była przewidziana w Ordynacji podatkowej dla wszystkich kategorii podatników, z wyjątkiem osób fizycznych, obecnie tylko wtedy, gdy organizacja rejestruje swój odrębny podział.

9.3. Monitorowanie i operacyjna kontrola podatkowa

Monitoring i operacyjna kontrola podatkowa mają na celu uzyskanie informacji o bieżącej działalności gospodarczej podatnika. Poprzez monitoring i kontrolę operacyjną można również zapewnić kontrolę wpływów podatkowych.

Do chwili obecnej rosyjskie organy podatkowe praktycznie nie wykorzystują możliwości monitorowania i operacyjnej kontroli podatkowej bieżącej działalności gospodarczej podatników. Działania z zakresu monitoringu i operacyjnej kontroli podatkowej w Rosji ograniczają się praktycznie do kontroli dochodów podatkowych, prowadzonej przez organy podatkowe we współpracy z organami skarbowymi.

Kontrola bieżącej działalności gospodarczej podatników i ich dochodów podatkowych może odbywać się w formie pasywnej lub aktywnej. Kontrola bierna ma formę obserwacji (monitoringu) działań podatnika. W związku z powyższym, w przypadku przejścia do fazy aktywnej, takie czynności będą nazywane „operacyjną kontrolą podatkową”.

W fazie pasywnej (faza monitoringu podatkowego) metodami realizacji tej formy kontroli podatkowej mogą być na przykład:

- badanie chronometryczne;

- tworzenie stanowisk podatkowych.

Egzaminy czasowe prowadzone przez organy podatkowe w celu ustalenia rzeczywistych dochodów podatnika oraz rzeczywistych kosztów związanych z uzyskaniem dochodu.

Dotychczas metody i możliwości kontroli podatkowej są wykorzystywane przez rosyjskie organy podatkowe w bardzo niewielkim stopniu. Metodologiczne metody badań chronometrycznych są stosowane co do zasady tylko w ramach kameralnej i terenowej kontroli podatkowej. Stanowiska podatkowe służyły do ​​kontroli wpływu podatku akcyzowego tylko przez dwa lata od 2005 do 2007 roku.

Monitoring podatkowy wpływów podatkowych, z reguły sprowadza się do rozliczania wpływów podatkowych do budżetu.

W trakcie przejścia do aktywnej fazy kontroli działalności gospodarczej (operacyjna kontrola podatkowa) zmienia się skład metod i może obejmować:

- zakup testowy;

- sprawdzenie rajdu;

- Inwentarz.

Spośród wymienionych metod rosyjskie organy podatkowe są uprawnione do stosowania wyłącznie metody inwentaryzacji w ramach kontroli podatkowej. Jednocześnie, podobnie jak w przypadku inwentaryzacji chronometrycznej, co do zasady przeprowadzana jest inwentaryzacja majątku podatnika w ramach kontroli podatkowej na miejscu. Przeprowadzanie zakupów testowych i wyrywkowych kontroli w ramach kontroli podatkowej w Rosji jest niedozwolone, jednak organy podatkowe mają prawo stosować te metody w codziennej działalności zawodowej. Fakty naruszeń (w tym przepisów podatkowych) ujawnione w trakcie stosowania takich metod kontroli są uznawane za powód wszczęcia postępowania o wykroczenie administracyjne.

Operacyjna kontrola podatkowa dochodów podatkowych obejmuje kontrolę i analizę spłaty zobowiązań podatkowych. Jedną z metod takiej operacyjnej kontroli podatkowej jest prowadzenie ankiet podatkowych.

ankiety podatkowe mogą być realizowane w następujących celach:

- zbieranie informacji o dochodach i innych przedmiotach opodatkowania;

- badanie przyczyn powstawania długów z tytułu zobowiązań podatkowych;

- analiza wykonania zobowiązań podatkowych przez podatników korzystających z ulg podatkowych.

9.4. Biuro i terenowa kontrola podatkowa

Jedną z cech procedury prowadzenia kameralnej i terenowej kontroli podatkowej w Federacji Rosyjskiej jest ujednolicenie przez ustawodawcę w ramach tego procesu rozwiązywania problemów o charakterze zarówno kontrolnym, jak i weryfikacyjnym oraz analitycznym, związanych z terenowym dochodzenie podatkowe. Przeprowadzanie wewnętrznej i lokalnej kontroli podatkowej pozwala organom administracji podatkowej nie tylko monitorować wypełnianie przez podatników, płatników opłat i agentów podatkowych ich obowiązków w zakresie naliczania i opłacania płatności podatkowych, ale także, w przypadku naruszeń, dowiadywać się przyczyny takich odchyleń.

Należy zauważyć, że w ramach wewnętrznej i na miejscu kontroli podatkowej, przy rozwiązywaniu problemów o charakterze kontrolno-weryfikacyjnym oraz zadań związanych z dochodzeniem podatkowym, organy podatkowe stosują ten sam zestaw procedur, dlatego często jest to dość w praktyce trudno odróżnić tego typu działania.

Granica ta pojawia się w momencie ujawnienia faktu odchylenia działań osoby sprawdzanej od norm prawa. Do czasu ujawnienia tego faktu kontrola podatkowa ma jasno określony charakter kontrolny i weryfikacyjny. Należy zauważyć, że jeśli fakt odchylenia nie zostanie ujawniony, to kontrola podatkowa nie wyjdzie poza sferę kontroli i weryfikacji.

Od momentu ujawnienia w toku kontroli podatkowej odchyleń działań kontrolowanego od norm prawa, kontrolerzy podejmują próbę ustalenia przyczyn i charakteru tych odstępstw, a w przypadku stwierdzenia bezprawności ustalone, próbują je zakwalifikować. Wszystkie te działania należy uznać za dochodzenie podatkowe w reżimie ustawodawstwa podatkowego.

Należy zauważyć, że kontrola podatkowa „przechodzi” w tryb dochodzenia podatkowego tylko w odniesieniu do określonej listy stwierdzonych odchyleń, nadal trwa weryfikacja wszystkich innych faktów działalności gospodarczej kontrolowanego, w których nie wykryto żadnych naruszeń. być przeprowadzane w trybie kontroli i weryfikacji.

Kameralna kontrola podatkowa w Rosji odbywa się to za pomocą kameralnych kontroli podatkowych.

Wewnętrzna kontrola podatkowa przeprowadzana jest w siedzibie organu podatkowego na podstawie deklaracji podatkowych (rozliczeń) oraz dokumentów składanych przez podatnika, a także innych dostępnych organowi podatkowemu dokumentów dotyczących działalności podatnika.

Przeprowadzenie audytu podatkowego biurka umożliwia przedstawicielom administracji podatkowej:

- zidentyfikować błędy arytmetyczne w raportach otrzymanych od audytowanych;

- przeprowadzanie uzgadniania danych w dokumentach otrzymanych z różnych źródeł.

Funkcje kameralnej kontroli podatkowej. W nowoczesnym systemie administracji podatkowej audyt zza biurka pełni dwie funkcje:

- kontrola poprawności i rzetelności sporządzania deklaracji podatkowych;

- dobór podatników do kontroli terenowych.

Kontrola nie wymaga specjalnej decyzji naczelnika organu podatkowego.

Z wyjątkiem szczególnych przypadków, kontrola jest przeprowadzana w ciągu trzech miesięcy od daty złożenia przez podatnika deklaracji podatkowej (rozliczenia) oraz niezbędnych dokumentów.

Przeprowadzając kontrolę skarbową z urzędu, organ podatkowy ma prawo nie ograniczać się do posiadanych danych o działalności podatnika i uzyskać dodatkowe informacje z wykorzystaniem przewidzianych metod kontroli podatkowej, w szczególności poprzez:

- uzyskanie wyjaśnień od podatnika;

- żądanie dodatkowych dokumentów potwierdzających poprawność naliczenia, kompletność i terminowość uiszczania podatków i opłat, zasadność stosowania odliczeń i świadczeń podatkowych;

- przesłuchanie świadków;

- Powołanie badania przeprowadzonego na podstawie dokumentów dostępnych organowi podatkowemu.

W przypadku, gdy kontrola podatkowa zza biurka wykaże błędy lub sprzeczności w sprawdzanych dokumentach i innych informacjach dostępnych organowi podatkowemu, podatnik jest o tym informowany z żądaniem złożenia niezbędnych wyjaśnień lub dokonania niezbędnych korekt w terminie 5 dni. Jeżeli po rozpatrzeniu złożonych wyjaśnień i dokumentów (lub w przypadku ich braku) organ podatkowy stwierdzi przestępstwo skarbowe lub inne naruszenie przepisów o podatkach i opłatach, urzędnicy organu podatkowego są zobowiązani do sporządzenia raport z audytu.

Po podpisaniu jeden z egzemplarzy aktu pozostaje w urzędzie skarbowym, a drugi przekazywany jest kierownikowi kontrolowanej organizacji lub indywidualnemu przedsiębiorcy lub ich przedstawicielom.

W przypadku niezgodności ze stanem faktycznym określonym w akcie kontroli, jak również z wnioskami i propozycjami kontrolujących, podatnik może zgłosić organowi podatkowemu zastrzeżenia do całej ustawy lub do jej poszczególnych przepisów.

Wyjdź z kontroli podatkowej w Rosji odbywa się to poprzez kontrole podatkowe na miejscu. Szczególnym rodzajem terenowych kontroli podatkowych są wielokrotne terenowe kontrole podatkowe. Identyczne z terenowymi kontrolami podatkowymi, powtarzające się terenowe kontrole podatkowe mają pewne różnice związane z procedurą ich powoływania i przeprowadzania.

Na terenie (w siedzibie) podatnika przeprowadzana jest kontrola podatkowa na miejscu. Jeżeli podatnik nie jest w stanie zapewnić pomieszczeń do kontroli podatkowej na miejscu, kontrola podatkowa na miejscu może zostać przeprowadzona w siedzibie organu podatkowego.

W ramach kontroli podatkowej na miejscu organ podatkowy ma prawo skontrolować działalność oddziałów i przedstawicielstw podatnika.

Decyzję o przeprowadzeniu kontroli podatkowej na miejscu podejmuje naczelnik (zastępca naczelnika) organu podatkowego:

- kto dokonał rejestracji organizacji podlegającej weryfikacji jako największy podatnik;

- w lokalizacji organizacji;

- w miejscu zamieszkania osoby fizycznej.

Przeprowadzany jest niezależny terenowy audyt podatkowy oddziału lub przedstawicielstwa w zakresie prawidłowości naliczania i terminowości opłacania podatków regionalnych i lokalnych na podstawie decyzji organu podatkowego ze względu na lokalizację wydzielonego oddziału.

Przedmiotem audytu podatkowego na miejscu jest poprawność naliczenia oraz terminowość płacenia podatków. Kontrolę podatkową na miejscu w odniesieniu do jednego podatnika można przeprowadzić dla jednego lub kilku podatków.

W ramach kontroli podatkowej na miejscu można skontrolować okres nie dłuższy niż trzy lata kalendarzowe poprzedzające rok, w którym podjęto decyzję o przeprowadzeniu kontroli.

Organy podatkowe nie są uprawnione do wykonywania w stosunku do jednego podatnika:

- więcej niż dwie terenowe kontrole podatkowe w ciągu roku kalendarzowego (z wyjątkiem szczególnych przypadków przewidzianych w Ordynacji podatkowej);

- dwie lub więcej terenowych kontroli podatkowych dla tych samych podatków w tym samym okresie.

Ograniczenia te nie dotyczą:

- terenowe kontrole podatkowe przeprowadzane w związku z reorganizacją lub likwidacją organizacji podatników;

- wielokrotne terenowe kontrole podatkowe.

Wielokrotne terenowe kontrole podatkowe mogą być przeprowadzane:

1) przez wyższy organ podatkowy - w celu kontroli działalności organu podatkowego, który przeprowadził kontrolę;

2) przez organ podatkowy, który wcześniej przeprowadził kontrolę - w przypadku złożenia przez podatnika zaktualizowanej deklaracji podatkowej, w której wskazuje kwotę podatku w kwocie niższej niż wcześniej zadeklarowana.

Termin przeprowadzenia kontroli podatkowej na miejscu liczony jest od dnia podjęcia decyzji o wyznaczeniu kontroli do dnia sporządzenia zaświadczenia z kontroli. Kontrola podatkowa na miejscu nie może trwać dłużej niż dwa miesiące. Okres ten może zostać przedłużony do czterech miesięcy, aw wyjątkowych przypadkach do sześciu miesięcy.

Ogólna lista czynności kontrolnych możliwych do przeprowadzenia podczas kontroli podatkowej na miejscu obejmuje:

- spis mienia podatnika;

- inspekcja (badanie) pomieszczeń i terytoriów;

- odzyskiwanie dokumentów;

- konfiskata dokumentów;

- Przeprowadzenie ankiety;

- przeprowadzenie egzaminu;

- wykonanie tłumaczenia.

Naczelnik (zastępca naczelnika) organu podatkowego ma prawo zawiesić kontrolę podatkową na miejscu w przypadku:

1) żądanie dokumentów (informacji);

2) uzyskiwanie informacji od zagranicznych organów rządowych w ramach umów międzynarodowych Federacji Rosyjskiej;

3) przeprowadzanie egzaminów eksperckich;

4) tłumaczenie na język rosyjski dokumentów złożonych przez podatnika w języku obcym.

Całkowity okres zawieszenia kontroli podatkowej na miejscu nie może przekroczyć sześciu miesięcy.

Na podstawie wyników kontroli podatkowej na miejscu, raport z kontroli podatkowej musi być sporządzony w terminie nie dłuższym niż dwa miesiące od dnia wydania zaświadczenia o jego przeprowadzeniu. Treść raportu z kontroli podatkowej musi zawierać:

- daty rozpoczęcia i zakończenia kontroli podatkowej;

- okres, za jaki przeprowadzono audyt;

- nazwę podatku, w odniesieniu do którego przeprowadzono kontrolę podatkową;

- adres lokalizacji organizacji lub miejsce zamieszkania osoby fizycznej;

- informacje o środkach kontroli podatkowej przeprowadzonych podczas kontroli podatkowej;

- wykaz dokumentów przedłożonych przez osobę kontrolowaną podczas kontroli podatkowej;

- udokumentowane fakty naruszeń przepisów o podatkach i opłatach ujawnione podczas kontroli lub zapis o ich braku;

- wnioski i propozycje inspektorów w celu wyeliminowania stwierdzonych naruszeń.

Po podpisaniu jeden z egzemplarzy aktu pozostaje w urzędzie skarbowym, a drugi przekazywany jest kierownikowi kontrolowanej organizacji lub indywidualnemu przedsiębiorcy lub ich przedstawicielom.

W przypadku niezgodności ze stanem faktycznym określonym w akcie kontroli, jak również z wnioskami i propozycjami kontrolujących, podatnik może zgłosić organowi podatkowemu zastrzeżenia do całej ustawy lub do jej poszczególnych przepisów.

9.5. Kontrola administracyjna i podatkowa

Ta forma kontroli podatkowej polega na kontroli przez uprawnione organy poprawności naliczenia, kompletności poboru oraz terminowości przekazywania podatków i innych obowiązkowych wpłat do budżetu.

Z punktu widzenia rosyjskiego ustawodawstwa podatkowego stosowanie takiej formy kontroli podatkowej jest teoretycznie dopuszczalne i może dotyczyć przede wszystkim osób posiadających status poborcy podatkowego. Jednak w swojej treści kontrola tych osób niewiele różni się od kameralnej i terenowej kontroli podatkowej podatników, o której była mowa powyżej.

Temat 10. KONTROLA PODATKOWA DZIAŁANIA KONTROLI PODATKOWEJ

10.1. Odzyskiwanie dokumentów

Zapotrzebowanie na dokumenty to jedna z nielicznych czynności kontroli podatkowej, której możliwość przewidziana jest zarówno podczas wewnętrznej, jak i terenowej kontroli podatkowej. Żądanie dokumentów (informacji) związanych z działalnością osoby kontrolowanej może nastąpić również przy rozpatrywaniu materiałów kontroli podatkowej.

Procedura żądania dokumentów w ramach kontroli podatkowej obejmuje konieczność wykonania dwóch kroków:

- wysłanie prośby o dostarczenie dokumentów;

- otrzymywanie tego, o co jest proszone.

Celem roszczenia jest uzyskanie konkretnych udokumentowanych informacji, których analiza jest niezbędna do rozwiązania problemów kontroli podatkowej.

Dokumenty można zamówić:

- osoba sprawdzana;

- od wszelkich innych osób, które posiadają dokumenty (informacje) dotyczące działalności osoby sprawdzanej.

Wymagane dokumenty składane są w formie odpisów poświadczonych przez osobę sprawdzaną. W razie potrzeby organ podatkowy ma prawo zapoznać się z oryginałami dokumentów.

10.2. Zajęcie dokumentów i przedmiotów

Istota funkcjonalna zajęcia polega na przymusowym zajęciu odpowiednich przedmiotów - nośników informacji.

Podstawą dokonania zajęcia w Ordynacji podatkowej są:

- odmowa zweryfikowanej osobie, do której skierowano wniosek, złożenia żądanych dokumentów;

- niezłożenie żądanych dokumentów w ustalonych terminach.

Przyczynami zajęcia dokumentów w Ordynacji podatkowej są:

- czy urzędnicy przeprowadzający kontrolę mają wystarczające podstawy, by sądzić, że dokumenty świadczące o popełnieniu przestępstw mogą zostać zniszczone, ukryte, zmienione lub zastąpione;

- odmowę złożenia przez podatnika, płatnika opłaty lub agenta podatkowego dokumentów żądanych podczas kontroli podatkowej lub niezłożenie ich w ustalonych terminach.

Zajęciu podlegają dwie kategorie dokumentów:

- zeznania o popełnieniu przestępstw;

- zażądał od osoby sprawdzanej, ale nie został przez nią złożony w ustalonych terminach.

Dokumenty i przedmioty niezwiązane z przedmiotem kontroli nie mogą zostać zajęte podczas zajęcia.

Zajęcie oryginalnych dokumentów może nastąpić pod następującymi warunkami:

- do przeprowadzenia czynności kontrolnych nie wystarczy wykonanie kopii dokumentów osoby sprawdzanej;

- inspektorzy mają uzasadnione podstawy, by sądzić, że oryginalne dokumenty zostaną zniszczone, ukryte, poprawione lub zastąpione.

Na podstawie wyników zajęcia dokumentów i przedmiotów sporządzany jest odpowiedni protokół.

10.3. Kontrola

Celem kontroli jest uzyskanie informacji niezbędnych do rozwiązania problemów kontroli podatkowej na miejscu poprzez ustalenie zgodności informacji z dokumentów dostarczonych przez kontrolowanego ze stanem faktycznym.

Możliwe przyczyny przeprowadzenia kontroli podczas kontroli podatkowej na miejscu w Ordynacji podatkowej to:

- konieczność ustalenia zgodności rzeczywistych danych o określonych obiektach z danymi dokumentacyjnymi dostarczonymi przez podatnika;

- wyjaśnienie okoliczności, które są istotne dla kompletności audytu.

Z okazania kontroli sporządzany jest odrębny protokół.

Ordynacja podatkowa wymienia cztery obiekty, których kontrola jest możliwa w ramach kontroli podatkowej:

- terytorium kontrolowanego podatnika;

- lokale kontrolowanego podatnika;

- dokumenty;

- przedmiotów.

Inspekcja pomieszczeń i terytoriów. Organy podatkowe mają prawo do kontroli wszelkich, niezależnie od ich lokalizacji, produkcji, przechowywania, sprzedaży detalicznej oraz innych lokali i terytoriów:

- wykorzystywane przez podatnika do generowania dochodu;

- związane z treścią przedmiotów opodatkowania.

Kontrola dokumentów i przedmiotów. W przeciwieństwie do kontroli lokali i terytoriów, kontrola dokumentów i przedmiotów może odbywać się poza kontrolą podatkową na miejscu. Te wyjątki obejmują sytuacje, w których:

- dokumenty i przedmioty zostały otrzymane przez urzędnika organu podatkowego w wyniku wcześniej przeprowadzonych czynności w celu przeprowadzenia kontroli podatkowej;

10.4. Inwentaryzacja

Inwentaryzacja prowadzona jest w celu:

- identyfikacja faktycznej obecności mienia i niezarejestrowanych przedmiotów podlegających opodatkowaniu;

- porównanie faktycznej dostępności nieruchomości z danymi księgowymi;

- sprawdzenie kompletności odzwierciedlenia w księgowaniu zobowiązań.

Inwentaryzacja majątku należącego do podatnika jest przeprowadzana w ramach kontroli podatkowej na miejscu przez upoważnionych urzędników organów podatkowych.

Ordynacja podatkowa nie zawiera specjalnego artykułu dotyczącego procedury inwentaryzacji. Obecnie kwestię tę regulują przepisy „Regulaminu w sprawie procedury przeprowadzania spisu mienia podatnika podczas kontroli podatkowej”, zatwierdzonego wspólnym zarządzeniem Ministerstwa Finansów Rosji nr 20n i Ministerstwa Podatków Rosji nr GB-3-04/39 z dnia 10.03.1999.

W ramach mienia podatnika podlegającego inwentarzowi wymienia się:

- środki trwałe;

- wartości niematerialne;

- inwestycje finansowe;

- rezerwy produkcyjne;

- produkt końcowy;

- produkty;

- inne rezerwy;

- gotówka;

- rachunki płatne;

- inne aktywa finansowe.

W ramach kontroli podatkowej przeprowadzana jest inwentaryzacja mienia znajdującego się w odpowiednim wykazie. Jednocześnie każda własność podatnika, niezależnie od jej lokalizacji, może zostać poddana inwentaryzacji.

Wykaz mienia objętego inwentarzem podczas kontroli podatkowej ustala naczelnik lub zastępca naczelnika organu podatkowego.

Wszystkie wyniki uzyskane podczas inwentaryzacji odnotowywane są w spisach inwentaryzacyjnych. Opracowane wykazy inwentarza podpisują wszyscy członkowie komisji inwentaryzacyjnej, osoby odpowiedzialne materialnie. Na zakończenie inwentaryzacji osoby odpowiedzialne finansowo wydają pokwitowanie potwierdzające, że komisja dokonała w ich obecności sprawdzenia majątku i nie mają żadnych roszczeń wobec członków komisji.

Do aktu inwentarza na zakończenie kontroli podatkowej dołącza się załącznik do ustawy o kontroli podatkowej. Akt inwentarzowy sporządza się w co najmniej dwóch egzemplarzach.

10.5. Przeprowadzenie ankiety

Przeprowadzenie ankiety świadka w ramach kontroli podatkowej polega na złożeniu przez niego zeznań dotyczących okoliczności istotnych dla realizacji kontroli podatkowej w formie kontroli podatkowej, a następnie zarejestrowaniu otrzymanych informacji.

Przesłuchaniu w charakterze świadka mogą zostać poddane wszystkie osoby fizyczne, które mogą być świadome jakichkolwiek okoliczności istotnych dla przeprowadzenia kontroli podatkowej.

W charakterze świadka mogą być również przesłuchiwane osoby, które brały udział w przeprowadzeniu określonych czynności kontroli podatkowej jako zaangażowani specjaliści.

Badanie nie może być przeprowadzone w stosunku do osób, które:

- ze względu na młody wiek, niepełnosprawność fizyczną lub psychiczną nie są w stanie prawidłowo dostrzec okoliczności istotnych dla realizacji kontroli podatkowej;

- otrzymał informacje niezbędne do kontroli podatkowej w związku z wykonywaniem obowiązków zawodowych, a informacje te stanowią tajemnicę zawodową tych osób, w szczególności prawnika, biegłego rewidenta.

Co do zasady przesłuchanie świadka odbywa się w siedzibie organu podatkowego. Przed otrzymaniem zeznań świadka funkcjonariusz prowadzący przesłuchanie ma obowiązek ostrzec świadka o odpowiedzialności za odmowę lub uchylanie się od zeznań lub świadome złożenie fałszywych zeznań.

Podczas przesłuchania świadek ma prawo skorzystać z normy ust. 3 art. 90 Ordynacji podatkowej, co daje mu możliwość odmowy składania zeznań z przyczyn przewidzianych w ustawodawstwie Federacji Rosyjskiej. W takim przypadku przepisy art. 57 Konstytucji, który przewiduje możliwość odmowy przez obywatela składania zeznań przeciwko swoim bliskim lub samemu sobie.

Ordynacja podatkowa przewiduje możliwość przesłuchania świadka w miejscu jego pobytu w następujących przypadkach:

- choroba świadka;

- starość świadka;

- niepełnosprawność świadka;

- inne wystarczające powody według uznania inspektora.

Zeznanie świadka odnotowuje się w protokole. Protokół musi zawierać adnotację, że przed rozpoczęciem zeznań świadek został ostrzeżony o odpowiedzialności za odmowę lub uchylanie się od składania zeznań lub świadome składanie fałszywych zeznań. Znak ten musi być poświadczony podpisem świadka. Po sporządzeniu protokołu musi on zostać przeczytany przez wszystkie osoby, które brały udział w tworzeniu ankiety lub były obecne podczas jej przeprowadzania. Osoby te mają prawo do wnoszenia uwag do protokołu lub załączenia do sprawy.

Rejestracja protokołu kończy się podpisaniem go przez urzędnika organu kontrolnego sporządzającego protokół, a także przez wszystkie osoby, które brały udział w sporządzeniu badania lub były obecne podczas jego przeprowadzania. Po zakończeniu kontroli protokół przesłuchania świadków dołącza się do załączników do sprawozdania z kontroli podatkowej.

10.6. Przeprowadzanie egzaminu

Egzamin jest wyznaczany, jeśli do wyjaśnienia pojawiających się problemów wymagana jest specjalistyczna wiedza z zakresu nauki, sztuki, technologii lub rzemiosła.

Przedmiot egzaminu powinien mieścić się w granicach wiedzy specjalistycznej eksperta. Pytania zadawane ekspertowi nie mogą wykraczać poza jego specjalistyczną wiedzę.

Prawo do odwołania biegłego, zarówno podczas powołania, jak i przedłożenia ekspertyzy, przysługuje osobie sprawdzanej.

Normy Ordynacji podatkowej określają możliwość przeprowadzenia trzech form ekspertyz w ramach kontroli podatkowej:

- podstawowy;

- dodatkowy;

- powtórzył.

Podstawowy to egzamin powołany po raz pierwszy dotyczący wyjaśnienia pewnych kwestii.

Badanie dodatkowe to badanie wyznaczane na zakończenie badania podstawowego w przypadku niedostatecznej jasności lub kompletności wstępnego wniosku przedstawionego przez eksperta.

Dodatkowa ekspertyza może zostać wyznaczona w przypadkach, gdy:

- forma odpowiedzi eksperta na pytania postawione podczas egzaminu podstawowego implikuje możliwość niejednoznacznego zrozumienia istoty i znaczenia takich odpowiedzi;

- odpowiedzi biegłego na postawione pytania nie są wyczerpujące iw związku z tym nie można uznać objętości wstępnej opinii biegłego za kompletną;

- w ramach tej samej kontroli podatkowej, po wstępnym badaniu, pojawiły się nowe kwestie, dla wyjaśnienia których konieczne jest zaangażowanie biegłego w sprawie.

Co do zasady przeprowadzenie badania dodatkowego powierza się temu samemu biegłemu, który przeprowadził badanie wstępne.

Drugim egzaminem jest egzamin powołany, jeśli wstępny wniosek biegłego jest bezpodstawny lub błędny. Ponowne badanie przeprowadza się w następujących przypadkach:

- bezzasadność wniosku biegłego;

- wątpliwości co do poprawności wniosku.

Ponowne badanie zawsze powierza się innemu ekspertowi.

Spotkanie i egzamin. Egzamin zleca stosowną decyzją urzędnika przeprowadzającego kontrolę podatkową na miejscu. Po zapoznaniu się kontrolowanego z uchwałą o wyznaczeniu egzaminu i wyjaśnieniu jego uprawnień w związku z tym sporządza się osobny protokół.

Na podstawie wyników badania biegły wydaje opinię pisemną we własnym imieniu. Wnioskowi biegłego po zakończeniu badania towarzyszy obligatoryjny załącznik do sprawozdania z kontroli podatkowej. W opinii biegłego stwierdza się:

- przeprowadzone przez niego badania;

- ich wnioski wyciągnięte w wyniku;

- Rozsądne odpowiedzi na postawione pytania.

Jeżeli biegły w trakcie przeprowadzania ekspertyzy ustali istotne dla sprawy okoliczności, co do których nie zadano mu pytań, ma prawo zawrzeć w swojej opinii wnioski dotyczące tych okoliczności.

Biegły może odmówić wydania opinii o wynikach badania w następujących przypadkach:

- jeżeli dostarczone mu materiały są niewystarczające do badania;

- jeżeli biegły nie posiada wiedzy niezbędnej do przeprowadzenia badania.

Odmowa biegłego przybiera formę komunikatu o niemożności wydania opinii.

10.7. Dokonywanie przelewu

Tłumaczenie można powierzyć wyłącznie specjaliście, który posiada status tłumacza.

tłumacz to osoba niezainteresowana rozstrzygnięciem sprawy, znająca język, którego znajomość jest niezbędna do tłumaczenia. W tym osoba, która rozumie oznaki osoby niemej lub głuchej.

Inicjatywa przeniesienia przelewu zgodnie z Ordynacją Podatkową może należeć wyłącznie do urzędnika ze strony inspektora. Zaangażowanie tłumacza ustnego do wykonania tłumaczenia następuje na podstawie odpowiedniego wezwania.

Przy przeprowadzaniu kontroli podatkowej osoba może być zaangażowana jako tłumacz tylko na podstawie umowy.

Do obowiązków tłumacza ustnego należą:

- w obowiązku stawienia się na wezwanie urzędnika, który wyznaczył go do przeprowadzenia procedury przeniesienia;

- obowiązek dokładnego wykonania powierzonego mu tłumaczenia.

Obowiązek dokładnego tłumaczenia implikuje wykonanie tłumaczenia dosłownego w miarę możliwości. Jeżeli taka procedura nie jest możliwa ze względu na cechy językowe języka, z którego dokonywane jest tłumaczenie, to głównym wymogiem tłumaczenia jest dokładne przekazanie znaczenia tego, co zostało powiedziane (napisane, jeśli mówimy o tłumaczeniu dokument).

Na podstawie wyników tłumaczenia sporządzany jest odpowiedni protokół. W protokole z tłumaczenia należy odnotować, że tłumacz został ostrzeżony o odpowiedzialności za odmowę lub uchylanie się od wykonania obowiązków lub za świadome fałszywe tłumaczenie. Wpis ten musi być poświadczony podpisem tłumacza.

Temat 11. DOCHODZENIE PODATKOWE

11.1. Ogólna charakterystyka dochodzenia podatkowego

Istota dochodzenia podatkowego. Jak wynika z samego pojęcia „dochodzenia podatkowego”, jego główną różnicą w stosunku do dochodzenia jako całości jest specjalizacja sektorowa. Dochodzenie podatkowe może być prowadzone wyłącznie w związku z faktami naruszenia przepisów podatkowych.

dochodzenie podatkowe - jest to zestaw różnych środków o charakterze poszukiwawczym i analitycznym, za pomocą których odpowiednie organy państwowe badają wszystkie okoliczności naruszenia przepisów dotyczących podatków i opłat.

Przedmiotem postępowania podatkowego jest działalność podatnika, która jest rzekomo nielegalna w sferze podatkowej i w tym zakresie zagraża bezpieczeństwu podatkowemu państwa i potencjalnie destabilizuje stan praworządności w sferze podatkowej .

Dochodzenie podatkowe to system egzekwowania prawa i innych funkcji, w którym czynnikiem systemotwórczym jest czyn bezprawny, kwalifikowany jako przestępstwo skarbowe lub przestępstwo skarbowe.

Miejsce śledztwa podatkowego w ogólnej teorii śledztw. Rozważając tę ​​kwestię, należy zauważyć, że śledztwo podatkowe jest rodzajem śledztwa państwowego, łączącego w niektórych przypadkach elementy śledztwa zarówno administracyjnego, jak i karnego. Czynnikiem systemotwórczym jest tu właśnie sfera realizacji bezprawnej ingerencji, która stała się przedmiotem śledztwa. Jeżeli czyn został popełniony w sferze podatkowej, wyjaśnienie okoliczności sprawy staje się możliwe poprzez przeprowadzenie postępowania podatkowego.

Cechy regulacji prawnej dochodzenia podatkowego. Odrębne elementy śledztwa podatkowego w Federacji Rosyjskiej ustawodawca sztucznie łączy z koncepcjami pracy kontrolnej organów podatkowych i postępowaniami w sprawie faktów o przestępstwa skarbowe. Śledztwo skarbowe nie jest jednak integralnym elementem tych pojęć, lecz samodzielnym procesem, logicznie i funkcjonalnie łączącym procesy kontroli skarbowej z postępowaniem w sprawie faktów wykroczeń skarbowych i przestępstw skarbowych.

Skład organów prowadzących dochodzenia podatkowe. Do pewnego stopnia uprawnienia w zakresie dochodzeń podatkowych przysługują wszystkim organom administracji podatkowej. Wcześniej w Rosji istniała wyspecjalizowana struktura państwowa stworzona specjalnie do realizacji tej funkcji - Federalna Służba Podatkowa i jej oddziały terytorialne. Teraz rozwiązanie tych problemów zostało przekazane pod jurysdykcję Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Rosji.

Oznaki dochodzenia podatkowego. Dochodzenie podatkowe ma następujące główne cechy:

- posiada wsparcie strukturalne i organizacyjne;

- opiera się na środkach i metodach o charakterze operacyjno-śledczym, karno-procesowym, a także na wynikach kontroli podatkowej;

- mające na celu zapewnienie stanu prawa i porządku w sferze podatkowej oraz ochronę bezpieczeństwa podatkowego Federacji Rosyjskiej.

11.2. Charakterystyka głównych modyfikacji dochodzenia podatkowego

Główne rodzaje modyfikacji dochodzeń podatkowych. Czynnikami decydującymi o wyborze modyfikacji dochodzenia podatkowego w Federacji Rosyjskiej są:

- charakterystyka źródła pozyskania informacji, które stały się podstawą do przeprowadzenia dochodzenia podatkowego;

- charakter domniemanego bezprawnego przestępstwa, które ma być przedmiotem dochodzenia;

- cechy dziedziny prawnej, w której prowadzone jest dochodzenie;

- podmiot prowadzący postępowanie podatkowe;

- formę organizacyjną podatnika, którego działalność podlega kontroli podatkowej;

- sfera działalności gospodarczej, w której miał miejsce czyn, który stał się przedmiotem kontroli podatkowej.

Ustalając modyfikacje postępowania podatkowego w oparciu o źródło informacji, które stały się podstawą jego przeprowadzenia, postępowanie podatkowe należy wyróżnić:

- przeprowadzone na podstawie wyników kontroli podatkowej;

- wykonywane na wniosek osoby fizycznej lub prawnej;

- przeprowadzane na podstawie danych uzyskanych przez administrację podatkową w wyniku poszukiwań operacyjno-analitycznych lub wywiadu finansowego;

- przeprowadzane na podstawie informacji otrzymanych od innych państwowych organów ścigania lub organizacji kontrolnych.

W zależności od dziedziny prawnej, w której prowadzone jest dochodzenie podatkowe, występują następujące modyfikacje dochodzenia podatkowego:

- w reżimie prawnym przepisów podatkowych;

- reżim prawny ustawodawstwa podatkowego i administracyjnego;

- reżim prawny ustawodawstwa operacyjno-rozpoznawczego i postępowania karnego;

- mieszany reżim prawny.

Modyfikacje dochodzenia podatkowego, sklasyfikowane ze względu na charakter nielegalnej ingerencji, obejmują:

- dochodzenie skarbowe o przestępstwo skarbowe;

- postępowanie administracyjne w sprawie wykroczenia administracyjnego w sferze podatkowej;

- dochodzenie podatkowe w sprawie przestępstwa podatkowego;

- dochodzenie podatkowe w sprawie czynu niedozwolonego w sferze podatkowej, o którym informacje są niewystarczające i nie pozwalają na zakwalifikowanie czynu.

W zależności od przedmiotu dochodzenia podatkowego wyróżnia się następujące modyfikacje dochodzenia podatkowego:

- przeprowadzane przez organy podatkowe;

- prowadzone przez organy spraw wewnętrznych (organy FSE-NP Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Rosji);

- przeprowadzane przez organy celne;

- mieszane.

W zależności od formy organizacyjnej podatnika, którego działalność podlega kontroli, dokonywane są modyfikacje kontroli podatkowej działalności podatnika:

- indywidualne;

- osoba prawna.

Charakterystyka modyfikacji prawnych dochodzenia podatkowego. Jednym z ważniejszych jest modyfikacyjny system dochodzeń podatkowych, pogrupowany według dziedziny prawa wykorzystywanej w toku jego realizacji. Przyjrzyjmy się bardziej szczegółowo jego opisowi.

Jeżeli do identyfikacji, weryfikacji faktu przestępstwa skarbowego i podjęcia w jego sprawie rozstrzygnięcia stosuje się tylko normy przewidziane w przepisach podatkowych, to możemy mówić o dochodzeniu podatkowym, którego przebieg reguluje Ordynacja podatkowa.

Postępowanie podatkowe prowadzone w reżimie prawa podatkowego uznaje się za takie, jeżeli postępowanie w celu ustalenia, sprawdzenia faktu popełnienia przestępstwa skarbowego i wydania w jego sprawie orzeczenia zostało przeprowadzone na podstawie przepisów podatkowych. Tę modyfikację dochodzenia z reguły przeprowadzają organy podatkowe Federacji Rosyjskiej. Jako ramy regulacyjne dochodzenia stosuje się głównie normy Ordynacji podatkowej.

Dochodzenie administracyjne jest fakultatywnym etapem postępowania w sprawach o wykroczenia administracyjne, prowadzonym po stwierdzeniu faktu popełnienia wykroczenia administracyjnego w przypadku braku informacji o wszystkich okolicznościach do wyjaśnienia w sprawie o wykroczenie administracyjne. Dochodzenie administracyjne w dziedzinie podatków i opłat może być prowadzone wyłącznie w sprawie przestępstw uznanych przez obowiązujące prawo za wykroczenia administracyjne w dziedzinie podatków i opłat. W Kodeksie wykroczeń administracyjnych takie wykroczenia administracyjne są przewidziane w art. 15.3-15.9 i 15.11.

Dochodzenie podatkowe w reżimie prawnym ustawodawstwa operacyjno-rozpoznawczego i procesowego karnego jest prowadzone wyłącznie przez organy spraw wewnętrznych. Dochodzenie podatkowe prowadzone zgodnie z normami Kodeksu postępowania karnego jest procesem zbierania i sprawdzania dowodów niezbędnych i wystarczających do wyjaśnienia okoliczności objętych przedmiotem dowodu. Ta modyfikacja dochodzenia podatkowego prowadzona jest w formie dwóch etapów – wstępnego i sądowego. W szeregu przypadków określonych w ustawie dochodzenie może być prowadzone w formie dochodzenia, które albo poprzedza dochodzenie przygotowawcze, albo jest formą samodzielną w sprawach, w których dochodzenia przygotowawczego nie prowadzi się.

Czynności śledcze w ramach tej modyfikacji prowadzone są w reżimach prawnych czynności operacyjno-rozpoznawczych, czynności kontroli skarbowej oraz postępowania karnego.

Postępowanie podatkowe w mieszanym reżimie prawnym prowadzone jest w przypadkach, gdy np. ujawnione w toku kontroli podatkowej naruszenia przepisów podatkowych wymagają zastosowania przepisów postępowania karnego do ostatecznego rozstrzygnięcia, a w konsekwencji pojawienia się w procesie weryfikacji śledczych spraw wewnętrznych . Jest to możliwe, gdy ocena prawna wyników prac kontrolnych pozwala zakwalifikować czyn podatnika jako przestępstwo skarbowe.

Kontrola podatkowa w tej modyfikacji może być prowadzona np. na określonych etapach kontroli podatkowej przez organy podatkowe i organy spraw wewnętrznych. Jako ramy regulacyjne stosuje się normy prawa podatkowego i postępowania karnego. Jednocześnie przepisy ustawy federalnej z dnia 12.08.1995 sierpnia 144 r. Nr XNUMX-FZ „O działalności operacyjno-rozpoznawczej” mogą być również stosowane do wsparcia operacyjno-rozpoznawczego dochodzenia wstępnego.

Jako przykład realizacji postępowania podatkowego w trybie mieszanym można wymienić sytuację, w której kontrola podatkowa jest przeprowadzana przez organy podatkowe i jest zapewniona przez normy Ordynacji podatkowej oraz proces wdrażania jej wyników zgodnie z normami Kodeksu postępowania karnego jest realizowany przez organy spraw wewnętrznych.

Inny przykład mieszany reżim prawny - jest to dochodzenie podatkowe w reżimie prawnym ustawodawstwa podatkowego i administracyjnego. Uznaje się ją za taką, jeśli np. fakt wykroczenia zidentyfikowany i zbadany w reżimie prawa podatkowego został następnie zakwalifikowany na podstawie artykułu Kodeksu wykroczeń administracyjnych, który przewiduje odpowiedzialność za wykroczenia administracyjne w sferze podatkowej. Dalsze dochodzenie w sprawie takich przestępstw powinno być prowadzone w trybie dochodzenia administracyjnego.

Główne schematy prowadzenia dochodzenia podatkowego. W trakcie dochodzenia podatkowego możliwe są różne kombinacje tych modyfikacji. Niemniej jednak, pomimo dużej liczby opcji, w trakcie dochodzenia podatkowego można wyróżnić szereg podstawowych złożonych schematów realizacji dochodzenia podatkowego przez administrację podatkową Federacji Rosyjskiej.

Dochodzenie w sprawie przestępstwa skarbowego. Podstawą dochodzenia podatkowego są informacje otrzymane przez organy podatkowe w trakcie realizacji przez nie środków kontroli podatkowej. W wyniku śledztwa bezprawne naruszenie przez podatnika zostało zakwalifikowane jako popełnienie przestępstwa skarbowego. Z uwagi na brak zaistnienia między podatnikiem a organem podatkowym sytuacji kolizyjnej, której przyczyną jest uznanie przez podatnika jego winy w popełnionym czynie, postępowanie w sprawie ujawnionego faktu prowadzi organy podatkowe. Sytuacja konfliktowa spowodowana zaprzeczeniem winy przez podatnika zostaje rozwiązana na rozprawie.

Dochodzenie w sprawie wykroczenia administracyjnego w sferze podatkowej. Podstawą dochodzenia podatkowego są informacje otrzymane przez organy podatkowe w trakcie realizacji przez nie środków kontroli podatkowej. W wyniku śledztwa bezprawne naruszenie podatnika zostało zakwalifikowane jako wykroczenie administracyjne w sferze podatkowej. Po zakwalifikowaniu ujawnionego naruszenia te same organy podatkowe przeprowadzają postępowanie administracyjne. Postępowanie oparte na wynikach dochodzenia prowadzone jest w sposób określony w Kodeksie wykroczeń administracyjnych. Orzeczenie o winie osoby i pociągnięcie jej do odpowiedniego rodzaju odpowiedzialności, w zależności od rodzaju przestępstwa, podejmuje zgodnie z ich kompetencją albo organy podatkowe, albo sąd.

Śledztwo w sprawie przestępstwa skarbowego zidentyfikowanego przez organy podatkowe. Podstawą dochodzenia podatkowego są informacje otrzymane przez organy podatkowe w trakcie realizacji przez nie środków kontroli podatkowej. W wyniku śledztwa bezprawne naruszenie podatnika zostało zakwalifikowane jako przestępstwo skarbowe. Wszystkie materiały przekazywane są do odpowiedniego działu organów spraw wewnętrznych, który samodzielnie kontynuuje postępowanie podatkowe. Uzyskane wyniki potwierdzają ważność kwalifikacji. Postępowanie oparte na wynikach śledztwa podatkowego jest prowadzone przez organy spraw wewnętrznych w trybie przewidzianym w Kodeksie postępowania karnego. Decyzję o winie osoby w czynie podejmuje sąd.

Śledztwo w sprawie przestępstwa skarbowego, przekwalifikowanego w wyniku na przestępstwo skarbowe. Podstawą dochodzenia podatkowego są informacje otrzymane przez organy podatkowe w trakcie realizacji przez nie środków kontroli podatkowej. W wyniku śledztwa bezprawne naruszenie przez podatnika kwalifikuje się jako przestępstwo skarbowe. Wszystkie materiały przekazywane są do odpowiedniego działu organów spraw wewnętrznych, który samodzielnie kontynuuje postępowanie podatkowe. Jeżeli uzyskane wyniki nie potwierdzają ważności kwalifikacji, wówczas bezprawna ingerencja jest uznawana za przestępstwo skarbowe. Materiały są zwracane organom podatkowym. Postępowanie w związku z opisanym faktem prowadzone jest samodzielnie przez organy podatkowe lub przed sądem.

Śledztwo w sprawie przestępstwa skarbowego wykrytego przez organy spraw wewnętrznych. Podstawą dochodzenia podatkowego są informacje uzyskane przez organy spraw wewnętrznych w toku czynności operacyjno-kontrolnych (m.in. poprzez otrzymanie oświadczenia od osoby o bezprawnym wkroczeniu). Zgodnie z wynikami śledztwa czyn podatnika został zakwalifikowany jako przestępstwo skarbowe. Postępowanie oparte na wynikach śledztwa podatkowego jest prowadzone przez organy spraw wewnętrznych w trybie przewidzianym w Kodeksie postępowania karnego. Decyzję o winie osoby w czynie podejmuje sąd.

Śledztwo w sprawie przestępstwa skarbowego stwierdzonego przez organy spraw wewnętrznych. Podstawą dochodzenia podatkowego są informacje uzyskane przez organy spraw wewnętrznych w toku czynności operacyjno-kontrolnych (m.in. poprzez otrzymanie oświadczenia od osoby o bezprawnym wkroczeniu). Na podstawie wyników śledztwa podatkowego czyn podatnika został zakwalifikowany jako przestępstwo skarbowe. Wszystkie materiały przekazywane są do odpowiedniej struktury organu podatkowego. Postępowanie w związku z opisanym faktem prowadzone jest samodzielnie przez organy podatkowe lub przed sądem.

Dochodzenie w sprawie przestępstwa w sferze podatkowej ujawnionego przez organ niebędący częścią administracji podatkowej Rosji. Podstawą dochodzenia podatkowego są informacje uzyskane w trakcie działań państwowych organów ścigania, które nie są częścią administracji podatkowej Federacji Rosyjskiej (na przykład w trakcie dochodzenia w sprawie innego nielegalnego czynu, który nie jest powiązany do sfery podatkowej lub w wyniku dochodzenia podatkowego przeprowadzonego przez zagraniczną administrację podatkową). Zgodnie z wynikami wstępnej kwalifikacji, przeprowadzonej odpowiednio przez jedną z ww. organizacji, otrzymane materiały przesyłane są do dalszego dochodzenia podatkowego do organów podatkowych lub organów spraw wewnętrznych. Dalsze przekwalifikowanie, przekazanie materiałów sprawy, dochodzenie podatkowe oraz postępowanie w sprawie ujawnionych faktów bezprawnej ingerencji odbywa się w sposób szczegółowo opisany w dotychczasowych kompleksowych schematach prowadzenia dochodzeń podatkowych.

Temat 12

12.1. Podejmowanie decyzji na podstawie wyników rozpatrzenia materiałów kontroli podatkowej

Osoba, w stosunku do której przeprowadzono kontrolę podatkową (jego przedstawiciel), w przypadku niezgodności ze stanem faktycznym przedstawionym w sprawozdaniu z kontroli podatkowej oraz wnioskami i propozycjami kontrolerów, w terminie 15 dni od dnia po otrzymaniu sprawozdania z kontroli podatkowej, ma prawo do wniesienia pisemnych zastrzeżeń do właściwego organu podatkowego na podstawie określonej ustawy w całości lub na podstawie jej odrębnych przepisów. Jednocześnie podatnik ma prawo dołączyć do pisemnych zastrzeżeń lub w uzgodnionym terminie do przekazania organowi podatkowemu dokumenty (ich poświadczone kopie) potwierdzające zasadność jego zastrzeżeń.

Naczelnik (zastępca naczelnika) organu podatkowego zawiadamia osobę, w stosunku do której przeprowadzono tę kontrolę, o terminie i miejscu rozpatrzenia materiałów kontroli podatkowej.

Osoba, w stosunku do której przeprowadzono kontrolę podatkową ma prawo uczestniczyć w procesie rozpatrywania materiałów określonej kontroli osobiście i (lub) przez swojego przedstawiciela. Nieobecność osoby, w stosunku do której przeprowadzono kontrolę podatkową (jego przedstawiciela), należycie zawiadomionej o czasie i miejscu rozpatrzenia materiałów kontroli podatkowej, nie stanowi przeszkody do rozpatrzenia materiałów kontroli podatkowej, z wyjątkiem przypadków w przypadku uznania udziału tej osoby przez naczelnika (zastępcę naczelnika) organ podatkowy ma obowiązek rozpatrzenia tych materiałów.

Podczas rozpatrywania materiałów kontroli podatkowej naczelnik (zastępca naczelnika) organu podatkowego:

1) ustala, czy osoba, wobec której sporządzono ustawę o kontroli skarbowej, naruszyła przepisy o podatkach i opłatach;

2) ustala, czy ujawnione naruszenia stanowią elementy przestępstwa skarbowego;

3) ustala, czy istnieją podstawy do pociągnięcia osoby do odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego;

4) ujawnia okoliczności wyłączające winę osoby za popełnienie przestępstwa skarbowego albo okoliczności złagodzące lub zaostrzające odpowiedzialność za popełnienie przestępstwa skarbowego.

Przy rozpatrywaniu materiałów kontroli podatkowej badane są przedstawione dowody. W trakcie rozpatrywania może zostać podjęta decyzja o zaangażowaniu w to, w razie potrzeby, świadka, biegłego, specjalisty. W razie potrzeby naczelnik (zastępca naczelnika) organu podatkowego ma prawo podjąć decyzję o przeprowadzeniu dodatkowych czynności kontroli podatkowej w terminie nieprzekraczającym jednego miesiąca. Jako dodatkowe środki kontroli podatkowej można zażądać dokumentów, przesłuchać świadka i przeprowadzić przesłuchanie.

Na podstawie wyników rozpatrzenia materiałów kontroli podatkowej naczelnik (zastępca naczelnika) organu podatkowego podejmuje decyzję:

1) o pociągnięciu do odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego;

2) o odmowie pociągnięcia do odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego.

Decyzja wchodzi w życie po upływie 10 dni od dnia jej doręczenia osobie (jego przedstawicielowi), w stosunku do której została wydana.

Osoba, w stosunku do której wydano odpowiednią decyzję, ma prawo do wykonania decyzji w całości lub w części przed jej wejściem w życie.

Naruszenie istotnych warunków procedury rozpatrywania materiałów z kontroli skarbowej jest podstawą do uchylenia przez organ wyższej instancji lub sąd orzeczenia organu podatkowego o przypisaniu do odpowiedzialności za przestępstwo skarbowe lub postanowienia o odmowie pociągnięcia do odpowiedzialności za przestępstwo skarbowe. przestępstwo skarbowe. Do takich istotnych warunków należy zapewnienie możliwości udziału osoby, w stosunku do której przeprowadzono kontrolę, osobiście i (lub) przez jej przedstawiciela w procesie rozpatrywania materiałów z kontroli podatkowej oraz zapewnienie podatnikowi możliwości składania wyjaśnień. Podstawą uchylenia wspomnianej decyzji organu podatkowego przez wyższy organ podatkowy lub sąd mogą być inne naruszenia procedury rozpatrywania materiałów kontroli podatkowej, jeżeli tylko takie naruszenia doprowadziły lub mogłyby doprowadzić do wydania niezgodnej z prawem decyzji przez organ podatkowy. kierownik (zastępca kierownika) organu podatkowego.

12.2. Ogólna charakterystyka procedury odwoławczej od czynności organów podatkowych oraz czynności lub zaniechania ich funkcjonariuszy

Każdej osobie przysługuje prawo do odwołania się od nienormatywnych działań organów podatkowych, działań lub zaniechań ich funkcjonariuszy, jeżeli w opinii tej osoby takie działania, działania lub zaniechania naruszają jej prawa.

Regulacyjne akty prawne organów podatkowych mogą być zaskarżane w sposób określony przez prawo federalne.

Obecne przepisy nie mają podstaw do pozbawienia podatnika (i innych osób) prawa do odwołania.

Przedmioty odwołania. Doprecyzowanie postanowień art. 46 Konstytucji w odniesieniu do sfery podatkowej, Ordynacja podatkowa określa przedmiot zaskarżenia decyzji i działań (bezczynności) organów podatkowych i ich funkcjonariuszy. Zaskarżeniu przysługuje nie tylko część rozstrzygająca, ale także motywacyjna nienormatywnego aktu organu podatkowego.

Z wykazu przedmiotów wyłączone są normatywne akty prawne organów podatkowych, których postępowanie odwoławcze określa przede wszystkim Ordynacja podatkowa. Ich odwołanie odbywa się zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem federalnym i nie jest dodatkowo regulowane przez Ordynację Podatkową.

Zgodnie z procedurą ustanowioną przez Ordynację podatkową, decyzje i działania organów celnych, które zostały podjęte na podstawie stosowania przez nie norm Ordynacji podatkowej, które dają organom celnym uprawnienia organów podatkowych, są również podlega odwołaniu.

Skorzystanie z prawa do odwołania. Ordynacja podatkowa przewiduje dwa alternatywne sposoby skorzystania przez podatnika z prawa do odwołania.

Podatnik może wdrożyć procedurę odwoławczą:

- w wyższym organie podatkowym (lub z wyższym urzędnikiem organu podatkowego) (pozasądowa procedura odwoławcza);

- w sądzie (sądowa procedura odwoławcza).

Z prawa do odwołania można skorzystać na dwa sposoby:

1) złożenie pisemnej skargi do właściwego organu podatkowego lub wyższego urzędnika organu podatkowego;

2) wniesienie do sądu pozwu lub skargi.

Brak w Ordynacji podatkowej wzmianki o możliwości zwrócenia się przez podatnika o ochronę jego praw do prokuratury wcale nie pozbawia go tego prawa, ustanowionego przez inne normy obowiązującego ustawodawstwa. W takim przypadku proces odwoławczy odbędzie się w sposób regulowany ustawą federalną z dnia 17.01.1992 stycznia 2202 r. Nr 1-XNUMX „O prokuraturze Federacji Rosyjskiej”.

Pełna lista organów rozpatrujących skargi podatników w Rosji przedstawia się następująco:

- wyższy urzędnik urzędu skarbowego;

- wyższy organ podatkowy;

- organy prokuratury;

- sądy powszechne (w tym Sąd Najwyższy Federacji Rosyjskiej);

- sądy arbitrażowe (w tym Najwyższy Sąd Arbitrażowy Federacji Rosyjskiej);

- Sąd Konstytucyjny Federacji Rosyjskiej.

Na wniosek podatnika (płatnika opłat, pełnomocnika podatkowego) wykonanie zaskarżonych czynności może zostać zawieszone wykonanie zaskarżonych czynności.

12.3. Pozasądowa procedura odwoławcza

Skargę na czynność organu podatkowego, działania lub zaniechania jego funkcjonariusza wnosi się na piśmie odpowiednio do wyższego organu podatkowego lub wyższego funkcjonariusza tego organu.

Nadrzędnym organem podatkowym są nie tylko struktury organizacyjne ustroju organów podatkowych, które są bezpośrednio nadrzędne w stosunku do organu podatkowego, którego akt nienormatywny podlega zaskarżeniu, ale także każda struktura organizacyjna ustroju organów podatkowych, która zajmuje nadrzędną stanowisko w stosunku do danego organu podatkowego. Tak więc nienormatywny akt inspekcji podatkowej na poziomie okręgu może być wniesiony do odwołania nie tylko do międzyrejonowej inspekcji podatkowej lub departamentu Federalnej Służby Podatkowej Rosji dla tego podmiotu Federacji Rosyjskiej, ale także z dowolną wyższą strukturą systemu organów podatkowych.

Wyższym urzędnikiem, oprócz naczelnika organu podatkowego, który podlega osobie, od której czynności (bezczynności) podatnik zaskarża pozasądowo, jest każdy urzędnik zajmujący wyższe stanowisko i posiadający uprawnienia do kontrolowania działalności urzędnika, od którego czynności przysługuje odwołanie, a także prawo do decydowania co do istoty złożonej skargi.

Termin na złożenie reklamacji. Za pomocą Co do zasady skargę składa się w ciągu trzech miesięcy od dnia, w którym osoba wiedziała lub powinna była wiedzieć o naruszeniu jej praw. Jeżeli z uzasadnionej przyczyny upłynął termin na złożenie reklamacji, termin ten, na wniosek składającego reklamację, może zostać przywrócony odpowiednio przez wyższego urzędnika organu podatkowego lub wyższego organu podatkowego.

Na postanowienie organu podatkowego, które weszło w życie w sprawie uznania odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego lub na postanowienie o odmowie przypisania do odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego, od którego nie wniesiono apelacji, wnosi się w ciągu roku od datę wydania zaskarżonej decyzji.

Wycofanie reklamacji. Osoba, która złożyła skargę do wyższego organu podatkowego lub wyższego urzędnika, może ją wycofać przed podjęciem decyzji w sprawie tej skargi na podstawie pisemnego wniosku.

Cofnięcie skargi pozbawia podatnika prawa do wniesienia drugiej skargi z tej samej przyczyny do tego samego organu, ale nie wyłącza możliwości wniesienia tej skargi do sądu. Podatnik może również złożyć skargę do pozasądowego rozpatrzenia w przypadku zmiany instancji odwoławczej lub podstaw odwołania.

Konsekwencje złożenia reklamacji. Jeżeli organ podatkowy (urzędnik) rozpatrujący skargę ma wystarczające podstawy, aby sądzić, że kwestionowany akt lub działanie jest niezgodne z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej, wspomniany organ podatkowy ma prawo do całkowitego lub częściowego zawieszenia wykonania zakwestionowanego działanie lub działanie. Decyzję o wstrzymaniu wykonania czynności (czynności) podejmuje naczelnik organu podatkowego, który taką czynność wydał, albo wyższy organ podatkowy.

Rozpatrzenie reklamacji. Na podstawie wyników rozpatrzenia skargi na czynność organu podatkowego, wyższy organ podatkowy (przełożony urzędnik) ma prawo do:

1) pozostawić reklamację niezaspokojoną;

2) unieważnić czynność organu podatkowego;

3) uchylenia decyzji i zakończenia postępowania w sprawie o wykroczenie skarbowe;

4) zmienić decyzję lub wydać nową decyzję.

Rozstrzygnięcie reklamacji zapada w ciągu miesiąca od dnia jej otrzymania. Wskazany termin może zostać przedłużony przez naczelnika (zastępcę naczelnika) organu podatkowego na uzyskanie dokumentów (informacji) wymaganych do rozpatrzenia reklamacji od niższych organów podatkowych, nie więcej jednak niż 15 dni. Osoba, która złożyła skargę, zostanie poinformowana na piśmie o podjętej decyzji w terminie trzech dni od dnia jej podjęcia.

12.4. Funkcje składania odwołania

Na postanowienie o pociągnięciu do odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe lub na postanowienie o odmowie pociągnięcia do odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe, które nie weszło w życie, przysługuje odwołanie.

Termin na złożenie reklamacji. Odwołanie od decyzji organu podatkowego w sprawie pociągnięcia do odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe lub postanowienia o odmowie pociągnięcia do odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe wnosi się przed wejściem w życie zaskarżonej decyzji.

Konsekwencje złożenia reklamacji. Odwołanie od odpowiedniej decyzji organu podatkowego wnosi się do organu podatkowego, który tę decyzję wydał, który jest zobowiązany przesłać ją wraz ze wszystkimi materiałami do wyższego organu podatkowego w terminie trzech dni od dnia otrzymania tej skargi.

Wniesienie odwołania nie pozbawia tej osoby prawa do wykonania orzeczenia, które nie weszło w życie w całości lub w części.

W przypadku wniesienia odwołania od decyzji organu podatkowego w trybie, decyzja ta wchodzi w życie z dniem jej zatwierdzenia przez organ podatkowy wyższego szczebla w całości lub w części.

Na wniosek wnoszącego odwołanie od decyzji organu podatkowego wyższy organ podatkowy ma prawo wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

Rozpatrzenie reklamacji. Na podstawie wyników rozpatrzenia odwołania od decyzji, wyższy organ podatkowy ma prawo do:

1) pozostawienia decyzji organu podatkowego bez zmian, a skargi - bez zaspokojenia;

2) unieważnić lub zmienić decyzję organu podatkowego w całości lub w części i podjąć nową decyzję w sprawie;

3) uchylić decyzję organu podatkowego i zakończyć postępowanie.

Jeżeli organ podatkowy wyższego szczebla rozpatrujący odwołanie nie unieważni decyzji organu podatkowego niższego szczebla, decyzja organu podatkowego niższego szczebla wchodzi w życie z dniem zatwierdzenia przez organ podatkowy wyższego szczebla.

Jeżeli wyższy organ podatkowy rozpatrujący odwołanie zmieni decyzję niższego organu podatkowego, decyzja niższego organu podatkowego, uwzględniająca wprowadzone zmiany, wchodzi w życie z dniem wydania stosownej decyzji przez wyższy organ podatkowy .

Od decyzji, która weszła w życie w celu pociągnięcia do odpowiedzialności za przestępstwo skarbowe lub od decyzji o odmowie pociągnięcia do odpowiedzialności za przestępstwo skarbowe, od której nie wniesiono apelacji, przysługuje odwołanie do wyższego organu podatkowego.

12.5. Sąd apelacyjny

Ogólna charakterystyka sądowego postępowania odwoławczego. Sądowa procedura odwoławcza jest uniwersalną formą ochrony przez podatnika jego praw. Odwołanie do sądu może być wniesione w związku z każdym działaniem organów podatkowych, czynnościami (bezczynnością) ich urzędników, niezależnie od tego, czy podatnik odwołał się od tych czynności lub czynów w inny sposób i czy istnieją inne decyzje w sprawie uzyskanej skargi sądu wcześniej. Przypomnijmy, że w przypadku aktów normatywnych organów podatkowych przewidziana jest tylko sądowa forma odwołania.

W ramach sądowego postępowania odwoławczego osoba niebędąca indywidualnym przedsiębiorcą ma możliwość odwołania się nie tylko od czynności lub czynności organów podatkowych i ich funkcjonariuszy, ale także od informacji, które stanowiły podstawę ich popełnienia lub przysposobienia.

Podatnik może ubiegać się o orzeczenie sądu niezależnie od tego, czy wcześniej złożył podobną skargę do wyższego organu podatkowego (do wyższego urzędnika organu podatkowego) i czy w chwili składania wniosku została podjęta decyzja w sprawie skargi.

Od 1 stycznia 2009 r. od decyzji o pociągnięciu do odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe lub od decyzji o odmowie pociągnięcia do odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe przysługuje odwołanie do sądu dopiero po zaskarżeniu tej decyzji do wyższego organu podatkowego. W przypadku wniesienia apelacji do sądu od takiego orzeczenia, termin zwrócenia się do sądu liczy się od dnia, w którym osoba, w stosunku do której wydano to orzeczenie, dowiedziała się o jego wejściu w życie.

Przedmioty odwołania w sądzie. Do Do aktów organów podatkowych i czynności (bezczynności) ich urzędników, od których przysługuje odwołanie do sądu, zalicza się podejmowanie czynności lub dokonywanie czynności zbiorowo lub indywidualnie, w tym przekazywanie informacji urzędowych, które stały się podstawą do popełnienia tych czynności oraz przyjęcie aktów, w wyniku których:

- naruszył prawa i wolności obywatela;

- stworzono przeszkody dla obywateli w korzystaniu z ich praw i wolności;

- jakikolwiek obowiązek jest bezprawnie nałożony na obywatela lub jest bezprawnie pociągnięty do jakiejkolwiek odpowiedzialności.

Podstawy do zaskarżenia regulacyjnych aktów prawnych organów podatkowych można stworzyć poprzez wykrycie niezgodności pomiędzy kwestionowaną normą a aktem normatywnym jako całością:

- Konstytucja;

- prawa federalne;

- normatywne akty prawne Prezydenta Federacji Rosyjskiej;

- normatywne akty prawne Rządu Federacji Rosyjskiej.

Niektóre akty normatywne organów podatkowych, które zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem są klasyfikowane jako naruszające prawa i wolności obywateli, a zatem podlegają obowiązkowej rejestracji w Ministerstwie Sprawiedliwości Rosji, mogą być zaskarżane na podstawie braku takich rejestracja.

Wykaz instancji rozpatrujących skargi w sądzie. W przypadku odwołania sądowego podatnik, zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem, ma możliwość, z zastrzeżeniem odpowiedniej procedury, dochodzenia ochrony swojego naruszonego prawa w jednym z trzech systemów sądowych Federacji Rosyjskiej:

1) do sądu powszechnego;

2) sąd polubowny;

3) Sąd Konstytucyjny Federacji Rosyjskiej.

Ze względu na to, że ustawodawstwo podatkowe należy do sfery prawa publicznego, wyłączone jest rozpatrywanie w sądzie polubownym stosunków prawnych powstałych na podstawie jego stosunków prawnych.

Podział jurysdykcji w sprawach odwoławczych aktów organów podatkowych i aktów ich funkcjonariuszy następuje według kryterium statusu organizacyjno-prawnego podmiotu wykonującego swoje prawo (klauzula 2 art. 138 Ordynacji podatkowej):

- dla organizacji i przedsiębiorców indywidualnych - sąd polubowny;

- osoby fizyczne nie będące indywidualnymi przedsiębiorcami – sąd powszechny.

Należy pamiętać, że jeżeli zaskarżona czynność (decyzja) jest przekazana zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem do wyłącznej kompetencji Sądu Konstytucyjnego Federacji Rosyjskiej, to podlega wyłącznej jurysdykcji tego sądu.

Temat 13. ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA NARUSZENIA PODATKOWE

13.1. Ogólna charakterystyka przestępstwa skarbowego

Przestępstwo podatkowe - jest to winny nielegalny (z naruszeniem przepisów o podatkach i opłatach) czyn (działanie lub zaniechanie) podatnika, agenta podatkowego i innych osób, za które ordynacja podatkowa ustanawia odpowiedzialność.

Wśród rodzajów wykroczeń skarbowych przewidzianych w obowiązującym Ordynacji Podatkowej należy wymienić przede wszystkim:

- naruszenie terminu rejestracji w organie podatkowym (art. 116 Ordynacji podatkowej);

- uchylanie się od rejestracji w organie podatkowym (art. 117 Ordynacji podatkowej);

- niezłożenie deklaracji podatkowej (art. 119 Ordynacji podatkowej);

- rażące naruszenie zasad rozliczania przychodów i wydatków oraz przedmiotów opodatkowania (art. 120 Ordynacji podatkowej);

- brak zapłaty lub niepełna zapłata kwoty podatku (art. 122 Ordynacji podatkowej);

- niewypełnienia przez agenta podatkowego obowiązku potrącania i (lub) przekazywania podatków (art. 123 Ordynacji podatkowej);

- nieudzielenia organowi podatkowemu informacji niezbędnych do przeprowadzenia kontroli podatkowej (art. 126 Ordynacji podatkowej);

- bezprawne niezgłoszenie informacji organowi podatkowemu (art. 129.1 ust. XNUMX Ordynacji podatkowej);

- naruszenie terminu wykonania zlecenia przelewu podatku lub opłaty (art. 133 Ordynacji podatkowej);

- niewykonania przez bank decyzji o pobraniu podatków i opłat, a także kar (art. 135 Ordynacji podatkowej);

- nieudzielania organom podatkowym informacji o działalności finansowej i gospodarczej podatników - klientów banków (art. 135.1 § XNUMX Ordynacji podatkowej).

Niektóre przestępstwa, mimo że ordynacja podatkowa przypisuje je do przestępstw skarbowych, a odpowiedzialność za ich popełnienie jest przypisywana zgodnie z zasadami przypisania odpowiedzialności za przestępstwo skarbowe, z punktu widzenia teorii prawa podatkowego nie mogą być zaliczone do przestępstw skarbowych i mają raczej charakter administracyjno-prawny. Te przestępstwa to:

- Naruszenie terminu składania informacji o otwarciu i zamknięciu rachunku bankowego (art. 118 Ordynacji podatkowej);

- nieprzestrzeganie procedury posiadania, używania i (lub) rozporządzania mieniem, które jest zajęte (art. 125 Ordynacji podatkowej);

- niestawiennictwa lub uchylania się od stawienia się bez uzasadnionego powodu osoby wezwanej w sprawie o przestępstwo skarbowe w charakterze świadka (art. 128 Ordynacji podatkowej);

- odmowa udziału biegłego, tłumacza lub specjalisty w kontroli podatkowej, wydanie świadomej fałszywej opinii lub świadome fałszywe tłumaczenie (art. 129 Ordynacji podatkowej);

- naruszenie procedury rejestracji obiektów działalności hazardowej (art. 129.2 ust. XNUMX Ordynacji podatkowej);

- naruszenie przez bank procedury otwierania rachunku dla podatnika (art. 132 Ordynacji podatkowej);

- niewykonania przez bank decyzji organu podatkowego o zawieszeniu operacji na rachunkach podatnika, płatnika opłaty lub agenta podatkowego (art. 134 Ordynacji podatkowej).

13.2. Tryb pociągnięcia do odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego

Decyzję o pociągnięciu podatnika do odpowiedzialności za popełnienie wykroczenia skarbowego może podjąć naczelnik (zastępca naczelnika) organu podatkowego na podstawie wyników rozpatrzenia materiałów kontrolnych.

Ogólne warunki pociągnięcia do odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego:

- nikt nie może zostać pociągnięty do odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego inaczej niż na podstawie iw trybie przewidzianym w Ordynacji podatkowej;

- nikt nie może być wielokrotnie pociągany do odpowiedzialności za to samo przestępstwo skarbowe.

Pociągnięcie podatnika do odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego nie zwalnia go z obowiązku zapłaty należnych kwot podatków, należności i kar.

Osobę uważa się za niewinną popełnienia wykroczenia podatkowego, dopóki jej wina nie zostanie udowodniona w sposób określony przez prawo federalne i stwierdzona na mocy orzeczenia sądu, które weszło w życie.

Osoba pociągnięta do odpowiedzialności nie jest obowiązana dowieść swojej niewinności przy popełnieniu przestępstwa skarbowego.

Obowiązek wykazania okoliczności świadczących o popełnieniu przestępstwa skarbowego i winie osoby za jego popełnienie spoczywa na organach podatkowych.

Nieusuwalne wątpliwości co do winy osoby powołanej do odpowiedzialności należy interpretować na jej korzyść.

Formy winy w popełnieniu przestępstwa skarbowego. Przestępstwo skarbowe uznaje się za popełnione umyślnie, jeżeli osoba, która je popełniła, miała świadomość bezprawności swoich działań (bezczynności), życzyła sobie lub świadomie dopuściła do wystąpienia szkodliwych skutków tych działań (bezczynności).

Przestępstwo skarbowe uznaje się za popełnione przez niedbalstwo, jeżeli osoba, która je popełniła, nie wiedziała o bezprawności swoich działań (bezczynność) lub szkodliwości skutków, które powstały w wyniku tych działań (bezczynność), chociaż powinien mieli i mogli być tego świadomi.

Osoby podlegające odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego. Organizacje i osoby fizyczne ponoszą odpowiedzialność za przestępstwa podatkowe.

Za winną popełnienia przestępstwa skarbowego uznaje się osobę, która popełniła czyn bezprawny umyślnie lub przez niedbalstwo.

Wina organizacji w popełnieniu przestępstwa skarbowego ustalana jest w zależności od winy jej funkcjonariuszy lub przedstawicieli, których działania (bezczynność) doprowadziły do ​​popełnienia tego przestępstwa skarbowego.

Okoliczności wyłączające pociągnięcie osoby do odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego. Osoba nie może zostać pociągnięta do odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego w przypadku wystąpienia co najmniej jednej z następujących okoliczności:

- brak zdarzenia przestępstwa skarbowego;

- brak winy osoby w popełnieniu wykroczenia skarbowego;

- popełnienia czynu noszącego znamiona przestępstwa skarbowego przez osobę, która do chwili popełnienia czynu nie ukończyła szesnastu lat;

- upływ przedawnienia pociągnięcia do odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego.

Przedawnienie za przestępstwa skarbowe wynosi trzy lata, które są obliczane:

- od dnia popełnienia przestępstwa (dotyczy wykroczeń polegających na rażącym naruszeniu zasad rozliczania przychodów i wydatków oraz przedmiotów opodatkowania, a także nieuiszczenia lub niepełnej zapłaty podatków);

- od następnego dnia po zakończeniu okresu podatkowego, w którym zostało popełnione przestępstwo (dotyczy wszystkich innych rodzajów wykroczeń przewidzianych w Ordynacji podatkowej).

Bieg przedawnienia pociągnięcia do odpowiedzialności ulega zawieszeniu, jeżeli osoba pociągnięta do odpowiedzialności za przestępstwo skarbowe czynnie sprzeciwiła się kontroli na miejscu, która stała się przeszkodą nie do pokonania w jej przeprowadzeniu i ustaleniu przez organy podatkowe kwot podatków należnych na rzecz systemu budżetowego RF.

Okoliczności wyłączające winę osoby za popełnienie przestępstwa skarbowego, są rozpoznawane:

- popełnienia czynu noszącego znamiona przestępstwa skarbowego w wyniku klęski żywiołowej lub innych nagłych i niemożliwych do przezwyciężenia okoliczności (okoliczności te ustala się na podstawie znanych faktów, publikacji w mediach oraz w inny sposób, który nie wymaga szczególnego środki dowodowe);

- popełnienie czynu noszącego znamiona przestępstwa skarbowego przez podatnika - osobę fizyczną, która w chwili jego popełnienia znajdowała się w stanie, w którym osoba ta nie mogła być świadoma swoich działań lub kierować nimi ze względu na stan chorobowy (te udowodnienie okoliczności następuje poprzez przedłożenie organowi podatkowemu dokumentów, które pod względem znaczenia, treści i daty odnoszą się do okresu rozliczeniowego, w którym popełniono przestępstwo skarbowe);

- realizacja przez podatnika lub pełnomocnika podatkowego pisemnych wyjaśnień w zakresie stosowania przepisów o podatkach i opłatach udzielonych przez organ podatkowy lub inny uprawniony organ państwowy lub ich funkcjonariuszy w zakresie ich kompetencji (okoliczności te ustala się, jeżeli istnieją odpowiednie dokumenty tych organów , które w znaczeniu i treści odnoszą się do okresów podatkowych, w których popełniono przestępstwo skarbowe, niezależnie od daty publikacji tych dokumentów).

Wobec powyższych okoliczności osoba nie podlega odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego.

Okoliczności ograniczające lub zaostrzające odpowiedzialność za popełnienie przestępstwa skarbowego są ustalane przez sąd lub organ podatkowy i uwzględniane przez niego przy nakładaniu sankcji.

Okoliczności ograniczające odpowiedzialność za popełnienie przestępstwa skarbowego są rozpoznawane:

- popełnienie przestępstwa w wyniku splotu trudnych okoliczności osobistych lub rodzinnych;

- popełnienie przestępstwa pod wpływem groźby lub przymusu lub z powodu zależności materialnej, służbowej lub innej;

- inne okoliczności, które sąd może uznać za łagodzące odpowiedzialność.

Okoliczności zwiększające odpowiedzialność uznaje się popełnienie przestępstwa skarbowego przez osobę uprzednio pociągniętą do odpowiedzialności za podobne przestępstwo.

Cechy pociągania osób fizycznych do odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego. Osoba fizyczna może zostać pociągnięta do odpowiedzialności podatkowej od szesnastego roku życia. Odpowiedzialność przewidziana w Ordynacji podatkowej za czyn popełniony przez osobę fizyczną powstaje, jeżeli czyn ten nie zawiera znamion przestępstwa karnego. RF.

Cechy pociągania organizacji do odpowiedzialności za popełnienie przestępstw podatkowych. Pociągnięcie organizacji do odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego nie zwalnia jej funkcjonariuszy, jeśli istnieją ku temu uzasadnione podstawy, od odpowiedzialności administracyjnej, karnej lub innej przewidzianej przepisami prawa RF.

Cechy pociągania do odpowiedzialności agenta podatkowego za popełnienie przestępstwa skarbowego. Pociągnięcie agenta podatkowego do odpowiedzialności za popełnienie wykroczenia skarbowego nie zwalnia go z obowiązku przekazania należnych kwot podatku i kary.

13.3. Sankcje podatkowe

Miarą odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego jest: sankcje podatkowe.

Formy sankcji podatkowych. Sankcje podatkowe są ustalane i stosowane w postaci kar pieniężnych (grzywien) w wysokości przewidzianej w przepisach Ordynacji podatkowej dla określonego rodzaju wykroczenia skarbowego.

Cechy zastosowania środków odpowiedzialności w zależności od występowania okoliczności łagodzących i obciążających popełnienie przestępstwa skarbowego. Jeżeli zaistnieje co najmniej jedna okoliczność łagodząca, wysokość kary podlega co najmniej dwukrotnemu obniżeniu w stosunku do kwoty określonej odpowiednim artykułem Ordynacji podatkowej za popełnienie przestępstwa skarbowego.

W przypadku zaistnienia okoliczności obciążającej wysokość grzywny wzrasta o 100% w stosunku do kwoty określonej w odpowiednim artykule Ordynacji podatkowej za popełnienie przestępstwa skarbowego.

Procedura pobierania sankcji podatkowej. Po wydaniu orzeczenia o pociągnięciu do odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa skarbowego w przypadku niedopuszczalności pozasądowej procedury ściągania sankcji podatkowych, właściwy organ podatkowy występuje do sądu z pozwem o odzyskanie sankcji podatkowej od tej osoby, której odpowiedzialność za popełnienie przestępstwa skarbowego przestępstwo skarbowe.

Wniosek o odzyskanie sankcji podatkowej składa się:

- do sądu polubownego (przy pobieraniu sankcji podatkowej od organizacji lub indywidualnego przedsiębiorcy);

- sąd powszechny (przy ściąganiu sankcji podatkowej od osoby fizycznej niebędącej indywidualnym przedsiębiorcą).

13.4. Środki odpowiedzialności administracyjnej za naruszenia w dziedzinie opodatkowania

Przestępstwo administracyjne to niezgodne z prawem, winne działanie (bezczynność) osoby fizycznej lub prawnej, za którą Kodeks wykroczeń administracyjnych lub przepisy ustawowe podmiotów Federacji Rosyjskiej dotyczące wykroczeń administracyjnych ustanawiają odpowiedzialność administracyjną.

Formy winy w popełnieniu wykroczenia administracyjnego. Przestępstwo administracyjne uznaje się za popełnione umyślnie, jeżeli osoba, która je popełniła, wiedziała o bezprawnym charakterze swojego działania (bezczynności), przewidziała jego szkodliwe skutki i pragnęła wystąpienia takich skutków lub świadomie na nie dopuściła lub potraktowała je obojętnie.

Przestępstwo administracyjne uznaje się za popełnione przez niedbalstwo, jeżeli osoba, która je popełniła, przewidziała możliwość szkodliwych skutków swojego działania (bezczynności), ale bez dostatecznych podstaw, domniemanie liczyła na zapobieżenie takim skutkom lub nie przewidziała możliwości wystąpienia takich skutków, chociaż powinni i mogli je mieć.

Nie jest wykroczeniem administracyjnym, aby osoba w stanie wyjątkowym wyrządziła szkodę interesom prawnie chronionym, tj. wyeliminowała niebezpieczeństwo bezpośrednio zagrażające osobie i prawom tej osoby lub innych osób oraz prawnie chronionym interesom społeczeństwa lub państwa, jeśli nie można tego niebezpieczeństwa wyeliminować innymi środkami, a wyrządzona szkoda jest mniej znacząca niż szkoda, której zapobiegła.

Osoba, która w momencie popełnienia czynów niedozwolonych (bezczynności) znajdowała się w stanie niepoczytalności, tj. nie mogła uświadomić sobie rzeczywistej natury i bezprawności swoich działań (bezczynności) lub nimi zarządzać z powodu przewlekłego zaburzenia psychicznego, przejściowego zaburzenia, demencja, nie podlega odpowiedzialności administracyjnej ani innej chorobie psychicznej.

Skład osób podlegających odpowiedzialności administracyjnej. Osoba, która w chwili popełnienia wykroczenia administracyjnego ukończyła szesnaście lat, podlega odpowiedzialności administracyjnej.

Osoba prawna zostaje uznana za winną popełnienia wykroczenia administracyjnego, jeżeli zostanie ustalone, że miała możliwość przestrzegania zasad i przepisów, za naruszenie których kodeks podatkowy lub przepisy prawa podmiotu Federacji Rosyjskiej przewidują administracyjne odpowiedzialności, ale osoba ta nie podjęła wszelkich zależnych od niej środków, aby je spełnić.

Urzędnik podlega odpowiedzialności administracyjnej w przypadku popełnienia wykroczenia administracyjnego w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem obowiązków służbowych.

Na potrzeby Kodeksu wykroczeń administracyjnych urzędnikiem jest:

- osoba, która na stałe, czasowo lub zgodnie ze specjalnymi uprawnieniami pełni funkcję przedstawiciela władz, tj. posiada w sposób przewidziany przez prawo uprawnienia administracyjne w stosunku do osób, które nie pozostają od niego w oficjalnej zależności;

- osoba pełniąca funkcje organizacyjno-administracyjne lub administracyjno-gospodarcze w organach państwowych, samorządowych, organizacjach państwowych i komunalnych, a także w Siłach Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, innych oddziałach i formacjach wojskowych Federacji Rosyjskiej.

Szefowie i inni pracownicy innych organizacji, którzy popełnili wykroczenia administracyjne w związku z wykonywaniem funkcji organizacyjno-administracyjnych lub administracyjno-gospodarczych, a także osoby prowadzące działalność gospodarczą bez tworzenia osoby prawnej, ponoszą odpowiedzialność administracyjną jako urzędnicy, chyba że inaczej przewidziane przez prawo.

Skład wykroczeń administracyjnych w zakresie podatków i opłat oraz odpowiedzialność za ich popełnienie wskazane w rozdz. 15 Kodeksu wykroczeń administracyjnych (art. 15.3-15.7 i art. 15.11). Za popełnienie wykroczeń administracyjnych w dziedzinie opodatkowania obecnie stosowane są środki odpowiedzialności administracyjnej w formie grzywny administracyjnej.

Nałożenie kary administracyjnej na osobę prawną nie zwalnia osoby winnej od odpowiedzialności administracyjnej za to przestępstwo, podobnie jak pociągnięcie osoby do odpowiedzialności administracyjnej lub karnej nie zwalnia osoby prawnej z odpowiedzialności administracyjnej za to przestępstwo.

Mając na uwadze nieistotność popełnionego przestępstwa administracyjnego, sędzia, organ lub urzędnik upoważniony do rozwiązania sprawy wykroczenia administracyjnego może zwolnić osobę, która popełniła wykroczenie administracyjne od odpowiedzialności administracyjnej i ograniczyć się do ustnych uwag.

13.5. Odpowiedzialność karna za przestępstwa skarbowe

Cechy popełniania niektórych czynów zabronionych w sferze podatkowej, rozmiar i charakter szkód wyrządzonych przy ich użyciu spowodowały konieczność zaliczenia ich do grupy najgroźniejszych czynów bezprawnych - przestępstw. W odniesieniu do tej kategorii czynów wprowadzono specjalne określenie „przestępstwo skarbowe”.

przestępstwo podatkowe - jest to czyn bezprawny popełniony w sferze podatkowej, którego karny charakter jest uznawany przez obowiązujące prawo karne terytorium, do którego jurysdykcji jest przypisany.

W prawie karnym Rosji kryminalizowane są obecnie trzy rodzaje przestępstw podatkowych:

- uchylanie się od opodatkowania (art. 194, 198 i 199 kodeksu karnego);

- naruszenie obowiązków potrącania i przekazywania płatności podatkowych (art. 199.1 ust. XNUMX kk);

- zapobieganie przymusowemu ściąganiu podatków (art. 199.2 ust. XNUMX kk).

Skład osób podlegających odpowiedzialności karnej. Odpowiedzialności karnej za popełnienie przestępstwa skarbowego podlega wyłącznie rozsądna osoba fizyczna, która w chwili popełnienia przestępstwa ukończyła szesnaście lat.

Jeżeli małoletni osiągnął przewidziany wiek, ale z powodu upośledzenia umysłowego niezwiązanego z zaburzeniem psychicznym, w momencie popełnienia czynu społecznie niebezpiecznego nie mógł w pełni uświadomić sobie rzeczywistego charakteru i społecznego zagrożenia swoich działań (bezczynności) lub zarządzać im, nie podlega odpowiedzialności karnej.

Osoba, która w momencie popełnienia czynu społecznie niebezpiecznego była w stanie:

- niepoczytalności, tj. nie mógł uświadomić sobie rzeczywistej natury i społecznego zagrożenia swoich działań (bezczynności) lub nimi zarządzać z powodu przewlekłego zaburzenia psychicznego;

- tymczasowe zaburzenie psychiczne;

- demencja;

- inny chorobliwy stan umysłu.

Formy winy w popełnieniu przestępstwa skarbowego. Za winnego przestępstwa uznaje się osobę, która popełniła czyn umyślnie lub przez niedbalstwo. Przestępstwo popełnione umyślnie to czyn popełniony z zamiarem bezpośrednim lub pośrednim.

Przestępstwo uznaje się za popełnione z zamiaru bezpośredniego, jeżeli osoba była świadoma społecznego zagrożenia swoich działań (bezczynności), przewidziała możliwość lub nieuchronność społecznie niebezpiecznych skutków i pragnęła ich wystąpienia.

Przestępstwo uznaje się za popełnione z zamiarem pośrednim, jeżeli osoba była świadoma społecznego zagrożenia swoich działań (bezczynności), przewidywała możliwość społecznie niebezpiecznych konsekwencji, nie chciała, ale świadomie dopuszczała te konsekwencje lub traktowała je obojętnie.

Przestępstwo popełnione przez niedbalstwo to czyn popełniony przez bezmyślność lub niedbalstwo.

Przestępstwo uznaje się za popełnione z powodu frywolności, jeżeli osoba przewidziała możliwość społecznie niebezpiecznych konsekwencji swoich działań (bezczynności), ale bez dostatecznych podstaw arogancko liczyła na zapobieżenie tym skutkom.

Przestępstwo uznaje się za popełnione przez niedbalstwo, jeżeli osoba nie przewidziała możliwości społecznie niebezpiecznych konsekwencji swojego działania (bezczynności), chociaż z należytą starannością i przezornością powinien był i mógł te konsekwencje przewidzieć.

Czyn uznaje się za popełniony niewinnie, jeżeli osoba, która go popełniła, nie wiedziała i ze względu na okoliczności sprawy nie mogła być świadoma społecznego niebezpieczeństwa swoich działań (bezczynności) lub nie przewidziała możliwości wystąpienia społecznie niebezpiecznych konsekwencji i ze względu na okoliczności sprawy nie powinien lub nie mógł ich przewidzieć.

Czyn uznaje się również za popełniony niewinnie, jeżeli osoba, która go popełniła, choć przewidziała możliwość społecznie niebezpiecznych konsekwencji swoich działań (bezczynności), nie mogła zapobiec tym konsekwencjom ze względu na niezgodność swoich właściwości psychofizjologicznych z wymogami warunków ekstremalnych lub przeciążenie neuropsychiczne.

Nie jest przestępstwem wyrządzenie szkody interesom chronionym prawem karnym:

- w stanie wyjątkowym, tj. w celu usunięcia niebezpieczeństwa, które bezpośrednio zagraża osobie i prawom tej osoby lub innych osób, prawnie chronionym interesom społeczeństwa lub państwa, jeżeli nie można tego niebezpieczeństwa usunąć innymi środkami i przy jednocześnie granice skrajnych potrzeb;

- w wyniku przymusu fizycznego, jeżeli w wyniku takiego przymusu osoba nie mogła kontrolować swoich działań (bezczynność);

- osoba działająca na podstawie wiążącego go nakazu lub nakazu. Odpowiedzialność karną za wyrządzenie takiej szkody ponosi osoba, która wydała niezgodne z prawem polecenie lub polecenie.

Osoba, która popełniła przestępstwo umyślne na podstawie świadomego bezprawnego nakazu lub polecenia, ponosi odpowiedzialność karną na zasadach ogólnych. Niewykonanie świadomie niezgodnego z prawem nakazu lub polecenia wyklucza odpowiedzialność karną.

Rodzaje przestępstw skarbowych. Obecne ustawodawstwo karne Federacji Rosyjskiej trzyma się stanowiska klasyfikowania przestępstw skarbowych jako grupy przestępstw gospodarczych. W obowiązującym kodeksie karnym przestępstwa skarbowe są rozpatrywane w rozdz. 22 „Przestępstwa w sferze działalności gospodarczej” ust. 8 „Zbrodnie w sferze gospodarki”.

Tekst kodeksu karnego zawiera pięć artykułów dotyczących przestępstw skarbowych:

- Sztuka. 194 „Uchylanie się od opłat celnych pobieranych od organizacji lub osoby”;

- sztuka. 198 „Uchylanie się od opodatkowania i (lub) pobranie od osoby fizycznej”;

- sztuka. 199 „Uchylanie się od podatków lub opłat od organizacji”;

- sztuka. 199.1 „Niewypełnienie obowiązków agenta podatkowego”;

- sztuka. 199.2 „Ukrywanie funduszy lub majątku organizacji lub indywidualnego przedsiębiorcy, kosztem których należy pobierać podatki i (lub) opłaty”.

Temat 14. PODATKI FEDERALNE

14.1. Podatek od wartości dodanej (VAT)

VAT w światowej praktyce podatkowej pojawił się stosunkowo niedawno, około 50 lat temu. Zasadniczo VAT można uznać za podatek konsumpcyjny. Podatek jest zwykle nakładany na wartość dodaną produktów przy każdej sprzedaży i zakupie. VAT odnosi się do uniwersalnych podatków pośrednich.

W Rosji podatek VAT został wprowadzony m.in. w celu rozwiązania problemu harmonizacji krajowego systemu podatkowego z systemami podatkowymi krajów – członków Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej. Podatek VAT zaliczany jest do podatków federalnych, a wpływy z jego opłacania stanowią około połowy wszystkich wpływów podatkowych budżetu federalnego Rosji.

Od 1 stycznia 2001 r. część druga ordynacji podatkowej (dział 8 „Podatki federalne”, rozdział 21 „Podatek od towarów i usług”) jest od XNUMX stycznia XNUMX r. głównym aktem normatywnym regulującym kwestie płatności VAT.

podatników VAT to:

- organizacje;

- przedsiębiorcy indywidualni;

- osoby uznane za podatników VAT w związku z przemieszczaniem towarów przez granicę celną Federacji Rosyjskiej, określone zgodnie z Kodeksem Pracy.

Przed wejściem w życie 21 Ordynacji podatkowej przedsiębiorcy indywidualni nie byli płatnikami VAT.

Przedmiot opodatkowania:

- sprzedaż towarów (robót, usług) na terytorium Federacji Rosyjskiej;

- przekazanie na terytorium Federacji Rosyjskiej towarów (wykonywanie pracy, świadczenie usług) na własne potrzeby, których koszty nie podlegają odliczeniu (w tym poprzez amortyzację) przy obliczaniu podatku dochodowego od osób prawnych;

- wykonywanie robót budowlano-montażowych na własne potrzeby;

- wwóz towarów na obszar celny RF.

Podstawa opodatkowania przy sprzedaży towarów (robót, usług) określa podatnik zgodnie z rozdz. 21 Ordynacji podatkowej, w zależności od specyfiki sprzedaży towarów (robót, usług) wyprodukowanych przez niego lub zakupionych na boku.

Podstawę opodatkowania ustala się osobno dla każdej transakcji sprzedaży towarów (robót, usług) na terytorium Federacji Rosyjskiej.

W przypadku importu towarów na obszar celny Federacji Rosyjskiej podstawę opodatkowania określa podatnik zgodnie z rozdz. 21NKiTK.

Przy ustalaniu podstawy opodatkowania wpływy ze sprzedaży towarów (robót, usług) są obliczane na podstawie wszystkich dochodów podatnika związanych z rozliczeniami z tytułu zapłaty za te towary (prace, usługi) otrzymanych przez niego w gotówce i (lub) w naturze, w tym płatności w papierach wartościowych.

Okres podatkowy. Od 1 stycznia 2006 r. dla podatników (agentów podatkowych) z miesięcznymi wpływami ze sprzedaży towarów (robót, usług) bez podatku, nieprzekraczających 2 mln rubli, okres podatkowy ustala się jako kwartał.

We wszystkich pozostałych przypadkach okresem podatkowym jest miesiąc kalendarzowy.

Istnieją trzy rodzaje podatku VAT wysokość podatków:

- 0% (stawka preferencyjna);

- 10% (stawka preferencyjna);

- 18% (stawka podstawowa).

Procedura obliczania podatku. Kwotę podatku oblicza się jako procent podstawy opodatkowania odpowiadający stawce podatkowej, a w przypadku odrębnego rozliczenia - jako kwotę podatku otrzymanego w wyniku dodania kwot podatków obliczonych odrębnie jako procent poszczególnych podstaw opodatkowania odpowiadających do stawek podatkowych.

Łączna kwota podatku jest obliczana na podstawie wyników każdego okresu podatkowego w odniesieniu do wszystkich transakcji uznanych za przedmiot opodatkowania, których data sprzedaży (przekazania) odnosi się do odpowiedniego okresu podatkowego, z uwzględnieniem wszystkich zmian zwiększających lub zmniejszyć podstawę opodatkowania w określonym okresie rozliczeniowym.

Przy sprzedaży towarów (robót, usług) podatnik oprócz ceny (taryfy) sprzedanego towaru (robót, usług) jest zobowiązany do przedstawienia odpowiedniej kwoty podatku do zapłaty nabywcy tych towarów (robót, usług).

W dokumentach rozliczeniowych, w tym rejestrach czeków i rejestrach otrzymywania środków z akredytywy, podstawowych dokumentów księgowych i faktur, odpowiednia kwota podatku jest przypisywana w osobnym wierszu.

Kwotę podatku należnego do budżetu oblicza się na koniec każdego okresu rozliczeniowego jako całkowitą kwotę podatku pomniejszoną o kwotę odliczeń podatkowych, obliczoną zgodnie z NK.

ulgi podatkowe. Podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia łącznej kwoty naliczonego podatku o kwoty określone w art. 171 Odliczenia podatkowe w kodeksie podatkowym.

Jeżeli na koniec okresu rozliczeniowego kwota odliczeń przekroczy łączną kwotę podatku naliczonego od transakcji uznanych za przedmiot opodatkowania, to powstała różnica podlega kompensacie (potrąceniu, zwrotowi) na rzecz podatnika.

Tryb i warunki zapłaty podatku. W przypadku importu towarów na obszar celny Federacji Rosyjskiej kwota podatku należnego do budżetu jest płacona zgodnie z przepisami celnymi.

Zapłata podatku od wszystkich innych transakcji uznanych za przedmiot opodatkowania na terytorium Federacji Rosyjskiej następuje na koniec każdego okresu rozliczeniowego na podstawie faktycznej sprzedaży (przekazania) towarów (wykonanie, w tym na potrzeby własne, praca, rezerwa , w tym na potrzeby własne, usługi ) za upływający okres rozliczeniowy nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po upływającym okresie rozliczeniowym, chyba że Ordynacja podatkowa stanowi inaczej.

Kwotę podatku należnego do budżetu od transakcji związanych ze sprzedażą (przekazaniem, wykonaniem, zabezpieczeniem na własne potrzeby) towarów (robót, usług) na terytorium Federacji Rosyjskiej uiszcza się w miejscu rejestracji podatnika w organach podatkowych . Agenci podatkowi płacą kwotę podatku w swojej lokalizacji.

Sprawozdawczość podatkowa. Podatnicy (agenci podatkowi) są zobowiązani do złożenia właściwym organom podatkowym w miejscu ich rejestracji odpowiedniej deklaracji podatkowej nie później niż 20 dnia miesiąca następującego po upływie okresu rozliczeniowego, chyba że Ordynacja podatkowa stanowi inaczej.

Podatnicy rozliczający się kwartalnie składają zeznanie podatkowe nie później niż 20 dnia miesiąca następującego po kwartale, który upłynął.

14.2. Podatki akcyzowe

W przeciwieństwie do większości podatków, akcyza jest faktycznie pobierana tylko w sferze produkcji. Zapłata podatku akcyzowego jest obowiązkowa przy produkcji niektórych kategorii towarów.

Akcyza nie jest nakładana na roboty i usługi. Akcyzy należą do poszczególnych podatków pośrednich.

W Rosji akcyza zaliczana jest do podatków federalnych. Od 1 stycznia 2001 r. głównym aktem normatywnym regulującym zapłatę podatku akcyzowego jest część druga ordynacji podatkowej (dział 8 „Podatki federalne”, rozdział 22 „Akcyza”).

Za podatników akcyzy uznaje się:

- organizacje;

- przedsiębiorcy indywidualni;

- osoby uznane za podatników w związku z przemieszczaniem towarów przez granicę celną Federacji Rosyjskiej, określone zgodnie z Kodeksem pracy.

Organizacje i inne osoby są uznawane za podatników, jeśli wykonują operacje z towarami akcyzowymi przewidzianymi w Ordynacji podatkowej.

towary akcyzowe są brane pod uwagę:

- alkohol etylowy ze wszystkich rodzajów surowców, z wyjątkiem alkoholu brandy;

- produkty zawierające alkohol (roztwory, emulsje, zawiesiny i inne produkty w postaci płynnej) o udziale objętościowym alkoholu etylowego powyżej 9%;

- produkty alkoholowe;

- piwo;

- wyroby tytoniowe;

- samochody osobowe i motocykle o mocy silnika powyżej 112,5 kW (150 KM);

- benzyna samochodowa;

- olej napędowy;

- oleje silnikowe do silników Diesla i (lub) gaźnikowych (wtryskiwaczy);

- benzyna bieżąca.

Przedmiot opodatkowania Rozpoznawane są następujące transakcje:

- sprzedaż na terytorium Federacji Rosyjskiej przez osoby wyprodukowanych przez nie wyrobów akcyzowych;

- sprzedaż przez osoby skonfiskowanych lub nieposiadających właściciela wyrobów akcyzowych przekazanych im przez uprawnione organy państwowe, a także wyrobów akcyzowych, które zostały porzucone na rzecz państwa i które podlegają konwersji na własność państwową i (lub) komunalną;

- przekazywanie na terytorium Federacji Rosyjskiej przez osoby wyprodukowanych przez nie wyrobów akcyzowych z surowców (materiałów) oddanych i odebranych właścicielowi określonych surowców (materiałów) lub innym osobom;

- przekazanie w ramach organizacji wytworzonych wyrobów akcyzowych do dalszej produkcji wyrobów nieobjętych podatkiem akcyzowym (z wyjątkiem przypadków określonych w Ordynacji podatkowej dotyczących przekazania wytworzonej benzyny dezynsekcyjnej i skażonego alkoholu etylowego);

- przekazywanie na terytorium Federacji Rosyjskiej przez osoby wyrobów akcyzowych wyprodukowanych przez nie na własne potrzeby;

- przekazanie na terytorium Federacji Rosyjskiej przez osoby wyprodukowanych przez nie wyrobów akcyzowych do kapitału docelowego (rezerwowego) organizacji, funduszy wzajemnych spółdzielni, a także wpłaty na podstawie prostej umowy spółki (umowa o wspólnych działaniach);

- przekazanie na terytorium Federacji Rosyjskiej przez organizację (spółkę gospodarczą lub spółkę osobową) wyprodukowanych przez nią wyrobów akcyzowych na jej uczestnika (jego następcę prawnego lub spadkobiercę) po jego wystąpieniu (wystąpieniu) z organizacji (spółki gospodarczej lub spółki osobowej);

- przeniesienie wyrobów akcyzowych wytworzonych na podstawie prostej umowy spółki (umowy o wspólnych czynnościach) na uczestnika (jego następcę prawnego lub spadkobiercę) tej umowy z chwilą oddzielenia jego udziału od majątku stanowiącego wspólną własność uczestników umowy lub podział takiego majątku;

- przekazywanie wytworzonych wyrobów akcyzowych do przerobu na zasadzie oddania i odebrania;

- import towarów objętych podatkiem akcyzowym na obszar celny Federacji Rosyjskiej;

- odbiór (zaksięgowanie) skażonego alkoholu etylowego przez organizację, która posiada certyfikat na produkcję wyrobów niezawierających alkoholu;

- odbiór benzyny pierwszej degustacji przez organizację posiadającą certyfikat na przerób benzyny pierwszej dezynsekcji.

wysokość podatków. Opodatkowanie wyrobów akcyzowych przewiduje zastosowanie dla każdego rodzaju przedmiotu opodatkowania stałej, ad valorem lub stawki podatku łącznego.

Stała (konkretna) stawka podatku jest obliczana w kwocie bezwzględnej na jednostkę miary.

Stawka podatku ad valorem jest obliczana jako procent na jednostkę miary.

Łączna stawka podatkowa implikuje pewną kombinację elementów stawek podatku specyficznego i ad valorem.

Podstawa opodatkowania ustalane odrębnie dla każdego rodzaju wyrobów akcyzowych. Podstawę opodatkowania sprzedaży (przeniesienia) wyrobów objętych podatkiem akcyzowym wytworzonych przez podatnika ustala się w zależności od stawek podatkowych ustalonych dla tych wyrobów.

Podstawa opodatkowania nie obejmuje środków otrzymanych przez podatnika, które nie są związane ze sprzedażą wyrobów objętych podatkiem akcyzowym.

Podstawę opodatkowania dla transakcji sprzedaży wyrobów akcyzowych, dla których ustalane są stawki podatku ad valorem (w procentach) zwiększa się o kwoty otrzymane z tytułu sprzedaży wyrobów akcyzowych w postaci:

- pomoc finansowa;

- zaliczki lub inne płatności;

- zapłata za przyszłe dostawy towarów objętych podatkiem akcyzowym;

- uzupełnianie funduszy celowych;

- zwiększyć dochody;

- odsetki (rabat) od weksli.

W przypadku wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, dla których ustalane są różne stawki podatku, podstawę opodatkowania ustala się w odniesieniu do każdej stawki podatku.

okres podatkowy uznawany za miesiąc kalendarzowy.

Procedura obliczania podatku akcyzowego. Kwotę akcyzy ustala się na koniec każdego okresu rozliczeniowego jako kwotę akcyzy pomniejszoną o odliczenia podatkowe, ustalone zgodnie z Ordynacją podatkową.

Kwota podatku akcyzowego od wyrobów akcyzowych jest obliczana na podstawie wyników każdego okresu rozliczeniowego w odniesieniu do wszystkich transakcji sprzedaży wyrobów akcyzowych, których data sprzedaży (przekazania) odnosi się do odpowiedniego okresu rozliczeniowego, a także podjęcia uwzględniać wszystkie zmiany, które zwiększają lub zmniejszają podstawę opodatkowania w odpowiednim okresie rozliczeniowym.

Wysokość podatku akcyzowego od wyrobów akcyzowych, dla których ustalane są stałe (specyficzne) stawki podatkowe, obliczana jest jako iloczyn odpowiedniej stawki podatkowej i podstawy opodatkowania.

Wysokość podatku akcyzowego od wyrobów akcyzowych, dla których ustalane są stawki podatku ad valorem (jako procent), obliczana jest jako procent podstawy opodatkowania odpowiadającej stawce podatku.

Kwota podatku akcyzowego od wyrobów objętych podatkiem akcyzowym (w tym importowanych na terytorium Federacji Rosyjskiej), dla których ustalane są stawki podatku łącznego (składającego się ze stawki stałej (specyficznej) i ad valorem (w procentach), wynosi obliczana jako kwota uzyskana poprzez dodanie kwot akcyzy, obliczonych jako iloczyn stałej (specyficznej) stawki podatkowej i ilości sprzedanych (przekazanych, importowanych) wyrobów akcyzowych w ujęciu fizycznym oraz jako procent maksymalnej ceny detalicznej takich towary odpowiadające stawce podatku ad valorem (w procentach).

Łączna kwota akcyzy przy dokonywaniu transakcji z wyrobami akcyzowymi uznawanymi za przedmiot opodatkowania jest kwotą uzyskaną w wyniku zsumowania kwot naliczonej akcyzy dla każdego rodzaju wyrobów akcyzowych podlegających akcyzie według różnych stawek podatkowych.

Obliczenia kwot podatku należnych w miejscu wyodrębnienia pododdziałów podatnik przeprowadza samodzielnie.

ulgi podatkowe. Podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty akcyzy na wyroby akcyzowe o kwoty określone w art. 200 odliczeń podatkowych NK.

Procedura i warunki zapłaty podatku określone w art. 204 NK. W większości przypadków zapłata akcyzy przy sprzedaży (przeniesieniu) przez podatników wyprodukowanych przez nich wyrobów akcyzowych następuje na podstawie faktycznej sprzedaży (przekazania) tych wyrobów za upływający okres rozliczeniowy w równych ratach nie później niż 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu sprawozdawczym i nie później niż 15 dnia drugiego miesiąca następującego po miesiącu sprawozdawczym.

Są też wyjątki. Np. zapłata podatku akcyzowego przy wykonywaniu operacji z benzyną surowcową i skażonym alkoholem etylowym przez podatników posiadających odpowiednie zaświadczenie jest dokonywana nie później niż 25 dnia trzeciego miesiąca następującego po upływie okresu rozliczeniowego.

Co do zasady podatek akcyzowy od wyrobów akcyzowych płacony jest w miejscu produkcji tych wyrobów.

Sprawozdawczość podatkowa. Podatnicy są zobowiązani do składania organom podatkowym w swojej lokalizacji, a także w lokalizacji każdego z ich odrębnych oddziałów, deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy w zakresie dokonywanych przez nich czynności, które są przedmiotem opodatkowania akcyzą , nie później niż 25 dnia miesiąca następującego po upływie okresu podatkowego.

Podatnicy posiadający zaświadczenie o zarejestrowaniu osoby wykonującej działalność na benzynie eksploatacyjnej i (lub) zaświadczenie o zarejestrowaniu organizacji wykonującej działalność na alkoholu etylowym skażonym – nie później niż 25 dnia trzeciego miesiąca następującego po dniu sprawozdawczym.

14.3. Podatek dochodowy

Podatek dochodowy od osób fizycznych jest podatkiem bezpośrednim. W Rosji podatek dochodowy od osób fizycznych jest klasyfikowany jako podatek federalny.

Od 1 stycznia 2001 r. głównym aktem normatywnym regulującym zapłatę podatku dochodowego od osób fizycznych jest część druga Ordynacji podatkowej (Rozdział 8 „Podatki federalne”, Rozdział 23 „Podatek dochodowy od osób fizycznych”).

podatników Osoby fizyczne zaliczane są do podatku dochodowego od osób fizycznych:

- którzy są rezydentami podatkowymi Federacji Rosyjskiej;

- uzyskiwanie dochodów ze źródeł w Federacji Rosyjskiej i jednocześnie niebędące rezydentami podatkowymi Federacji Rosyjskiej.

Osoby, które faktycznie przebywają w Federacji Rosyjskiej przez co najmniej 183 dni kalendarzowe w ciągu 12 kolejnych miesięcy, są uznawane za rezydentów podatkowych. Okres pobytu jednostki w Federacji Rosyjskiej nie jest przerywany na okresy jej wyjazdu poza Federację Rosyjską w celu krótkotrwałego (poniżej sześciu miesięcy) leczenia lub nauki.

Niezależnie od faktycznego czasu spędzonego w Federacji Rosyjskiej, rezydentami podatkowymi Federacji Rosyjskiej są:

- rosyjscy żołnierze pełniący służbę za granicą;

- pracownicy władz publicznych i samorządów oddelegowani do pracy poza Federacją Rosyjską.

Przedmiot opodatkowania. W przypadku osób fizycznych będących rezydentami podatkowymi Federacji Rosyjskiej przedmiotem opodatkowania są dochody uzyskiwane przez podatników: ze źródeł w Federacji Rosyjskiej i ze źródeł poza Federacją Rosyjską, a w przypadku osób niebędących rezydentami podatkowymi Federacji Rosyjskiej – wyłącznie dochody ze źródeł w Federacji Rosyjskiej.

Wykaz dochodów osób fizycznych niepodlegających opodatkowaniu (zwolnionych z opodatkowania) określa art. 217 NK.

Determinacja podstawa opodatkowania brane są pod uwagę wszystkie dochody podatnika otrzymane przez niego zarówno w gotówce, jak i w naturze lub prawo do rozporządzania, którym powstał, a także dochód w postaci korzyści materialnych. Jeżeli z dochodu podatnika dokonywane są jakiekolwiek potrącenia z jego postanowienia, orzeczenia sądu lub innych organów, nie zmniejszają one podstawy opodatkowania.

Podstawę opodatkowania ustala się odrębnie dla każdego rodzaju dochodu, dla którego ustalane są różne stawki podatkowe. Jest ustalany jako pieniężny wyraz dochodu podlegającego opodatkowaniu, pomniejszony o kwotę odliczeń podatkowych.

Okresem podatkowym jest rok kalendarzowy.

ulgi podatkowe. Przy ustalaniu wielkości podstawy opodatkowania podatnikowi przysługuje prawo do otrzymania:

- standardowe odliczenia podatkowe;

- odliczenia od podatku socjalnego;

- odliczenia podatku od nieruchomości;

- profesjonalne odliczenia podatkowe.

Wszystkie przewidziane ulgi podatkowe dotyczą wyłącznie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych według stawki 13%.

Jeżeli kwota odliczeń podatkowych w okresie rozliczeniowym okaże się wyższa niż kwota dochodu podlegającego opodatkowaniu za ten sam okres rozliczeniowy, to przyjmuje się, że podstawa opodatkowania dla tego okresu rozliczeniowego wynosi zero. O ile Ordynacja podatkowa nie stanowi inaczej, różnica między kwotą odliczeń podatkowych w tym okresie rozliczeniowym a kwotą dochodu podlegającego opodatkowaniu nie jest przenoszona na kolejny okres rozliczeniowy.

Standardowe odliczenia podatkowe są przekazywane podatnikowi przez jednego z agentów podatkowych będących źródłem wypłaty dochodu, według wyboru podatnika na podstawie jego pisemnego wniosku oraz dokumentów potwierdzających prawo do takich odliczeń. Kwota odliczenia waha się od 400 do 3 tysięcy rubli. w zależności od podstawy jej przyznania.

Podatnikom uprawnionym do więcej niż jednego odliczenia standardowego przysługuje maksymalna kwota przysługujących odliczeń. Zasada ta nie dotyczy standardowego odliczenia podatku (w wysokości 600 rubli) przewidzianego w związku z faktem, że podatnik ma dzieci na utrzymaniu.

Odliczenia od podatku socjalnego pod warunkiem, że w okresie rozliczeniowym podatnik poniósł wydatki związane z:

- udzielanie pomocy finansowej skierowanej na cele charytatywne;

- darowizny środków przekazanych (wpłaconych) przez podatnika organizacjom wyznaniowym na realizację ich działalności statutowej;

- opłata za edukację w placówkach edukacyjnych;

- opłata za usługi lecznicze i koszty leków.

Od 1 stycznia 2007 r. wysokość odliczeń w podatku socjalnym na wydatki na edukację i leczenie zwiększono do 50 tys. rubli, a od 1 stycznia 2008 r. ustawodawca przewidział wprowadzenie łącznego limitu odliczeń w wysokości 100 tys. rubli.

Limit ten nie dotyczy osób ponoszących wydatki:

- na edukację ich dzieci (na te wydatki utrzymano limit odliczeń w wysokości 50 tysięcy rubli);

- za drogie leczenie (odliczenie w wysokości faktycznie poniesionych wydatków)

Niezmieniony pozostał również limit odliczenia dochodu podatnika przekazanego na cele charytatywne (nie więcej niż 25% kwoty dochodu uzyskanego w okresie podatkowym).

We wszystkich innych przypadkach podatnik otrzymuje odliczenia od podatku socjalnego w wysokości faktycznie poniesionych wydatków, ale łącznie nie więcej niż 100 tysięcy rubli. w okresie podatkowym.

odliczenie podatku od nieruchomości przekazane podatnikowi w przypadku popełnienia w okresie rozliczeniowym:

- sprzedaż należącej do niego własności;

- wydatki na budowę lub nabycie nieruchomości na cele mieszkaniowe na terytorium Federacji Rosyjskiej.

Podatnik może ubiegać się o odliczenie w przypadku sprzedaży dowolnej nieruchomości, zarówno ruchomej, jak i nieruchomej. Wysokość potrącenia w tym przypadku zależy od:

- czas, w którym nieruchomość była własnością podatnika;

- rodzaj sprzedawanej nieruchomości.

W przypadku sprzedaży jakiejkolwiek nieruchomości będącej własnością podatnika przez trzy lata lub dłużej, odliczenie od podatku od nieruchomości jest zapewniane w kwocie równej kwocie otrzymanej przez podatnika przy sprzedaży.

Jeśli podatnik posiadał sprzedaną nieruchomość krócej niż trzy lata, nie będzie mógł ubiegać się o odliczenie w wysokości przekraczającej 1 milion rubli. przy sprzedaży nieruchomości i 125 tysięcy rubli. - przy sprzedaży innej nieruchomości.

Odliczenie od podatku od nieruchomości nie dotyczy dochodów uzyskiwanych przez indywidualnych przedsiębiorców ze sprzedaży nieruchomości w związku z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą.

Zamiast skorzystać z prawa do uzyskania określonego odliczenia podatku od nieruchomości, podatnik ma prawo do obniżenia wysokości swojego dochodu podlegającego opodatkowaniu o kwotę faktycznie poniesionych i udokumentowanych przez niego wydatków, związanych z otrzymaniem tych dochodów.

Odliczenie od podatku od nieruchomości z tytułu kosztów budowy lub nabycia nieruchomości na cele mieszkaniowe (mówimy o budynku mieszkalnym, mieszkaniu lub pokoju) może być udzielone nie tylko w odniesieniu do całego obiektu, ale także w trakcie budowy lub nabycia udziału (s) w nim.

Łączna kwota odliczenia podatku od nieruchomości przewidzianego w niniejszym akapicie nie może przekroczyć 1 miliona rubli. i może zostać powiększona wyłącznie o kwotę przeznaczoną na spłatę odsetek od celowych pożyczek (kredytów) otrzymanych od organizacji kredytowych i innych organizacji Federacji Rosyjskiej i faktycznie wydanych przez podatnika na nową budowę lub nabycie tej nieruchomości.

Tego typu odliczenie od podatku od nieruchomości może zostać przyznane podatnikowi tylko raz (co więcej, podatnik może go otrzymać albo od pracodawcy, albo poprzez złożenie odpowiedniego wniosku do organu podatkowego). Ponowne przekazanie odliczenia podatnikowi jest niedozwolone.

Prawo do otrzymania profesjonalne odliczenia podatkowe mają następujące kategorie podatników:

- osoby fizyczne zaangażowane w działalność gospodarczą bez tworzenia osobowości prawnej;

- podatnicy uzyskujący dochody z wykonywania pracy (świadczenia usług) na podstawie umów cywilnoprawnych;

- podatnicy otrzymujący tantiemy lub wynagrodzenie z tytułu tworzenia, wykonywania lub innego korzystania z utworów nauki, literatury i sztuki, wynagrodzenia dla autorów odkryć, wynalazków i wzorów przemysłowych;

- notariusze w prywatnej praktyce;

- prawnicy, którzy założyli kancelarie prawne;

- inne osoby prowadzące prywatną praktykę zgodnie z procedurą ustanowioną przez obowiązujące prawodawstwo.

Co do zasady odliczenie dokonywane jest w wysokości faktycznie poniesionych i udokumentowanych wydatków bezpośrednio związanych z określoną działalnością.

Aby otrzymać odliczenie, podatnicy muszą terminowo złożyć pisemny wniosek do swojego agenta podatkowego.W przypadku braku agenta podatkowego, podatnicy składają odpowiedni pisemny wniosek do organu podatkowego jednocześnie ze złożeniem zeznania podatkowego na koniec okres podatkowy.

wysokość podatku. Stawka podatku jest ustalona w przedziale od 9 do 35%. W przypadku większości dochodów osobistych stawka podatku dochodowego od osób fizycznych wynosi 13%.

Procedura obliczania podatku. Łączna kwota podatku jest obliczana na podstawie wyników okresu rozliczeniowego w stosunku do wszystkich dochodów podatnika, których data otrzymania odnosi się do odpowiedniego okresu rozliczeniowego.

Kwota podatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania jest obliczana jako procent podstawy opodatkowania odpowiadający stawce podatkowej. Całkowita kwota podatku to kwota otrzymana w wyniku zsumowania kwot naliczonego podatku.

Kwota podatku jest ustalana w pełnych rublach. Kwota podatku jest mniejsza niż 50 kopiejek. odrzucone i 50 kopiejek. i więcej - są zaokrąglane w górę do pełnego rubla.

Tryb i warunki zapłaty podatku. W odniesieniu do większości dochodów podatnika, których źródłem jest agent podatkowy (organizacja, indywidualny przedsiębiorca itp.), obowiązek obliczenia i zapłaty podatku spoczywa na tym agentze podatkowym.

W przypadku uzyskiwania dochodów z innych źródeł (na przykład od osób fizycznych lub źródeł spoza Federacji Rosyjskiej) kwota należnego podatku jest obliczana przez podatnika niezależnie, biorąc pod uwagę kwoty podatku potrącone przez agentów podatkowych przy wypłacie dochodu do podatnika. Jednocześnie straty z lat ubiegłych poniesione przez osobę fizyczną nie zmniejszają podstawy opodatkowania. Kwotę należnego podatku należy uiścić w miejscu zamieszkania podatnika najpóźniej do 15 lipca roku następującego po upływie okresu rozliczeniowego.

Podatnicy, którzy uzyskali dochód, przy którego wypłacie agenci podatkowi nie potrącali kwoty podatku, płacą podatek w równych częściach w dwóch płatnościach:

- pierwszy - nie później niż 30 dni od dnia doręczenia przez organ podatkowy zawiadomienia podatkowego o zapłacie podatku;

- drugi - nie później niż 30 dni po pierwszym terminie płatności.

Kwoty podatku faktycznie zapłacone przez podatnika będącego rezydentem podatkowym Federacji Rosyjskiej poza Federacją Rosyjską zgodnie z ustawodawstwem innych państw od dochodu uzyskanego poza Federacją Rosyjską nie są liczone przy płaceniu podatku w Federacji Rosyjskiej, chyba że inaczej przewidziane w odpowiedniej umowie (umowie) o unikaniu podwójnego opodatkowania.

14.4. Ujednolicony podatek socjalny

UST służy do mobilizacji środków niezbędnych do materialnego zabezpieczenia prawa obywateli do emerytury i zabezpieczenia społecznego oraz opieki medycznej.

Od 1 stycznia 2001 r. część druga kodeksu podatkowego (sekcja 8 „Podatki federalne”, rozdział 24 „Ujednolicony podatek socjalny”) jest głównym aktem prawnym, który zapewnia prawną regulację płatności UST.

podatników UST są rozpoznawane:

- indywidualni przedsiębiorcy, prawnicy, notariusze prowadzący prywatną praktykę;

- organizacje, indywidualni przedsiębiorcy, osoby fizyczne dokonujące płatności na rzecz osób fizycznych.

Przedmiot opodatkowania UST zależy od kategorii podatnika.

Płatności i wynagrodzenia (niezależnie od formy, w jakiej są dokonywane) nie są uznawane za przedmiot opodatkowania UST, jeżeli:

- dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych takie płatności nie są zaliczane do kosztów zmniejszających podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w bieżącym okresie sprawozdawczym (podatkowym);

- dla podatników - przedsiębiorców indywidualnych, notariuszy prowadzących prywatną praktykę, prawników, którzy założyli kancelarie prawne, czy osób fizycznych, takie płatności nie zmniejszają podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w bieżącym okresie sprawozdawczym (podatkowym).

Podstawa opodatkowania UST zależy od kategorii podatnika.

Przy ustalaniu podstawy opodatkowania uwzględnia się wszelkie płatności i wynagrodzenia (z wyjątkiem kwot określonych w art. 238 Ordynacji podatkowej jako niepodlegających opodatkowaniu), niezależnie od formy, w jakiej te płatności są dokonywane.

Zachęty podatkowe. Kategorie osób określone w art. 239 kodeksu podatkowego są zwolnione z płacenia UST przychodami nieprzekraczającymi 100 tysięcy rubli w okresie podatkowym. dla każdej osoby.

Skład kosztów uzyskania przychodu przez tę grupę podatników ustalany jest w sposób podobny do procedury ustalania składu wydatków ustalonej dla podatników podatku dochodowego przez odpowiednie przepisy rozdz. 25 NK.

okres podatkowy uznawany za rok kalendarzowy. Okresy sprawozdawcze dla UST to pierwszy kwartał, sześć miesięcy i dziewięć miesięcy roku kalendarzowego.

wysokość podatków według US ustalane są w formie zróżnicowanej i są określone w art. 241 NK. Maksymalna łączna stawka UST w wysokości 26% jest ustalona dla podstawy opodatkowania do 280 tysięcy rubli.

Procedura kalkulacji i płatności, terminy płatności i sprawozdawczość podatkowa według UST są zdefiniowane:

- dla podatników-pracodawców - w art. 243 NK;

- podatnicy, którzy nie dokonują płatności i wynagrodzeń na rzecz osób fizycznych, - w art. 244 NK.

Wpływy z UST są rozdzielane między:

- budżet federalny;

- Fundusz Ubezpieczeń Społecznych RF;

- Fundusze obowiązkowego ubezpieczenia medycznego.

Podatnicy-pracodawcy obliczają i płacą UST oddzielnie do budżetu federalnego i każdego funduszu. Podatnicy składają zeznanie podatkowe najpóźniej do 30 marca roku następującego po upływie okresu podatkowego. Kopię zeznania podatkowego z adnotacją z organu podatkowego lub inny dokument potwierdzający złożenie deklaracji do organu podatkowego, podatnik, nie później niż do 1 lipca roku następującego po upływie okresu rozliczeniowego, składa do organu terytorialnego Fundusz Emerytalny Federacji Rosyjskiej.

W przypadku przedsiębiorców indywidualnych (w zakresie dochodów nienależnych pracownikom), prawników, notariuszy prowadzących prywatną praktykę kalkulacji kwot zaliczek płatnych w okresie rozliczeniowym dokonuje organ podatkowy w oparciu o podstawę opodatkowania tego podatnika za poprzedni okres rozliczeniowy i ustalone stawki podatkowe.

Zaliczki wpłaca podatnik na podstawie zawiadomień podatkowych:

za styczeń - czerwiec - nie później niż do 15 lipca br. w wysokości połowy rocznej kwoty zaliczek;

za lipiec - wrzesień - nie później niż do 15 października br. w wysokości jednej czwartej rocznej kwoty zaliczek;

za październik - grudzień - nie później niż do 15 stycznia następnego roku w wysokości jednej czwartej rocznej kwoty zaliczek.

Kalkulację podatku na koniec okresu rozliczeniowego dokonują podatnicy, z wyłączeniem prawników, we własnym zakresie, na podstawie wszystkich dochodów uzyskanych w okresie rozliczeniowym, z uwzględnieniem kosztów związanych z ich wydobyciem, a ustalone stawki. Naliczanie i odprowadzanie podatku od dochodów prawników dokonują izby adwokackie, kancelarie prawne i kancelarie prawne.

Różnica między kwotami zaliczek zapłaconych za okres rozliczeniowy a kwotą podatku należnego zgodnie z zeznaniem podatkowym zostanie wpłacona najpóźniej do 15 lipca roku następującego po okresie rozliczeniowym lub potrącona na poczet przyszłych płatności podatkowych lub zwrócona do podatnik.

14.5. Podatek dochodowy od osób prawnych

Podatek dochodowy od osób prawnych należy zaliczyć do podatku bezpośredniego. W Rosji podatek dochodowy od osób prawnych zaliczany jest do podatków federalnych.

Od 1 stycznia 2002 r. głównym aktem normatywnym regulującym zapłatę podatku dochodowego od osób prawnych jest część druga ordynacji podatkowej (dział 8 „Podatki federalne”, rozdział 25 „Podatek dochodowy od osób prawnych”).

podatników podatek dochodowy od osób prawnych jest rozpoznawany:

- organizacje rosyjskie;

- organizacje zagraniczne działające w Federacji Rosyjskiej za pośrednictwem stałych przedstawicielstw i (lub) uzyskujące dochody ze źródeł w Federacji Rosyjskiej.

Przedmiot opodatkowania podatek dochodowy od osób prawnych ujmuje zysk uzyskany przez podatnika. Zasady zaliczania dochodu do zysku podatnika dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Ogólne zasady ustalania dochodu dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych określa art. 248-250, 273 NK. Wykaz dochodów nieuwzględnionych przy ustalaniu podstawy opodatkowania określa art. 251 NK.

Podatnik pomniejsza uzyskany dochód o kwotę poniesionych wydatków. Ogólne zasady zaliczania wydatków dla celów opodatkowania do podatku dochodowego od osób prawnych określa art. 252-255, 260-273 NK.

Dochody i wydatki podatnika ewidencjonowane są w gotówce.

podstawa opodatkowania ujmowany jest pieniężny wyraz zysku podlegającego opodatkowaniu. Podatnicy obliczają podstawę opodatkowania na koniec każdego okresu sprawozdawczego (podatkowego) na podstawie danych księgowych.

Rachunkowość podatkowa - system podsumowujący informacje do ustalenia podstawy opodatkowania podatku na podstawie danych z dokumentów pierwotnych pogrupowanych zgodnie z procedurą przewidzianą w Ordynacji podatkowej. System rachunkowości podatkowej jest organizowany przez podatnika samodzielnie. Procedurę prowadzenia ewidencji podatkowej podatnik ustala w polityce rachunkowości dla celów podatkowych, zatwierdzonej odpowiednim zarządzeniem (instrukcją) kierownika. Organy podatkowe i inne organy nie są uprawnione do ustalania obowiązkowych formularzy dokumentów księgowych dla podatników.

Przy ustalaniu podstawy opodatkowania uwzględnia się dochód uzyskany przez rosyjską organizację ze źródeł spoza Federacji Rosyjskiej. Dochody te są uwzględniane w całości, w tym wydatki poniesione zarówno w Federacji Rosyjskiej, jak i za granicą.

Kwoty podatków zapłacone zgodnie z ustawodawstwem państw obcych przez organizację rosyjską są zaliczane, gdy organizacja ta płaci podatek w Federacji Rosyjskiej. Jednocześnie kwota uznanych podatków zapłaconych poza Federacją Rosyjską nie może przekroczyć kwoty podatku należnego przez tę organizację w Federacji Rosyjskiej.

Wysokość podatku co do zasady wynosi 24%. W takim przypadku kwota podatku:

- obliczone według stawki podatkowej 6,5%, zapisane w budżecie federalnym;

- obliczona według stawki podatku w wysokości osiemnaście %, wpłacane do budżetów podmiotów Federacji Rosyjskiej.

Ustawy podmiotów Federacji Rosyjskiej mogą obniżyć określoną stawkę podatku dla niektórych kategorii podatników w odniesieniu do podatków zaksięgowanych w budżetach podmiotów Federacji Rosyjskiej. Podana stawka podatku nie może być jednak niższa niż 3,5%.

Kwoty podatków obliczone według poniższych stawek podatkowych są w całości wpisywane do budżetu federalnego.

Stawki podatku od dochodów organizacji zagranicznych niezwiązanych z działalnością w Federacji Rosyjskiej za pośrednictwem stałego zakładu są ustalane w następujących kwotach:

- 20% - od wszystkich dochodów (z wyłączeniem dochodów w formie dywidend i transakcji z niektórymi rodzajami zobowiązań dłużnych);

- 10% - z użytkowania, konserwacji lub dzierżawy (frachtu) statków, samolotów lub innych ruchomych pojazdów lub kontenerów w związku z transportem międzynarodowym.

Do podstawy opodatkowania ustalonej od dochodu uzyskanego w formie dywidendy mają zastosowanie następujące stawki:

- 9% - od dochodów otrzymanych w formie dywidend od organizacji rosyjskich przez organizacje rosyjskie i osoby fizyczne - rezydentów podatkowych Federacji Rosyjskiej;

- 15% - od dochodów otrzymywanych w formie dywidend od organizacji rosyjskich przez organizacje zagraniczne, a także od dochodów otrzymywanych w formie dywidend przez organizacje rosyjskie od organizacji zagranicznych.

Do podstawy opodatkowania określonej dla transakcji z niektórymi rodzajami zobowiązań dłużnych mają zastosowanie następujące stawki podatkowe:

- 15% - od dochodów w formie odsetek od państwowych i komunalnych papierów wartościowych (z wyjątkiem papierów wskazanych poniżej), których warunki emisji i obrotu przewidują dochody w formie odsetek;

- 9% - od dochodów w postaci odsetek od komunalnych papierów wartościowych wyemitowanych na okres co najmniej trzech lat przed 1 stycznia 2007 r., a także od dochodów w postaci odsetek od obligacji zabezpieczonych hipotecznie wyemitowanych przed 1 stycznia 2007 r. , oraz dochody założycieli zarządu powierniczego pokrycia hipotecznego otrzymane z tytułu nabycia świadectw udziałowych hipotecznych wystawionych przez zarządzającego zabezpieczeniem hipotecznym przed 1 stycznia 2007 r.;

- 0% - od dochodów w postaci odsetek od obligacji państwowych i komunalnych wyemitowanych przed 20 stycznia 1997 r. włącznie, a także od dochodów w postaci odsetek od obligacji państwowej pożyczki obligacyjnej z 1999 r., wyemitowanych w okresie nowacji obligacje walutowego kredytu wewnętrznego serii III, wyemitowane w celu zapewnienia warunków niezbędnych do rozliczenia wewnętrznego i zagranicznego zadłużenia walutowego byłego ZSRR oraz wewnętrznego i zagranicznego zadłużenia walutowego Federacji Rosyjskiej.

Zyski uzyskiwane przez CBR z wykonywania czynności związanych z wykonywaniem funkcji określonych w ustawie federalnej nr 10.07.2002-FZ z dnia 86 lipca XNUMX r. „O Banku Centralnym Federacji Rosyjskiej (Banku Rosji)” podlegają opodatkowaniu na stawka podatku 0%.

okres podatkowy podatek jest uznawany za rok kalendarzowy.

Za okresy podatkowe uznaje się pierwszy kwartał, sześć miesięcy i dziewięć miesięcy roku kalendarzowego. Okresy sprawozdawcze dla podatników obliczających miesięczne zaliczki na podstawie rzeczywistych zysków to miesiąc, dwa miesiące, trzy miesiące i tak dalej do końca roku kalendarzowego.

Procedura obliczania podatku i zaliczek. Podatek jest zdefiniowany jako procent podstawy opodatkowania odpowiadający stawce podatku. O ile Ordynacja podatkowa nie stanowi inaczej, wysokość podatku na podstawie wyników okresu podatkowego jest ustalana przez podatnika samodzielnie.

Na koniec każdego okresu sprawozdawczego (podatkowego), o ile przepisy Ordynacji podatkowej nie stanowią inaczej, podatnicy obliczają kwotę zaliczki w oparciu o stawkę podatkową i dochód do opodatkowania obliczany na zasadzie memoriałowej od początku okresu rozliczeniowego do końca okresu sprawozdawczego (podatkowego). W okresie sprawozdawczym podatnicy ustalają wysokość miesięcznej zaliczki w sposób określony w art. 286 NK.

Podatnicy mają prawo przejść na definicję miesięcznych zaliczek na podstawie faktycznie uzyskanego zysku, podlegającego kalkulacji. W takim przypadku kwoty zaliczek obliczane są przez podatników na podstawie stawki podatkowej oraz faktycznie otrzymanego zysku, liczonego na zasadzie memoriałowej od początku okresu rozliczeniowego do końca odpowiedniego miesiąca.

Wysokość zaliczek do wypłaty do budżetu ustalana jest z uwzględnieniem wcześniej naliczonych kwot zaliczek. Podatnik ma prawo do przejścia na płacenie zaliczek miesięcznych od rzeczywistego zysku poprzez powiadomienie organu podatkowego nie później niż do 31 grudnia roku poprzedzającego okres rozliczeniowy, w którym następuje przejście na ten system wpłacania zaliczek. Jednocześnie system wpłacania zaliczek nie może być zmieniany przez podatnika w okresie rozliczeniowym.

Warunki i tryb zapłaty podatku i podatku w formie zaliczek. Podatek należny na koniec okresu rozliczeniowego zostanie zapłacony nie później niż w terminie wyznaczonym na złożenie deklaracji podatkowych za dany okres rozliczeniowy.

Zaliczki na podstawie wyników okresu sprawozdawczego są wypłacane nie później niż w terminie wyznaczonym na złożenie deklaracji podatkowych za odpowiedni okres sprawozdawczy. Miesięczne zaliczki płatne w okresie sprawozdawczym płatne są nie później niż 28 dnia każdego miesiąca tego okresu sprawozdawczego.

Podatnicy, którzy obliczają miesięczne zaliczki na podstawie faktycznie uzyskanych zysków, wpłacają zaliczki nie później niż 28 dnia miesiąca następującego po miesiącu, po którym naliczany jest podatek.

Zgodnie z wynikami okresu sprawozdawczego (podatkowego), kwoty miesięcznych zaliczek wpłaconych w okresie sprawozdawczym (podatkowym) są liczone przy dokonywaniu zaliczek według wyników okresu sprawozdawczego. Zaliczki na podstawie wyników okresu sprawozdawczego są kompensowane z płatnością podatku na podstawie wyników okresu rozliczeniowego.

Sprawozdawczość podatkowa. Podatnicy, niezależnie od tego, czy mają obowiązek zapłaty podatku i (lub) zaliczek na podatek, specyfiki naliczania i odprowadzania podatku, zobowiązani są do składania stosownych deklaracji podatkowych organom podatkowym w miejscu ich lokalizacji i lokalizacji każdy odrębny podział po upływie każdego okresu sprawozdawczego i podatkowego.

Agenci podatkowi są zobowiązani, po upływie każdego okresu sprawozdawczego (podatkowego), w którym dokonywali płatności na rzecz podatnika, do przedłożenia obliczeń podatkowych organom podatkowym w swojej lokalizacji w sposób określony w niniejszym artykule.

Na koniec okresu sprawozdawczego podatnicy składają uproszczone deklaracje podatkowe. Organizacje non-profit, które nie mają obowiązku płacenia podatku, składają zeznanie podatkowe w uproszczonej formie po upływie okresu rozliczeniowego.

Podatnicy (agenci podatkowi) składają deklaracje podatkowe (rozliczenia podatkowe) nie później niż 28 dni kalendarzowych od zakończenia danego okresu sprawozdawczego. Podatnicy, którzy obliczają wysokość miesięcznych zaliczek na podstawie faktycznie uzyskanych zysków, składają deklaracje podatkowe w terminach ustalonych dla wypłaty zaliczek.

Deklaracje podatkowe (rozliczenia podatkowe) na podstawie wyników okresu podatkowego podatnicy (agenci podatkowi) składają nie później niż 28 marca roku następującego po upływie okresu podatkowego.

14.6. Podatek górniczy

Obowiązkowe opłaty pobierane są od użytkowników podłoża zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Od 1 stycznia 2002 r. część druga kodeksu podatkowego (sekcja 8 „Podatki federalne”, rozdział 26 „Podatek od wydobycia minerałów”) jest głównym aktem normatywnym, który zapewnia prawną regulację płatności MET.

Podatnicy MET zwyczajowo uznaje się organizacje i indywidualnych przedsiębiorców za użytkowników podłoża zgodnie z prawem RF.

Przedmiot opodatkowania podatkiem odprawowym uznane minerały:

- wydobyty z podłoża gruntowego na terytorium Federacji Rosyjskiej na działce gruntowej przekazanej podatnikowi do użytkowania zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej;

- wydobyty z odpadów (strat) przemysłu wydobywczego, jeżeli takie wydobycie podlega odrębnemu licencjonowaniu zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej dotyczącym podglebia;

- wydobyty z podglebia poza terytorium Federacji Rosyjskiej, jeżeli ta produkcja prowadzona jest na terytoriach podlegających jurysdykcji Federacji Rosyjskiej (a także dzierżawiona od obcych państw lub wykorzystywana na podstawie umowy międzynarodowej), na działce gruntowej przekazane podatnikowi do użytku.

Nie są uznawane za przedmiot opodatkowania:

- kopaliny pospolite i wody podziemne, niewymienione w bilansie zasobów kopalin, wydobywane przez indywidualnego przedsiębiorcę i wykorzystywane przez niego bezpośrednio do osobistego spożycia;

- wydobywanych (zebranych) mineralogicznych, paleontologicznych i innych geologicznych materiałów kolekcjonerskich;

- minerały wydobywane z podglebia podczas formowania, użytkowania, rekonstrukcji i naprawy specjalnie chronionych obiektów geologicznych o znaczeniu naukowym, kulturowym, estetycznym, prozdrowotnym lub innym znaczeniu społecznym;

- kopaliny wydobywane z własnych hałd lub odpady (straty) górnictwa i powiązanych przemysłów przetwórczych, jeżeli podlegały opodatkowaniu w trakcie ich wydobycia z wnętrzności ziemi zgodnie z ogólnie ustaloną procedurą;

- odprowadzanie wód podziemnych nieuwzględnionych w bilansie stanu zasobów mineralnych wydobywanych podczas zagospodarowania złóż kopalin lub podczas budowy i eksploatacji obiektów podziemnych.

Podstawa opodatkowania ustalane przez podatnika niezależnie w odniesieniu do każdej wydobywanej kopaliny (w tym składników użytecznych wydobywanych z podłoża wraz z wydobywaniem kopaliny głównej).

Za podstawę opodatkowania uznaje się wartość wydobywanych kopalin, z wyjątkiem gazu towarzyszącego i palnego gazu ziemnego ze wszystkich rodzajów złóż węglowodorów. Podstawę opodatkowania wydobycia gazu towarzyszącego i palnego gazu ziemnego ze wszystkich rodzajów złóż węglowodorów określa się jako ilość wydobywanych kopalin w ujęciu fizycznym.

W odniesieniu do kopalin wydobywanych, dla których ustalane są różne stawki podatkowe lub stawka podatkowa wyliczana jest z uwzględnieniem współczynnika, podstawę opodatkowania ustala się w odniesieniu do każdej stawki podatkowej.

okres podatkowy uznawany za miesiąc kalendarzowy.

Stawki MET określone są w art. 342 Ordynacji podatkowej w zróżnicowanej formie, w zależności od przedmiotu opodatkowania, od 0 do 17,5%.

Procedura obliczania podatku. Wysokość podatku jest obliczana na koniec każdego okresu podatkowego dla każdej wydobywanej kopaliny.

Co do zasady, kwota podatku od wydobywanych kopalin obliczana jest jako procent podstawy opodatkowania odpowiadającej stawce podatkowej. Wysokość podatku od gazu towarzyszącego i palnego gazu ziemnego ze wszystkich rodzajów złóż węglowodorów jest ustalana jako iloczyn odpowiedniej stawki podatkowej i wartości podstawy opodatkowania.

Warunki i tryb zapłaty podatku. Podatek jest płatny w miejscu każdej działki gruntowej przekazanej podatnikowi do użytkowania zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej. W takim przypadku wysokość należnego podatku obliczana jest na podstawie udziału kopaliny wydobywanej na każdej działce podziemnej w łącznej kwocie wydobywanej kopaliny odpowiedniego rodzaju.

Kwota podatku obliczona od kopalin wydobywanych poza terytorium Federacji Rosyjskiej podlega wpłacie w miejscu organizacji lub miejscu zamieszkania indywidualnego przedsiębiorcy.

Kwota podatku należna na koniec okresu rozliczeniowego zostanie zapłacona nie później niż 25 dnia miesiąca następującego po upływie okresu rozliczeniowego.

14.7. podatek wodny

Podatek wodny jest jednym z podatków federalnych. Wcześniej podatek wodny był faktycznie pobierany w formie opłaty za korzystanie ze zbiorników wodnych na podstawie odpowiedniej ustawy federalnej nr 06.05.1998-FZ z dnia 71 r. „O opłatach za korzystanie ze zbiorników wodnych” (ustawa utraciła ważność 1 stycznia 2005 r.).

Od 1 stycznia 2005 r. Część druga kodeksu podatkowego (sekcja 8 „Podatki federalne”, rozdział 25.2 „Podatek wodny”) jest głównym aktem normatywnym, który zapewnia prawną regulację płatności podatku wodnego.

podatników organizacje uznane za podatek wodny i osoby fizyczne zajmujące się specjalnym i (lub) specjalnym wykorzystaniem wody zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej.

Przedmioty opodatkowania Rozpoznawane są następujące rodzaje wykorzystania zbiorników wodnych:

- pobór wody ze zbiorników wodnych;

- wykorzystanie akwenu zbiorników wodnych, z wyjątkiem stopu drewna w tratwach i sakiewkach;

- wykorzystanie zbiorników wodnych bez ujęcia wody do celów hydroenergetycznych;

- wykorzystanie zbiorników wodnych do pływania drewna na tratwach i sakiewkach.

Podstawę opodatkowania dla każdego rodzaju użytkowania wód uznanego za przedmiot opodatkowania podatnik określa odrębnie dla każdej części wód. Jeżeli dla jednolitej części wód ustalone są różne stawki podatkowe, podstawę opodatkowania określa podatnik w odniesieniu do każdej stawki podatkowej.

Podatek kropka kwartał jest rozpoznawany.

Stawki podatkowe są zróżnicowane w zależności od dorzeczy rzek, jezior, mórz i regionów gospodarczych oraz celów poboru wody. Ich rozmiary określa art. 333.12 NK.

Procedura obliczania podatku. Podatnik samodzielnie oblicza kwotę podatku. Kwota podatku na koniec każdego okresu podatkowego jest obliczana jako iloczyn podstawy opodatkowania i odpowiedniej stawki podatkowej. Całkowita kwota podatku to kwota uzyskana poprzez dodanie kwot podatku dla wszystkich rodzajów zużycia wody.

Tryb i warunki zapłaty podatku. Podatek jest płatny w miejscu przedmiotu opodatkowania nie później niż 20 dnia miesiąca następującego po upływie okresu rozliczeniowego.

Temat 15. OPŁATY FEDERALNE

15.1. Opłata za korzystanie z obiektów przyrodniczych

Od 1 stycznia 2004 r. głównym aktem normatywnym regulującym uregulowanie opłat za korzystanie z obiektów przyrodniczych jest część druga ordynacji podatkowej (Dz. 8 „Podatki federalne”, rozdział 25.1 „Opłaty za korzystanie z obiektów przyrodniczych oraz do korzystania z obiektów wodnych zasobów biologicznych ").

Płatnicy opłat na korzystanie z obiektów świata zwierząt, z wyjątkiem obiektów świata zwierząt związanych z obiektami wodnych zasobów biologicznych, organizacji i osób fizycznych, w tym przedsiębiorców indywidualnych, którzy otrzymują, zgodnie z ustaloną procedurą, licencję (zezwolenie) za korzystanie z obiektów świata zwierząt na terytorium Federacji Rosyjskiej są uznawane.

Przedmioty opodatkowania obiekty świata zwierząt są rozpoznawane zgodnie z listą ustanowioną w ust. 1 art. 333.3 Ordynacji podatkowej, których usunięcie z ich siedliska odbywa się na podstawie licencji (zezwolenia) na korzystanie z obiektów dzikiej przyrody, wydanej zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej.

Obiekty świata zwierząt, których wykorzystanie jest realizowane w celu zaspokojenia osobistych potrzeb przez przedstawicieli rdzennej ludności Północy, Syberii i Dalekiego Wschodu Federacji Rosyjskiej (zgodnie z listą zatwierdzoną przez rząd Federacji Rosyjskiej) oraz osoby, które nie są spokrewnione z ludami tubylczymi, ale na stałe zamieszkują miejscami, nie są uznawane za przedmiot opodatkowania, ich tradycyjne miejsce zamieszkania i tradycyjna działalność gospodarcza, dla której łowiectwo jest podstawą egzystencji.

Wskaźniki poboru ustanowiony w art. 333.3 Ordynacji podatkowej w zróżnicowanej formie, w zależności od przedmiotu opodatkowania.

Procedura naliczania opłat. Wysokość opłaty za korzystanie z przedmiotów świata zwierząt jest ustalana w odniesieniu do każdego przedmiotu świata zwierząt jako iloczyn odpowiedniej liczby przedmiotów świata zwierząt i stawki opłaty ustalonej dla odpowiedniego przedmiotu zwierzęcia świat.

Tryb i warunki uiszczenia opłaty. Płatnicy uiszczają kwotę opłaty za korzystanie z przedmiotów świata zwierząt po uzyskaniu licencji (zezwolenia) na korzystanie z przedmiotów świata zwierząt.

Opłatę za korzystanie z przedmiotów świata zwierząt uiszczają płatnicy w miejscu organu, który wydał licencję (zezwolenie) na korzystanie z przedmiotów świata zwierząt.

15.2. Opłata za korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych

Od 1 stycznia 2004 r. głównym aktem normatywnym regulującym uregulowanie opłat za korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych jest część druga Ordynacji podatkowej (art. 8 „Podatki federalne”, rozdział 25.1 „Opłaty za korzystanie obiektów świata zwierząt oraz do wykorzystania obiektów wodnych zasobów biologicznych").

Płatnicy opłat za korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych są uznane organizacje i osoby fizyczne, w tym indywidualni przedsiębiorcy, którzy otrzymują zgodnie z ustaloną procedurą koncesję (zezwolenie) na korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych na wodach śródlądowych, na morzu terytorialnym, na szelfie kontynentalnym Federacji Rosyjskiej oraz w wyłącznej strefie ekonomicznej Federacji Rosyjskiej, a także na Morzu Azowskim, Kaspijskim, Barentsa oraz na obszarze archipelagu Spitsbergen.

Przedmioty opodatkowania obiekty wodnych zasobów biologicznych są uznawane zgodnie z listą ustaloną w ust. 4, 5 art. 333.3 Ordynacji podatkowej, których usunięcie z ich siedliska odbywa się na podstawie licencji (zezwolenia) na korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych, wydanej zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej.

Obiekty wodnych zasobów biologicznych, które są wykorzystywane do zaspokojenia osobistych potrzeb przez przedstawicieli rdzennej ludności Północy, Syberii i Dalekiego Wschodu Federacji Rosyjskiej (zgodnie z listą zatwierdzoną przez Rząd Federacji Rosyjskiej) oraz osoby niebędące spokrewnione z ludami tubylczymi, ale na stałe zamieszkujące miejsca ich tradycyjnego zamieszkania i tradycyjnej działalności gospodarczej, dla której rybołówstwo jest podstawą egzystencji.

Wskaźniki poboru ustanowiony w art. 333.3 Ordynacji podatkowej w zróżnicowanej formie, w zależności od przedmiotu opodatkowania.

Procedura naliczania opłat. Wysokość opłaty za korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych ustala się w odniesieniu do każdego obiektu wodnych zasobów biologicznych jako iloczyn odpowiedniej liczby obiektów wodnych zasobów biologicznych i stawki opłaty ustalonej dla odpowiedniego obiektu wodno-biologicznego Surowce.

Tryb i warunki uiszczenia opłaty. Wysokość opłaty za korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych uiszczana jest w formie jednorazowych i regularnych składek. Wysokość opłaty jednorazowej ustalana jest jako udział obliczonej kwoty opłaty, której wysokość wynosi 10%. Uiszczenie jednorazowej opłaty następuje po otrzymaniu licencji (zezwolenia) na korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych. Pozostała kwota opłaty, ustalona jako różnica pomiędzy naliczoną kwotą opłaty a kwotą opłaty jednorazowej, uiszczana jest w równych ratach w formie regularnych składek przez cały okres ważności koncesji (zezwolenia ) za korzystanie z obiektów wodnych zasobów biologicznych w trybie miesięcznym nie później niż 20 dnia.

Opłaty uiszczane są:

- płatnicy – ​​osoby fizyczne, z wyjątkiem przedsiębiorców indywidualnych – w miejscu organu, który wydał koncesję (zezwolenie);

- płatnicy - organizacje i przedsiębiorcy indywidualni - w miejscu ich rejestracji.

15.3. Obowiązek rządowy

Obowiązek państwowy - opłata pobierana od osób, które występują do uprawnionych organów państwowych, samorządów terytorialnych, innych organów i (lub) urzędników, za dokonanie w stosunku do tych osób czynności o znaczeniu prawnym, z wyjątkiem czynności wykonywanych przez instytucje konsularne Federacja Rosyjska. Jednocześnie na potrzeby uiszczenia opłaty państwowej wydawanie dokumentów (ich kopii, duplikatów) utożsamiane jest z czynnościami prawnie istotnymi.

Od 1 stycznia 2005 r. głównym aktem normatywnym regulującym zapłatę podatku państwowego jest część druga ordynacji podatkowej (sekcja 8 „Podatki federalne”, rozdział 25.3 „Podatki państwowe”).

Podatnicy państwowi są rozpoznawane:

- organizacje;

- osoby fizyczne.

Osoby te są uznawane za płatników, jeżeli:

- ubiegać się o czynności o znaczeniu prawnym;

- występować jako pozwani w sądach powszechnych, arbitrażowych lub w sprawach rozpoznawanych przez sędziów pokoju, a jeżeli orzeczenie sądu nie jest na ich korzyść, a powód jest zwolniony z opłaty państwowej.

Tryb i warunki zapłaty cła państwowego. Co do zasady płatnicy uiszczają opłatę państwową na następujących zasadach:

- w przypadku wystąpienia do Trybunału Konstytucyjnego Federacji Rosyjskiej, sądów powszechnych, sądów polubownych lub sędziów pokoju - przed złożeniem wniosku, petycji, oświadczenia, pozwu, skargi (w tym apelacyjnej, kasacyjnej lub nadzorczej) ;

- pozwani, jeżeli orzeczenie sądu nie jest na ich korzyść - w terminie dziesięciu dni od dnia wejścia w życie orzeczenia sądu;

- przy ubieganiu się o dokonanie czynności notarialnych - przed dokonaniem czynności notarialnych;

- przy ubieganiu się o wydanie dokumentów (ich kopii, duplikatów) - przed wydaniem dokumentów (ich kopii, duplikatów);

- przy ubieganiu się o apostille - przed nałożeniem apostille;

- przy ubieganiu się o inne prawnie istotne czynności - przed złożeniem wniosków i (lub) innych dokumentów dotyczących takich czynności lub przed złożeniem odpowiednich dokumentów.

Jeżeli kilku płatników, którym nie przysługują świadczenia określone w niniejszym rozdziale, występuje jednocześnie o czynność prawnie istotną, opłatę państwową płacą płatnicy w równych częściach.

Podatek państwowy opłacany jest w formie gotówkowej lub bezgotówkowej.

Wysokość opłaty państwowej a cechy jego płatności określa art. 333.19-333.34 NK.

Przywileje dla niektórych kategorii osób i organizacji określono w art. 333.35-333.39 NK.

Na przykład z podatku państwowego zwolnione są:

- federalne organy rządowe, państwowe fundusze pozabudżetowe Federacji Rosyjskiej, instytucje i organizacje budżetowe;

- sądy powszechne, sądy arbitrażowe i sędziowie pokoju, muzea państwowe i miejskie, archiwa, biblioteki i inne państwowe i gminne depozyty dóbr kultury;

- jednostki - Bohaterowie Związku Radzieckiego, Bohaterowie Federacji Rosyjskiej i pełnoprawni posiadacze Orderu Chwały, uczestnicy i inwalidzi Wielkiej Wojny Ojczyźnianej.

Odroczenie lub ratalne uiszczenie opłaty państwowej udzielane jest na wniosek zainteresowanej osoby na okres do sześciu miesięcy. Od kwoty cła państwowego, w stosunku do którego został przyznany plan odroczenia lub raty, nie są naliczane odsetki.

Uiszczona opłata państwowa podlega częściowemu lub całkowitemu zwrotowi w następujących przypadkach:

- zapłata cła państwowego w większej wysokości niż przewidziana w Ordynacji podatkowej;

- zwrot wniosku, skargi lub innego odwołania lub odmowa ich przyjęcia przez sądy lub odmowa dokonania czynności notarialnych przez uprawnione organy i (lub) urzędników;

- zakończenie postępowania lub pozostawienie wniosku bez rozpoznania przez sąd powszechny lub sąd polubowny;

- odmowa dokonania przez osoby, które uiściły opłatę państwową czynności prawnie istotnej, przed zwróceniem się do uprawnionego organu (do urzędnika) o dokonanie (wykonanie) tej prawnie istotnej czynności;

- odmowa wydania paszportu obywatela Federacji Rosyjskiej.

Zwrot nadpłaconej (pobranej) kwoty opłaty państwowej następuje na wniosek płatnika opłaty państwowej, złożony do organu podatkowego w miejscu czynności, za którą opłata państwowa została uiszczona (pobrana).

Wniosek można złożyć w ciągu trzech lat od dnia uiszczenia nadpłaconej (pobranej) kwoty opłaty państwowej.

Organy podatkowe weryfikują prawidłowość naliczenia i uiszczenia opłaty państwowej w urzędach notarialnych, urzędach stanu cywilnego i innych organach, organizacjach wykonujących czynności w stosunku do płatników, za wykonanie których pobierana jest opłata państwowa.

Temat 16. PODATKI I OPŁATY REGIONALNE

16.1. Podatek transportowy

Podatek transportowy jest podatkiem regionalnym, obowiązkowym do zapłaty na terytorium podmiotu Federacji Rosyjskiej, na terytorium którego jest wprowadzony ustawą odpowiedniego podmiotu Federacji Rosyjskiej.

Od 1 stycznia 2003 r. podatek transportowy jest ustalany w kodeksie podatkowym (sekcja 9 „Podatki i opłaty regionalne”, rozdział 28 „Podatek transportowy”) oraz ustawach podatkowych podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej.

Wprowadzając podatek, organy ustawodawcze (przedstawicielskie) podmiotu Federacji Rosyjskiej określają stawkę podatkową w granicach określonych przez Kodeks podatkowy, tryb i warunki jego zapłaty.

Ustawodawstwo podmiotów Federacji Rosyjskiej przy ustalaniu podatku może również przewidywać ulgi podatkowe oraz podstawy ich stosowania przez podatnika.

podatników podatek jest uznawany przez osoby, na których zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej zarejestrowane są pojazdy uznawane za przedmiot opodatkowania podatkiem transportowym.

W przypadku pojazdów zarejestrowanych na osoby fizyczne, nabytych i przekazanych przez nie na podstawie pełnomocnictwa do posiadania i dysponowania pojazdem do czasu oficjalnej publikacji rozdz. 28 Ordynacji podatkowej podatnikiem jest osoba wskazana w takim pełnomocnictwie.

Przedmiot opodatkowania uznane pojazdy zarejestrowane zgodnie z ustaloną procedurą zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej: samochody, motocykle, skutery, autobusy i inne maszyny i mechanizmy samobieżne na torach pneumatycznych i gąsienicowych, samoloty, helikoptery, statki motorowe, jachty, żagle statki, łodzie, skutery śnieżne, zmotoryzowane sanie, motorówki, narty wodne, bez własnego napędu (statki holowane) i inne pojazdy wodne i powietrzne.

Lista pojazdów, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem transportowym, została określona w ust. 2 art. 358 NK.

Podstawa opodatkowania zależy od typu pojazdu.

okres podatkowy uznawany za rok kalendarzowy.

wysokość podatków ustanowione przez prawo podmiotów Federacji Rosyjskiej w kwotach określonych w art. 361 NK. Stawki podatkowe mogą być podwyższane (obniżane) przez prawo podmiotów Federacji Rosyjskiej, ale nie więcej niż pięć razy.

Dozwolone jest ustalanie zróżnicowanych stawek podatkowych dla każdej kategorii pojazdów, a także uwzględnienie okresu użytkowania pojazdów.

Procedura obliczania podatku. Kwota podatku, o ile przepisy podatkowe nie stanowią inaczej, obliczana jest dla każdego pojazdu jako iloczyn odpowiedniej podstawy opodatkowania i stawki podatku.

Organizacje podatników samodzielnie obliczają wysokość podatku. Kwota podatku należnego od poszczególnych podatników jest obliczana przez organy podatkowe na podstawie informacji przekazywanych organom podatkowym przez organy dokonujące państwowej rejestracji pojazdów na terytorium Federacji Rosyjskiej.

Procedura, terminy płatności podatku i sprawozdawczość podatkowa. Podatek płacą podatnicy w miejscu lokalizacji pojazdów w sposób i na zasadach określonych przez prawo podmiotów Federacji Rosyjskiej.

Podatnicy będący organizacjami składają deklarację podatkową do organu podatkowego w lokalizacji pojazdów w terminie określonym przez prawo podmiotów Federacji Rosyjskiej.

Podatnicy będący osobami fizycznymi płacą podatek transportowy na podstawie zawiadomienia podatkowego wysłanego przez organ podatkowy.

16.2. Podatek od hazardu

Od 1 stycznia 2004 r. podatek od działalności hazardowej jest ustalany w kodeksie podatkowym (sekcja 9 „Podatki i opłaty regionalne”, rozdział 29 „Podatek od działalności hazardowej”) oraz ustawach podmiotów Federacji Rosyjskiej dotyczących podatków , wchodzi w życie zgodnie z Kodeksem podatkowym ustaw podmiotów Federacji Rosyjskiej o podatku i jest obowiązkowy do zapłaty na terytorium odpowiedniego podmiotu Federacji Rosyjskiej.

Wprowadzając podatek, organy ustawodawcze (przedstawicielskie) podmiotu Federacji Rosyjskiej ustalają stawkę podatku w granicach określonych w Ordynacji podatkowej, trybie i warunkach jego zapłaty oraz formularzu sprawozdawczym dla tego podatku.

Ustawodawstwo podmiotów Federacji Rosyjskiej przy ustalaniu podatku może również przewidywać ulgi podatkowe oraz podstawy ich stosowania przez podatnika.

podatek podatników Organizacje lub indywidualni przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie gier hazardowych działają w branży hazardowej.

Działalność hazardowa jest uznawana za działalność przedsiębiorczą związaną z pozyskiwaniem dochodów przez organizacje lub indywidualnych przedsiębiorców w postaci wygranych i (lub) opłat za hazard i (lub) zakłady, która nie jest sprzedażą towarów (praw majątkowych), dzieł lub usługi.

Przedmioty opodatkowania są:

- stół do gry;

- automat;

- kasa totalizatora;

- biuro bukmacherskie.

Podstawa opodatkowania dla każdego z przedmiotów opodatkowania ustala się odrębnie jako łączną liczbę odpowiednich przedmiotów opodatkowania.

wysokość podatków ustanowione przez prawo podmiotów Federacji Rosyjskiej w granicach określonych w art. 369 NK.

Procedura obliczania podatku. Wysokość podatku jest obliczana przez podatnika niezależnie jako iloczyn podstawy opodatkowania ustalonej dla każdego przedmiotu opodatkowania oraz stawki podatku ustalonej dla każdego przedmiotu opodatkowania.

Tryb i warunki zapłaty podatku. Podatek należny na koniec okresu rozliczeniowego podatnik uiszcza nie później niż w terminie wyznaczonym na złożenie zeznania podatkowego za dany okres rozliczeniowy. Tak więc podatek musi być płacony co miesiąc nie później niż 20 dnia miesiąca następującego po upływie okresu podatkowego.

16.3. Podatek od osób prawnych

Od 1 stycznia 2004 r. podatek od majątku organizacji jest ustalany w kodeksie podatkowym (sekcja 9 „Podatki i opłaty regionalne”, rozdział 30 „Podatek od majątku organizacji”) oraz ustawach podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej, wchodzi w życie zgodnie z Kodeksem Podatkowym, ustawami podmiotów Federacji Rosyjskiej i od chwili wejścia w życie obowiązuje płatność na terytorium odpowiedniego podmiotu Federacji Rosyjskiej.

Przy ustalaniu podatku organy ustawodawcze (przedstawicielskie) podmiotów Federacji Rosyjskiej ustalają stawkę podatku w granicach określonych przez Ch. 30 Ordynacji podatkowej, tryb i warunki płacenia podatku, formularz sprawozdawczości podatkowej.

Ustawodawstwo podmiotów Federacji Rosyjskiej przy ustalaniu podatku może również przewidywać ulgi podatkowe oraz podstawy ich stosowania przez podatników.

podatników podatki są uznawane:

- organizacje rosyjskie;

- organizacje zagraniczne działające w Federacji Rosyjskiej poprzez stałe przedstawicielstwa i (lub) posiadające nieruchomości na terytorium Federacji Rosyjskiej, na szelfie kontynentalnym Federacji Rosyjskiej oraz w wyłącznej strefie ekonomicznej RF.

Przedmioty opodatkowania określone przez Ordynację Podatkową w zależności od rodzaju podatnika.

Nieuznawane za przedmiot opodatkowania:

- działki i inne obiekty gospodarowania przyrodą (akweny i inne zasoby naturalne);

- mienie będące w posiadaniu na podstawie prawa do zarządzania gospodarczego lub zarządzania operacyjnego przez federalne organy wykonawcze, które zgodnie z prawem zapewniają równoważną z nimi służbę wojskową i (lub) służbę, wykorzystywane przez te organy na potrzeby obronności, obrony cywilnej, bezpieczeństwa i egzekwowania prawa w Federacji Rosyjskiej.

Podstawa opodatkowania definiuje się jako średnią roczną wartość majątku uznanego za przedmiot opodatkowania.

Przy ustalaniu podstawy opodatkowania nieruchomość uznana za przedmiot opodatkowania jest brana pod uwagę według jej wartości rezydualnej, utworzonej zgodnie z ustaloną procedurą księgową zatwierdzoną w polityce rachunkowości organizacji.

Podstawę opodatkowania ustala się odrębnie w stosunku do nieruchomości podlegającej opodatkowaniu:

- w lokalizacji organizacji (miejsce rejestracji w organach podatkowych stałego przedstawicielstwa organizacji zagranicznej);

- dla każdego oddzielnego działu organizacji, który ma oddzielny bilans;

- w odniesieniu do każdego obiektu nieruchomości znajdującego się poza siedzibą organizacji wyodrębniony pododdział organizacji posiadający odrębny bilans lub stałe przedstawicielstwo organizacji zagranicznej;

- w odniesieniu do mienia opodatkowanego według różnych stawek podatkowych.

Podstawę opodatkowania określają podatnicy samodzielnie zgodnie z ust. 30 NK.

okres podatkowy uznawany za rok kalendarzowy.

Za okresy sprawozdawcze uważa się pierwszy kwartał, sześć miesięcy i dziewięć miesięcy roku kalendarzowego.

Organ ustawodawczy (przedstawicielski) podmiotu Federacji Rosyjskiej przy ustalaniu podatku ma prawo nie ustalać okresów sprawozdawczych.

wysokość podatków znajdują odzwierciedlenie w przepisach podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej i nie mogą przekroczyć 2,2%. Dopuszcza się ustalanie zróżnicowanych stawek podatkowych w zależności od kategorii podatników i (lub) mienia uznanego za przedmiot opodatkowania.

Zachęty podatkowe o podatku od nieruchomości organizacji określone są w art. 381 NK.

Procedura obliczania podatku. Kwota podatku jest obliczana na podstawie wyników okresu rozliczeniowego jako iloczyn odpowiedniej stawki podatkowej i podstawy opodatkowania ustalonej dla okresu rozliczeniowego.

Kwota zaliczki na podatek jest obliczana na koniec każdego okresu sprawozdawczego w wysokości jednej czwartej iloczynu odpowiedniej stawki podatkowej i średniej wartości nieruchomości ustalonej za okres sprawozdawczy.

Organ ustawodawczy (przedstawicielski) podmiotu Federacji Rosyjskiej, ustalając podatek, ma prawo przyznać niektórym kategoriom podatników prawo nie naliczania i nie wpłacania zaliczek na podatek w okresie rozliczeniowym.

Tryb i warunki zapłaty podatku. Podatki i zaliczki na podatek podlegają wpłacie przez podatników w sposób iw terminach określonych przepisami prawa podmiotów Federacji Rosyjskiej.

W okresie rozliczeniowym podatnicy wpłacają zaliczki na podatek, chyba że prawo podmiotu wchodzącego w skład Federacji Rosyjskiej stanowi inaczej. Na koniec okresu rozliczeniowego podatnicy płacą obliczoną kwotę podatku.

Sprawozdawczość podatkowa. Na koniec każdego okresu sprawozdawczego i podatkowego podatnicy są zobowiązani do składania urzędom podatkowym w swojej lokalizacji, w lokalizacji każdego z ich odrębnych pododdziałów, które mają oddzielny bilans, a także w lokalizacji każdego obiektu nieruchomości (w stosunku do którego ustala się odrębną procedurę obliczania i odprowadzania podatku) obliczenia podatku od zaliczek na podatek i zeznania podatkowego. Podatnicy składają kalkulacje podatkowe dla zaliczek na podatek nie później niż 30 dni kalendarzowych od daty zakończenia danego okresu sprawozdawczego. Deklaracje podatkowe na podstawie wyników okresu rozliczeniowego podatnicy składają nie później niż do 30 marca roku następującego po upływie okresu rozliczeniowego.

Temat 17. PODATKI I OPŁATY LOKALNE

17.1. Podatek od majątku osobistego

W 2004 r. głównym aktem normatywnym regulującym zapłatę podatku od majątku osób fizycznych była ustawa o podatkach od majątku osób fizycznych.

podatnicy na majątku osób fizycznych znajdują się uznane osoby fizyczne - właściciele majątku uznanego za przedmiot opodatkowania. Jeżeli nieruchomość uznana za przedmiot opodatkowania stanowi wspólną własność kilku osób, każda z tych osób jest uznawana za podatnika w odniesieniu do tej nieruchomości proporcjonalnie do swojego udziału w tej nieruchomości. W podobny sposób podatnicy są ustalani, jeśli nieruchomość jest wspólną własnością osób fizycznych i przedsiębiorstw (organizacji). Jeżeli nieruchomość uznana za przedmiot opodatkowania stanowi współwłasność kilku osób, ponoszą one równą odpowiedzialność za wypełnienie obowiązku podatkowego. Płatnikiem podatku może być jedna z tych osób, ustalona w drodze porozumienia między nimi.

Przedmioty opodatkowania Rozpoznawane są domy mieszkalne, apartamenty, daczy, garaże i inne budynki, lokale i budowle.

Wysokość podatków dla budynków, lokali i budowli ustalają akty prawne organów reprezentacyjnych samorządu terytorialnego, w zależności od całkowitej wartości inwentarza. Organy przedstawicielskie samorządu terytorialnego mogą ustalać zróżnicowanie stawek w ustalonych granicach, w zależności od łącznej wartości inwentarza, rodzaju użytkowania i innych kryteriów.

Zachęty podatkowe. Kategorie obywateli wymienione w art. 4 ustawy o podatkach od majątku osób fizycznych.

Organy samorządu terytorialnego mają prawo ustanawiać zachęty podatkowe do podatków oraz podstawy ich stosowania przez podatników.

Procedura obliczania podatku. Kalkulację podatków dokonują organy podatkowe. Podatek ustalany jest na podstawie danych o wartości inwentarzowej majątku osób fizycznych na dzień 1 stycznia każdego roku.

Osoby uprawnione do świadczeń samodzielnie składają niezbędne dokumenty organom podatkowym. Jeżeli prawo do świadczenia powstaje w ciągu roku kalendarzowego, podatek jest naliczany ponownie od miesiąca, w którym to prawo powstało. W przypadku nieterminowego złożenia wniosku o ulgę podatkową przeliczenie wysokości podatków dokonywane jest z nie więcej niż trzyletnim wyprzedzeniem na pisemny wniosek podatnika.

Zawiadomienia o płatności podatku są przekazywane płatnikom przez organy podatkowe corocznie nie później niż 1 sierpnia.

Tryb i warunki zapłaty podatku. Podatek płacą właściciele w równych częściach w dwóch terminach – nie później niż 15 września i 15 listopada.

W przypadku nowych budynków, lokali i budowli podatek płaci się od początku roku następującego po ich wzniesieniu lub nabyciu.

W przypadku budynku, lokalu i budowli, które przeszły w drodze dziedziczenia, podatek jest pobierany od spadkobierców od momentu otwarcia spadku. W przypadku budynków, lokali i budowli, które są wspólną własnością kilku właścicieli, podatek płaci każdy z właścicieli proporcjonalnie do swojego udziału w tych budynkach, lokalach i budowlach. W przypadku budynków, lokali i budowli, które są współwłasnością kilku właścicieli bez określania udziałów, podatek płaci jeden z tych właścicieli w drodze umowy między nimi. W przypadku niezgodności podatek płaci każdy z właścicieli w równych częściach.

Przy przenoszeniu własności budowli, lokalu, budowli z jednego właściciela na drugiego w ciągu roku kalendarzowego, podatek płaci pierwotny właściciel od 1 stycznia tego roku do początku miesiąca, w którym utracił własność tej nieruchomości , a przez nowego właściciela – począwszy od miesiąca, w którym ten ostatni nabył własność.

W przypadku zniszczenia, całkowitego zniszczenia budynku, lokalu, budowli pobór podatku kończy się od miesiąca, w którym zostały one zniszczone lub całkowicie zniszczone.

17.2. Podatek gruntowy

Użytkowanie gruntów w Federacji Rosyjskiej jest odpłatne. Formy płatności za użytkowanie gruntu to podatek gruntowy (przed wprowadzeniem podatku od nieruchomości) oraz czynsz.

Od 1 stycznia 2005 r. podatek gruntowy jest ustalany w kodeksie podatkowym (sekcja 9 „Podatki lokalne”, rozdział 31 „Podatek gruntowy”) oraz akty prawne organów przedstawicielskich gmin, wchodzą w życie i przestają działać zgodnie z kodeksem podatkowym i aktami prawnymi organów przedstawicielskich formacji miejskich i jest obowiązkowy do zapłaty na terytoriach tych formacji miejskich.

Płatnicy podatku gruntowego organizacje i osoby fizyczne są uznawane za posiadające działki na podstawie prawa własności, prawa stałego (nieograniczonego) użytkowania lub dożywotniego dziedziczenia. Organizacje i osoby fizyczne nie są uznawane za podatników w odniesieniu do działek gruntowych, które posiadają na podstawie nieodpłatnego użytkowania na czas określony lub przekazane im na podstawie umowy dzierżawy.

Przedmiot opodatkowania uznane działki gruntu położone w granicach gminy (w tym miast federalnych Moskwy i Sankt Petersburga), na terytorium których wprowadza się podatek.

Nie są uznawane za przedmiot opodatkowania:

- działki wycofane z użytkowania;

- niektóre działki o ograniczonym obrocie (ich wykaz zawiera klauzule 2, 3, 5 art. 389 Ordynacji podatkowej);

- działki gruntu z funduszu leśnego gruntów.

Podstawa opodatkowania definiuje się jako wartość katastralną działek gruntu uznanych za przedmiot opodatkowania na dzień 1 stycznia roku będącego okresem rozliczeniowym. Koszt działki ustala się zgodnie z ustawodawstwem gruntowym Federacji Rosyjskiej.

Podatnicy-organizacje samodzielnie ustalają podstawę opodatkowania na podstawie informacji z państwowego katastru gruntów na każdej działce będącej ich własnością na podstawie prawa własności lub prawa stałego (wieczystego) użytkowania.

Indywidualni przedsiębiorcy ustalają podstawę opodatkowania samodzielnie w odniesieniu do działek gruntowych wykorzystywanych przez nich w działalności gospodarczej, na podstawie informacji z państwowego katastru gruntów na każdej posiadanej przez nich działce o prawie własności, prawie stałego (nieograniczonego) użytkowania lub dożywotnią własność dziedziczną.

Dla pozostałych podatników będących osobami fizycznymi podstawę opodatkowania ustalają organy podatkowe na podstawie informacji przekazanych przez organy:

- utrzymanie państwowego katastru gruntów;

- przeprowadzanie rejestracji praw do nieruchomości i transakcji z nią;

- gminy.

okres podatkowy uznawany za rok kalendarzowy.

Okresy sprawozdawcze dla organizacji płatniczych i osób fizycznych będących indywidualnymi przedsiębiorcami to pierwszy kwartał, drugi kwartał i trzeci kwartał roku kalendarzowego. Przy ustalaniu podatku organ przedstawicielski formacji miejskiej ma prawo nie ustalać okresu sprawozdawczego.

wysokość podatków nie może przekraczać:

- 0,3% dla działek:

- sklasyfikowane jako grunty rolne lub jako część stref użytkowania rolniczego w osiedlach i wykorzystywane do produkcji rolnej;

- zajmowane przez zasób mieszkaniowy i obiekty infrastruktury inżynieryjnej zespołu mieszkaniowo-komunalnego (z wyjątkiem udziału w prawie do działki gruntu przypadającego na obiekt, który nie jest związany z zasobem mieszkaniowym i obiektami infrastruktury inżynierskiej osiedla oraz kompleks komunalny) lub nabyte (dostarczone) pod budownictwo mieszkaniowe;

- zakupione (dostarczone) na potrzeby indywidualnego rolnictwa pomocniczego, ogrodnictwa, ogrodnictwa lub hodowli zwierząt, a także hodowli daczy;

- 1,5% dla pozostałych działek.

Dopuszcza się ustalanie zróżnicowanych stawek podatkowych w zależności od kategorii gruntów i (lub) dozwolonego użytkowania działki.

Procedura obliczania i opłacania podatków. Za pomocą Co do zasady kwotę podatku oblicza się po zakończeniu okresu rozliczeniowego jako procent podstawy opodatkowania odpowiadającej stawce podatkowej. Kwotę podatku należną do budżetu na koniec okresu rozliczeniowego ustala się jako różnicę między obliczoną kwotą podatku a kwotami zaliczek na podatek należnych w okresie rozliczeniowym.

Podatnicy-organizacje samodzielnie obliczają wysokość podatku i zaliczek.

Indywidualni przedsiębiorcy obliczają wysokość podatku i zaliczek od niego niezależnie w stosunku do działek wykorzystywanych przez nich w działalności gospodarczej.

W pozostałych przypadkach wysokość podatku i zaliczek na niego obliczana jest przez organy podatkowe i opłacana przez podatnika na podstawie przesłanego mu zawiadomienia.

Organizacje i przedsiębiorcy indywidualni, nie później niż do 1 lutego upływającego okresu rozliczeniowego, składają deklarację podatkową do organu podatkowego w miejscu lokalizacji działki.

Podatnicy uprawnieni do ulg podatkowych muszą przedłożyć dokumenty potwierdzające takie prawo organom podatkowym w miejscu lokalizacji gruntu uznanego za przedmiot opodatkowania.

Podatki i zaliczki na nią podlegają zapłacie przez podatników w sposób i na warunkach określonych w regulacyjnych aktach prawnych organów przedstawicielskich gmin (prawo miast federalnych Moskwy i Petersburga).

Temat 18. SPECJALNY SYSTEM PODATKOWY

18.1. System podatkowy dla producentów rolnych

System podatkowy dla producentów rolnych (jednolity podatek rolny) ustanowiony w rozdz. 26.1 ust. XNUMX Kodeksu Podatkowego i jest stosowany wraz z innymi systemami podatkowymi przewidzianymi przez ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej dotyczące podatków i opłat.

Podatnikami jednolitego podatku rolnego są organizacje i przedsiębiorcy indywidualni, którzy są producentami rolnymi i przeszli na płacenie jednolitego podatku rolnego. Organizacje i indywidualni przedsiębiorcy będący producentami rolnymi mają prawo dobrowolnie przejść na płacenie jednego podatku rolnego.

Organizacje będące podatnikami jednolitego podatku rolnego są zwolnione z obowiązku płacenia:

- Podatek dochodowy od osób prawnych;

- podatek od nieruchomości od osób prawnych;

- ESN.

Przedsiębiorcy indywidualni będący podatnikami jednolitego podatku rolnego są zwolnieni z obowiązku płacenia:

- podatek dochodowy od osób fizycznych (w stosunku do dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej);

- podatek od majątku osób fizycznych (w odniesieniu do majątku wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej);

- UST (w odniesieniu do dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej, a także płatności i innych wynagrodzeń naliczonych przez nich na rzecz osób fizycznych).

Organizacje i przedsiębiorcy indywidualni będący podatnikami jednolitego podatku rolnego nie są uznawani za podatników VAT, z wyjątkiem podatku od towarów i usług:

- płatne przy imporcie towarów na obszar celny Federacji Rosyjskiej;

- wypłacane zgodnie z realizacją operacji zgodnie z prostą umową o partnerstwie (umowa o wspólnych działaniach) lub umową o powierniczym zarządzaniu majątkiem na terytorium Federacji Rosyjskiej.

Organizacje i indywidualni przedsiębiorcy, którzy przeszli na płacenie jednolitego podatku rolnego, płacą składki ubezpieczeniowe na obowiązkowe ubezpieczenie emerytalne zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej.

Pozostałe podatki i opłaty są płacone zgodnie z innymi systemami podatkowymi przewidzianymi przez ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej dotyczące podatków i opłat.

18.2. Uproszczony system podatkowy

Uproszczony system opodatkowania organizacji i przedsiębiorców indywidualnych zgodnie z postanowieniami rozdz. 26.2 Kodeks podatkowy obejmuje płatność UTII, obliczoną na podstawie wyników działalności gospodarczej za okres rozliczeniowy i jest stosowany wraz z ogólnym systemem podatkowym (ogólnym systemem podatkowym) przewidzianym przez ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej w sprawie podatków i opłat .

Przejście do uproszczonego systemu podatkowego lub powrót do innych systemów podatkowych jest dokonywane dobrowolnie przez organizacje i indywidualnych przedsiębiorców.

Stosowanie uproszczonego systemu podatkowego przez organizacje przewiduje zwolnienie ich z obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych, podatku od nieruchomości oraz UST.

Stosowanie uproszczonego systemu podatkowego przez przedsiębiorców indywidualnych przewiduje zwolnienie ich z obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych (od dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej), podatku od nieruchomości (od majątku wykorzystywanego do działalności otrzymane z działalności gospodarczej, a także płatności i inne wynagrodzenia naliczone przez nich na rzecz osób fizycznych).

Organizacje i przedsiębiorcy indywidualni stosujący uproszczony system opodatkowania nie są uznawani za podatników VAT, z wyjątkiem podatku od towarów i usług:

- płatne przy imporcie towarów na obszar celny Federacji Rosyjskiej;

- wypłacane zgodnie z realizacją operacji zgodnie z prostą umową o partnerstwie (umowa o wspólnych działaniach) lub umową o powierniczym zarządzaniu majątkiem na terytorium Federacji Rosyjskiej.

Organizacje i indywidualni przedsiębiorcy korzystający z uproszczonego systemu podatkowego opłacają składki ubezpieczeniowe na obowiązkowe ubezpieczenie emerytalne zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej. Inne podatki są przez nich płacone zgodnie z ogólnym systemem podatkowym.

Podatek obliczany jest jako procent podstawy opodatkowania odpowiadającej stawce podatkowej.

Stawka podatku jest ustalona na:

- 6% - jeżeli przedmiotem opodatkowania jest dochód;

- 15% - jeżeli przedmiotem opodatkowania jest dochód pomniejszony o kwotę wydatków.

18.3. System opodatkowania w formie jednolitego podatku od dochodów kalkulacyjnych dla niektórych rodzajów działalności

System podatkowy w formie UTII dla niektórych rodzajów działalności jest ustanowiony w kodeksie podatkowym i wprowadzony w życie przez prawo podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej.

Od sierpnia 1998 r. do 1 stycznia 2003 r. UTII dla niektórych rodzajów działalności przypisywano podatkom regionalnym.

Obecnie system podatkowy w postaci UTII dla niektórych rodzajów działalności jest uważany za jeden z rodzajów specjalnego reżimu podatkowego i jest regulowany w rozdz. 26.3 NK.

System podatkowy w formie UTII dla niektórych rodzajów działalności jest stosowany wraz z ogólnym systemem podatkowym (ogólnym systemem podatkowym) przewidzianym przez ustawodawstwo dotyczące podatków i opłat.

Płatność przez organizacje UTII przewiduje zwolnienie ich z obowiązku zapłaty:

- podatek dochodowy od osób prawnych (w odniesieniu do zysków uzyskanych z działalności gospodarczej podlegającej UTII);

- podatek od majątku organizacji (w odniesieniu do majątku wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej podlegającej UTII);

- UST (w odniesieniu do płatności dokonywanych na rzecz osób fizycznych w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej podlegającej UTII).

Płatność przez indywidualnych przedsiębiorców UTII przewiduje ich zwolnienie z obowiązku zapłaty:

- podatek dochodowy od osób fizycznych (w odniesieniu do dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej podlegającej UTII);

- podatek od majątku osób fizycznych (w odniesieniu do majątku wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej podlegającej UTII);

- UST (w odniesieniu do dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej podlegającej UTII oraz płatności dokonywanych na rzecz osób fizycznych w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej podlegającej UTII).

Organizacje i indywidualni przedsiębiorcy będący podatnikami UTII nie są uznawani za podatników VAT (w odniesieniu do transakcji uznanych za przedmiot opodatkowania zgodnie z rozdziałem 21 kodeksu podatkowego, prowadzonych w ramach działalności gospodarczej podlegającej UTII), z wyjątkiem Podatek VAT płatny przy imporcie towarów do urzędu celnego na terytorium Federacji Rosyjskiej.

Naliczania i opłacania pozostałych podatków i opłat podatnicy dokonują zgodnie z ogólnym systemem podatkowym.

Organizacje i indywidualni przedsiębiorcy będący podatnikami UTII płacą składki ubezpieczeniowe na obowiązkowe ubezpieczenie emerytalne zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej.

Przedmiotem opodatkowania za stosowanie UTII jest przypisany dochód podatnika. Stawka UTII jest ustalona na poziomie 15% przypisanego dochodu.

18.4. Specjalny system podatkowy dotyczący realizacji umów o podziale produkcji

Specjalny system podatkowy dotyczący realizacji umów o podziale produkcji określa kodeks podatkowy (rozdział 26.4) i ustawa federalna nr 30.12.1995-FZ z dnia 225 grudnia XNUMX r. „O umowach o podziale produkcji”.

Przy zawieraniu należycie sformalizowanych umów o podziale produkcji pobór podatków i opłat federalnych zostaje zastąpiony podziałem wytworzonych produktów między państwo a inwestora. Pobór podatków i opłat federalnych, którego nie zastępuje podział wytworzonych produktów między państwo a inwestora, odbywa się zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej w sprawie podatków i opłat, z uwzględnieniem przepisów Federalnej Ustawa „O umowach o podziale produkcji”.

Ustanowiony szczególny reżim podatkowy obowiązuje przez cały okres obowiązywania umowy.

Autorzy: Kvasha Yu.F., Zrelov A.P., Kharlamov M.F.

Polecamy ciekawe artykuły Sekcja Notatki z wykładów, ściągawki:

▪ Angielski dla lekarzy. Kołyska

▪ Podstawy bezpieczeństwa życia. Kołyska

▪ Prawo cywilne. Część druga. Kołyska

Zobacz inne artykuły Sekcja Notatki z wykładów, ściągawki.

Czytaj i pisz przydatne komentarze do tego artykułu.

<< Wstecz

Najnowsze wiadomości o nauce i technologii, nowa elektronika:

Maszyna do przerzedzania kwiatów w ogrodach 02.05.2024

We współczesnym rolnictwie postęp technologiczny ma na celu zwiększenie efektywności procesów pielęgnacji roślin. We Włoszech zaprezentowano innowacyjną maszynę do przerzedzania kwiatów Florix, zaprojektowaną z myślą o optymalizacji etapu zbioru. Narzędzie to zostało wyposażone w ruchome ramiona, co pozwala na łatwe dostosowanie go do potrzeb ogrodu. Operator może regulować prędkość cienkich drutów, sterując nimi z kabiny ciągnika za pomocą joysticka. Takie podejście znacznie zwiększa efektywność procesu przerzedzania kwiatów, dając możliwość indywidualnego dostosowania do specyficznych warunków ogrodu, a także odmiany i rodzaju uprawianych w nim owoców. Po dwóch latach testowania maszyny Florix na różnych rodzajach owoców wyniki były bardzo zachęcające. Rolnicy, tacy jak Filiberto Montanari, który używa maszyny Florix od kilku lat, zgłosili znaczną redukcję czasu i pracy potrzebnej do przerzedzania kwiatów. ... >>

Zaawansowany mikroskop na podczerwień 02.05.2024

Mikroskopy odgrywają ważną rolę w badaniach naukowych, umożliwiając naukowcom zagłębianie się w struktury i procesy niewidoczne dla oka. Jednak różne metody mikroskopii mają swoje ograniczenia, a wśród nich było ograniczenie rozdzielczości przy korzystaniu z zakresu podczerwieni. Jednak najnowsze osiągnięcia japońskich badaczy z Uniwersytetu Tokijskiego otwierają nowe perspektywy badania mikroświata. Naukowcy z Uniwersytetu Tokijskiego zaprezentowali nowy mikroskop, który zrewolucjonizuje możliwości mikroskopii w podczerwieni. Ten zaawansowany instrument pozwala zobaczyć wewnętrzne struktury żywych bakterii z niesamowitą wyrazistością w skali nanometrowej. Zazwyczaj ograniczenia mikroskopów średniej podczerwieni wynikają z niskiej rozdzielczości, ale najnowsze odkrycia japońskich badaczy przezwyciężają te ograniczenia. Zdaniem naukowców opracowany mikroskop umożliwia tworzenie obrazów o rozdzielczości do 120 nanometrów, czyli 30 razy większej niż rozdzielczość tradycyjnych mikroskopów. ... >>

Pułapka powietrzna na owady 01.05.2024

Rolnictwo jest jednym z kluczowych sektorów gospodarki, a zwalczanie szkodników stanowi integralną część tego procesu. Zespół naukowców z Indyjskiej Rady Badań Rolniczych i Centralnego Instytutu Badań nad Ziemniakami (ICAR-CPRI) w Shimla wymyślił innowacyjne rozwiązanie tego problemu – napędzaną wiatrem pułapkę powietrzną na owady. Urządzenie to eliminuje niedociągnięcia tradycyjnych metod zwalczania szkodników, dostarczając dane dotyczące populacji owadów w czasie rzeczywistym. Pułapka zasilana jest w całości energią wiatru, co czyni ją rozwiązaniem przyjaznym dla środowiska i niewymagającym zasilania. Jego unikalna konstrukcja umożliwia monitorowanie zarówno szkodliwych, jak i pożytecznych owadów, zapewniając pełny przegląd populacji na każdym obszarze rolniczym. „Oceniając docelowe szkodniki we właściwym czasie, możemy podjąć niezbędne środki w celu zwalczania zarówno szkodników, jak i chorób” – mówi Kapil ... >>

Przypadkowe wiadomości z Archiwum E. coli przekazuje doświadczenie z pokolenia na pokolenie 02.12.2023 Badanie przeprowadzone przez naukowców z University of Texas i University of Delaware ujawnia niesamowitą zdolność bakterii Escherichia coli do utrwalania i przekazywania doświadczeń kolejnym pokoleniom. Mikroorganizmy te, choć nie posiadają mózgu, są w stanie zapamiętywać informacje o środowisku, a następnie wykorzystywać je na swoją korzyść. Bakterie Escherichia coli wykazały zdolność do zachowywania i przekazywania doświadczeń z pokolenia na pokolenie, co otwiera nowe perspektywy w zrozumieniu adaptacji i ewolucji mikroorganizmów. Odkrycie to może mieć ważne implikacje dla zrozumienia mechanizmów biologicznych i ich roli w ekosystemie. Biolog molekularny Souvik Bhattacharya z Utah, główny badacz, podkreślił, że bakterie często wystawione na działanie określonego środowiska mogą zachować informacje o tym wpływie zewnętrznym. Naukowcy przeprowadzili testy z E. coli, badając ich zdolność do tworzenia masy umożliwiającej migrację w określonych warunkach. Badania wykazały, że wewnątrzkomórkowe stężenie żelaza staje się kluczowym czynnikiem wpływającym na szybkość i efektywność migracji bakterii. Niski poziom żelaza wiązał się z szybszym i wydajniejszym poruszaniem się, natomiast wyższy poziom sprzyjał stacjonarnemu trybowi życia. Co zaskakujące, to zachowanie zostało przekazane kilku pokoleniom komórek potomnych powstałych w wyniku podziału komórek macierzystych. Chociaż ta „żelazna” pamięć została utracona w siódmym pokoleniu, naukowcom udało się ją przywrócić poprzez sztuczną stymulację. Analizując ponad 10 XNUMX rojów bakterii, badanie uwydatnia zjawisko transferu doświadczeń w świecie drobnoustrojów. Odkrycia naukowe w tym obszarze mogą mieć wpływ na zrozumienie ewolucji i adaptacji drobnoustrojów do zmieniających się warunków środowiskowych.

Wiadomości o nauce i technologii, nowa elektronika

Ciekawe materiały z bezpłatnej biblioteki technicznej:

▪ sekcja serwisu dla lubiących podróżować - wskazówki dla turystów. Wybór artykułów

▪ artykuł Wy, obecni, chodźcie! Popularne wyrażenie

▪ artykuł Co to jest udar? Szczegółowa odpowiedź

▪ artykuł do konserwacji samochodu. Standardowe instrukcje dotyczące ochrony pracy

▪ artykuł Subwoofer samochodowy w bagażniku. Encyklopedia elektroniki radiowej i elektrotechniki

▪ artykuł Falownik na tyrystorze hybrydowym, 180-230 / 12-24 woltów 20 amperów. Encyklopedia elektroniki radiowej i elektrotechniki

Zostaw swój komentarz do tego artykułu:

Wszystkie języki tej strony

Arabic	Hebrew	Polish
Bengali	Hindi	Portuguese
Chinese	Italian	Spanish
English	Japanese	Turkish
French	Korean	Ukrainian
German	Malay	Vietnamese

Strona główna | biblioteka | Artykuły | Mapa stony | Recenzje witryn

www.diagram.com.ua
2000-2024